To 2019, οι Green Bay Packers μπορούσαν να πουν, με σιγουριά, δύο πράγματα: ότι ο quarterback τους, αν και 36, μπορεί ακόμα να προσφέρει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, κι ότι ο running back τους είναι ένας από τους καλύτερους στη λίγκα. Και τα δύο είναι αληθή. Ο QB Aaron Rodgers σημείωσε 26 touchdowns, μόλις 4 interceptions (πρώτος στη λίγκα με τα λιγότερα interceptions), και 4.002 passing γιάρδες, ενώ ο RB Aaron Jones σημείωσε 16 rushing touchdowns (πρώτος στη λίστα των running backs) και 1.084 rushing γιάρδες. Η ομάδα στηρίχθηκε επίσης στις πλάτες των νεαρών Za’Darius και Preston Smith, δύο ικανότατων linebackers που ήταν πολύ αποτελεσματικοί στο pass rush, έχοντας 25,5 sacks μεταξύ τους. Υπό το νέο προπονητή Matt LeFleur, οι Packers έφτασαν στο 13 – 3, πρώτοι στην NFC North, και κατέκτησαν το δεύτερο seed της περιφέρειας, πίσω από τους San Francisco 49ers.

Αυτούς τους 49ers αντιμετώπισαν μία ανάσα πριν το Super Bowl, στον τελικό της περιφέρειας της NFC. Οι “κακές” γλώσσες είχαν ήδη αρχίσει να ρίχνουν οξύ: οι Packers, παρά το 13 – 3, θεωρείτο ως η τελευταία ομάδα που άξιζε να είναι στον ημιτελικό, αφού όχι μόνο είχαν υποστεί μεγάλες ήττες από Eagles, 49ers και τους μέτριους Chargers, αλλά είχαν υπάρξει κι έντονες αντιδράσεις για διαιτητική προτίμηση σε αγώνα με τους Detroit Lions. Παρόλα αυτά, οι Packers πέρασαν το εμπόδιο των Seattle Seahawks, κι αναμετρήθηκαν με το Σαν Φρανσίσκο. Μία ομάδα που θα τους κατακρεουργούσε από το έδαφος, κι έναν Aaron Rodgers που θα σημείωνε στατιστικά αφότου οι 49ers είχαν ήδη προηγηθεί σημαντικά.

Έτσι, οι Packers έχασαν άλλη μία ευκαιρία να συμμετάσχουν στο Super Bowl, και το πρόβλημα δεν υπήρχε μόνο στην πολύ κακή rush defence, αλλά και στο γεγονός ότι τα όπλα του Rodgers ήταν περιορισμένα, αν όχι ανύπαρκτα. Από τα 26 φετινά του passing touchdown, τα 8 τα έπιασαν running backs, ένα ποσοστό του 32,5%. Από τα υπόλοιπα 18, τα 5 ήταν στον πιστό του receiver, Davante Adams, ένας τρομερά αξιόπιστος route runner που είχε χάσει αγώνες λόγω τραυματισμού. Τα υπόλοιπα 13 μοιράστηκαν μεταξύ άλλων τεσσάρων wide receivers, και τριών tight ends, με τους Jimmy Graham (που δεν είναι πια στην ομάδα) και τον Marquez Valdes-Scantling (μόλις δύο touchdowns, ενώ είναι ο WR2, ουσιαστικά) να αποτελούν μέλη της βασικής ενδεκάδας. Να σημειώσουμε ότι η ομάδα των Packers έχει – ή είχε – δύο tight ends που ήταν 35 χρονών.

Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτό. Έχουμε δει τον Rodgers να βγάζει λαγούς από… κράνη receivers που ούτε ξέραμε ότι ήταν στην ομάδα, παλαιότερα, όπως του Jeff Janis. Φέτος, οι receivers τού κόστισαν 658 γιάρδες επειδή είχαν drops. Aν σας φαίνονται λίγα, η δεύτερη ομάδα είχε 507, κι ο μέσος όρος ήταν 282 γιάρδες, σύμφωνα με το παρακάτω tweet. Μιλάμε για τριπλάσιο σχεδόν ποσοστό, που θα μπορούσε να τους είχε φέρει το ματς της NFC Conference μέσα στην έδρα τους. Ναι, παίζει ρόλο.

