NFL 2021: Τα βραβεία της χρονιάς!

Κι αν νομίζαμε ότι το 2020 ήταν πρωτόγνωρο έτος, το 2021 άλλαξε αυτή την άποψη, με την προσθήκη ενός ακόμα αγώνα στο καλεντάρι της σεζόν. Υπό το νέο καθεστώς πραγμάτων στην πραγματικότητα του CΟVID και της παραλλαγής του, που ακόμα και τώρα σαρώνει τις Η.Π.Α., είδαμε ομάδες να στερούνται αρκετές φορές έμψυχο υλικό. Υπήρχαν, δε οι περιπτώσεις όπου οι απώλειες ήταν αποτέλεσμα πολυάριθμων τραυματισμών, όπως στην περίπτωση των Baltimore Ravens, που έχασαν ένα μεγάλο μέρος των βασικών παικτών πριν καν ξεκινήσει η σεζόν. Μία off season γεμάτη δράμα ως προς την παραμονή κάποιων παικτών στις ομάδες τους, όπως του Russell Wilson, του Deshaun Watson ή του Aaron Rodgers, όπου στην περίπτωση του τελευταίου η… γκρίνια φαίνεται να ωφέλησε.

Λόγω της προσθήκης της δέκατης όγδοης αγωνιστικής αναμέναμε παλιά ρεκόρ να σπάσουν, ιδιαίτερα στα passing στατιστικά. Πολλές από τις προβλέψεις ήρθαν από άτομα που δεν θα σκεφτόμασταν ποτέ. Το πρώτο «σπάσιμο» μάς ήρθε από μονάδα που δεν περιμέναμε (περισσότερα για αυτό στη συνέχεια). Ο running back που συνεπήρε τη λίγκα ήταν από την AFC South… αλλά δεν ήταν ο Derrick Henry. To πρώτο τριπλό στέμμα από τον Steve Smith το 2005 το πήρε ένας receiver της NFC… που δεν ήταν ο Davante Adams. 7 από τις περσινές playoff ομάδες δεν κατάφεραν να προκριθούν φέτος, δίνοντας τη θέση τους σε ομάδες που δεν έχουν δει playoff νίκη για τουλάχιστον 19 χρόνια.

Και φέτος, λοιπόν, ζητήσαμε από τους Έλληνες φιλάθλους, μέσω του Discord μας, να ψηφίσουν τους δικούς τους καλύτερους παίκτες, τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές, για τη σεζόν που μας πέρασε. Πάνω από 40 συμμετέχοντες ψήφισαν, είτε με συντριπτική πλειοψηφία σε επιλογές, είτε με απρόβλεπτα αποτελέσματα! Λίγο πριν τα playoffs, σας παρουσιάζουμε τους best of των Ελλήνων οπαδών!

Συντακτική ομάδα: Στεφανία Λ. (MVP, OPOY, GOTY, POTY) / To Theio Tragi (OROY, DROY) / Serdiegito (DPOY, Coach) / Δημήτρης (επιμέλεια ψηφοφορίας και γραφικών)

Most Valuable Player

Όπως έχει πει ο Thanos στο Avengers: Infinity War, κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα. Έτσι αναπόφευκτη ήταν κι η δεύτερη σερί χρονιά όπου ο quarterback των Green Bay Packers, Aaron Rodgers, φάνηκε να μην μπορεί να κάνει λάθη. Παρόλο που δεν έπιασε τα τρομερά στατιστικά που σημείωσε στο περσινό έτος, αυτό δεν τον εμπόδισε να τελειώσει τη σεζόν με το χαμηλότερο ποσοστό interceptions (μόλις 0,8%, η τέταρτη σερί φορά που τελειώνει πρώτος), το μεγαλύτερο QBR (68,8) και passer rating (111,9) στη λίγκα, αλλά και το εξαιρετικό 8,00 adjusted yards/προσπάθεια.

