Συντάκτης: Night Train

Με αφορμή το μεγάλο παιχνίδι της αυριανής Κυριακής, παρουσιάζω την προσωπική μου λίστα με τα 10 καλύτερα Super Bowls που έχουν πραγματοποιηθεί ως τώρα.

Η σπουδαία ομάδα του QB “Cool” Joe Montana και του θρυλικού WR Jerry Rice τα βρήκε σκούρα έναντι στην καλύτερη ομάδας της τρέχουσας σεζόν.

Οι Cincinnati Bengals κατέβηκαν αποφασισμένοι στο Miami και λίγα λεπτά πριν απ΄το τέλος,  πήραν προβάδισμα 13-16. Ο Joe Montana, ωστόσο, δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Με ένα αριστοκρατικό drive 92 γιαρδών, κατά αναπαράσταση και παραδείγματος μίμησης για κάθε quarterback, οι San Francisco 49ερς “έκλεψαν” το ματς με touchdown του John Taylor, 34 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη και εξασφάλισαν το 3^ο δαχτυλίδι τους.

O τελικός του 1989, επιλέχθηκε στην 10^η θέση διότι την εποχή που εξελίχθηκε, οι δημοσιογράφοι έκαναν λόγο για το καλύτερο event της ιστορίας, έως τότε.

Το απόλυτο Super Bowl. Τα 70s για πολλούς ήταν η χρυσή εποχή για να παρακολουθείς football. Παίκτες προσωπικότητες, προπονητές ηγέτες, hits που σε εκτόξευαν σε άλλο γαλαξία που αν τα βλέπαμε σήμερα, ο αγαπητός μας Commissioner θα κατέληγε στο να μοιράζει ισόβιους αποκλεισμούς. Δύο ομάδες – κολοσσοί της σπουδαίας εκείνης εποχής συναντιούνται στον τελικό της σεζόν του 1978, με συνολικά 25 Hall of Famers (μαζί με τους παράγοντες).

Οι Dallas Cowboys ήταν διψασμένοι για εκδίκηση του χαμένου Super Bowl από τους Pittsburgh Steelers πριν 3 χρόνια, όμως τα Θεοδώσια τείχη του Pittsburgh στην άμυνα φάνηκαν τιτάνες έτοιμοι να διαλύσουν τον QB Roger Staubach και την επίθεση του προπονητή Tom Landry. Παραδόξως, το ματς ήταν απίστευτα ανταγωνιστικό επιθετικά, με τον QΒ Terry Bradshaw να συντελεί στο να ξεφεύγει το σκορ λίγο πριν την 4^η περίοδο και το Dallas να μη καταφέρνει ποτέ να ανατρέψει τα δεδομένα.

Αυτό το ματς συνέβαλε στην σφυρηλάτηση των Steelers ως την πιο ισχυρή δυναστεία που έχουμε συναντήσει στην λίγκα, με 4 τίτλους σε 6 σεζόν.

Μερικά από τα μεγάλα χρυσά ονόματα που συμμετείχαν στο συγκεκριμένο super bowl: Tom Landry, Roger Staubach, Drew Pearson, Randy White για το Dallas και αντίστοιχα, Terry Bradshaw, Franco Harris, Lynn Swann, Jack Lambert, Joe Greene και Chuck Noll για το μυθικό Pittsburgh που πραγματικά δεν είχε αντίπαλο εκείνη την εποχή.

Δίκαια βρίσκεται στην λίστα, μιας και είναι με διαφορά , το πιο ιστορικό event του θεσμού, ever.

“And it is no good! Wide right!” Περιγραφή που ακόμη μου προκαλεί ανατριχίλα…

Έπειτα από μια dominant regular season, το Buffalo του Marv Levy βρέθηκε αντιμέτωπο με τους γειτονικούς New York Giants του Bill Parcels, που είχε ήδη οδηγήσει την ομάδα του στον πρώτο της τίτλο, το 1987.

