Ήρθε η τελευταία Κυριακή της σεζόν, η ημέρα του Μεγάλου Τελικού, μετά από μία σεζόν που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί. Σε δεκαοχτώ αγωνιστικές, οι περισσότερες από κάθε άλλο έτος, είδαμε ρεκόρ να σπάνε, παίκτες να συναρπάζουν για πρώτη φορά, αγώνες να κρίνονται στο τελευταίο play. Είχαμε τον πρώτο triple crown receiver (πρώτο σε receptions, γιάρδες και touchdowns) μετά από 16 χρόνια, στο πρόσωπο του Cooper Kupp. Γίναμε μάρτυρες στο μακρύτερο, επιτυχημένο field goal της ιστορίας, όταν το σουτ του Justin Tucker ταξίδεψε για 66 γιάρδες, χτύπησε το οριζόντιο δοκάρι, και μπήκε μέσα. Όλοι έτρεχαν, χωρίς επιτυχία, να ξεφύγουν από τον T.J. Watt, ο οποίος ισοφάρισε το ρεκόρ του Michael Strahan από το 2001, κλείνοντας τη σεζόν με 22,5 sacks. Μία ομάδα κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο seed της περιφέρειας, ενώ έντυσε 91 παίκτες λόγω τραυματισμών. Σε 272 αγώνες είχαμε, 20 αγώνες που πήγαν στην παράταση, ένα συντριπτικό 7%, χωρίς να υπολογίζουμε τα playoffs. Μαζί με όλα αυτά, είχαμε και την παράδοση σκυτάλης στη νέα γενιά, με τους αειθαλείς Tom Brady και Ben Roethlisberger να ανακοινώνουν επίσημα την απόσυρσή τους από την ενεργό δράση, σκορπώντας νοσταλγικό «πένθος» σε όσους μεγάλωσαν κι έμαθαν το άθλημα μαζί τους.

Οι πρωτιές συγκεντρώνονται και στους δύο φιναλίστ της φετινής σεζόν, για διαφορετικούς λόγους. Πρώτη φορά θα αγωνιστούν σε τελικό δύο ομάδες που ήταν τέταρτοι στα seeds, κι είναι η πρώτη φορά μετά το 2010 που δεν θα δούμε μία top seeded ομάδα (με bye week στα playoffs, δηλαδή) να αγωνίζεται στον τελικό. Παρόλα τα κοινά τους, οι δύο ομάδες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές, προς το ταξίδι των ομάδων όσο και των παικτών που τις απαρτίζουν. Oι Cincinnati Bengals έχουν να εμφανιστούν σε τελικό από το μακρινό 1990, ενώ οι Los Angeles Rams έπεσαν πάνω στην πριονοκορδέλα της άμυνας των New England Patriots, μόλις 3 χρόνια πριν. Ο quarterback του Σινσιννάτι, Joe Burrow, είναι μόλις στο δεύτερο έτος του στη λίγκα, κι ήδη προαναγγέλλεται ως αστέρας της περιφέρειας. Ο Matthew Stafford έβλεπε την καριέρα και την υπόληψή του να εξανεμίζεται στο καθαρτήριο του Ντιτρόιτ για δώδεκα ολόκληρα έτη. Οι Bengals στηρίζονται στον νεανικό ενθουσιασμό και το χτίσιμο μέσα από το Draft. Οι Rams θεωρούν ότι τις νίκες τις παίρνουν οι βετεράνοι, εξ ου κι ο λόγος που θυσίασαν όλα τα μελλοντικά τους picks για να πάρουν έμπειρους παίκτες.

Αυτή είναι απλά η περίληψη. Πάμε να δούμε και τις ομάδες λίγο πιο αναλυτικά, και το τι πέρασαν για να φτάσουν έως εδώ.

Όταν ο Joe Burrow υπέστη τον τρομερό τραυματισμό του, στα τέλη Νοέμβρη του 2020, η ομάδα κατέρρευσε χωρίς αυτόν, σημειώνοντας μόλις 4 νίκες, και την επιλογή του πέμπτου pick στο επερχόμενο Draft. Παρά τη διαθεσιμότητα του αγαπημένου του, κολλεγιακού, στόχου στο πρόσωπο του Ja’Marr Chase, πολύ από τους αναλυτές και φίλαθλους ήλπιζαν πως οι Bengals θα επέλεγαν το δρόμο της σύνεσης, και θα έπαιρναν τον εξαιρετικό tackle, Penei Sewell, για να προστατέψει την αριστερή, «τυφλή» πλευρά του Burrow. Η ομάδα με το μικρότερο σύνολο σε scouters σε όλη τη λίγκα, ωστόσο, προτίμησε να ακούσει τις προσευχές του νεαρού της quarterback, επιλέγοντας τον Chase.

