Οι Baltimore Ravens έχασαν κατά κράτος από τους Cincinnati Bengals την περασμένη αγωνιστική, κι ουσιαστικά παραχώρησαν την division στα χέρια τους, άνευ απρόοπτων αποτελεσμάτων. Το χειρότερο δεν είναι ούτε ότι έχασαν με 20 πόντους διαφορά, με το τελικό σκορ να διαμορφώνεται στο 41 – 21, ούτε ότι οι Bengals έγραψαν πολυάριθμα ρεκόρ με την επιθετική τους δεινότητα. Τα προβλήματα των Ravens, φέτος, είναι πολλά, από τους πολλαπλούς τραυματισμούς, που δεν είδαν σχεδόν καμία επιστροφή των πληγέντων, αντίθετα με άλλες ομάδες, μέχρι και την μετριότητα του depth σε πολλές θέσεις. Ωστόσο, ένα μεγάλο θέμα, που υπάρχει από τα τέλη του 2019, παραμένει κι έχει κοστίσει στην ομάδα πολύ περισσότερα από νίκες. Έχει κοστίσει στην εξέλιξη του μοναδικού τους MVP και στην αναβάθμιση μίας επίθεσης που προσπαθεί εδώ και καιρό να βγει από τη σκιά μίας ομάδας με “defence first” μενταλιτέ.

Ξεχάστε τα τολμηρά 2 point conversions του John Harbaugh. Αυτά είναι επόμενα όταν η secondary αιμορραγεί, κι έχει χάσει και τον τελευταίο καλό της παίκτη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της επίθεσης είναι ο offensive coordinator, Greg Roman.

Δύο χρόνια μετά το φιάσκο της ήττας στα χέρια των Tennessee Titans, στα playoffs του 2019, τα σημάδια έχουν μείνει ανεξίτηλα, τόσο στην ταυτότητα της ομάδας όσο και στους κριτές του quarterback Lamar Jackson. Δεν είναι ικανός passer. Είναι μόνο καλός στο να τρέχει. Οι άμυνες τον έχουν καταλάβει. Κι όμως, φέτος, παρά τις πολλές αντιξοότητες, ο Jackson είχε ανεβάσει τα στατιστικά του στο πρώτο μισό της σεζόν· έως τα τέλη Οκτώβρη, είχε σημειώσει 67,5% completion, 8,7 yards/προσπάθεια κι ο μέσος όρος απόστασης των πασών του ήταν σχεδόν 10 γιάρδες. Αν αναλογιστούμε την εικόνα της άμυνας στα ματς ενάντια σε Kansas City Chiefs, Indianapolis Colts και Minnesota Vikings, και την απώλεια των running backs, o Jackson κουβαλούσε, κυριολεκτικά, την ομάδα στις πλάτες του.

Η ήττα, ωστόσο, στα χέρια των Miami Dolphins έριξε τους Ravens, που έως τότε ήταν στην κορυφή της AFC, στο έδαφος. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι έχασαν, αλλά το πώς έχασαν, και τι ακολούθησε μετά από εκείνη την αγωνιστική. 20,6 πόντοι μέσο όρο, με μόλις εννιά επιθετικά touchdowns, σε έξι αγώνες, και τέσσερις ήττες, και εφτά από αυτά ήρθαν εν απουσία του Jackson. Από το 2019, και παρά την προσθήκη των Rashod Bateman και Marquise Brown, η επίθεση δεν έχει κάνει καμία αναβάθμιση στην προσέγγιση των αγώνων, αλλά ούτε μπορεί να κάνει adjustment σε άμυνες που σχεδιάζονται να την αναχαιτίσουν.

Πού κολλάει ο Greg Roman σε αυτό; Παντού. Από τα schemes του μέχρι την ανικανότητά του να προσαρμοστεί σε κλειστές άμυνες.