Κατά μεγάλη πιθανότητα, ο Rodgers θα πάρει το βραβείο του MVP για δεύτερη σερί χρονιά, ο πρώτος που θα το κάνει μετά τον Peyton Manning τις σεζόν 2003 – 2004. Με τη βοήθεια των σχηματισμών του προπονητή Matt LaFleur, και την ανέλπιστη ανάδειξη αναπληρωματικών παικτών σε καιρό ανάγκης, οι Packers κατέκτησαν το πρώτο seed της περιφέρειας της NFC για ακόμα μία σεζόν, με ρεκόρ 13 – 4. Καταλύτης της επίθεσης που λύγισε τους Cardinals, τους Rams και τους Browns. To μόνο που μένει είναι να διώξουν τους δαίμονες της προηγούμενης σεζόν, και να εμπιστευτούν τον Rodgers περισσότερο από τον… Mason Crosby.

Offensive Player of the Year

Aν οι Indianapolis Colts δεν εξευτελίζονταν στα χέρια των Jacksonville Jaguars την τελευταία αγωνιστική, η ψηφοφορία ίσως να ήταν πιο κλειστή. Για πρώτη φορά μετά από καιρό, το συγκεκριμένο βραβείο ήταν μεταξύ δύο παικτών που δεν ήταν quarterbacks.

Όταν οι Los Angeles Rams αντάλλαξαν τον Jared Goff για τον Matthew Stafford, το έκαναν με την ελπίδα να αναβαθμίσουν μία χρόνια συντηρητική επίθεση. Λίγοι θα μπορούσαν να περιμένουν, ωστόσο, τι επίπτωση θα είχε η άφιξη του βετεράνου στον νεαρό Cooper Kupp, όσον αφορά τα στατιστικά. Κοντολογίς, η επίδοση του Kupp φέτος ζαλίζει, κι αφήνει ιστορία. Στο πέμπτο του έτος στη λίγκα, ο 28χρονος είναι ο πρώτος receiver μετά τον Steve Smith του 2005, που τελειώνει τη σεζόν πρώτος σε receptions (145), receiving yards (1.947) και receiving touchdowns (16), και είναι μόλις ο τέταρτος receiver στην ιστορία που το καταφέρνει. Για να καταλάβετε τη στυγνή διαφορά με τον Goff, oι αριθμοί αυτοί είναι σχεδόν 50% πιο πάνω από τα αμέσως επόμενα καλύτερα νούμερά του, το 2019. Έφτασε μόλις 17 γιάρδες μακριά από το να ισοφαρίσει το ρεκόρ σε γιάρδες που άφησε ο Hall of Famer Calvin Johnson.

Κι αν αμφιβάλλετε για το αν αυτό είναι ικανότητα του νεαρού ή πολύ καλό passing game από τον Stafford, ακούστε τον να αναλύει… επιστημονικά τα routes που έχει απομνημονεύσει.

Defensive Player of the Year

Το βραβείο του καλύτερου αμυντικού της χρονιάς δίνεται στον καλύτερο Watt… συγνώμη, αμυντικό ήθελα να πω. Πολλά τα ονόματα που ξεχώρισαν καθόλη την διάρκεια της χρονιάς, όπως οι Myles Garrett, Aaron Donald αλλά και ο rookie Micah Parsons, αλλά ο edge rusher των Steelers, T.J. Watt, ξεχώρισε και στην ψηφοφορία μας. Τα 22.5 sacks που σημείωσε φέτος ισοφάρισαν το ρεκόρ που κατείχε ο Michael Strahan από το 2001. Η regular season είχε έναν αγώνα περισσότερο το 2021, αλλά T.J. Watt έχασε δύο αγώνες εξαιτίας ενός τραυματισμού.

Η χρονιά που είχε ο T.J.περνάει στο πάνθεον λοιπόν αλλά αυτό δεν μεταφράζεται μόνο στους αριθμούς, μιας και όποιος παρακολούθησε τους αγώνες της ομάδας του, θα μπορούσε να δει πόσο επηρέαζε την ροή του αγώνα, μιας και η ασταμάτητη πίεση στις αντίπαλες επιθέσεις εντυπωσίαζε και τους πιο δύσπιστους. Τα πέντε forced fumbles μαζί με την run defense βοήθεια που προσέφερε τον κάνουν τον απόλυτο αμυντικό για το 2021.