Aaron Rodgers' receivers cost him at least 648 yards last season because of drops. The average for qualifying quarterbacks was 282 and the second-placed quarterback had only 507. pic.twitter.com/UCkG2iYXpM
— QB Data Mine (@QBDataMine) April 19, 2020

Ο Aaron Rodgers υπέγραψε, πέρσι, ένα τετραετές συμβόλαιο ύψους $134 εκατομμυρίων, εισπράτοντας $57.500.000 στην υπογραφή, κι ένα ακόμα ποσό των $98.7 εκατομμυρίων να είναι εγγυημένο, χώρια τα μπόνους που μπορεί να εισπράξει. Ακόμα κι αν οι Packers αποφασίσουν να μην τον κρατήσουν για το 2022, που θα έχει κλείσει τα 38, θα τους ζημιώσει σε ένα σημείο, καθώς θα έχουν ήδη δώσει $140 εκατομμύρια, και θα έχουν $17.204.000 ως dead cap. Υπό όλες τις ενδείξεις, οι Packers είναι κλειδωμένοι με τον Aaron Rodgers εώς και, σίγουρα, το 2022.

Δεν είναι ότι ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει γοργά αντιστρόφως για τον Rodgers, αν και το 2016 ήταν η τελευταία σεζόν που σκόραρε πάνω από 30 passing touchdowns. Παρόλα αυτά, με τέτοιο υπέρογκο ποσό, η ρεαλιστική προσέγγιση για αναζήτηση καλύτερου καστ είναι σίγουρα μέσα από το Draft. To ίδιο γίνεται με τον Jared Goff, με τον Jimmy Garoppolo, με τον Ben Roethlisberger. Με τα rookie συμβόλαια να είναι φθηνότερα από ποτέ σε ένα ολοένα αυξανόμενο cap space, το Draft είναι ιδανική λύση για γρήγορα μπαλώματα. Οπότε, και τώρα πιάνω προσωπική νότα, περίμενα οι Packers να αντιμετωπίσουν την έλλειψη receiver, tight end αλλά και rush defence σε ένα Draft όπως το φετινό, όπου είχε σχεδόν υπερχείλιση ταλέντου.

Kαι το Draft τους ήταν αυτό.

Πριν καν πιάσω το πόσο ανεξήγητες είναι αυτές οι επιλογές τους, θα σας μιλήσω για τα προηγούμενα draft, και συγκεκριμένα από το 2014 και μετά. Το 2014 είναι η τελευταία χρονιά, για εμένα, που οι Packers είχαν ρεαλιστικές ελπίδες για ένα Super Bowl, οι οποίες τελείωσαν σε ένα ματς με τους Seattle Seahawks για το οποίο θα κατηγορώ τον Mike McCarthy στον αιώνα τον άπαντα. Το 2016, ενώ έφτασαν ξανά στη Conference της NFC, θεώρησα ότι είχαν τελματώσει στο ματς με τους Cowboys, έπειτα από μία εξαιρετική performance του Rodgers. H ήττα από τους, ασταμάτητους τότε, Atlanta Falcons ήταν αναμενόμενη. Οπότε, έχοντας ως αρχή το 2014, οι Packers έχουν κάνει, έκτοτε, 5 drafts. Σε αυτά τα drafts πήραν τους εξής receivers και tight ends:

• Ty Montgomery, #94o pick (έμεινε μέχρι το 2019, κατέκτησε 0 All Pros, 0 Pro Bowls, και τελικά έπαιξε running back)
• TE Kennard Backman, #213 pick (έπαιξε μόλις σε 7 ματς)
• DeAngelo Yancey, #175 (δεν πέρασε ποτέ την practice squad)
• Malachi Dupre, #247 (έπαιξε μόλις σε ένα ματς)
• J’Lon Moore, #133 (έπαιξε σε 3/4 της σεζόν)
• Marquez Valdes-Scantling, #174 (ο μόνος που παρέμεινε, και παραμένει WR2 περισσότερο χάρη στον Rodgers και στο ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος)
• Equanimeous St. Brown, #207 (ίδια με τον Moore)
• TE Jace Sternberger (συμμετείχε μόλις σε 6 ματς)