Personnel Διάταξης 11: Πουθενά

Πριν αναλύσω αυτό το σημείο, είναι πρέπον να εξηγήσω λίγο τις διατάξεις. Θυμόμαστε ότι σε κάθε επιθετικό snap, η επίθεση παρατάσσει 11 παίκτες. Πέντε είναι οι offensive linemen, ένας είναι ο quarterback, κι οι υπόλοιποι πέντε είναι επιθετικοί παίκτες, όπως running backs, tight ends και receivers. Έχει διατηρηθεί, στα playbooks, οι διατάξεις να ονομάζονται σύμφωνα με την παρουσία running backs και tight end, κι οι receivers εννοούνται ως φυσικό υπόλοιπο. Οπότε, για παράδειγμα, αν μία ομάδα κατεβάζει διάταξη 21 personnel, σημαίνει πως παρατάσσεται με 2 running backs κι έναν tight end. Πέντε μείον τρία ίσων δύο, άρα οι υπόλοιποι δύο είναι receivers. To πρώτο νούμερο πάντα δηλώνει τους running backs και το δεύτερο τους tight ends. Οπότε, αν μία επίθεση παρατάξει έναν running back, τέσσερις receiver και κανέναν tight end, τι διάταξη θα έχουμε; Σωστά, μία 10 personnel!

Γυρνώντας στους Ravens, o Roman, από τους καιρούς που προπονούσε κάτω από τον νεότερο αδερφό, Jim Harbaugh, στους San Francisco 49ers, προτιμούσε διατάξεις που περιείχαν έναν έξτρα tight end ή έναν έξτρα fullback, για να προσφέρει παραπάνω προστασία στους συνήθεις running σχηματισμούς που εκτελούσε. Σε συνδυασμό με μία πολύ καλή offensive line, ακόμα κι ένας rushing quarterback, ή ένας running back, με φυσιολογική ταχύτητα μπορεί να επωφεληθεί μίας άρτιας προστασίας για να κερδίσει γιάρδες. Με αυτό τον τρόπο οι Ravens πήραν παραμάζωμα όλες τις άμυνες που αντιμετώπισαν το 2019, κι ανέδειξαν τον Jackson σε MVP, επιτρέποντάς του όχι μόνο να τρέξει για πάνω από 1.000 γιάρδες, αλλά και πετάξει 36 touchdowns, παρά τις ελάχιστες, καλές επιλογές σε receivers. Να σημειώσω ότι το 14 – 2 ρεκόρ των Ravens ήταν πολύ περισσότερο έργο της ικανότητας του πακέτου που προσφέρει ο Jackson, παρά των schemes του Roman. Αυτού του είδους οι παρατάξεις, όμως, έχουν αδυναμίες, από αυτές που οι Tennessee Titans, τότε, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο.

Ας δούμε μία τέτοια διάταξη σε φετινό ματς, συγκεκριμένα ενάντια στους Pittsburgh Steelers, την δέκατη τρίτη αγωνιστική.

Δύο tight ends, ένας running back, ένας fullback κι ένας receiver (ο Marquise Brown, εκτός πλάνου στα δεξιά του Andrews). Διάταξη 22, λοιπόν. Ο Tomlinson στέκεται αριστερά του guard Alejandro Villanueva, προσπαθώντας να γεμίσουν το κενό του Ronnie Stanley, ενός εξαιρετικού left tackle. O Patrick Ricard μαζί με τον Nate McCrary προσφέρουν έξτρα προστασία, με τον McCrary να «μασκαρεύει» το play, ώστε η άμυνα να μην ξέρει αν θα είναι running ή passing διάταξη. Όπως βλέπετε, οι Steelers ακολουθούν το πρότυπο πολλών αμυνών, φέτος, ενάντια στους Ravens: υπάρχει κανένας safety ή cornerback στο βάθος; Όχι. Οι safeties έχουν κατέβει κοντά στη line, γεμίζοντας το λεγόμενο box, για να είναι πιο προετοιμασμένοι ενάντια σε run. Δεξιά του Jackson, οι δύο receivers θα καλυφθούν man to man, δηλαδή με δύο αμυντικούς – σκιές.