Τα πείσματα που έκανε στην preseason με σκοπό την επέκταση του συμβολαίου του έπιασαν τόπο και βοήθησαν και τους Steelers. Χαλάλι τα $112 εκατομμύρια!

Offensive Rookie of the Year

Στην όχι και τόσο μακρινή pre-season, αρκετές αναφορές από το προπονητικό κέντρο των Cincinnati Bengals ανέφεραν πως το νέο επιθετικό τους όπλο, o Ja’marr Chase, to πέμπτο overall pick στο draft – παρουσίαζε μεγάλο πρόβλημα με πάσες που του… έπεφταν από τα χέρια. Ολοένα και αυξάνονταν οι φωνές πως η επιλογή τους στο draft ήταν λάθος και έπρεπε να είχε επιλεγεί ο left tackle Penei Sewell. Σημείωση: κάποιοι συντάκτες της σελίδας ακόμα αυτό πιστεύουν.

Στη διάρκεια της σεζόν, όμως, η χημεία του με τον Joe Burrow, και η συνολική του πορεία ήταν εντυπωσιακή. 81 υποδοχές, 1.455 γιάρδες, με μέσο όρο 18 γιάρδες/υποδοχή. Αποκορύφωμα το παιχνίδι εναντίον των Kansas City Chiefs, τη 17η αγωνιστική, που είχε 266 γιάρδες, καταρρίπτοντας το σχετικό ρεκόρ από rookie wide receiver. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ο Burrow : “F It. Ja’Marr’s Down There Somewhere.”

Οι υπόλοιποι 2 φιναλίστ, Najee Harris και Mac Jones, είχαν πολύ καλή χρονιά. Ο Najee Harris ήταν η φωτεινή αχτίδα στην επίθεση των Steelers τελειώνοντας μάλιστα τη σεζόν με ΜΗΔΕΝ fumbles. Ο Mac Jones κατάφερε σταθερά χωρίς πολλές φαμφάρες να οδηγήσει το καλοδουλεμένο σύνολο των New England Patriots στα playoffs.

Στατιστικά των rookie σεζόν του Ja'Marr Chase και HoF Randy Moss

Defensive Rookie of the Year

Αρκετοί από τους defensive rookies κάνανε καλή χρονιά στις ομάδες τους. Οι Patrick Surtain II (Denver Broncos), Odafe Oweh (Baltimore Ravens), Jaelan Philips (Miami Dolphins), Jeremiah Owusu-Koramoah (Cleveland Browns), ξεχώρισαν και έχουν δώσει στις ομάδες τους την ελπίδα ότι θα αποτελέσουν σημεία αναφοράς για τα επόμενα χρόνια.

Κανένας από τους παραπάνω, όμως, δεν έφτασε κοντά στο τι έκανε στο γήπεδο ο Micah Parsons των Dallas Cowboys. O επιλεγμένος στη 12η θέση στο draft ήταν φέτος ασταμάτητος. 13 sacks, 84 total tackles (64 solo), 3 forced fumbles. Έφτασε πολύ κοντά στο να σπάσει το ρεκόρ σε sacks από rookie, που το διατηρεί ο Jevon Kearse με 14.5. Σε όλα αυτά προσθέστε και το γεγονός πως ήταν ένα πολυεργαλείο στην άμυνα παίρνοντας snaps ως defensive end, outside linebacker ακόμα και ως cornerback! Η επιλογή του ως defensive rookie of the year πανεύκολη και αδιαμφισβήτητη.

Coach of the Year

Ο Mike Vrabel κατάφερε το 2021 να οδηγήσει τους Titans στην κορυφή της AFC. Εάν αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό, για να τον κάνει υποψήφιο για coach της χρονιάς, τότε ας προσθέσουμε τους ατελειώτους τραυματισμούς και το δύσκολο πρόγραμμα που είχαν το 2021. Ο τραυματισμός που κόστισε περισσότερο ήταν αυτός του απόλυτου super star για το πρώτο μισό της χρονιάς, Derrick Henry. Όταν έγινε γνωστό ότι θα χάσει το υπόλοιπο της κανονικής διάρκειας την 8η εβδομάδα, όλοι έσπευσαν να ξεγράψουν τους Titans. O Vrabel όμως όχι μόνο αναδιοργάνωσε τα επιθετικά πλάνα της ομάδας, το έκανε χωρίς τους A.J. Brown και Julio Jones στα περισσότερα παιχνίδια!

