Ένας αγώνας που θα μείνει στην ιστορία ήταν ο φετινός τελικός του πανεπιστημιακού πρωταθλήματος. Η συγκλονιστική του εξέλιξη του έδωσε επάξια τον τίτλο του “a game for the ages” από πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Στο Tampa της Florida και συγκεκριμένα στο κατάμεστο γήπεδο των Buccaneers το νο2 της εφετινής κατάταξης Clemson Tigers αντιμετώπισε τους νο1 Alabama Crimson Tide. Οι δύο ομάδες προκρίθηκαν εμφατικά στον τελικό την παραμονή της πρωτοχρονιάς και όλοι περιμέναμε μια σύγκρουση τιτάνων, εφάμιλλης του περσινού τελικού που βρήκε νικήτρια την Alabama με 45-40, πάλι με τον ίδιο αντίπαλο.
Θεωρητικά, ο αγώνας είχε ως φαβορί την ‘Bama. Άλλωστε οι στοιχηματικές εταιρείες την έδιναν με -6,5 πόντους. Ο 5* (πεντάστερος) δευτεροετής ATH-RB Bo Scarbrough μπήκε με φόρα από τον ημιτελικό (180 γιάρδες, ρεκόρ για την ομάδα σε Bowl αγώνα) και έδωσε μια διαφορά δυο τερμάτων νωρίς νωρίς για την Αλαμπάμα. Λίγο πριν το τέλος του πρώτου μέρους, ο επίσης πολυδιαφημισμένος 5* τριτοετής dual threat QB Deshaun Watson του Clemson με ένα τρέξιμο μείωσε σε 7-14.
Το δεύτερο μέρος άρχισε άσχημα για τους Τίγρεις. Έχασαν την μπάλα σε fumble και η Alabama βρέθηκε στο 16 του Clemson. Κατάφεραν όμως να τους κρατήσουν στο μικρότερο σκοράρισμα και στην συνέχεια να απαντήσουν πασάροντας TD, μειώνοντας σε 14-17. Δευτερόλεπτα πριν μπούμε στην τέταρτη περίοδο, ο 4* πρωτοετής dual threat QB Jalen Hurts πασάρει για 68 γιάρδες δίνοντας μια διαφορά 10 πόντων σε αυτήν την σημαντική χρονική συγκυρία για τους βυσσινί (14-24, υποδοχή TE O.J. Howard, 5* τεταρτοετής, επιθετικός MVP προηγούμενου τελικού). Μπορεί η ‘Bama να βρισκόταν με μια διαφορά ασφαλείας αλλά τώρα είχε να αντιμετωπίσει και τον τραυματισμό του RB Scarbrough στο προηγούμενο, πριν το TD, play.
Μπαίνουμε στην τέταρτη περίοδο όπου ο αγώνας αρχίζει να μετατρέπεται σε Grand-Guignol. Το Clemson σημειώνει πολύτιμους πόντους, ακριβώς 14 λεπτά πριν το τέλος (21-24). O QB Watson πασάρει στον βασικό του στόχο και μεγάλο απόντα του περσινού τελικού WR Mike Williams (4*, τεταρτοετής). Δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά στο 4:38 οι Tigers περνάνε για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ με τρέξιμο από τη 1 γιάρδα (28-24). Στην επόμενη κατοχή η Alabama κατορθώνει με ένα τρέξιμο 30 γιαρδών του QB Hurts να προηγηθεί ξανά (28-31). Αξιοσημείωτο είναι ότι στο συγκεκριμένο drive χρειάστηκε να υπερκεράσει ένα 3rd & 16, το οποίο με πάσα έγινε 4th & 1 και με ένα τρέξιμο να ξεκινήσει ένα νέο σύνολο προσπαθειών. Από εδώ και πέρα το Clemson θα είχε μια προσπάθεια για να γυρίσει το παιχνίδι, ξεκινώντας από τις 36 γιάρδες και να απομένουν 2:01. Σε ένα συναρπαστικό drive η ομάδα της Νότιας Καρολίνας κατόρθωσε να φτάσει, όχι μόνο στο βεληνεκές για λάκτισμα, αλλά κοντά στο τέρμα του αντιπάλου. Συγκεκριμένα στις 9 γιάρδες έχοντας αντίπαλο τα 14 δευτερόλεπτα που απομένουν και μια από τις καλύτερες και πιο παραδοσιακές άμυνες του πανεπιστημιακού αθλητισμού όλων των εποχών. Η πρώτη προσπάθεια ήταν αρκετά πάνω από τον υποδοχέα ξοδεύοντας 5 δευτερόλεπτα. Η δεύτερη προσπάθεια είχε ως στόχο τον διπλοκαλυμμένο WR Williams. Ο cornerback που τον κάλυπτε εμφανώς τον έσπρωξε με αποτέλεσμα να σφυριχτεί πέναλτυ στις 2 γιάρδες με 6 δευτερόλεπτα να απομένουν. Στο επόμενο play ο QB Watson από shotgun διάταξη (3WR, 1TE, 1RB) πασάρει εύκολα στον WR Hunter Renfrow (2*, δευτεροετής, χωρίς υποτροφία) που πήγαινε δεξιά γρήγορα εκτός (quick out) έχοντας για βοήθεια και το δημοφιλές (σαν) σκριν πέρασμα του WR που βρισκόταν δίπλα του.
Με ένα δευτερόλεπτο να απομείνει, το γήπεδο σείστηκε από τις ιαχές των πανηγυρισμών. Επιτέλους, μετά το 1981 και τον παρθενικό του τίτλο, το Clemson βρίσκεται ξανά στην κορυφή!