H απόφαση αυτή δεν έλυσε τα προβλήματα της offensive line του Σινσιννάτι· κάθε άλλο, για την ακρίβεια. Ο Burrow είναι ο πρώτος quarterback στην ιστορία που θα συμμετέχει σε τελικό έχοντας υποστεί πάνω από 50 sacks στην κανονική διάρκεια της σεζόν, με μία ομάδα που κέρδισε σε αγώνα playoffs παρόλο που ισοφάρισε το ρεκόρ για τα περισσότερα παθητικά sacks σε αγώνα νοκ άουτ. Ωστόσο, αυτό που μπορούμε να πούμε είναι πως μεταμόρφωσε την επίθεσή της. Ο Ja’Marr Chase αποδείχτηκε λίρα εκατό για τον πιεσμένο quarterback, καθώς η ταχύτητα κι οι ελιγμοί του του επέτρεπαν να μαζεύει πολύτιμες γιάρδες μετά την κατοχή, ξεφεύγοντας από τους αμυντικούς που, θεωρητικά, τον είχαν περικυκλώσει. Αναφέροντας τα αείμνηστα λόγια του Burrow, μπορούμε να δούμε την εμπιστοσύνη που υπάρχει μεταξύ τους: «Τζάμα το, κάπου στο βάθος [του γηπέδου] είναι ο Chase». Δεν είναι τυχαίο που ο νεαρός receiver είχε την καλύτερη σεζόν rookie που έχουμε δει ποτέ, ξεπερνώντας τα νούμερα της rookie σεζόν του Hall of Famer Randy Moss.

Αν ο Chase ήταν περικυκλωμένος, όμως, οι λύσεις του Burrow ήταν πολλές κι αποτελεσματικές. Οι Joe Mixon, Tyler Boyd και C.J. Uzomah, βετεράνοι Bengals που πέρασαν τους δύσκολους καιρούς της ομάδας στη προ – Burrow εποχή, άνοιξαν το playbook της επίθεσης και, μαζί με τον νεαρό Tee Higgins, έκαναν την επίθεση του Σινσιννάτι πολυδιάστατη κι άκρως επικίνδυνη. Μπορεί ο Mixon να μην δημιούργησε τον πάταγο του Jonathan Taylor ή του Derrick Henry, αλλά τα νούμερά του μαρτυρούν την συμβολή του. Τελείωσε πρώτος σε μεικτές γιάρδες (1.519) αλλά και touchdowns (16) για την ομάδα του, κι ήταν δεύτερος σε όλα τα σημαντικά στατιστικά ανάμεσα σε όλους τους running backs των φετινών playoffs.

https://twitter.com/PFF/status/1490037511967719425?s=20&t=F4eM7gXfCVMlVMPyQVzcsw

Μέσα σε όλα αυτά, είναι εύκολο να ξεχάσουμε και την στροφή της άμυνας, μίας άμυνας που αποτελείτο από, κυρίως, ανώνυμους παίκτες που δεν είχαν γραφτεί σε κανένα πρωτοσέλιδο τα πρόσφατα έτη. Μπορεί να τελείωσε 17^η σε παθητικούς πόντους και 18^η σε παθητικές γιάρδες, αλλά αυτές οι κατατάξεις είναι οι καλύτερες που έχουν σημειώσει από το 2017, κι ήταν στο τοπ 15 σε σημαντικά στατιστικά όπως παθητικά first downs και yards/προσπάθεια. To κυριότερο είναι ότι είχαν 42 sacks (όσα κι οι Buffalo Bills) και 99 quarterback hits φέτος, ενώ έκαναν blitz μόλις στο 20% των snaps, δείχνοντας ότι οι αμυντικοί δεν χρειάζονταν, απαραιτήτως, την ισχύ του συνόλου για να επιβληθούν. Αυτό φαίνεται περισσότερο στον εξαιρετικό, φέτος, Trey Hendrickson, που αναγνωρίστηκε δια της έντονης παρουσίας του στα snaps, αλλά και στην ασφυκτική πίεση που άσκησε στους απέναντι quarterbacks.