Πέρα από τον Montgomery και τον Valdes, θυμάστε ποτέ να ακούτε το όνομα κανενός άλλου; Αυτές είναι οι επιλογές μέσα σε πέντε χρόνια που έχουν δώσει οι Packers στον Rodgers για να τον “ενισχύσουν”. Θα μου πείτε ότι είχε receivers, στα πρόσωπα των Jordy Nelson και μετά του Davante Adams. Η τελευταία καλή σεζόν του Nelson ήταν το 2016, όπου ήταν 31 ετών. Ο Adams είναι ο μόνος σταθερός που έχει μείνει, κι ευτυχώς είναι πολύ καλός. Πέρα από αυτούς τους δύο, ο Rodgers παίζει, από το 2014, με ένα καστ που συνέχεια αλλάζει. Είτε ο receiver λέγεται Richard Rodgers, είτε James Jones, είτε Jared Cook, είτε Randall Cobb, και για τους μισούς μπορώ να ανοίξω και ντιμπέιτ ότι ήταν καλοί χάρη στον Rodgers.

Όλο αυτό το καρουζέλ με τους receivers αντικατοπτρίζεται και στα μειωμένα νούμερα του ίδιου του Rodgers. Δείτε τις διαφορές, ειδικά μετά το 2016.

* To 2017, τα στατιστικά είναι μειωμένα καθώς έχασε μεγάλο μέρος της σεζόν από τραυματισμό.
** Οι έντονοι αριθμοί δηλώνουν ότι ήταν στην πρώτη θέση της λίγκας εκείνο το έτος.
*** ΝΥ/Α και ΑΝΥ/Α. Αριθμοί που δείχνουν τον ολικό μέσο όρο γιαρδών, υπολογίζοντας yards, touchdowns, interceptions, sacks, και γιάρδες που χάθηκαν στα sacks.

Το ότι οι διαφορές δεν είναι τεράστιες είναι δείγμα της ικανότητας του Rodgers, αν και θα συμφωνήσω ότι ένα μεγάλος μέρος των αριθμών είναι από scramble plays στα οποία προτίμησε να επεκτείνει την κατοχή για να κάνει τα… μεγάλα plays. Και πάλι. Μέσα σε πέντε χρόνια, το 2016 είναι το μόνο έτος που αποτελεί σημείο αναφοράς, στην τελευταία καλή χρονιά του Jordy Nelson, και μετά οι καθαρές του γιάρδες (που ήταν στην κορυφή της λίγκας το 2014, ένα απίστευτο ποσοστό) πέφτουν κατά δύο μονάδες.

Σκεφτόμουν ότι δε θα μπορούσα να το βάλω, γιατί δεν είναι εύκολο να ψάξω free agency αποκτήσεις σε βάθος 6 ετών, αλλά ευτυχώς ο Peter King από το Football Morning in America το έκανε για εμένα. Σε σχέση δύο επιτυχημένα franchises όπως των Kansas City Chiefs και των San Francisco 49ers, που βρέθηκαν στο Super Bowl, δείτε την παρακάτω εικόνα.

Πώς γίνεται να μην εκνευρίζεται ο κάθε Packers φίλαθλος; Για όσους θέλουν επεξήγηση, η φωτογραφία λέει το εξής. Για τα έτη 2015 – 2020:

• Receivers που πάρθηκαν στους 3 πρώτους γύρους του Draft (που σας το έδειξα και παραπάνω): Chiefs = 2, 49ers = 4, Packers = 0.
• Receivers για τους οποίους έγιναν συμβόλαια άνω των $5 εκατομμυρίων (άξιζαν δηλαδή τα λεφτά τους): Chiefs= 2, 49ers= 2, Packers = 0.
• Receivers που πάρθηκαν κι ήταν στο απόγειό τους: Chiefs = 6, 49ers = 4, Packers = 0.

