Μπορεί να έχουμε ένα ολόκληρο μήνα μπροστά μας, αλλά μετά από τις πολλαπλές αλλαγές στο στρατόπεδο των Ravens, ακόμα και τώρα δεν είναι πολύ νωρίς για να προβλέψει κανείς την ερχόμενη σεζόν των πρωταθλητών.

Το απόγειο Ο σύλλογος κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του πρωταθλήματος με έναν τρόπό που θα έκανε τον Κοέλιο να χαμογελάσει. Η περυσινή σεζόν ξεκίνησε με πολλές δηλώσεις περί «εκδίκησης» μετά από το χαμένο FG του K Billy Cundiff στον τελικό της AFC με αντίπαλο τους Patriots το 2011. Ο τραυματισμός του OLB Terrell Suggs στην Offseason ήταν μόνο η αρχή αφού ακολούθησαν οι τραυματισμοί του CB Lardarius Webb, FS Ed Reed και φυσικά του ILB Ray Lewis, ο οποίος δε γύρισε ο ίδιος. Μετά την 6^η αγωνιστική η ομάδα είχε πολύ εμφανή προβλήματα στην O-line και στη D-line. Αποτέλεσμα των προβλημάτων αυτών ήταν οι δυσκολίες του QB Joe Flacco στο passing game και η ανυπαρξία της άμυνας στην αντιμετώπιση του run. Το τελικό ρεκόρ 10-6 φαντάζει πιο εύκολο απ’ ότι ήταν. Όλα τα προβλήματα όμως εξαφανίστηκαν στα playoffs. Κλειδί ήταν οι επιστροφές στην άμυνα και η αναδιάταξη της o-line. Ειδικά η δεύτερη αλλαγή ήταν μαζική και σε ένα ριψοκίνδυνο σημείο της χρονιάς, ακριβώς με την έναρξη των playoffs. Ο Yanda επέστρεψε στη θέση του RG, ενώ μετά τον τραυματισμό του o Osemele μετατράπηκε από RT σε LG, o “blind side” Michael Oher μεταφέρθηκε από LT σε RT και η θέση του LT καταλήφθηκε από τον βετεράνο Bryant McKinnie ο οποίος άφησε τον πάγκο για να κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις. Επιπλέον η ομάδα άλλαξε offensive coordinator, απολύοντας τον Cam Cameron και προσλαμβάνοντας τον Jim Caldwell. Ο Caldwell είχε διατελέσει πρώτος προπονητής των Colts του 2009, της ομάδας δηλαδή που έχασε το Super Bowl από τους Saints. Η παρουσία του άλλαξε άμεσα το playbook στην επίθεση την οποία έκανε περισσότερο ισορροπημένη, παίρνοντας προσπάθειες από τον Ray Rice και δίνοντάς τες στον Joe Flacco. Η ομάδα αντέδρασε θετικά στις αλλαγές και έδειξε χαρακτήρα (comeback των 49ers στο Super Bowl), έπαιξε σκληρά και δυναμικά (ημιτελικός με Patriots), είχε τύχη (play ισοφάρισης με Broncos) και φυσικά δεν είχε ούτε έναν παίκτη σε κακή κατάσταση. Ο συνδυασμός της ανανεωμένης και αποδοτικής επίθεσης και της υπερπροσπάθειας μίας λαβωμένης άμυνας οδήγησε σε ισορροπημένες εμφανίσεις και στον θρίαμβο της κατάκτησης του Super Bowl. Πολυάσχολη Offseason Από τον παράδεισο λοιπόν και τις αγκαλιές με το Lombardi trophy, οι φίλαθλοι των Ravens γρήγορα βρέθηκαν στο “καθαρτήριο” της offseason. Ήδη ο Rey Lewis και ο C Birk είχαν ανακοινώσει τις αποχωρήσεις τους από την ενεργό δράση. Μεγάλη αγωνία επικρατούσε για τους free agents ILB Dannell Ellerbe, FS Ed Reed, TE Dennis Pitta, FB Vonta Leach, DE Mark Kruger, SS Bernard Pollard, LT Bryant McKinnie, CB Carry Williams και φυσικά τον QB Joe Flacco. Προτεραιότητα του GM της ομάδας Ozzie Newsome ήταν η ανανέωση του Joe Flacco και η αντικατάσταση του Ray Lewis με τον Dannelle Ellerbe, ο οποίος ήταν ο MVP της ομάδας στα Playoffs. Μπορεί ο Flacco να ανανέωσε και να έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος QB στο πρωτάθλημα, αλλά o Ellerbe προτίμησε το Miami. Ομάδα άλλαξαν και οι Carry Williams, Ed Reed, Anquan Boldin και Bernard Pollard. Μέσα σε ένα καλοκαίρι λοιπόν η άμυνα έχασε τους δύο βασικούς τηε Safeties, τους δύο βασικούς τηε ILBs και τον δεύτερο καλύτερό της CB πίσω από τον επιρρεπή στους τραυματισμούς