Το play θα είναι, τελικά, passing. Αλλά η διάταξη, μαζί με την εκτέλεση, δεν προσφέρουν ιδιαίτερη βοήθεια στον Jackson. Μάλιστα, το play θα καταλήξει σε sack. Ο λόγος είναι τριπλός. Κατά πρώτον, παρά τη σωστή έξτρα βοήθεια στην blind side (την αριστερή πλευρά του Jackson, που δεν βλέπει στη διάρκεια της φάσης, αφού είναι δεξιόχειρας), o Tomlinson με τον Villanueva είναι μέτριοι στην προστασία, και το pocket καταρρέει γρήγορα. Δεύτερον, ο McCrary με τον Ricard σοφά θα συνεργαστούν για να προσπαθήσουν να εμποδίσουν τον τερατώδη T.J. Watt (νούμερο 90) από τα δεξιά. Αλλά οι δύο tight ends με τον έναν running back αφήνουν μόλις δύο receivers στο γήπεδο. Εδώ φτάνουμε στο τρίτο πρόβλημα, που είναι το separation μετά το snap. Οι Ravens, στην αστείρευτη σοφία τους, δεν έχουν μάθει στους receivers τους να συνεχίζουν το τρέξιμο μακριά από τους αμυντικούς ακόμα κι αν καλύπτονται. Το λυπηρό είναι ότι, για λίγο, ο Ricard θα καταφέρει να τρέξει στη μέση και να είναι αμαρκάριστος. Αλλά ο Watt θα προσπεράσει εύκολα τον μικρό McCrary, κι ο Jackson δε θα έχει ποτέ χρόνο να στηθεί για πάσα.

Κι αν αναρωτιέστε πόσο κακή είναι η offensive line των Ravens φέτος, στο τρίτο down αυτής της κατοχής χρονομέτρησα τον χρόνο που έχει ο Jackson πριν κλείσει το pocket γύρω του: 0,196 δευτερόλεπτα.

Κι εδώ είναι που ο Roman έχει αποτύχει παντελώς. Η offensive line των Ravens είναι λαβωμένη, κι αν δεν προλαβαίνει να στηθεί για την πάσα, θα είναι σχεδόν αδύνατο να βοηθήσει στο rushing. Το 2019, που η γραμμή προστασίας ήταν μία από τις καλύτερες, και δεν υπήρχε η προετοιμασία της άμυνας, οι πιθανότητες ήταν πολλές. Τώρα, όμως, που η επίθεση κλήθηκε να αλλάξει λίγο τον πώς λειτουργεί, ο Roman επιμένει, παρά τις ελλείψεις και τους έτοιμους αντιπάλους, σε αυτά που έκανε ακόμα και πίσω στο 2012.

Oι Ravens δεν αγαπούν το passing game

Κάποιοι θα ρωτήσετε αν είναι θέμα του Jackson. Δίκαιη ερώτηση. Αν σας πω όμως ότι η επόμενη ομάδα, φέτος, που αντιμετωπίζει περισσότερο το σχηματισμό με τους ελάχιστους safeties είναι οι… Green Bay Packers; Ουσιαστικά, η άμυνα προσαρμόζεται στον σχηματισμό που βλέπει ότι θα παρατάξει η επίθεση, κι όχι ανάποδα. Ας δούμε δύο πίνακες που ίσως ξεκαθαρίσουν λίγο περισσότερο πόσο αναποτελεσματική είναι η επίθεση του Roman σε τέτοιες άμυνες.

_{Eπιθετικό EPA ενάντια σε αριθμό αμυντικών κοντά στην line of scrimmage (2019 – 2021), σύμφωνα με τα δεδομένα της TruMedia}

[Σημείωση: για όσους δεν γνωρίζετε, το EPA (expected points added) είναι ένα προηγμένο, στατιστικό εργαλείο που αποδεικνύει πόσο κερδοφόρο ήταν ένα play σε πόντους πάνω από το αναμενόμενο. Δεν θέλω να σας μπλέξω πολύ, αλλά στην παρούσα περίπτωση, βοηθάει για να κατανοήσετε το πρόβλημα των Ravens. Ουσιαστικά, σε απλά ελληνικά, ενάντια σε 8 αμυντικούς, οι φάσεις των Ravens έβγαζαν μέσο όρο -0.03 πόντους λιγότερο από το αναμενόμενο.]