Το παιχνίδι έδειχνε να είναι ισορροπημένο, με τους Buffalo Bills να παίρνουν ένα μικρό προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο, αλλά η ομάδα της Νέας Υόρκης (ή και New Jersey) δεν είχε πει την τελευταία της κουβέντα και με ένα κρίσιμο drive προς το τέλος, ο kicker διαμόρφωσε το ματς σε 20 – 19, λίγα λεπτά πριν το φινάλε.

Στο τελευταίο drive των Bills, ο RB Thurman Thomas ήταν καταιγιστικός και ο QB Jim Kelly του Βuffalo είχε την ευκαιρία να κλέψει το ματς με ένα field goal του Scott Norwood από τις 47 γιάρδες. Η συνέχεια, γνωστή…

Η 8^η θέση για το συγκεκριμένο Super Bowl ίσως να είναι αυστηρή, μιας και το φινάλε έχει μείνει αξέχαστο και έχει γράψει σφραγίδα στον μαγικό κόσμο του football.

“And it is no good! Wide right!” Περιγραφή που ακόμη μου προκαλεί ανατριχίλα…

Ένα Super Bowl χάος, ένα επιθετικό υπερθέαμα και ένα 4ο 15λεπτο όπου σημειώθηκαν 35 πόντοι συνολικά. Τα λόγια περισσεύουν.

Ο quarterback της Carolina, Jake Delhomme, κάνει το παιχνίδι της ζωής του , στο πιο σημαντικό stage που θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ. 323 yards, 3-0 TD/INT και 113.6 QB rating με αποκορύφωμα την πάσα στο touchdown του Muhsin Muhammad για 85 yards.

Ωστόσο, το παιχνίδι κρίθηκε ακριβώς όπως το super bowl πριν 2 έτη. Έπειτα από ένα καταστροφικό return kick του kicker των Panthers, John Kasay, o Tom Brady ξεκίνησε το drive του από τις 60 γιάρδες. Μετά από μία καταπληκτική πάσα στον deion branch, o Adam Vinatieri ξανά απέδειξε πόσο cold blood assassin είναι και έφερε το 2ο δαχτυλίδι στην new England με το σκορ να διαμορφώνεται στο 32-29.

Η πρώτη δυναστεία των Patriots, μας πρόσφερε αρκετά σκάνδαλα, αλλά και εξαιρετικά παιχνίδια στο final stage της κάθε σεζόν. Το XXVIII, ήταν ένα από τα μεγάλα βήματα του Brady για να κλείσει στόματα.

Ξεκίνημα κανονικής σεζόν με 16 – 0; Ναι. MVP ο quarterback σου; Επίσης. Randy Moss να σπάει κάθε ρεκόρ και να ολοκληρώνει την σεζόν με το άφταστο νούμερο των 23 receiving touchdowns; Προφανώς.

Και όμως… οι πραγματικά απίθανοι New England Patriots του 2007 δεν κατάφεραν να πάρουν τον τίτλο. Αναμφίβολα μία από τις καλύτερες αλληγορίες “Δαυίδ εναντίον Γολιάθ” στην ιστορία του σύγχρονου επαγγελματικού αθλητισμού. Οι 16 – 0 Ρatriots συνάντησαν τους wild card, με ρεκόρ 10 – 6, New York Giants σε έναν τελικό που έμοιαζε σίγουρη υπόθεση για τον Bill Belichick.

Οι Giants έδειξαν σπουδαία αμυντικά στοιχεία και περιόρισαν τον Tom Brady. Περίπου 3 λεπτά πριν το φινάλε, οι Patriots πέρασαν μπροστά στο σκορ με πάσα του Βrady στον Μoss για το σκορ του 10 – 14 και όλα έδειχναν πως θα έχουμε και 2^ο αήττητο πρωταθλητή μετα τους Miami Dolphins του 1972.