Θα μου πείτε ότι οι 49ers κι οι Chiefs δεν είχαν QB σαν τον Rodgers ή το συμβόλαιό του, κι εν μέρει έχετε δίκιο, αλλά δεν είναι έτσι. Ο QB Alex Smith δεν έπαιρνε λίγα χρήματα, κι ο Jimmy Garoppolo σίγουρα κόστισε περισσότερα από όσο περίμεναν πολλοί. Αλλά οι GM και προπονητές τους φρόντισαν να τους έχουν όπλα όπως ο Travis Kelce, o Emmanuel Sanders, o Tyreek Hill. Οι Packers δεν έχουν ούτε για δείγμα tight end εδώ και χρόνια (το πιστεύετε ότι ο Jimmy Graham πήρε περισσότερα λεφτά από τον Rob Gronkowski;), κι ο Davante Adams είναι ο μοναδικός πραγματικός WR1 εκεί μέσα.

Και να πω ότι, εντάξει, οι Packers ήθελαν να ενισχύσουν την άμυνα ή την offensive line; Ας πάρουμε, λοιπόν, τα υπόλοιπα draft picks αυτών των ετών. Από το 2015 εώς το 2019, οι Packers ξόδεψαν 5 picks για offensive linemen, και 22 picks για αμυντικούς παίκτες. Θα μπορούσα να χαρίσω το Draft του 2018 και 2019, καθώς καταλαβαίνω ότι χρειάζεται ένας χρόνος εξοικείωσης τουλάχιστον δύο ετών για παίκτες να συνηθίσουν το επαγγελματικό επίπεδο, αλλά υπάρχει λόγος που το παίρνω υπόψιν. Από όλα τα picks, ξεχωρίζω μόλις τρεις: τους δύο cornerbacks που πήραν στο προπερσινό Draft, Jaire Alexander & Josh Jackson και τον DT Kenny Clark. Μόνο αυτούς. Αν είχαν κάποιον καλό παίκτη σε αυτές τις θέσεις, ήταν είτε από ανταλλαγή είτε από free agency, όπως στις περιπτώσεις του ντουέτου των Smith.

Βοήθησαν αυτά τα picks την άμυνα; Εσείς θα μου πείτε. Από το 2015 εώς το 2019, οι άμυνες κατέληξαν σε αυτές τις θέσεις στα βασικά αμυντικά στατιστικά (άμα εμβαθύνω κι εδώ, δε θα τελειώσω ποτέ). Όσο χαμηλότερο το rank, τόσο χειρότερα.

Μέτριοι είναι η καλύτερη λέξη, κι αυτό ήταν. Άλλες ομάδες έχουν κάνει draft έναν παίκτη και τους έχει αλλάξει τη ροή του franchise. Μέσα σε 22 παίκτες, οι Packers δεν έχουν βρει κάποιον να πάρει τα ηνία που είχε ο Clay Matthews ή ο Charles Woodson, παλαιότερα.

Κι ας πάμε στο φετινό draft, κι ο λόγος που έγραψα όλο αυτό το άρθρο. Θυμάστε τους παίκτες που πήραν, σωστά; O πρώτος ήταν αυτός κι ο δεύτερος ήταν ένας running back, ο A.J. Dillon.

Τι είχα πει στην αρχή του άρθρου; Ότι οι Packers μπορούσαν να πουν με σιγουριά ότι είχαν τρία πράγματα πέρσι: quarterback, running back και μία καλή pass rush. Στους δύο πρώτους γύρους επέλεξαν παίκτες τους οποίους δεν είχαν ανάγκη. Κι όχι μόνο, αυτό αλλά για τον Jordan Love έκαναν και trade up, για να πηδήξουν πάνω από τέσσερις ομάδες για να τον αποκτήσουν στο pick 26. Ξέρετε ποιες ήταν αυτές οι ομάδες;

Οι Miami Dolphins (που αντάλλαξαν τη θέση τους), οι Seattle Seahawks, oι Baltimore Ravens κι οι Minnesota Vikings. Tέσσερις ομάδες που είχαν ήδη quarterback. Η μία μάλιστα έχει και σίγουρο αναπληρωματικό.

