
Σκοπός του κάθε παίκτη του NFL είναι να κερδίσει όσα περισσότερα τρόπαια μπορεί. Για άλλους είναι απλά η κατάκτηση του Super Bowl, για άλλους απλά οι νίκες. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι, που αποτελούν μια ξεχωριστή τάξη, που μπήκαν στο χώρο του NFL με σκοπό να γράψουν τη δική τους ιστορία. Το κείμενο αυτό αναφέρεται στην αφρόκρεμα, τους παίκτες και τον έναν συνεργάτη που άφησαν το στίγμα τους στις ομάδες που έπαιξαν, πήραν πολλές διακρίσεις κι αγαπήθηκαν από το κοινό. Πάμε να δούμε ποιοι θα είναι αυτοί που θα λάβουν μια ξεχωριστή διάκριση απόψε, και τι έκαναν για να φτάσουν να προταθούν για το Πάνθεον του Αμερικάνικου Ποδοσφαίρου.

O Robert Brazile επιλέχθηκε από τους τότε Houston Oilers στον πρώτο γύρο του 1975, κι από τότε αποτέλεσε ένα σημαντικό μέλος της κυριαρχίας της ομάδας στον κύκλο της AFC. Το μέγεθός του ήταν ιδανικό για την αλλαγή του αμυντικού σχεδιασμού από τον Bud Phillips (από 4 – 3 σε 3 – 4), δίνοντάς του την ευκαιρία να εξελιχθεί σε ένα επικίνδυνο linebacker. Δεινός τόσο στο pass coverage όσο και στο run blocking, o Brazile ήταν πρώτος στα tackles στην ομάδα, ακόμα κι όταν οι επιθετικοί τον απέφευγαν!
Λόγω του μεγέθους και της ταχύτητάς του (1,92 και 105 κιλά), απέκτησε το προσωνύμιο “Dr. Doom” από έναν συμπαίκτη του στο κολλέγιο, το οποίο τον ακολούθησε και στην καριέρα του. Πήρε εφτά σερί Pro Bowls, 5 σερί All Pro προτάσεις κι ήταν μέλος της Ομάδας της Δεκαετίας του 1970, μαζί με τα όσα προσέφερε για να βοηθήσει τους Oilers να φτάσουν σε συνεχόμενους AFC Championship αγώνες. Να σημειώσουμε ότι παρόλο που ο σπουδαίος Lawrence Taylor έχει μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος linebacker που έκανε pass coverage & run block στο σύστημα 3 – 4, υπάρχουν μαρτυρίες που ισχυρίζονται ότι ο Brazile ήταν ο πρωτότυπος που διέπρεψε στη συγκεκριμένη θέση, με το συγκεκριμένο στυλ άμυνας.
Στα επίσημα στοιχεία, ο Brazile έχει 11 sacks, αλλά αυτό ισχύει μόνο για τα sacks ως στατιστικό άρχισαν να καταμετρούνται από το 1982. Στις ανεπίσημες αναφορές, είχε φτάσει κοντά στα 48.
Για τον Brazile, είπαν:
“Δε θα υπάρξει ποτέ άλλος σαν τον Robert. Επιτέλους τον έβαλαν εκεί που αξίζει να βρίσκεται. Δε θα μπορούσα να αισθάνομαι πιο χαρούμενος.” – Wade Phillips, πρώην προπονητής των Oilers Wade Phillips, πρώην προπονητής των Oilers

Σαν τον Brazile, o Kramer ήταν σημαντικό στέλεχος στις επιτυχίες της δικής του ομάδας. Μέλος της παλιάς κοπής παικτών της δεκαετίας του 1950 και 1960, ο Kramer έπαιζε ταυτόχρονα σαν offensive lineman και σαν kicker. Ήταν ικανός και στις δύο θέσεις, αλλά εδραίωσε το όνομά του σαν το σημαντικό στέλεχος του Packers Sweep, ενός σχηματισμού, άγνωστου τότε για τα δεδομένα του NFL, στον οποίο οι guards αλλάζουν απότομα θέση για να μπλοκάρουν τον running back στην εξωτερική πλευρά της line. Ως kicker, είχε 177 πόντους σε 90 extra points & 29 field goals σε διάστημα τριών ετών, στα οποία έθεσε και ρεκόρ.