Αν αυτό δεν είναι δουλειά του, τότε ας προσθέσουμε και το γεγονός ότι βελτίωσε την αμυντική τους λειτουργία σε βαθμό εξαιρετικό, που κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Η συνεργασία του Vrabel με τον Ryan Tannehill αποτέλεσε κλειδί για τις εμφανίσεις των Titans την φετινή χρονιά. Υπάρχουν και άλλοι προπονητές που έκαναν τρομερή δουλειά το 2021, αλλά ο Vrabel ξεπέρασε κάθε προσδοκία παρόλο τις ατυχίες που προέκυψαν. Χαρακτηριστικό είναι γεγονός ότι οι Titans έπρεπε να ντύσουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 89 διαφορετικούς παίκτες για να ανταπεξέλθουν στους τραυματισμούς που υπέστη η ομάδα. Κι όμως, κατάφεραν να πάρουν το πρώτο seed, και το πλεονέκτημα της έδρας σε όλα τα playoffs.

Ο Henry επιστρέφει, οι A.J. Brown και Julio Jones θα δώσουν το 100% στα playoff, και όλα αυτά είναι έργο του εξαιρετικού Mike Vrabel.

Comeback Player of the Year

Όταν ο Joe Burrow τραυματίστηκε πέρσι, τo γόνατό του υπέστη ρήξη δύο χιαστών, αναγκάζοντάς τον να περάσει μια επώδυνη αποθεραπεία μόλις ένα χρόνο αφότου κλήθηκε να αλλάξει το ρου της πορείας των Bengals. Η ελλιπής offensive line ήταν ένοχη για την τρομακτική πίεση που δέχτηκε ο quarterback, και πολλοί θεώρησαν πως θα ήταν πρέπον να επενδύσουν σε αυτή τη μονάδα.
Όταν επιλέχτηκε ο Ja’Marr Chase, η κοινή γνώμη σοκαρίστηκε: μα δεν θα έκαναν κάτι οι Bengals να προστατέψουν τον πολύτιμο quarterback τους;

Ο Burrow επέστρεψε υπό τα βλέμματα των φιλάθλων στο Σινσιννάτι, κι όχι μόνο έπαιξε καλά αλλά διέπρεψε. Διπλασίασε την απόδοσή του από πέρσι, σημειώνοντας 4,611 passing yards, 34 touchdowns, με ποσοστό ακριβείας 70.4%! Η τρομερή του σύνδεση με τον αγαπητό του στόχo Chase συνεπήρε τη λιγκα, εδραιώνοντας το δίδυμο ως ένα από τα πιο εκρηκτικά. Το 2021, οι Bengals ήταν από τις τοπ ομάδες στη χρήση deep πασών, εκμεταλλευόμενοι το χέρι, και την καλή κατάσταση, του Burrow.

Μαζί με όλα αυτά, ο δευτεροετής δικαίωσε την πίστη του franchise που τον επέλεξε, οδηγώντας τους στην πρώτη τους συμμετοχή στα playoffs, και την πρώτη κατάκτηση της AFC North, μετά από έξι χρόνια!

Game of the Year

Οι διακυβεύσεις ήταν όμοιες με κάθε μεγάλο ματς της τελευταίας αγωνιστικής της regular season: νικάς και μπαίνεις playoffs, χάνεις και μένεις εκτός. Το ότι ένας τέτοιος αγώνας ήταν όχι μόνο ο τελευταίος της σεζόν, ο 272ος αγώνας, αλλά και μεταξύ divisional αντιπάλων το έκανε ολοένα και πιο ενδιαφέρον. Η μία ομάδα είχε εδραιώσει την ταυτότητά της πάνω στα ατρόμητα 4th down conversions, με έναν προικισμένο quarterback, εκρηκτικούς επιθετικούς και μία άμυνα που άλλοτε έπαιζε, κι άλλοτε όχι. Οι άλλοι, οι γηπεδούχοι, ήταν στο κατώφλι μίας ανέλπιστης στροφής από μία σεζόν που έμοιαζε να πηγαίνει, μονίμως, από το κακό στο χειρότερο.