Το ρολόι έδειχνε 1:15 για την λήξη και οι Giants βρισκόντουσαν στην γωνία σε ένα snap 56 yards μακρία από την end zone, στο 3rd & forever. Το play φαινόταν ότι θα έκρινε τον αγώνα. Ξεκίνησε καταστροφικά, αφότου 4 edge rushers έπεσαν κυριολεκτικά πάνω στον Eli Manning , όμως με έναν απίθανο τρόπο που ακόμα και ο ίδιος αναρωτιέται έως σήμερα, απέφυγε τους αμυντικούς της Νew England και πέταξε την μπάλα προς τον David Tyree, που με έναν εξωγήινο τρόπο κόλλησε την μπάλα ανάμεσα στο χέρι και το κράνος του ύστερα από έντονο coverage του Rodney Harrison, κρατώντας σταθερά την μπάλα, δίνοντας έτσι ελπίδα στους φίλαθλους της Νέας Υόρκης για το θαύμα. Το drive κατέληξε σε touchdown του ήρωα Plaxico Burgess, και έτσι σημειώθηκε το μεγαλύτερο upset στην ιστορία του NFL.

Καταληκτικά, η 6^η θέση ίσως είναι υποκειμενικά αυστηρή για αυτό το τόσο σπουδαίο τελικό στην Αριζόνα.

The Greatest Show on Turf. Ίσως η πιο θεαματική επιθετική ομάδα όλων των εποχών. Οι St. Louis Rams του 1999, με τους QB Kurt Warner, RB Marshall Faulk, WR Isaac Bruce, WR Torry Holt και τον προπονητή Dick Vermeil στο τιμόνι του πάγκου. Αντίπαλος, η ομάδα του σκληροτράχηλου QB Steve McNair. Το ματς ξεκίνησε με κυριαρχία των κριαριών, όμως τα καλοσχεδιασμένα drives του – τότε – καλού Jeff Fisher κι ο ασταμάτητος RB Εddie George έφεραν το ματς στα ίσα.

Ωστόσο, μία βολίδα στον Isaac Bruce 73 γιαρδών, έδωσε προβάδισμα στην 4^η περίοδο στο St. Louis. Το τελευταίο drive του Tennessee σημαδεύτηκε από 2 plays. Αρχικά, το απίστευτο σλαλομ του McNair, που κατάφερε να ξεγλιστρήσει από 2 αμυντικούς των Rams και αντί να χάσει γιάρδες, έστειλε την μπάλα στην red zone. Έπειτα, με 6 δευτερόλεπτα να απομένουν για το φινάλε , ο Kevin Dyson επίχειρησε ένα slant με τον McNair να του πετάει ορθά την μπάλα, αλλά o linebacker του St Louis, Mike Jones , έκοψε το ενδεχόμενο παράτασης, κάνοντας του τακλιν 1 μέτρο μακριά από την end zone. Αυτό μετέπειτα παρέμεινε γνωστό ως το περίφημο ‘’The Tackle’’.

Το “ολοκληρωτικό” football του Vermeil, η κυριαρχική απόδοση του Warner και το final play of the game κυριολεκτικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο, εξασφάλισαν το Super Bowl στην Ατλάντα ως ένα από τα πιο συναρπαστικά και δραματικά που έχουν γίνει.

Με διαφορά το πιο διασκεδαστικό Super Bowl όλων των εποχών. Τα underdogs της Φιλαδέλφια έχασαν στη regular season τον quarterback τους , Carson Wentz, ο οποίος διένυε σεζόν MVP. Ωστόσο, ο Nick Foles έδειξε πως είναι παραπάνω από άξιος αντικαταστάτης και οδήγησε τους Philadelphia Eagles ως το super bowl. Απεναντί του, ο αειθαλής Tom Brady και οι Patriots,  που αμφιλεγόμενα απέκλεισαν τους jaguars στο AFC Championship.

Το ματς είχε σχεδόν σε όλα τα drives, είτε touchdown ή field goal. Highlights που ξεχωρίζουν είναι το Philly Special, η πάσα του Foles στον Corey Clement, το run του LeGarrette Blount και οι εξωγήινες συνεργασίες των Brady και Rob Gronkowski.