Από σπουδαία plays, μπορείτε να ανατρέξετε στο φημισμένο “Ice Bowl”, όπου ο ίδιος βοήθησε τον Bart Starr να σκοράρει το νικηφόρο touchdown, ή στο NFL Championship του 1962, σε παρόμοιες πολικές συνθήκες, όπου βοήθησε τους Packers να πάρουν τη νίκη, με 3 field goals. Αν νομίζετε, ωστόσο, ότι τα 5 NFL Championships και τα 2 Super Bowls τα πήρε εύκολα, πέφτετε έξω. Ο Kramer ήταν θύμα ποικίλλων τραυματισμών, και πολλές φορές σοβαρών: αφαίρεσε κομμάτια ξύλου στην κοιλιά του από ατύχημα που υπέστησε σε νεαρή ηλικία κι έκανε 22 εγχειρήσεις σε διάστημα 11 ετών.
Μετά από 10 αποτυχημένες προσπάθειες να εισαχθεί στο Πάνθεον, ο Kramer, στα 82 του πλέον, θα φορέσει το χρυσό σακάκι το βράδυ του Σαββάτου.
“Εκ μέρους όλου του οργανισμού των Green Bay Packers, θέλω να συγχαρώ τον Jerry για μία άξια τιμή. Είμαι πανευτυχής για τον ίδιο. Η υπομονή του επιβραβεύτηκε, καθώς θα ενταχθεί επιτέλους στο Πάνθεον αφότου υπήρξε φιναλίστ για 11 φορές. Ήταν ένα σημείο κλειδί στις επιθέσεις των σπουδαίων ομάδων επί την εποχή του Lombardi, καθώς και αξιοθαύμαστος αρχηγός. Παραμένει σε διαρκή επαφή και συνεργασία με τους Packers όλα αυτά τα χρόνια κι είναι ιδιαίτερα αγαπητός από τους φιλάθλους μας.” – Mark Murphy, πρόεδρος των Packers. Mark Murphy, πρόεδρος των Packers.

Για τον Terrell Owens δε φτάνουν μία – δύο παράγραφοι για να περιγράψουμε πλήρως το στίγμα του στο NFL, αλλά θα κάνουμε μια προσπάθεια. Ο εκρηκτικός wide receiver επιλέχθηκε από τους San Francisco 49ers το 1996, ως ο μελλοντικός διάδοχος του Jerry Rice. Αν και δεν τον ξεπέρασε, τα νούμερά του σε διάστημα 16 ετών έφτασαν μόλις ένα σκαλί πιο κάτω από τον θρυλικό receiver, με τον Owens να είναι δεύτερος σε receiving yards και τρίτος σε touchdowns στην ιστορία του NFL. Μαζί με αυτές τις διακρίσεις, κατέχει 6 Pro Bowl, 5 All Pro κι ήταν μέλος της επίτιμης Ομάδας της Δεκαετίας του 2000, ενώ είχε πάνω από 1.000 γιάρδες σε εννιά έτη! Μάλιστα, κανείς δεν έχει καταφέρει να πλησιάσει την απόδοση που είχε στο διάστημα 2000 – 2002, όπου σημείωσε 4.163 γιάρδες και 42 touchdowns.