Όπως βλέπετε, μέσα σε τρία χρόνια δεν έχει αλλάξει κάτι. Με την αύξηση των defenders κοντά στους linebackers η αποτελεσματικότητα των schemes πέφτει κατά 4 με 5 τοις εκατό. Αυτό δεν συνέβαινε το 2019, αλλά τότε στην offensive line υπήρχαν άτομα όπως ο future Hall of Famer Marshall Yanda, ένας υγιέστατος Ronnie Stanley, αλλά κι ο Orlando Brown Jr. Κι οι τρεις προτάθηκαν για το Pro Bowl, με τον Stanley να παίρνει και τιμές All Pro. Κανένας offensive lineman δεν έχει τέτοια τιμή φέτος. Ο Yanda αποσύρθηκε, ο Brown παίζει πλέον στους Chiefs κι ο Stanley είναι μονίμως τραυματίας από πέρσι (ενώ κατέχει το ακριβότερο συμβόλαιο στην ομάδα).

Το άλλο πινακάκι ίσως τιμάει παραπάνω τον Lamar Jackson· παρά το γεγονός ότι οι Ravens ήταν στον πάτο της λίγκας σε passing attempts και passing yards, η ομάδα τελείωσε πρώτη το 2019 σε passing touchdowns, και δέκατη τρίτη το 2020. Όσον αφορά το 2021, που φαίνεται λες κι οι Ravens έχουν αφοσιωθεί περισσότερο στο passing στοιχείο, τα νούμερα απατούν στην αποτελεσματικότητα. Μην ξεχνάτε ότι ήταν κι αναγκαίο: κι οι τρεις βασικοί running backs είναι στο injured reserve. Παρόλα αυτά, δείτε τα παρακάτω διαγράμματα, που είναι πολύ διαφωτιστικά στο πόσο λίγο ο Roman εξέθεσε τον Jackson σε μία πιο pass friendly επίθεση το 2019 με 2020.

Αυτό το διάγραμμα δείχνει το πόσο συχνά (pass rate) οι Ravens πάσαραν σε 1st ή 2nd down, ασχέτως της άμυνας που αντιμετώπιζαν (μην ξεχνάτε ότι το 2019 οι άμυνες ακόμα δεν είχαν προσαρμοστεί στην απειλή που αποτελούσε ο Jackson εκ του εδάφους). Κατατάσσονται τελευταίοι, κάτι που οι αντίπαλοι defensive coordinators σίγουρα πρόσεξαν. Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει ότι παρόλο που οι Ravens έπρεπε, αναγκαστικά, να στηριχτούν περισσότερο στο passing game, ακόμα η χρήση τους κυμαίνεται μόλις λίγο πιο πάνω από το μέσο όρο της λίγκας. Για σύγκριση, απλά κοιτάξτε που είναι η κουκκίδα των Chiefs (η κόκκινη πάνω πάνω), των δις φιναλίστ της ΑFC.

Cover 2… with a twist

Ποιο είναι, όμως, το τόσο αποτελεσματικό formation που χρησιμοποιούν οι αντίπαλες άμυνες για να σταματήσουν την προβλέψιμη επίθεση του Roman; Είναι ένας σχηματισμός που χρησιμοποιήσαν, αρχικά, οι Tennessee Titans στον Divisional αγώνα του 2019, έπειτα οι New England Patriots το 2020 και πολλές άλλες ομάδες. Είναι ένας σχηματισμός Cover 2, αλλά με παραλλαγή, που επιτρέπει την προσαρμογή σε rushing και passing καταστάσεις αλλά πολύ περισσότερο το να υπάρχουν πολλοί αμυντικοί κοντά στην front seven για να προσφέρουν έξτρα πίεση στον quarterback. Η έννοια του Cover 2 σημαίνει ότι οι cornerbacks στα μετόπισθεν μαρκάρουν τις δύο μεγάλες ζώνες στα πλάγια του γηπέδου. Αν ήταν Cover 3, ένας τρίτος cornerback ή safety θα τους πλαισίωνε, καλύπτοντας την μέση του γηπέδου στα μετόπισθεν. Ας σας δείξω την παραλλαγή της διάταξης Cover 2, ονόματι Cover 2 Invert, στο ματς με τους Buffalo Bills, στον Divisional αγώνα του 2020.