Το κερασάκι στην τούρτα; Μία ισοπαλία θα έβαζε και τις δύο ομάδες, τους Los Angeles Chargers και τους Las Vegas Raiders, στα playoffs… και θα άφηνε τους Pittsburgh Steelers παρατημένους “στα σκαλιά” της εκκλησίας της post season.

Αν και το ματς ξεκίνησε με όλα τα φόντα για μία εύκολη νίκη των Raiders, οι Chargers, όπως έκαναν όλο το χρόνο, κοίταξαν τον αντίπαλο στα μάτια και τόλμησαν να πάνε ενάντια στην κοινή λογική. Στη τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας του αγώνα, ο Mike Williams θα έπιανε μία πάσα 19 γιαρδών για touchdown, έπειτα από ένα drive που διένυσε 83 γιάρδες. Οι Chargers είχαν επιστρέψει από τους νεκρούς, διαγράφοντας το προβάδισμα των 15 πόντων που είχαν οι Raiders, τραβώντας το ματς στην παράταση. Την πράξη αυτή πραγματοποίησαν με τη γνωστή τους τακτική: παίξε κάθε down. Το drive τους περιείχε τρία 4th downs που τα μετέτρεψαν σε 1st and 10. Do or die.

Στην παράταση, καμία ομάδα δεν κατάφερε να σκοράρει touchdown, οπότε το ματς θα κρινόταν από τον ξαφνικό θάνατο ενός field goal. Ο χρόνος κυλούσε, με την κατοχή να βρίσκεται στα χέρια των Raiders. Στις 39 γιάρδες των αντιπάλων, ο χρόνος των Raiders ήταν ελάχιστος: μόλις 38 δευτερόλεπτα αγώνα, και 5 δευτερόλεπτα στο play call. Το σκορ ήταν 32 – 32 κι η σκέψη άρχισε να παίρνει μορφή. Θα πήγαιναν για την ισοπαλία. Θα άφηναν τον χρόνο να τελειώσει.

Οι Raiders, όμως, ήταν αποφασισμένοι να κερδίσουν, αρνούμενοι όπως σε όλη τη σεζόν να παρατήσουν τα όπλα αμαχητί. Ίσως αυτό ήταν που φόβισε τον προπονητή Brandon Staley, και τον ώθησε να απαιτήσει ένα αμφιλεγόμενο timeout εκείνη τη στιγμή. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι έγινε με γνώμονα την χείριστη rushing άμυνά τους, που δεν είχε παραταχτεί σωστά και κινδύνευε να αφήσει τον άπιαστο Josh Jacobs να περάσει ανενόχλητος από μέσα τους.

Η ύστατη ενέργειά του ήταν μάταιη. Ο Jacobs έτρεξε για δέκα γιάρδες, φέρνοντας τους Raiders σε απόσταση βολής. Το σενάριο είχε γραφτεί, η μοίρα σφραγισμένη. Ο Daniel Carlson πέτυχε το νικητήριο field goal σημειώνοντας το τελικό 35 – 32, στέλνοντας τους Raiders και Steelers στον έβδομο ουρανό, και τους δύστυχους Chargers σε μία ακόμη off season χωρίς παρουσία στο Super Bowl.

Play of the Year

Πολλές φορές στο NFL, δεν είναι ούτε η επίθεση ούτε η άμυνα, ούτε καν οι προπονητές, που κερδίζουν τα ματς. Είναι οι “ξεχασμένες” special teams, οι μικρόσωμοι αθλητές που βλέπουν το γήπεδο πολύ λιγότερο από τις άλλες μονάδες. Είναι οι kickers που θα έβαζαν τα δύσκολα σε κάθε γκολτζή του πλανήτη. Κι αν υπάρχει κάτι που οι Baltimors Ravens μπορούν να καυχηθούν, είναι ότι έχουν τον καλύτερο kicker της λίγκας.