Παρόλα αυτά, δεν κατάφερε να γίνει μέλος ποτέ μιας ομάδας που κέρδισε το Super Bowl. Η κοντινότερή του ευκαιρία ήρθε με τους Philadelphia Eagles το 2004, όπου κι υπέστησαν ήττα από τους New England Patriots. Εκεί, ο ίδιος έπαιξε ένα καλό παιχνίδι, παρόλο που δεν ήταν 100% υγιής, αφού είχε σπάσει την κνήμη του κι είχε ένα σοβαρό διάστρεμμα στον αστράγαλο, μόλις 2 μήνες πριν τον τελικό. Ο Owens, όμως, έγινε διαβόητος για άλλα πράγματα πέρα των αριθμών του. Μέλος πέντε ομάδων, περισσότερο των 49ers, Eagles και Cowboys, ο Οwens γινόταν συχνά στόχος των φυλλάδων για την προσωπικότητά του. Δε δίστασε να μειώσει τους αντιπάλους του με τους προκλητικός touchdown πανηγυρισμούς του, και συχνά ερχόταν σε ρήξη με συμπαίκτες και προσωπικό λόγω ταμπεραμέντου. Ίσως αυτός να ήταν κι ο λόγος που του αρνήθηκαν την ένταξη επί δύο συναπτά έτη, παρόλο που πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις. Τελικά, χαμογελάει και πάλι τελευταίος, και θα γίνει μέλος του ξεχωριστού γκρουπ. Ο Owens ήτα μέλος των San Francisco 49ers (1996 – 2003), των Philadelphia Eagles (2004 – 2005), των Dallas Cowboys (2006 – 2008), των Buffalo Bills (2009) και των Cincinnati Bengals (2010).
“Θα έπρεπε να ενταχθεί. Τελεία και παύλα.” – Duce Staley, πρώην συμπαίκτης και RB προπονητής στους Eagles. Duce Staley, πρώην συμπαίκτης και RB προπονητής στοτυς Eagles.
“O Terrell Owens έδωσε στον οργανισμό μας οχτώ εξαιρετικές σεζόν με τις υπηρεσίες του, καθώς και κάποιες υπέροχες μνήμες που θα μείνουν στην παράδοση των 49ers. Είναι από τους πιο επιτυχημένους receivers στην ιστορία του NFL, και παραπάνω από άξιος της επιλογής του στο Πάνθεον του Επαγγελματικού Αμερικάνικου Ποδοσφαίρου. Η ομάδα των 49ers επιθυμεί να τον συγχαρεί για αυτή την μεγάλη τιμή.” – Jed York, CEO των 49ers. Jed York, CEO των 49ers.

Αν κοιτάξετε τα βιογραφικά του Moss με του Owens, θα δείτε πολλά κοινά στοιχεία. Κι οι δύο προήλθαν από δύο σχετικά μικρά κολλέγια, είχαν τα δικά τους εξωγηπεδικά θέματα, έγιναν μέλη high flying επιθέσεων και πάλευαν σε κοινό χρόνο να ξεπεράσουν τον Jerry Rice. Ο Moss ξεπέρασε με μόλις τρία touchdowns τον Owens, για να εδραιώσει τη θέση του ως δεύτερος στην ιστορία με τα περισσότερα touchdowns, ενώ οι receiving γιάρδες του τον κατατάσσουν τέταρτο. Μαζί με αυτά, ήταν κι ο ίδιος μέλος της Ομάδας της Δεκαετίας του 2000, κέρδισε το βραβείο του Rookie of the Year το 1998, και είχε δέκα σεζόν (μία περισσότερη του Owens) με τουλάχιστον 1.000 receiving γιάρδες.
Όμοια με τον Owens, δεν κατάφερε ποτέ να πάρει δαχτυλίδι, αν κι οι πιθανότητές του ήτο μεγαλύτερες. Ως μέλος των Vikings το 1998, βοήθησε στο να γίνουν η, τότε, πιο παραγωγική ομάδα σε πόντους που είχε υπάρξει. Ωστόσο, γνώρισε την ανέλπιστη ήττα από τους Falcons στον conference γύρο, κι οι Vikings μαζί του δεν έφτασαν ποτέ το ίδιο κοντά. Η πρώτη του ευκαιρία για Super Bowl θα ερχόταν με τους Patriots το 2007, η ομάδα που ειρωνικά ξεπέρασε το ρεκόρ που είχαν θέσει οι Vikings, εξυψώνοντας τον Moss σε νέα ρεκόρ. Το Super Bowl που θεωρητικά ανήκε στους αήττητους Patriots, όμως, το κέρδισαν οι Giants, κι ο Μoss βρέθηκε πάλι στην ηττημένη πλευρά ενός από τα μεγαλύτερα upsets. Η τελευταία του ευκαιρία ήρθε στο τελευταίο του ενεργό έτος, το 2012, όπου υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με τους San Francisco 49ers. Παρά την αλλαγή quarterback, o Moss ήταν το ίδιο σημαντικός στις επιτυχίες της ομάδας, αλλά δεν κατάφερε να φορέσει δαχτυλίδι στη δεύτερή του εμφάνιση στο μεγάλο τελικό, αφού οι 49ers έχασαν από τους Baltimore Ravens.