To σημαντικότερο στοιχείο της επιτυχίας των Bengals, όμως, είναι η ψυχραιμία και το σθένος του Burrow. Παρά τα πολλαπλά χτυπήματα, και την πίεση που δέχτηκε στα playoffs, ο ίδιος όχι μόνο δεν λύγισε, αλλά έδειξε ότι μπορούσε να ηγηθεί κάλλιστα μίας ομάδας που τον χρειαζόταν στα δυσκολότερα ματς της. Αυτό το αγωνιστικό πνεύμα θα κληθούν να σπάσουν οι Rams, που θα πρέπει να βρουν όχι μόνο τρόπο να μαρκάρουν τις πολυάριθμες επιλογές των Bengals, αλλά και να εκμεταλλευτούν την ασθενική offensive line τους, περιορίζοντας τον Burrow να κινηθεί ελεύθερα. Πολύ εύκολο στα λόγια· απλά ρωτήστε τους Tennessee Titans.

Βέβαια, μην απορήσετε αν τη μεγαλύτερη ζημιά στους Rams την προκαλέσει ο ασυναγώνιστα επιτυχής Evan McPherson, που φέτος έσπασε το ρεκόρ που είχε θέσει ο future Hall of Famer, Adam Vinatieri, για αριθμό επιτυχημένων field goals σε playoffs.

To ταξίδι του quarterback των Rams μπορεί να μην ήταν τόσο σύντομο όσο του Burrow, μπορεί να μην είχε το βαθμό δυσκολίας που 50 sacks δίνουν σε μία σεζόν, αλλά δεν υστερούσε καθόλου σε οδύνη. Ωστόσο, το πάντρεμά του με τον Sean McVay και τους Rams, έπειτα από μία τυχαία συνάντηση στην offseason, έμελλε να αλλάξει εντελώς την πορεία του Matthew Stafford. Μία πορεία που είχε στιγματιστεί από την ανικανότητα να πάρει νίκη σε αγώνα playoffs, από την λαμπρή απουσία του σε primetime αγώνες που δεν γίνονταν τις Ευχαριστίες, αλλά και την τρανή απόδειξη ότι τα βαρβάτα στατιστικά δεν ισοδυναμούν, πάντα, με νίκες. Σίγουρα, ο επί σειρά ετών divisional αντίπαλός του, Aaron Rodgers, μπορεί να το επιβεβαιώσει.

Με την ανταλλαγή του Jared Goff στους Detroit Lions για τον Stafford (συν μερικά από τα πολύτιμα draft picks των Rams), o τελευταίος αναγεννήθηκε στο Λος Άντζελες. Σε σύγκριση με όλα τα προηγούμενα έτη του, φέτος σημείωσε το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό completion (67,2), τις τρίτες περισσότερες γιάρδες (4.862), ισοφάρισε τον περισσότερο αριθμό touchdowns (41), είχε τις δεύτερες περισσότερες adjusted yards ανά προσπάθεια (8,2) και το δεύτερο καλύτερο passer rating (102,9). Ωστόσο, ηγήθηκε της λίγκας με τα 17 interceptions του, προϊόν των ρισκαδόρικων επιλογών του McVay αλλά και της δικής του, ραμμένης στο δέρμα του πλέον, ανάγκης να κάνει τα μεγάλα plays. Το γεγονός ότι παρέμεινε επιτυχής παρά τις αδυναμίες του είναι δείγμα της ολοκληρωμένης εικόνας των Rams αλλά και της δικής του επιμονής.

Μιλώντας για ολοκληρωμένη εικόνα, σχεδόν έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η επίθεση των Rams, αν και σήμερα θα παίξει με τη σημαντική απώλεια του tight end Tyler Higbee. Αν και τραυματίστηκε στον προηγούμενο αγώνα με τους San Francisco 49ers, οι Rams έδειξαν ότι μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν, χάρη στην συνδυαστική δύναμη των Cooper Kupp, Cam Akers και Odell Beckham. Ναι, του Odell Beckham που γνωρίσαμε στους Giants και Browns, που είχαμε ξεγράψει πολλές φορές στην καριέρα του. Σε αυτό ποντάρουν οι φετινοί Rams, με την απόκτηση όχι μόνο των Beckham και Stafford, αλλά και του Von Miller και Eric Weddle στην άμυνα. Ο τελευταίος, μάλιστα, είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά ο McVay έδειξε πως προτιμά να ποντάρει τα πάντα στην εμπειρία και την ηλικία, παρά τους τυχαίους παράγοντες των νεαρών παικτών.