Για να καταλάβετε το σχηματισμό, θα σας τον εξηγήσω σε δύο σημεία, γνωρίζοντας πως αρκετοί από εσάς ίσως να μην γνωρίζετε το πώς παρατάσσονται οι άμυνες. Σε αυτό εδώ το play, ορθώς οι Bills παίζουν ένα Cover 2 Invert, καθώς σε 3rd & 3, οι Ravens μπορούν να παίξουν οτιδήποτε. Οι κόκκινες περιοχές είναι οι ζώνες που αναφέραμε πριν. Ο Micah Hyde (πάνω στη γωνία) είναι υπεύθυνος για την δική του ζώνη, και για την κάτω υπάρχει ένας άλλος cornerback ή safety, που δεν φαίνεται, να καλύπτει τη δική του πλευρά. Πλάγια της άμυνας, στα μπλε πλαίσια, οι Tre’Davious White (27) κι ο cornerback πιο πάνω είναι υπεύθυνοι για τους πλάγιους receivers, τον Willie Snead (83) και τον Miles Boykin, πάνω πάνω (80). Τώρα, στο άσπρο πλαίσιο, οι δύο linebackers Matt Milano (58) και Tremaine Edmunds (49) πλαισιώνονται από τον cornerback Taron Johnson (24), για να προσφέρουν έξτρα πίεση στον quarterback.

Δώστε μεγάλη βάση στον Edmunds, που βρίσκεται στη μέση. Είναι το κομβικό στοιχείο για την παραλλαγή. Ανάλογα με το play που θα δει, ο Edmunds ή θα τρέξει μπροστά, απάνω στην line of scrimmage, για να σταματήσει ένα επικείμενο run, ή θα οπισθοχωρήσει προς τη secondary πίσω, για να προσφέρει έξτρα κάλυψη σε πάσα. Αυτό, λογικά, θα μπορούσε να το κάνει ο cornerback Johnson, αλλά το καλό με τον Edmunds είναι ότι είναι αρκετά ευέλικτος για να καλύψει και χρέη cornerback. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η μονάδα (η λευκή) που θα προσαρμοστεί· οι αμυντικοί στα πλάγια (μπλε χρώμα) μπορούν κι οι ίδιοι να παρατήσουν τους receivers τους, αν δουν ότι ο Jackson ή ο Gus Edwards επιχειρήσουν ένα run.

Για να δείτε καλύτερα πώς θα εξελιχθεί το play, θα σας δείξω με δύο χρώματα τις θεωρητικές κινήσεις των αμυντικών σε pass (μωβ) και rushing (κίτρινο) περιπτώσεις.

Βλέπετε τη διαφορά; Ουσιαστικά, σε run situations, όλοι οι αμυντικοί προσπαθούν να χωθούν μέσα στα gaps των offensive linemen, και να αναχαιτίσουν τον επικίνδυνο Jackson, ή οποιονδήποτε επιχειρήσει να τρέξει. Ο Tremaine Edmunds έχει την επιλογή να κινηθεί προς οποιοδήποτε σημείο εξελιχθεί το run. Σε περίπτωση πάσας, οι αμυντικοί καλύπτουν όσο περισσότερο μέρος του γηπέδου γίνεται κοντά στην front seven, ώστε να κόψουν τα short gains και να πιέσουν τον quarterback στις επιλογές του. Σε αυτό το play, o Jackson καταφέρνει να πασάρει στον Andrews, που θα εκμεταλλευτεί το τσίμπημα των αμυντικών στη βαθιά πάσα, αλλά ο Milano θα τον αναχαιτίσει, καθώς μένει να διαφυλάξει την ζώνη του πάνω αριστερά. Ξανά, κανένα separation, παρόλο που ο Milano δε θα κινηθεί ιδιαίτερα.