Οι Packers, λοιπόν, έκαναν trade up για έναν quarterback στον πρώτο γύρο, ενώ έχουν δώσει ήδη συμβόλαιο μεγάλου ποσού στον Aaron Rodgers, κι έπειτα πήραν έναν running back, ενώ η ανάγκη τους για receivers είναι τεράστια. Ωραία, έχουν άλλα εφτά picks, ίσως καταφέρουν κάτι με αυτά. Συνεχίζουν, και δεν παίρνουν ούτε έναν receiver. Mάλιστα ξοδεύουν σε αχρείαστες θέσεις δύο picks στην αρχή, ενώ ξέρουν ότι τα περισσότερά τους θα μετά τον πέμπτο γύρο. Και με τα υπόλοιπα picks παίρνουν έναν linebacker κι έναν EDGE, κι ούτε καν από τους καλύτερους. Πήραν τον LB Kamal Martin, που δεν είναι αθλητικός κι έχει θέματα με τα tackles (τον Raheem Mostert ποιος θα τον πιάσει πάλι;), κι άφησαν τον Bradlee Anae, έναν χαρισματικό EDGE, να πέσει στους Cowboys.

Κι αν θέλετε ομάδες για σύγκριση; Δείτε τι πήραν οι Tampa Bay Buccaneers και Indianapolis Colts, των οποίων οι quarterbacks είναι μεγαλύτερης ηλικίας του Rodgers. Παίκτες που θα τους βοηθήσουν άμεσα, σε offensive line και skilled positions επίθεσης. Η δείτε τους Baltimore Ravens και, ξανά, τους San Francisco 49ers, οι οποίοι πήραν παίκτες με βάση τις άμεσες ανάγκες τους, ή με βάση θέσεις που πρόσφατα είχαν χάσει σημαντικό κομμάτι.

Μέσα σε δύο γύρους, σε ένα draft που είχε αφθονία, πάρθηκαν 27 wide receivers, κι οι Green Bay Packers πήραν έναν quarterback κι έναν running back.

Look, Aaron Rodgers is the most talented quarterback in the league. Maybe this offseason he figured out a way to throw the ball and catch the ball at the same time.
— Liz Gonzales (@TheLizGonzales) April 25, 2020

Παραθέτω και τα λόγια του general manager, Brian Gutekunst (που υμνούσα στα περσινά divisional previews), για την επιλογή του Jordan Love.

Πιστεύω πως ο [Love] έχει πολλές πιθανότητες να γίνει βασικός στο NFL. Αλλά έχουμε ήδη τον καλύτερο quarterback στη λίγκα, και είναι στα σχέδιά μας να ανταγωνιστούμε για πρωταθλήματα. Καταλαβαίνω το σκεπτικό των φιλάθλων και των ανθρώπων που λένε ‘γιατί να κάνεις τέτοια κίνηση, τώρα;’ Πιστεύω όμως ότι το value του παίκτη ήταν αυτό που έπρεπε, κι ήταν το καλύτερο για τους Green Bay Packers, κι είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που πήραμε τον Love, και που θα του δείξουμε το σύστημά μας.

Με βάση το παραπάνω, ας απαντήσω στα δύο πιο γνωστά επιχειρήματα που δικαίως παραθέτουν πολλοί.

Μα κάθε ομάδα κοιτάει το μέλλον της. Δεν είναι λογική κίνηση να θέλουν να διαλέξουν από τώρα τον αντικαταστάτη του Rodgers;

Όχι. Το χρονικό σημείο που διάλεξαν τον Love είναι παράλογο. Μιλάμε για ένα Draft που έχει πληθώρα από receivers, κι έχεις την ευκαιρία να πάρεις ένα τρομερό όπλο που θα μπορούσε να αποτελέσει το παραπάνω βήμα για την επίθεση της ομάδας. Έχουν περιτριγυρίσει την ομάδα με νεαρά παιδιά, με ταλέντα εδώ κι εκεί, κι έναν quarterback που ακόμα, ρεαλιστικά, έχει τέσσερα χρόνια μπροστά του. Μπαίνεις σε win now κατάσταση, όπως έκαναν οι Patriots, όπως έκαναν οι Steelers, οι Saints, οι Chiefs. Δεν έχει λογική να διαλέξουν τώρα τον διάδοχό του Rodgers, και σίγουρα όχι με pick πρώτου γύρου. Ο Rodgers είναι κλειδωμένος για τέσσερα χρόνια, σίγουρα, στους Packers, και το οικονομικό του είναι μεγάλο ζήτημα. Το μεγαλύτερο περιθώριο για αναβάθμιση είναι μέσα από το Draft. Εδώ ο ίδιος ο Gutekunst λέει ότι ο Love είναι υπό επεξεργασία στην καλύτερη. Έδωσαν το first round pick τους σε έναν παίκτη που δε θα δει ματς, άνευ απροόπτου, πριν το 2023. Και δεν πήραν ούτε έναν receiver μετά.

