Houston Texans
Ενώ η χρονιά ξεκίνησε άσχημα για την ομάδα του Houston, καθώς στέκοταν στο 0 – 3 με το πέρας του Σεπτέμβρη, η συνέχεια ήταν βγαλμένη από όνειρο. Τα πάντα ήταν υπολογισμένα για τους Texans και κάθε εβδομάδα παρακολουθούσαμε την άμυνα και την επίθεση να βάζουν δύσκολα στους αντιπάλους τους. Εννιά σερί νίκες μετά (η πρώτη ομάδα που το καταφέρνει με τέτοιο ξεκίνημα) κανείς δε μπορούσε να αμφισβητήσει ότι αυτοί οι Texans ήταν προορισμένοι για κάτι ανώτερο. Το απoτέλεσμα; Η κορυφή της AFC South με ρεκόρ 11–5.
Οι Texans επιτέλους μπορούν να δηλώσουν ότι η επιθετική τους γραμμή είναι σχεδιασμένη να φτάσει μέχρι και το Super Bowl. Με τον Deshaun Watson υγιή, και τον DeAndre Hopkins να έχει… κόλλα στα χέρια (115 receptions, κανένα drop), οι Texans δεν έχουν να φοβούνται τίποτα, παρά μόνο το ίδιο τους το ρόστερ. Πίσω από τον Hopkins, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος άξιος receiver, αφού οι Will Fuller κι ο αποκτηθής μεσούς της σεζόν Demaryius Thomas δυστυχώς τοποθετήθηκαν στην IR με σοβαρούς τραυματισμούς. Εάν είχαν έναν πιο σταθερό running back, τότε θα μιλούσαμε για το απόλυτο φαβορί στην AFC. Οι Lamar Miller και Alfred Blue μπορούν να κάνει θαύματα, αλλά αρκετές φορές τους έχουμε δει να μην “υπάρχουν” στον αγωνιστικό χώρο. Το δίδυμο Watson – Hopkins όμως ήταν σίγουρα αρκετό για να κάνει την επίθεση 11η σε ενεργητικούς πόντους, έστω και με τις δυσκολίες της.
Ο Bill O’Brien έχει δουλέψει πολύ σκληρά για το χτίσιμο της συγκεκριμένης ομάδας, και η είσοδος στα playoff ήταν απλά η επιβεβαίωση ότι οι Texans διθέτουν ένα μείγμα νέων αθλητών, και ορισμένους από τους καλύτερους βετεράνους, με αρχηγό τον υπερπολύτιμο J.J. Watt. Το ρίσκο με την απόκτηση του Tyrann Mathieu, αποδείχθηκε πολύ σωστό, και η secondary των Texans μπορεί πλέον να καλύπτει όποια κενά αφήνει η front seven της άμυνας. Αυτό κάνει τους Texans ισχυρούς απέναντι σε ικανότατους QB, και τα ονόματα που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν για την κατάκτηση του τίτλου στην AFC δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Ο Bill O’Brien έχει μεταφέρει την νοοτροπία νικητή στο ρόστερ της ομάδας, και το μόνο που απομένει είναι τρία ακόμη καλά παιχνίδια τα οποία θα οδηγήσουν την ομάδα στην Ατλάντα στις αρχές του Φλεβάρη, με την πιθανότητα να πάρουν εκδίκηση από δύο ομάδες που τους νίκησαν στο νήμα την φετινή χρονιά.
Baltimore Ravens
Οι φετινοί Ravens παίξανε ενάντια στη φιλοσοφία του σύγχρονου football, και στις 2 πλευρές του γηπέδου. Τόλμησαν να δώσουν τα κλειδιά στη βοήθεια της αμυντικής υπεροχής, αλλά και να δοκιμάσουν την τύχη τους επί του εδάφους κι όχι στον αέρα, που συνηθίζουν οι περισσότεροι. Η κατάσταση, βέβαια, δε ξεκίνησε έτσι, καθώς ένας επιτυχημένος Σεπτέμβρης έδωσε τη θέση του στον Οκτώβρη, που είδε τα Κοράκια να σημειώνουν 3 ήττες και μία νίκη, και να πέφτουν εκτός των playoffs. Ο Joe Flacco τραυματίστηκε, όπως κι ο βασικός running back Alex Lewis, κι οι αμφιβολίες είχαν ήδη ξεκινήσει πριν τη bye week, ακόμα κι αν η άμυνα παρέμεινε ως πρώτη στην AFC με τους λιγότερους παθητικούς πόντους.
Εφτά εβδομάδες μετά, οι Ravens στέκονται στην κορυφή της AFC North και μέσα στα playoffs. Ο βασικός quarterback είναι πλέον ο rookie Lamar Jackson, κι ο βασικός running back είναι ο Gus Edwards, κι η αλλαγή της φιλοσοφίας φαίνεται στα νούμερα. Προ της αλλαγής, οι Ravens είχαν σύνολο 834 rushing γιάρδες (92,6 μέσο όρο σε κάθε αγώνα), ενώ στις υπόλοιπες εφτά το σύνολο σχεδόν διπλασιάστηκε σε 1.607 (μέσο όρο 229,5 γιάρδες!), έργα της τρομερής αθλητικότητας του Jackson αλλά και της σθεναρής offensive line, παρόλη τη δύσκολη εκκίνηση που είχε λόγω τραυματισμών. Από την άλλη πλευρά, η άμυνα είναι σε πολύ καλή φόρμα, αφού βρίσκεται δεύτερη, μόλις πίσω από τους Chicago Bears, στους παθητικούς πόντους (17,9 μέσο όρο), δέκατη σε sacks, πέμπτη σε third down conversion ποσοστό και πρώτη σε incompletions. Ο αειθαλής Terrell Suggs ηγείται μιας τρομερής front seven, που έχει ονόματα όπως οι Za’darius Smith, Matt Judon και Patrick “Peanut” Onwuasor, που δεν είναι τόσο γνωστά, αλλά έχουν συνολικά 24 sacks, και 41 tackles for loss.
Η σχεδόν αρχαΐζουσα μορφή τέτοιας ομάδας ήταν σίγουρα αρκετή για να ξαφνιάσει το NFL, αλλά τα ερωτήματα της αντοχής της είναι πολλά, ειδικά στην περίπτωση που το rushing στοιχείο θα πρέπει να αντιμετωπίσει πιο σθεναρές άμυνες από εκείνες των Buccaneers και των Browns. Κάποια στιγμή, ο Jackson θα κληθεί να πετάξει τη μπάλα, και σε συνδυασμό με μία secondary που πέρα του Marlon Humphrey δεν έχει κάτι αξιόπιστο, οι Ravens έχουν πολλά αμφίβολα κομμάτια στο παζλ τους. Η μεγάλη μκαι σημαντική διαφορά τους με πέρσι, όμως, είναι ότι αυτή η άμυνα δεν παίζει πια χαριτωμένα. Θα κυνηγήσει τον αντίπαλο quarterback μέχρι το τέλος του αγώνα.