Lardarius Webb. Οι αντικαταστάτες Με την ομάδα αρχικά ανανέωσαν εκτός από τον Flacco και οι TE Pitta και LT McKinnie. Η προσθήκη ILB από τους Raiders και του OLB Elvis Dummervill από τους Broncos ήταν οι δύο βασικότερες προσθήκες της offseason, ενώ στο draft αποκτήθηκαν στους δύο πρώτους γύρους οι αντικαταστάτες των Ray Lewis και Ed Reed, S Matt Elam και ILB Arthur Brown. Αντικαταστάτης του Ray Lewis αρχικά προοριζόταν να γίνει ο Rolando McClain, πρώην επιλογή πρώτου γύρου από τους Raiders. Ο McClain ήταν ο ιδανικός Raider εκτός γηπέδου, αλλά και ο χειρότερος εντός αυτού μιας και οι πολλαπλές συλλήψεις δεν του επέτρεψαν να δικαιώσει τις προσδοκίες. Οι Ravens του έδωσαν μια ευκαιρία να παίξει σε μια δεμένη ομάδα με ισχυρές προσωπικότητες και σε μία πόλη με λιγότερους πειρασμούς από το Oakland. Εκείνος λίγες μέρες πριν από το draft οδηγούσε για μία ακόμη φορά μεθυσμένος, κάτι που ανάγκασε τους Ravens να τον αφήσουν λίγο αργότερα ελεύθερο. Οι πολλαπλές αλλαγές και το κύμα ανανέωσης στην άμυνα, η οποία ήταν σχεδόν η ίδια για περίπου μία δεκαετία, άλλαξαν τις ισορροπίες κάνοντας την επίθεση το δυνατό χαρτί της ομάδας. Με το ξεκίνημα λοιπόν του training camp, ο προπονητής John Harbaugh, είδε έναν από τους πιο παραγωγικούς Receivers του να χάνει τη χρονιά. Ο λόγος για τον Dennis Pitta, ο οποίος τραυματίστηκε στο γοφό, έκανε εγχείρηση και χάνει όλη τη φετινή σεζόν. Μάλιστα ο Pitta είχε μόλις ανανεώσει με την ομάδα. Το trade του Anquan Boldin στην ομάδα που είχε πληγώσει στο περασμένο Super Bowl λίγους μήνες πριν, έκανε τον Pitta έναν από τα βασικά κομμάτια της φετινής επίθεσης. Την περίοδο του τραυματισμού του Pitta ήταν λίγοι οι διαθέσιμοι TEs και έτσι ο «εικονικός» αντικαταστάτης του για φέτος θα είναι ο ηλικιωμένος Visanthe Shiancoe, ο οποίος όμως θα είναι ο νο. 2 TE πίσω από τον Ed Dickson που προβιβάστηκε σε νο. 1 – ή τουλάχιστον αυτό θα είναι το σχέδιο μετά την πρώτη αγωνιστική όταν και θα επιστρέψει ο Dickson μετά τον μικροτραυματισμό του που θα του κοστίσει κάποιες εβδομάδες εκτός προπονήσεων. Ο πραγματικός αντικαταστάτης του Pitta δεν είναι άλλος από τον Vonta Leach. Ο καλύτερος FB του πρωταθλήματος, επέστρεψε στην ομάδα παρά το γεγονός ότι η ομάδα δεν του είχε προσφέρει συμβόλαιο στις αρχές της offseason. Οι Ravens θα πρέπει να νιώθουν πολύ τυχεροί που ο Leach δεν είχε βρει ακόμα ομάδα, με τους Texans και Giants να είναι οι δύο ομάδες που είχαν εκδηλώσει πιο έντονο ενδιαφέρον. Καλοκαιρινό πλάνο Στη θύελλα των φετινών ανακατατάξεων, των αποχωρήσεων και των προσθηκών στην ομάδα, υπάρχει ο φόβος απώλειας της αγωνιστικής ταυτότητας. Ήδη μετά το Super Bowl και τις καλές εμφανίσεις του Flacco, τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για μια νέα εποχή στην επίθεση της ομάδας στην οποία ο Ray Rice θα είχε συμπληρωματικό ρόλο σε μία σύγχρονη επίθεση που θα στηριζόταν στο passing game. Τα στοιχεία που στήριζαν τις εικασίες των MME ήταν ασφαλώς οι θέσεις που επενδύθηκαν τα χρήματα της ομάδας (Jacoby Jones, Pitta, Flacco), καθώς και η αποχώρηση του FB Vonta Leach που εξειδικευόταν στo running game. Στην εποχή Cam Cameron οι Ravens ήταν προβλέψιμοι χρησιμοποιώντας σε τεράστιο ποσοστό running plays και μετά από μία σύντομη περίοδο ισορροπίας στο επιθετικό αγωνιστικό στυλ στο οποίο – by the way – κέρδισαν και ένα Super Bowl, η ισορροπία αυτή έδειχνε να δίνει τη θέση της σε μία επίσης προβλέψιμη επίθεση που αυτή τη φορά θα βασιζόταν στο