Αντίθετα με τον Owens, όμως, κατάφερε να σπάσει ένα ρεκόρ του Rice: το 2007, έσπασε το εικοσαετές ρεκόρ του για τα περισσότερα touchdowns σε μία σεζόν (23 έναντι 22), αν κι ο Rice το είχε καταφέρει το 1987, σε μία σεζόν με μόλις 12 αγώνες. Ο Μoss υπήρξε μέλος των Minnesota Vikings (1998 – 2004, 2010), των Oakland Raiders (2005 – 2006), των New England Patriots (2007 – 2010), των Tennessee Titans (2011 και των San Francisco 49ers (2012).
“O Randy Moss έκανε τους defensive coordinators να αλλάζουν σχέδια και κάποιες φορές να εγκαταλείπουν φιλοσοφίες. Όταν μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο ένας προπονητής βλέπει το παιχνίδι, ο οποίος είναι μες στο παιχνίδι όλη του τη ζωή, είσαι αδιαμφίσβήτητος Hall of Famer.” – Charles Woodson, πρώην αμυντικός και συμπαίκτης του Moss.

Μαζί με τον Troy Polamalu και τον Ed Reed, o Dawkins είναι το τρίτο στοιχείο που συμπληρώνει την Αγία Τριάδα των safeties τη δεκαετία του 2000. Ως μέλος των Eagles, εδραίωσε μια αδυσώπητη secondary, που ώθησε την ομάδα στο προσκήνιο στις αρχές της χιλιετίας, όπου συμμετείχαν σε τέσσερα συνεχή NFC Championship παιχνίδια. Μαζί με τον Terrell Owens, ήταν μέλος των Αετών που έφτασαν στο μοναδικό του Super Bowl το 2004, όπου και δεν κατάφεραν να κερδίσουν. Έπειτα από μια λαμπρή καριέρα στη Φιλαδέλφια, ο Dawkins θα τραβούσε για τα βουνά του Ντένβερ, όπου και θα έμενε μέχρι το τέλος της καριέρας του το 2012.
Παρόλο που είναι ο μόνος από την τριάδα που αναφέραμε που δεν έχει καταφέρει να πάρει Super Bowl, η αλήθεια είναι ότι δεν το είχε τόσο ανάγκη για να αναγνωριστεί. Με το προσωνύμιο “Weapon X”, παρμένο από τον αντιήρωα των κόμικ X-Men, Wolverine, ο Dawkins είχε γίνει ο φόβος και τρόμος των απανταχού receivers και tight ends. Ομοίως με τον Wolverine, ήταν δεινός στα χτυπήματα και τρομερά επιθετικός, ενώ αποτέλεσε χρέη αρχηγού για το αμυντικό σύνολο των Eagles αλλά και των Broncos. Ήταν ο πρώτος αμυντικός που είχε sack, interception, forced fumble και touchdown στον ίδιο αγώνα (ενάντια στους νεοσύστατους Houston Texans το 2002), κατέκτησε 9 Pro Bowls και 5 All Pro προτάσεις, ανήκει στην κλειστή λέσχη αμυντικών που έχουν 30 interceptions και 30 forced fumbles, κι είναι το τρίτο μέλος του αφιερώματος που μπήκε στην Ομάδα της Δεκαετίας του 2000. Μάλιστα, ο Dawkins είχε τέτοια απόδοση και σε κολλεγιακό επίπεδο, που εντάχθηκε στην Ομάδα του Αιώνα του 1996 της σχολής του Clemson.
