Ναι, είμαστε εδώ. Μετά από πέντε μήνες που είχαν ομάδες που δεν περιμέναμε να ανέρχονται, μία τεράστια δόση από συλλόγους που φαινόταν εξαρχής καταδικασμένες, και ρεκόρ να σπάνε για άλλο ένα έτος, φτάσαμε στο Super Bowl. Η σεζόν αυτή δεν ήταν σαν τις προηγούμενες, που μέτριες ομάδες έκαναν το κατιτίς και κατάφερναν να ξεγλιστρήσουν μακριά από τη division, ή ακόμα και να μπουν βαθιά στα playoffs. Φέτος είχαμε τις πολύ καλές ομάδες (Ravens, Chiefs, 49ers, Seahawks, Saints, Patriots) και τις πολύ κακές ομάδες (Dolphins, Jets, Bengals, Browns, Jaguars) στο μεγαλύτερο βαθμό των αγώνων, με ελάχιστες μέτριες – προς – καλές να τραβάνε την προσοχή. Titans, Bills, Eagles και Texans μπήκαν στα playoffs, αλλά μόνο μία τράβηξε το ενδιαφέρον, και κατάφερε να ξεπεράσει τις προσδοκίες της. Για αυτό και, σε ακόμα έναν τελικό, πρωταγωνιστούν ομάδες από το πρώτο και δεύτερο seed των περιφερειών. Έχουμε να δούμε αγώνα με seed εκτός της πρώτης δυάδας από το 2012, όπου και τότε ήταν παρόντες οι San Francisco 49ers.

Οι Chiefs κι οι 49ers είναι ομάδες με λαμπρή ιστορία, αλλά για κάποιο λόγο οι πορείες τους ξέφυγαν σε μεγάλο βαθμό τις περασμένες δεκαετίες. Η ομάδα του Σαν Φρανσίσκο σύλλεξε πέντε δαχτυλίδια σε διάστημα δεκατριών ετών, η πρώτη ομάδα που κατάφερε να έχει πέντε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ οι Chiefs ήταν, απλά, πολύ καλοί. Παραδόξως, ο συνδετικός τους κρίκος δεν είναι σε τρομερά ματς, αλλά σε 2 quarterbacks που έπαιξαν και για τις 2 ομάδες: o λόγος για τους Joe Montana και Alex Smith, που κι οι 2 ξεκίνησαν στην Καλιφόρνια, αλλά κατέληξαν στα Κεντρικά. Εδώ, όμως, είναι το 2020, και το παρόν καλεί. Ας σας πάω μία βόλτα από τις σεζόν των δύο φιναλίστ.

Ναι, επιτέλους δεν είναι οι Patriots. Και δεν το λέω λόγω αντιπάθειας. Τρέξτε λίγο πίσω. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η AFC εκπροσωπήθηκε από την ίδια ομάδα. Αυτό έχει να γίνει από τους Buffalo Bills την τετραετία ‘90 – ’93, κι εκείνοι δεν κέρδισαν και τίποτα. Οι Kansas City Chiefs είναι κάπως σαν τους τελευταίους: αρκετά καλοί, αλλά ποτέ σε σημείο για να γυρίσουν στο Super Bowl.

Το έχετε ακούσει σίγουρα εκατό φορές αυτές τις δύο εβδομάδες: πρώτη συμμετοχή σε Super Bowl μετά από 50 χρόνια. Θα νόμιζε κανείς ότι οι Chiefs ήταν σε λήθαργο όλα αυτά τα χρόνια, αλλά αυτό απέχει τρομερά μακριά από την πραγματικότητα. Τη δεκαετία του 1990 μόνο, μπήκαν στα playoffs εφτά φορές, φτάνοντας εώς και τον conference γύρο το 1993. Από το 2000 εώς φέτος, έχουν συμμετάσχει οχτώ φορές, ξανά φτάνοντας μόνο μία φορά στο conference, ενώ είχαν ονόματα όπως ο Priest Holmes, o Derrick Thomas, o Jamaal Charles κι ο Tony Gonzalez. Ήταν μία καλή ομάδα, αλλά αυτό δεν μπορούσε να μεταφραστεί ούτε καν σε ευκαιρία συμμετοχής στο Super Bowl. Για να καταλάβετε το οξύμωρο, είναι όγδοη σε regular season νίκες από το 1970 κι η μόνη μέσα στην τοπ δεκάδα που δεν έχει έναν τίτλο έκτοτε.