Το ματς ήταν 38 – 33 υπέρ της Φιλαδέλφια και όλοι γνωρίζαμε ότι κάπως θα κατάφερνε ο Tom να το γυρίσει. Παραδόξως, ο DE των Eagles, Brandon Graham, εκτόπισε τον αντίπαλο OL του, και ώθησε τον Brady σε fumble, με τον Derek Barnett να κάνει το recover. Οι Eagles πήραν μαξιλαράκι ασφαλείας με field goal του Jake Elliott, και το hail mary του Tom στο τέλος δεν ήταν αρκετό για να σταματήσει το παραμύθι που γραφόταν.

Η σφαλιάρα στην κυριαρχία του Brady (παρά τις 505 γιάρδες του) και η φιλοσοφία του Doug Pederson πάνω στην δημιουργία ενός καλοφτιαγμένου και δυναμικού συστήματος μάς παρέδωσαν ένα ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο και ένα show που ακόμα και μέχρι σήμερα παρακολουθούμε τα highlights του, παροδικά.

Το μεγαλύτερο comeback που έχουμε δει ποτέ σε αγώνα Super Bowl. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς για αυτό το παιχνίδι. Η ομάδα του Bill Belichick ξεκίνησε καταστροφικά και λίγο μετά το 2^ο ημίχρονο, το σκορ έδειχνε 28 – 3 για τους Atlanta Falcons. Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι βγαλμένα από σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ο Brady, με την βοήθεια του James White, μείωσε το σκορ σε 28 -1 2 και ύστερα το playcalling της Ατλάντα φαινόταν ότι το διαχειριζόταν κάποιο 8χρονο παιδάκι από την Υεμένη, που δεν έχει ιδέα τι σχήμα έχει η μπάλα του NFL.

Η απαράδεκτη διαχείριση χρόνου και το γεγονός ότι ο Kyle Shanahan προτίμησε να πάει σε throw σε 3rd & 1, ενώ βρισκόταν η ομάδα του στο field goal περιοχή, οδήγησαν σε forced fumble απ΄τον D’onta Hightower και κάπως έτσι ξεκίνησε το μεγάλο όσκαρ ανατροπής. Με Danny Amendola, Malcolm Mitchell, ένα ακραίο catch του Julian Edelman, ένα απίθανο performance του James White και με πρωταγωνιστή στο τιμόνι τον Tom, οι Πατριώτες ώθησαν την πρώτη παράταση στην ιστορία του Super Bowl.

Ο Matthew Slater κέρδισε αυτήν τη φορά το νόμισμα και με ένα καταιγιστικό drive, η ομάδα της New England έκλεψε τον τίτλο κυριολεκτικά από τα χέρια της αδικαιολόγητης Atlanta, με touchdown του εξαιρετικού και Superbowl MVP, James White.

Δεν έχω ξαναδεί πιο εντυπωσιακό comeback στα 12 χρόνια που παρακολουθώ εντατικά NFL. Ωστόσο, το θεωρώ περισσότερο ως choke και γι’αυτό το Super Bowl LI δεν βρίσκεται στην κορυφή της λίστας μας.

Ένα από τους τελικούς που ήταν γεμάτος ανατροπές, τεράστια plays που έγραψαν ιστορία και 2 ομάδες πραγματικά να τα δίνουν όλα και να μας οδηγούν σε αυτό το αριστούργημα που υλοποιήθηκε το 2009 στην Τάμπα.

Το ματς ξεκίνησε σχετικά ήρεμα αλλά πήρε φωτιά ακριβώς στην λήξη του 1^ου ημιχρόνου. Οι Arizona Cardinals είχαν την ευκαιρία να σκοράρουν απ’το 1 yard line και να πάρουν προβάδισμα σε κρίσιμο ψυχολογικά σημείο, όμως ο James Harrison έκλεψε την μπάλα απ’τον Kurt Warner και έκανε το καλύτερο play που έχουμε δει ποτέ σε σούπερ μπολ και ίσως στην ιστορία του αθλήματος, όπου επέστρεψε την μπάλα 100 yards μέσα στην end zone της Arizona, δίνοντας σημαντική διαφορά στην ομάδα του.

