Στη δεύτερη αγωνιστική, δύο βασικοί quarterbacks, και παίκτες που βρίσκονται στη λίγκα από το 2001 το αργότερο, τραυματίστηκαν, με τον έναν να χάνει όλη τη σεζόν. Ο λόγος για τους Ben Roethlisberger των Pittsburgh Steelers και τον Drew Brees των New Orleans Saints, παικτών που θεωρούταν από τους πιο υγιείς (ακόμα και με μικροτραυματισμούς, ο Roethlisberger δεν είχε χάσει ποτέ φουλ σεζόν), με τον Ben να μετράει 216 συμμετοχές ως βασικός από τις μάξιμουμ 240,και τον Drew Brees να χτυπάει 207 συμμετοχές από τις μάξιμουμ 224 (μετράω μόνο τα έτη που βρισκόταν στους Saints, δηλαδή από το 2006 και μετά). Κανείς τους δεν είχε χάσει φουλ σεζόν κι αποτελούσαν τον κύριο στόχο της επίθεσης των ομάδων για πάνω από μία δεκαετία. Τώρα, Steelers και Saints πρέπει να προσπαθήσουν να εμποδίσουν τα… τετακέ των τραυματισμών να εκτροχιάσουν πλήρως τις σεζόν τους, βασιζόμενοι στους αναπληρωματικούς quarterbacks να προσφέρουν μία δόση σταθερότητας. Αν αυτό είναι εφικτό, το κρίνουν πολλές παράμετροι. Ας δούμε την καθεμία περίπτωση χωριστά.

Όπως θα είδατε όλοι, ενάντια στους Los Angeles Rams, ο Drew Brees βγήκε εκτός αγωνιστικής δράσης, έπειτα από μία φάση όπου το χέρι του χτύπησε το αντίστοιχο του Aaron Donald. Ο αντίχειράς του λύγισε απότομα, κι όπως αποδείχτηκε από μετέπειτα εξετάσεις, υπέστη ρήξη σε τένοντες, γεγονός που τον καθιστούσε ανίκανο ακόμα και να κρατήσει τη μπάλα. Το χρονικό σημείο της επιστροφής του κυμαίνεται γύρω στις 6 εβδομάδες, δηλαδή κάπου στις αρχές του Νοεμβρίου. Μέχρι τότε, τη θέση του θα αναλάβει ο Teddy Bridgewater, πρώην βασικός quarterback των Minnesota Vikings κι ο νυν πιο ακριβοπληρωμένος αναπληρωματικός.

Η είσοδος του Bridgewater στο ματς ενάντια στους Rams θα μπορούσε να κριθεί, επιεικώς, ανεπαρκής. Είχε μόλις 17 ολοκληρωμένες πάσες στις 30 προσπάθειες, με ποσοστό completion 56.6% που τον κατέταξε στην 29^η θέση από τους 37 quarterbacks που έπαιξαν την δεύτερη αγωνιστική, με μόλις 165 γιάρδες, και κανένα touchdown. Για να καταλάβετε τη στυγνή διαφορά με τον Brees, οι 165 γιάρδες είναι το δεύτερο χειρότερο νούμερο που έχουν κάνει οι Saints από το 2013 κι η πρώτη φορά που έχουν τελειώσει ματς χωρίς touchdown από το 2016. Φυσικά, οι Saints θα μπορούσαν ίσως να είχαν πάρει τη νίκη, αν μία ακόμα διαιτητική απόφαση που κρίθηκε εσφαλμένη εκ των υστέρων δεν τους είχε στερήσει ένα, πιθανόν, game changing touchdown.

Η διαφορά με τον Brees δεν κείτεται μόνο στα στατιστικά, αλλά και στον τρόπο που χειρίζονται τον αγώνα. Ο μελλοντικός Hall of Famer είναι από τους καλύτερους στο να ελίσσεται μετά το snap, στο να παρασέρνει αμυντικούς σε θέσεις που τον συμφέρουν, αλλά και να ολοκληρώνει πάσες φαινομενικά μέσα από το μάτι της βελόνας. Για αυτό κι είναι ένας από τους πιο άριστους σε ποσοστό completion, και σημαντικός λόγος για την επιτυχία των Saints από το 2006, στοιχεία που ο Bridgewater δε διαθέτει σε τέτοιο επίπεδο.