Φέτος, αυτό άλλαξε. Για την ακρίβεια, άλλαξε από πέρσι, όταν ο νεαρός Patrick Mahomes ανέλαβε τη θέση του βασικού quarterback. Μετράει 87 touchdowns σε δύο έτη, 26 για φέτος, κι είναι η κινητήρια δύναμη της επίθεσης των Chiefs. Η βασική διαφορά με την περσινή ομάδα είναι ότι φέτος το Κάνσας υπέφερε από τραυματισμούς που θα μπορούσαν άνετα να καταστρέψουν τη σεζόν τους. Patrick Mahomes, Tyreek Hill, Chris Jones και Frank Clark έχασαν ματς, κι ο τραυματισμός του Mahomes στο ματς με τους Denver Broncos στα μέσα του Οκτώβρη πάγωσε τις καρδιές πολλών.

Προς γενική ανακούφιση (ίσως όχι της υπόλοιπης AFC West), ο Mahomes έχασε μόνο δύο ματς. Με ή χωρίς την παρουσία του, όμως, οι Chiefs έδειξαν ότι μπορούσαν να χειριστούν τον ανταγωνισμό. Δεν έχασαν ματς με πάνω από 7 πόντους, ενώ στα ματς (8) όπου όλοι οι παίκτες ήταν υγιείς, κέρδισαν με μέσο όρο διαφοράς των δύο touchdowns. Δεν ήταν καλύτεροι από τους Baltimore Ravens (που λέει περισσότερα για την ήττα των τελευταίων, αλλά και τη σημασία των αριθμών), αλλά καλυτέρευαν με τον καιρό κι έμαθαν στα δύσκολα, ειδικά όσον αφορούσε την άμυνά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εξέλιξης των Tyrann Mathieu, Jones και Clark ήταν στο ματς των Texans όσο και των Titans στα playoffs. Παρόλο που χτυπήθηκαν (24 πόντοι σε μία περίοδο και η καλή εκκίνηση των Titans) δεν λύγισαν (επέτρεψαν μόλις ένα ακόμα touchdown σε νεκρό χρόνο στους Texans, και περιόρισαν τον Derrick Henry στις 69 γιάρδες). Α, ναι, κι ο Mahomes έδειξε πόσος καιρός είχε περάσει από τον τραυματισμό του με αυτή τη φάση.

Στο ματς ενάντια στους 49ers, κι οι 2 πλευρές θα πρέπει να λειτουργήσουν κάτι παραπάνω από “στην εντέλεια”. Το Σαν Φρανσίσκο δεν έχει μόνο μία απώρθητη άμυνα, αλλά και τη… λερναία ύδρα στον τομέα του rushing, με πολλαπλές επιλογές κι έναν quarterback που αν χρειαστεί να ανοίξει την αεροτομή του, θα το κάνει. Είναι η δεύτερη συμμετοχή του Andy Reid σε Super Bowl, μετά από την ήττα του 2004, κι η πρώτη για την οικογένεια Hunt μετά από πολλά χρόνια. Αλλά απέναντι δε θα βρουν ούτε άπειρο προπονητή, αλλά ούτε κι άπειρη ομάδα.

Παραδόξως, ένα μεγάλο σημείο της πορείας των 49ers είχε να κάνει με ματς ενάντια στους Chiefs. Ήταν σε ένα μεταξύ τους ματς (από το ένα που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια), που ο Jimmy Garoppolo τραυματίστηκε πέρσι, εκτροχιάζοντας τη σεζόν των Σαρανταεννιάρηδων, ρίχνοντάς τους στο 4 – 12.

Αυτή η ατυχία, όμως, τους οδήγησε στον φετινό Defensive Rookie of The Year, Nick Bosa, ο οποίος έχει αποτελέσει το φόβο και τρόμο της NFC, μαζί με σπουδαίους νεαρούς όπως ο Fred Warner κι ο Arik Armstead. Συνολικά, οι τρεις τους μετράνε 22 sacks, 153 tackles και 48 quarterback hits. Στα μετόπισθεν, ο Richard Sherman πόνταρε στον εαυτό του μετά από τον περσινό του τραυματισμό, κι η αυτοπεποίθησή του τον δικαίωσε, σημειώνοντας 48 tackles και 3 interceptions, αποτελώντας την κύρια πηγή εμπειρίας για την ομάδα.

Η επίθεση είναι αυτό που ανέφερα και πριν. Μία Λερναία Ύδρα, με τρείς διαφορετικούς running backs στους Raheem Mostert, Tevin Coleman και Μatt Breida να έχουν πάνω από 500 rushing γιάρδες (τσεκάροντας εώς το 2015, καμία ομάδα δεν είχε τόσους RBs με τέτοια απόδοση). Ο Deebo Samuel αποδείχτηκε μία από τις σημαντικότερες προσθήκες των Shanahan και John Lynch, όντας ιδιαίτερα εκρηκτικός, ελίσσοντας με μαεστρία μέσα από την αντίπαλη γραμμή. Για τον George Kittle τι να σας πω που δεν έχει πει ο ίδιος; Μπλοκάρει, τρέχει, πιάνει, τραβάει τρεις αμυντικούς για άλλες δέκα γιάρδες. Για πολλούς, είναι ο άξιος διάδοχος του Rob Gronkowski, κι ίσως και καλύτερος, αν μείνει υγιής.