Θα μου πείτε μα καλά, δεν γίνεται να μασκαρέψουν μία βαθιά πάσα με μία rushing διάταξη; Σαφώς και γίνεται, καθώς η Cover 2 Invert είναι ιδιαίτερα αδύναμη απέναντι σε βαθιές μπαλιές, λόγω του πόσοι αμυντικοί μαζεύονται μέσα στο box. Έλα όμως που ο Roman, επιμένοντας στις δικές του διατάξεις, δεν βοηθάει καθόλου το deep passing game. Παρόλο που εδώ παίζει με 11 διάταξη, με τον Marquise Brown να είναι αριστερά του Snead, οι Boykin και Snead δεν είναι ίδια πάστα με τους White και Hyde, κι οι δύο αμυντικοί εύκολα μπορούν να τους μαρκάρουν. Αν ο Roman βάλει τον Andrews να τραβήξει κάθετη πορεία, ή ο Brown μπορέσει να κάνει σωστό separation από τον αμυντικό – σκιά του (πράγμα δύσκολο, τον μαρκάρει o White) οι πιθανότητες για ένα μεγάλο play αυξάνονται. Ωστόσο, αυτό είναι κι υπό προϋποθέσεις: ο Brown ήταν ιδιαίτερα φοβιτσιάρης πέρσι σε επαφή με αμυντικούς, και πόσο χρόνο μπορούσε να παρέχει η offensive line στον Jackson για να φύγει ο Andrews ψηλά; Επιπρόσθετα, μην ξεχάσετε αυτό που σας είπα, ότι οι receivers σπανίως έκαναν separation από τους αμυντικούς τους.

Οι άμυνες, με αυτές τις διατάξεις, παρακαλούν τον Jackson να πασάρει. Έναν Lamar Jackson που στο κολλέγιο μεγαλουργούσε κάτω από ένα passing scheme, χωρίς θέματα. Εδώ οι Ravens δεν έχουν screen pass επιλογές, κι αυτό έγινε ιδιαίτερα φανερό στο φετινό ματς ενάντια στους Miami Dolphins. Κοιτάξτε το παρακάτω tweet.

Not sure I've ever seen anything like it in the NFL.

MIA showed cover 0, presnap, 40 times vs BAL. Forty! pic.twitter.com/pPMZfZRAzu
— Josh Cohen (@JCohen_NFL) November 12, 2021

Oι Dolphins παρατάχτηκαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 40 φορές σε σχηματισμό Cover 0, δηλαδή χωρίς προστασία στα βαθιά. Ο Jackson το αναγνώρισε, και πέταξε τη μπάλα 43 φορές σε εκείνο το ματς, αλλά η ανικανότητα της offensive line και των επιθετικών σχηματισμών του Roman μεταφράστηκαν σε μόλις 238 γιάρδες και 1 touchdown. Χωρίς την απόρθητη offensive line, και τους 3 βασικούς running backs, το rushing γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, εξ ου κι οι 94 γιάρδες σε συγκομιδή.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να φτιαχτούν. Είτε με pass game coordinator είτε με αλλαγή νοοτροπίας του Roman. Το τραγικό είναι ότι οι Ravens είχαν κι έχουν τέτοιο coordinator, αλλά ήταν τόσο αναποτελεσματικοί, που δεν άλλαξαν τίποτα στην έλλειψη timing, στην ανυπαρξία adjustments, και στο μηδαμινό separation. Ο Roman δεν άλλαξε ρότα ακόμα κι πέντε χρόνια μετά τον διαχωρισμό του από τον Colin Kaepernick, κι αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα των Ravens. Η ίδια η ομάδα είναι τρίτη από το τέλος σε χρήση 11 διάταξης (1 RB, 1 TE, 3 WRs), ακόμα και μετά από τις οδυνηρές ήττες ενάντια στους Bills και Titans.

H ομάδα της Βαλτιμόρης μπορεί, ακόμα, να μπει στα playoffs φέτος. Η παρουσία του Roman, ωστόσο, λογικά θα δώσει μία παράσταση όπως και στις προηγούμενες παρουσίες τους. Αν οι Ravens επιθυμούν να μην σπαταλήσουν το ταλέντο του MVP του 2019, και να τον ωθήσουν σε μεγαλύτερα επίπεδα, είναι καιρός να πάρουν δραστικές αποφάσεις, που μπορούν να τους ωφελήσουν απίστευτα στα επόμενα χρόνια. Είναι καιρός να πετάξουν αυτή την ταυτότητα του “defence first” και να καταλάβουν ότι το 2001 ανήκει στο παρελθόν. Κι αν αυτό σημαίνει και την αποχώρηση του John Harbaugh;

Ας είναι.