Αυτό ωφέλησε, καθώς όλοι αυτοί οι παίκτες έκαναν κομβικά plays στη διάρκεια της κανονικής σεζόν, αλλά πολύ περισσότερο στα playoffs. Για τον Cooper Kupp έχουμε μιλήσει πολλές φορές στη διάρκεια της σεζόν, και δεν είναι τυχαίο που πριν λίγες μέρες έγινε κάτοχος του Offensive Player of the Year, τελειώνοντας στην κορυφή της λίγκας σε receptions (145), receiving γιάρδες (1.947) και touchdowns (16), γράφοντας ξανά τα βιβλία της ιστορίας. Κλείνοντας με την άμυνα, ο Jalen Ramsey αποτελεί τον πυρήνα μίας συχνά τραυματισμένης secondary, και σίγουρα θα κληθεί να καλύψει το σημαντικότερο όπλο της επίθεσης των Bengals, ενώ ο Aaron Donald θα αποτελέσει την κύρια πηγή τρόμου για τον νεαρό Burrow.

O Zac Taylor υπήρξε μαθητής του Sean McVay, όντας προπονητής wide receiver και μετέπειτα των quarterbacks στους Rams. Έπειτα από την σπαρακτική ήττα στο Super Bowl, ο Taylor επέλεξε να γίνει προπονητής στους Cincinnati Bengals, μία ομάδα που ήταν συχνά προϊόν γέλιου για την ανικανότητά τους να κερδίσουν έναν playoff αγώνα παρά τις πολλές παρουσίες τους, και που, την παρούσα χρονική περίοδο, όδευε προς το πουθενά. Παράλληλα, ο McVay έπρεπε όχι μόνο να διαχειριστεί την μεγαλύτερη ήττα της καριέρας του, αλλά και την απότομη πτώση ενός από τους μεγαλύτερους σταρ του στον Todd Gurley, αλλά και το δυσβάσταχτο συμβόλαιο του παραπαίοντα Jared Goff. Kι οι δύο τους τα κατάφεραν, δίνοντας άλλη μία ευκαιρία στις προπονητικές τους σταδιοδρομίες για την πολυτιμότερη νίκη.

Οι Bengals επέλεξαν το δρόμο του χτισίματος από τα θεμέλια, της επιθετικής στελέχωσης, και των πλούσιων, μετά από πολύ καιρό, προσθηκών από τη free agency. Οι Rams, αγέρωχοι στην άρνησή τους να περάσουν από τις ίδιες αναπάντεχες τύχες των σημαντικότερων παικτών τους, προτίμησαν να πάνε με την πεπατημένη, με έμπειρους παίκτες, διψασμένους να αποδείξουν ότι ακόμα αξίζουν να διεκδικούν.

Θα μπορέσουν οι Cincinnati Bengals, με τον νεανικό ενθουσιασμό τους, την αλύγιστη ψυχραιμία του quarterback τους και την άρνησή τους να παραιτηθούν μπροστά στη δυσκολία, να εξαλείψουν μία ανομβρία επιτυχιών που κράτησε 33 χρόνια, και να φέρουν το πρώτο τρόπαιο στην ιστορία του Cincinnati; Ή θα είναι οι Los Angeles Rams αυτοί που θα χαράξουν έναν νέο δρόμο στο πώς χτίζεται μία επιτυχημένη ομάδα στο NFL, στηριζόμενοι στις πλάτες των βετεράνων τους, αλλά και της επώδυνης ανάμνησης εκείνου του χαμένου τελικού;

Το αποτέλεσμα θα το μάθουμε τα ξημερώματα της Δευτέρας. Το NFLGreece και τα μέλη του Discord θα δoυν τον μεγάλο τελικό στο Hard Rock Café στο Μοναστηράκι, αλλά και στο Dubliner στη Θεσσαλονίκη. Καλή όρεξη, καλό ξενύχτι, και μακάρι να δούμε έναν συναρπαστικό αγώνα.

Συντάκτης/Ομάδα	Serdiegito	Ian	Στεφανία	Δημήτρης	Alex	gms	To Theio Tragi
Νικητής	Cincinnati Bengals	Los Angeles Rams	Los Angeles Rams	Cincinnati Bengals	Los Angeles Rams	Cincinnati Bengals	Los Angeles Rams