Βέβαια, το έργο δεν πέφτει μόνο στον ίδιο. Ο Alvin Kamara, ένας από τους πιο πολυσυζητημένους running backs την τελευταία διετία, δεν έκανε τίποτα για να ξεχωρίσει στον αγωνιστικό χώρο, σημειώνοντας μόλις 45 γιάρδες σε 13 προσπάθειες. Ο Michael Thomas ήταν επίσης αναποτελεσματικός, κι αυτό οφειλόταν, εν μέρει, στις πολύ κοντινές πάσες του Bridgewater, που του απαγόρευαν να πάρει το συνηθισμένο του separation. Ωστόσο, ο ίδιος κι ο Jared Cook είναι εξαιρετικοί pass catchers, και θα είναι υπαίτιοι κι οι ίδιοι για την συνολική εικόνα του οποιουδήποτε backup quarterback στηρίξουν για τις ερχόμενες εβδομάδες εν απουσία του Brees.

https://twitter.com/brgridiron/status/1175905333270597632

Για να τα καταφέρουν, λοιπόν, οι Άγιοι, θα πρέπει να κάνουν δύο πράγματα: να χρησιμοποιήσουν το ταλέντο του Kamara στο έπακρο, αλλά και να περιορίσουν τα λάθη του Teddy Bridgewater. Όπως φάνηκε ενάντια στους Seahawks, ο αναπληρωματικός quarterback έχει αρκετά θέματα με τις βαθιές πάσες που πρέπει να φτιάξει, κι αυτό για να βοηθήσει περισσότερο τους receivers του. Δείτε τι μεγάλη διαφορά είχαν τα routes του Michael Thomas όταν πάσαρε ο Drew Brees την πρώτη αγωνιστική (αριστερά) κι ο Teddy Bridgewater (δεξιά) την δεύτερη.

Μέρα με τη νύχτα στο separation. Για αυτό κι η συμβολή του Kamara θα κρίνει αν οι Saints θα μπορέσουν να πάρουν, στη χειρότερη, ένα 3 – 3 στις επερχόμενες αγωνιστικές. Ο νεαρός την περασμένη Κυριακή έδειξε πόσο πολύτιμος είναι στην ομάδα, αφού είχε την καλύτερη, στατιστικά, επίδοση στην επίθεση: 161 γιάρδες σε 25 κατοχές, με 2 touchdowns. H ισορροπία κι η εκρηκτικότητα είναι στοιχεία που κάνουν τον Kamara τόσο επικίνδυνο, γιατί ακόμα και σε κοντινές screen πάσες του Bridgewater, ο ίδιος τις μετατρέπει σε first down. Απαραίτητα, η άμυνα θα πρέπει επίσης να κουβαλήσει ένα, ομολογουμένως, μεγαλύτερο φορτίο από το σύνηθες, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι καιρός να το κάνουν.

Παίρνοντας υπόψιν τα τελευταία playoff παιχνίδια, ίσως να είναι καλό για αυτή την ομάδα να μάθει να μην βασίζεται εξ ολοκλήρου στον quarterback της για να πάρει τις νίκες.

Αντίθετα με τους Saints, οι Steelers έχασαν τον Ben Roethlisberger για όλη τη σεζόν, με έναν τραυματισμό στον αγκώνα που απαίτησε εγχείρηση· και, σε αντίθεση με τους Saints, οι Steelers δεν τα πήγαιναν καλά ακόμα και με τον ίδιο under centre. Τα κλειδιά δόθηκαν εξ ολοκλήρου στον Mason Rudolph για τη σεζόν, του περσινού third round pick των Steelers, που οι ίδιοι λογικά ήθελαν να τεστάρουν ως τον διάδοχο του Roethlisberger. Με τον ίδιο να έχει παραπονεθεί ανοιχτά για την επιλογή ενός quarterback ενώ είχαν τον ίδιο υγιέστατο, η ευκαιρία του Rudolph ήρθε και με το παραπάνω, επισκιάζοντας, έστω και στιγμιαία, την φετινή σεζόν του Big Ben. Κάποιες φορές, το κάρμα φέρνει ατομική δικαιοσύνη.