Οι Detroit Lions περνούσαν μία σεζόν σαν όλες τις προηγούμενες, γεμισμένες με αυτοπεποίθηση για μία νέα (νέα νέα) αρχή, για να βρεθούν ως η μόνη ομάδα που δεν είχε σημειώσει καμία νίκη κοντά στο τέλος του Σεπτέμβρη. Από την άλλη, οι Ravens προσπαθούσαν, και τα κατάφερναν, να βρουν μία νέα πηγή ενέργειας που να μπορούσε να αντικαταστήσει την πληθώρα παικτών που είχαν χάσει από τραυματισμούς. Άρτι αφιχθείς από μία μεγαλειώδη νίκη ενάντια στη νέμεση των Chiefs, oι Ravens προορίζονταν να ξεπαστρέψουν τους ασταθείς Lions, και να συνεχίσουν το δρόμο τους.

To NFL, όμως, ποτέ δεν πάει όπως το περιμένουμε. Οι Lions δεν δέχτηκαν να γίνουν τροφή για τα λιοντάρια. Κοίταξαν τους φιλοξενούμενους Ravens στα μάτια και έβαλαν πλώρη για το θαύμα. Παρά το προβάδισμα των Κορακιών με 9 πόντους στην τρίτη περίοδο, τα Λιοντάρια απάντησαν γοργά, μειώνοντας το σκορ σε 16 – 14. Δεν υπήρχε χρόνος για λάθος, κι ο Dan Campbell το ήξερε. Η άμυνα των Lions ζόρισε τους λαβωμένους Ravens, δεν τους άφησε να σκοράρουν, κι έβαλαν ένα field goal με μόλις ένα λεπτό κανονικής διάρκειας. Παγομάρα. Οι Ravens κινδύνευαν να χάσουν με τον χειρότερο τρόπο, κι η απίστευτα κακή βραδιά του receiver Marquise Brown απομάκρυνε την ευκαιρία της αντεπίθεσης ακόμα πιο μακριά.

Ο Lamar Jackson δεν το έβαλε κάτω. Κάνοντας αυτό που κλήθηκε να κάνει από τη στιγμή που επιλέχθηκε στο Draft το 2018, έδωσε μία ευκαιρία στους Ravens. Σε 4th down, πέταξε μία πανέμορφη πάσα στον Sammy Watkins, που διένυσε 36 γιάρδες. Όμως, ο Watkins δεν βγήκε εκτός γηπέδου, και το ρολόι δεν σταμάτησε. 11 δευτερόλεπτα, στις δικές τους 44 γιάρδες. Καμία ελπίδα. Όταν στερεύεις από ελπίδες, τολμάς το αδιανόητο. Έτσι κι οι Ravens έδωσαν την τελευταία τους προσπάθεια στο άτομο που τόσες φορές τους είχε βγάλει από τα ζόρια. Τον πιο επιτυχημένο kicker των τελευταίων ετών, Justin Tucker. Το μόνο πρόβλημα; Κανείς δεν είχε καταφέρει να σουτάρει επιτυχώς από τις 66 γιάρδες. Το ρεκόρ ήταν στις 64.

Κάνοντας τον συνηθισμένο του σταυρό, ο Tucker προσευχήθηκε και κλώτσησε. Μπροστά στα έκπληκτα μάτια και την σταματημένη αναπνοή των οπαδών, η μπάλα ταξίδεψε, και ταξίδεψε, χτυπώντας το οριζόντιο δοκάρι και προχωρόντας ευθεία, ανάμεσα από τους κάθετους στύλους. Οι διαιτητές σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Ο Tucker είχε μόλις γράψει νέο ρεκόρ. Κι οι καρδιές των Lions θα μάτωναν για ακόμα μία φορά.

About The Author: NFLgreece