Αυτή η ομάδα, που αποτελεί την επίσης δεύτερη ευκαιρία του Kyle Shanahan για δόξα (ποιος ξεχνάει το… 28 – 3;) είναι ο λόγος που ακόμα κι αν υπέστησαν 3 ήττες, ήταν όλες εντός των εφτά πόντων. Οι δύο ήρθαν στην κόψη, η μία εξ’αυτών σε overtime. Στο σύνολο, οι 49ers πήραν τουλάχιστον έξι ματς με drives ή plays της τελευταίας στιγμής, και δεν ήξεραν μέχρι και την δέκατη έβδομη αγωνιστική αν θα έπαιζαν ως πρώτο seed ή ως πέμπτο. Αυτά ακούγονται άξια καρδιακής ανακοπής, αλλά δείχνουν και την πυγμή του χαρακτήρα που έχτισαν φέτος, την απουσία του τρόμου, και την πεποίθηση ότι στα δύσκολα θα υπερισχύσουν.

O πλουραρισμός φάνηκε στα ματς των playoffs περισσότερο από όλη τη σεζόν. Ενάντια στους Minnesota Vikings, η άμυνα εξέθεσε τόσο την επίθεση που έκαψε τους New Orleans Saints, που στο τέλος φάνηκε ότι ακόμα κι οι προπονητές τα είχαν παρατήσει, κι απλά έπαιζαν για το θεαθήναι. Με τους Green Bay Packers του Aaron² (Rodgers + Jones), ο Raheem Mostert σημείωσε 220 γιάρδες και 4 touchdowns, ρεκόρ για playoff αγώνα, καθώς κανένας running back δεν είχε σημειώσει 200 γιάρδες και 4 touchdowns μαζί, κατακρεουργώντας την άμυνα των Τυριών.

O Kyle Shanahan, όπως κι ο Andy Reid, επιστρέφουν από την πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια σε τίτλο, ζητώντας εξιλέωση για τα λάθη του παρελθόντος. Κι οι δυο τους το κάνουν με το δικό τους τρόπο, αλλά η ουσία παραμένει: ένας μόνο θα το σηκώσει. Αυτός που θα βρει την αχίλλειο πτέρνα δύο υπερταλαντούχων ομάδων, και θα ελέγξει τις λεπτομέρειες προς το μέρος του.

Mπορεί η ενεργητική, επιθετική πανδαισία του περσινού MVP Patrick Mahomes να αψηφήσει ένα ατυχές σερί δυό γενεών, κι η ομάδα, που πολλές φορές έχει αναφέρει πόσο πολύ αγαπάει τον προπονητή της, να δώσει στον Andy Reid ένα τρόπαιο που του έχει ξεφύγει τόσο καιρό παρά τις επιτυχίες;

Ή θα είναι αυτή η ευκαιρία του Kyle Shanahan, γιο του ταλαντούχου προπονητή που πήρε δύο δαχτυλίδια με τους Broncos, να σβήσει την πικρή ανάμνηση του Super Bowl 51, μαζί με την ανάδειξη του Jimmy Garoppolo ως ολοκληρωμένου, και πάνω από όλα άξιου, βασικού quarterback για μία πρωταθλήτρια ομάδα;

Η μία ομάδα αναζητά το έκτο της τρόπαιο, και το νέο κεφάλαιο της πλούσιας ιστορίας της. Η άλλη να ξαναζήσει στιγμές που έχει να δει μία ολόκληρη ζωή. Εμείς θα τους δούμε στο Hard Rock Cafe στο Μοναστηράκι, αλλά θα τα συζητάμε κι εδώ.

Καλή Shakira & J-Lo για τους φίλαθλους. Πιάστε τα κοτόπουλα και τις μπύρες και πάμε για το ματς της χρονιάς.

Α, και να μην ξεχάσω. Τα δικά μας picks.

Συντάκτης/Ομάδα	Serdiegito	Hyperbolic Comparison	Ian	Στεφανία	Δημήτρης	Alex	gms	John S.
Νικητής	San Francisco 49ers	San Francisco 49ers	San Francisco 49ers	Kansas City Chiefs	San Francisco 49ers	Kansas City Chiefs	Kansas City Chiefs	San Francisco 49ers