Είναι λογικό να υπήρξε πίστη στον νεαρό Rudolph, ειδικά αν δούμε τη φετινή σεζόν του Roethlisberger. Σε δύο (ενάμιση;) ματς είχε μόλις 56,4% completion στις πάσες του για 351 γιάρδες και ένα απλό interception, έστω και με τον Juju Smith – Schuster και τον James Washington στο πλευρό του. Δε φταίει, ολοκληρωτικά, ο ίδιος για την κατάσταση της επίθεσης, αλλά σίγουρα δεν αποτελούν νούμερα στα οποία έχουμε συνηθίσει τον δεκαπενταετή βετεράνο. Ο Rudolph, στον παρθενικό του αγώνα, είχε 63% completion (σαφώς μόλις στο 1/3 των προσπαθειών του Roethlisberger) για 2 touchdowns κι ένα interception, φτάνοντας πολύ κοντά στη νίκη.

Κι όμως, οι Steelers είναι σε δυσμενή θέση, κι από ό,τι φαίνεται δε θα ξεφύγουν εύκολα φέτος. Ο Rudolph, καλώς ή κακώς, δεν χρειάζεται απλά να επιβιώσει για έξι αγωνιστικές, αλλά πρέπει να βγάλει τους Steelers από μία τρύπα που όλο φαίνεται να μεγαλώνει. Ενάντια στους 49ers, είχε λίγο χειρότερα στατιστικά: 51,8% completion, με 2 touchdowns κι ένα interception. Αλλά αυτά ήρθαν μετά από 27 προσπάθειες που τελικά κατέληξαν μόνο σε 174 γιάρδες. Αν δεν ήταν υπήρχε το εξαιρετικό play των 76 γιαρδών του Schuster και το τελευταίο touchdown του Dionte Johnson, o Rudolph θα είχε στατιστικά του… Josh Rosen. Ιδιαίτερα ανησυχητικό αν σκεφτείτε ότι η άμυνα είχε πέντε turnovers, με τη βοήθεια του νέου τους παίκτη, Minkah Fitzpatrick.

O Roethlisberger δεν άφησε τους Steelers στο 2 – 0 ή σε ένα καλύτερο 1 – 1. Με το πέρας της τρίτης αγωνιστικής, στέκονται στο 0 – 3, στην τελευταία θέση της AFC North, με μία ομάδα που ακόμα φαίνεται να προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ της απώλειας της φονικής τριάδας που είχε συνηθίσει στο παρελθόν. Η προσθήκη του Fitzpatrick μπορεί να έδωσε μία πνοή στην άμυνα, αλλά με την συνολική εικόνα της ομάδας, μπορεί να στοίχισε κι ένα υψηλό draft pick που θα μπορούσε να βοηθήσει την επίθεση του χρόνου.

Είναι ακόμα νωρίς για να κρίνουμε τον Mason Rudolph, o οποίος έδειξε ικανοποιητικά στοιχεία στο κολλέγιο της Oklahoma State, έστω κι αν, εκ πρώτης όψεως, μοιάζει να έχει τις ίδιες αδυναμίες με τον Roethlisberger. Δυστυχώς, τόσο για τους φιλάθλους όσο και πιθανότατα τον ίδιο τον Mike Tomlin, οι Steelers δεν περίμεναν να είναι σε θέση να τεστάρουν τόσο νωρίς τον Rudolph, υπό τέτοιες συνθήκες. Μία σεζόν που ξεκίνησε με βλέψεις για επιστροφή στα playoffs εκτροχιάστηκε από νωρίς, κι η ομάδα βρέθηκε να ψάχνει ήδη για την νέα της ταυτότητα. Ο μόνος τρόπος για να νικήσουν είναι να αναπτυχθεί μια αναγκαία χημεία μεταξύ του Rudolph και των συμπαικτών του, κάτι που δεν έχουν περιθώριο να αναπτύξουν σιγά σιγά.

Αν δεν τα καταφέρουν, οι Steelers ίσως να κοιτάνε μπροστά τους την πρώτη φορά μετά το 2013 (και τη δεύτερη μέσα στη νέα χιλιετία) όπου μπορεί να χάσουν τα playoffs για δεύτερη σερί χρονιά.