passing game. Ένας λόγος παραπάνω που ο σχεδιασμός των φετινών Ravens έκλεινε προς την πάσα ήταν επίσης και η αδυναμία της άμυνας να αντέξει το αργό, παραδοσιακό, συντηρητικό και χωρίς ρυθμό running-παιχνίδι της επίθεσης. Η άμυνα έδειχνε σημεία παρακμής από πέρυσι, ενώ αρκετοί από τους ακριβοπληρωμένους βετεράνους πληρώνονταν περισσότερο για όσο είχαν προσφέρει παρά για όσα επρόκειτο να προσφέρουν. Plan B Το λογικό πλάνο των Ravens να εμπιστευθούν την ομάδα στα χέρια του Flacco και να αλλάξουν ταυτότητα σε άμυνα και επίθεση, θα πρέπει να πάρει παράταση για έναν ακόμα χρόνο. Οι τραυματισμοί και οι αποχωρήσεις αναγκάζουν την ομάδα να συνεχίσει να βασίζεται στο running game. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Leach χαρακτηρίστηκε λίγο πιο πάνω ως ο «πραγματικός» αντικαταστάτης του Pitta. Η φετινή χρονιά είναι χρονιά αξιολόγησης τόσο για τους νέους παίκτες όσο και για εκείνους που πήραν «προαγωγή» και το κίνητρο περισσεύει. Όντας πρωταθλητές, η πίεση, οι προσδοκίες και ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος. Για μια ομάδα που πέρυσι δεν ήταν σταθερή στην κανονική περίοδο, το να δεχθεί τόσα πλήγματα στο ρόστερ της την κάνει αυτόματα αουτσάιντερ, ακόμα και αν αυτή είναι η κάτοχος του Lombardi. Μπορεί η AFC να είναι αρκετά ευκολότερη περιφέρεια από την NFC, αλλά για να φτάσουν οι Ravens στα playoffs πρέπει είτε να κατακτήσουν την AFC North, στην οποία φαβορί δείχνουν οι Bengals, είτε να ξεπεράσουν ομάδες όπως τους Dolphins, τους Chiefs, τους Steelers και τους Colts για τα 2 wild card εισιτήρια. Στον δύσκολο κόσμο του NFL η τελευταία ομάδα που έφτασε δύο σερί χρονιές σε Super Bowl ήταν οι Patriots του 2004. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να φαντάζει πολύ μακρινό για τους Ravens οι οποίοι επιδιώκουν ένα λιγότερα φιλόδοξο στόχο, την συμμετοχή στα playoffs. Σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουν θα είναι ο δεύτερος κάτοχος στη σειρά που θα χάσει το τρένο της Postseason μετά τους περυσινούς Giants. Από τη φύση του το NFL προσπαθεί να γκρεμίσει από την κορυφή τον εκάστοτε πρωταθλητή προς όφελος του ανταγωνισμού (Salary cap, draft, δυσκολία προγράμματος). Στην περίπτωση των Ravens, οι οποίοι είχαν μια άμυνα με ημερομηνία λήξης, η πτώση αυτή ίσως και να είναι γρηγορότερη. UPDATE: Στις 12 Αυγούστου οι Ravens προσέθεσαν στο ρόστερ τους δύο ακόμα βετεράνους παίκτες. Πρόκειται για τους ΤΕ Dallas Clark και WR Brandon Stokley. Κοινός παρονομαστής των δύο παικτών, ο Peyton Manning με τον οποίο αμφότεροι οι δύο παίκτες έχουν διανύσει το πιο παραγωγικός τους διάστημα. Ο 37χρονος Stokley επιστρέφει στην ομάδα όπου ξεκίνησε η καριέρα του το 1999  όταν τον επέλεξαν στον 4o γύρο. Στο παρελθόν έχει αγωνιστεί στους Colts, δύο φορές στους Broncos, στους Seahawks και στους Giants. Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ο Stokley είχε μία πολλή καλή περασμένη σεζόν σε μία από τις πιο επικίνδυνες θέσεις, αυτή του slot receiver. O 34χρονος Clark αποχώρησε μαζί με τον Manning από τους Colts το 2012, όταν και υπέγραψε συμβόλαιο με τους Tampa Bay Buccaneers. Στους Bucs υπέφερε από μικροτραυματισμούς κάτι που τον εμπόδισε να διατηρήσει τη θέση βασικού. Πρόκειται για έναν καθαρόαιμο receiving ΤΕ, με πολύ καλά χέρια αλλά και περιορισμένες ικανότητες στο μπλοκάρισμα. Οι Ravens προχώρησαν στην προσθήκη αυτή διότι μετά τους τραυματισμούς του Dennis Pitta και του Ed Dickson, δεν υπάρχει βάθος στη θέση.