Μα το ίδιο δεν είχε συμβεί με τον Rodgers και τον Brett Favre; Γιατί είναι τόσο βλάσφημο τώρα;

Για δύο λόγους. Πρώτον, ο Favre ήταν 35 ετών το 2005, κι είχε ήδη παίξει σε εποχές όπου οι quarterbacks έτρωγαν άφθονο ξύλο. Μπορεί να μην είχε χάσει ματς πόσα χρόνια, αλλά δεν υπήρχε αμφιβολία ότι πονούσε πολύ τα τελευταία χρόνια. Κι, αντίθετα με τον Rodgers, δεν δίσταζε να βάλει το κορμί του στη μάχη. Ήταν λογικό να κοιτάνε να βρουν αντικαταστάτη, όταν οι φήμες περί παραίτησης είχαν αρχίσει να φουντώνουν. Αφήστε που, όταν πήραν τον Rodgers, δεν υπήρχε τέτοια έλλειψη σε receivers κι όπλα. Αλλά το σημαντικό δεν είναι αυτό.

Θυμηθείτε, ο Aaron Rodgers, το 2005, δεν ήταν απλά top prospect, αλλά από πολλούς ήταν κλειδωμένο first overall pick. Η μάχη ήταν μεταξύ εκείνου και του Alex Smith, όπου τελικά ο τελευταίος έφυγε πρώτος για τους San Francisco 49ers. Ακόμα κι έτσι, κανείς, κανείς δεν περίμενε τον Rodgers να πέσει κάτω από το Νο. 10, κι εκείνος έπεσε τελικά στο είκοσι τέσσερα. Μιλάμε για quarterback που θεωρούσαν ένα από τους καλύτερους του κολλεγίου. Αν οι Packers έπαιρναν τέτοιον παίκτη τώρα, πάλι θα το έβρισκα παράλογο, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Φέτος, έκαναν trade up για έναν παίκτη, που, στα καλύτερα mocks, τον είχαν να φεύγει αρχές δεύτερου γύρου, ή τέλος πρώτου από πολύ απεγνωσμένες ομάδες.

Gutekunst's plan…
1. Let's replace Aaron Rodgers who is on a 4 year deal
2. Let's replace Aaron Jones who led the NFL in TDs
— Ian Kenyon (@IanKenyonNFL) April 25, 2020

Ίσως είμαι πολύ σκληρή, αλλά ειλικρινά πόσο να περιμένω από τους Packers να αξιοποιήσουν το ταλέντο του Rodgers; Γιατί έχει, και θα έχει για τα επόμενα χρόνια. Ήλπιζα ότι με την αλλαγή general manager θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό, κι αντ’αυτού, επέλεξαν να δώσουν το πρώτο pick τους σε παίκτη που παίζει να μην παίξει καν βασικός σε αυτή την ομάδα, το δεύτερό τους σε έναν back up running back, και τα υπόλοιπα σε θέσεις που δεν έχριζαν τόσης ανάγκης. Μου άρεσε που είχα βρει εξωφρενικό το Draft του 2018, που είχαν πάρει punter στον πέμπτο γύρο.

Ο μόνος τρόπος να αλλάξω γνώμη μέχρι τα divisional previews του Σεπτεμβρίου είναι αν κάνουν μία τρομερή εμφάνιση στη free agency. Διαφορετικά, ας αφήσουν τον Aaron Rodgers να πάει κάπου που μπορεί πραγματικά να χρησιμοποιήσει το 100% της ικανότητάς του. Και μην πείτε ότι είναι μόνο “ένας παίκτης”. Με τα παραπάνω στοιχεία σας έδειξα πόσο πολύτιμος είναι στην ομάδα του.

Είναι, άραγε, κατάρα των Packers να μην ξέρουν τι να κάνουν με τους quarterback τους, αφού κερδίσουν Super Bowl;