Στο 2^ο ημίχρονο, Joe Montana και Jerry Rice είχαν μπει στα σώματα των Warner και Larry Fitzgerald αντίστοιχα και κατάφεραν να γυρίσουν το ματς απ’το πουθενά λίγο πριν το 2 minute warning.

Το επόμενο drive των Pittsburgh Steelers θα έκρινε όλο τον αγώνα. Μια δημιουργική πάσα του Ben Roethlisberger βρήκε στο route τον Santonio Holmes και εκείνος κέρδισε 40 πολύτιμα yards. Λίγα snaps αργότερα, ο Big Ben έκανε μια φανταστική πάσα ακριβείας βρίσκοντας πάλι τον Holmes, ο οποίος με μύτες κράτησε σταθερά την μπάλα και οι Steelers μπήκαν μπροστά στην κούρσα με 27 – 23.

Οι Cardinals είχαν μια τελευταία ευκαιρία να μαζέψουν τα πεθαμένα, όμως ένα forced fumble στον Warner εξασφάλισε στο Pittsburgh το 6^ο του τρόπαιο.

Ο ορισμός της ποιότητας. Tom Brady, Gronk & Bill Belichick vs Pete Carroll, Marshawn Lynch, Russell Wilson και της θρυλικής Legion Of Boom. Οι 2 καλύτερες ομάδες της γενιάς μας στις 2 καλύτερες εκδοχές τους. Το Seattle προερχόταν από έναν θριαμβευτικό τίτλο έναντι στην υπερομάδα του Peyton Manning, ενώ ο Brady είχε ήδη ξεκινήσει να χτίζει την δεύτερη era της δυναστείας των Pats.

Το παιχνίδι ξεκίνησε με ύψιστης ποιότητας play-calling από τους 2 σπουδαίους προπονητές και στο ημίχρονο οι 2 ομάδες έφυγαν ισόπαλες. Το Seattle κατάφερε να πάρει σημαντικό προβάδισμα, αλλά η επίθεση των Patriots ανέβασε ρυθμούς και βρέθηκε μπροστά στο σκορ με touchdown του elite των playoffs, Julian Edelman.

Οι Seahawks εκμεταλλεύτηκαν ένα cut του Marshawn Lynch με έδαφος 30 yards και προς το τέλος ο Russell Wilson έψαξε βαθιά τον Jermaine Kearse και μετά από πολλά αναπηδήματα, η μπάλα κατέληξε στα χέρια του όσο βρισκόταν στο έδαφος. Ως εκ τούτου, το Seattle βρισκόταν 4 yards μακρία από την end zone, με λιγότερο από ένα λεπτό να μένει στο ρολόι. 1ο plays για την αρμάδα του Carroll, ένα 3 yard rushing play από τον Lynch. 2nd & goal από το 1 yard line, ο Russell Wilson κανει step back και πετάει στην μπάλα στο slant δεξιά πάνω από την γραμμή του end zone, “and it is… intercepted in the Goal line! By Malcolm Butler!”

Θεωρώ πως σκεπτόμενος το management του χρόνου, το passing play ήταν το σωστό call. Ωστόσο, ο Ricardo Lockette μπήκε πολύ αδύναμα στην φάση, ενώ ο Butler έκανε το play της ζωής του, κάτι που άμα δοκίμαζε άλλες 99 φορές , θα ήταν όλες αποτυχημένες. Την ποιότητα, όμως, που παρακολουθήσαμε σε εκείνο το παιχνίδι, νομίζω δε θα την ξαναδούμε ποτέ και σε συνδυασμό με το δραματικό φινάλε, άξια βρίσκεται στην κορυφή της λίστας.