Αν και δεν κατάφερε να κερδίσει δαχτυλίδι ως παίκτης, εν τέλει πήρε το βαρύτιμο μέταλλο σαν μέλος του προσωπικού των Eagles στη φετινή τους μεγάλη νίκη. Και σακάκι και δαχτυλίδι, για μία όχι και τόσο άσχημη χρονιά του σαραντατεσσάρη safety!
“Συγχαρητήρια σε όλη την τάξη του 2018 που εντάχθηκαν στο Πάνθεον του NFL. Άξια τιμή για όλα τα άτομα. Ειδικά για τον αδερφό και φίλο μου, Brian Dawkins. Ήταν τιμή μου που υπήρξα συμπαίκτης κι αδερφός σου.” – Donovan McNabb, πρώην QB των Eagles.
“Συγχαρητήρια Brian που μπήκες στο Πάνθεον του NFL! Η μεγαλύτερη ένειξη σεβασμού για το τι έπραξες εντός του γηπέδου και πώς άλλαξες για πάντα το σπορ! Ευχαριστώ για όλα όσα μου έμαθες!” – Malcolm Jenkins, safety των Eagles.

O στρατιώτης του χειμώνα για το παγωμένο Σικάγο, ο Urlacher είναι από τους πιο παρασημοφορημένους αμυντικούς της περασμένης δεκαετίας, σύμβολο της ομάδας στην οποία πέρασε όλη την καριέρα του, κι υπόδειγμα αρχηγού σε ένα franchise με μεγάλη ιστορία στην άμυνα. Επιλεγμένος από τους Bears το 2000, ο Urlacher θα άφηνε εντυπώσεις από την rookie κιόλας του χρονιά, σπάζοντας franchise ρεκόρ από rookies με 124 tackles και 8 sacks, κερδίζοντας το Defensive Rookie of the Year βραβείο, παρόλο που οι Bears δυσκολεύτηκαν αρκετά εκείνη τη σεζόν.
Τα υπόλοιπα χρόνια έως και το 2012, ασχέτως από την απόδοση της ομάδας, ο Urlacher θα έγραφε μόνος του νέες σελίδες στα αμυντικά κατάστιχα του Σικάγο αλλά και του NFL. Υπόδειγμα αρχηγού κι ένας εξαίρετος συμπαίκτης, ο Defensive Player του 2005 έχει πολλά highlights να εξιστορήσει. Κράτησε τον άπιαστο Michael Vick σε μόλις 18 γιάρδες το 2001, σε αγώνα που σημείωσε και ένα turnover για touchdown 90 γιαρδών. Το ίδιο έτος, βοήθησε τους Bears να φτάσουν στο NFC Championship, με 3 interceptions κι έξι sacks, ενώ δυσκόλεψε ακόμα και τον Terrell Owens. Το 2006, στη μοναδική του χρονιά που οι Bears έφτασαν στο Super Bowl, o Urlacher ήταν ο κύριος παράγοντας της ανατροπής ενός αγώνα ενάντια στους Arizona Cardinals, όπου οι Bears βρίσκονταν 20 πόντους πίσω στο σκορ. Σε ηλικία 32 ετών, το 2010, είχε τα περισσότερα tackles στην NFC, κι έφτασε μέχρι και τον NFC Championship αγώνα, όπου αν κι έχασαν οι Bears, ο ίδιος σημείωσε 9 tackles, 1 interception κι ένα sack.
Παρόλη την αριστεία του, ο Urlacher μπαίνει στο ίδιο καλούπι με τους Owens και Moss, ως ένας εξαιρετικός αθλητής που ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει το μεγάλο τρόπαιο. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να φορέσει το χρυσό σακάκι στο πρώτο έτος υποψηφιότητας, αφού πρόκειται για μια εμβληματική φιγούρα, γνωστή κι αξιοσέβαστη σε όλους, ακόμα κι από τους ορκισμένους εχθρούς των Bears, τους Green Bay Packers. Αν θέλετε, μπορείτε να ανατρέξετε σε ένα υπέροχο αφιέρωμα από τον δικό μας Bear, που είχε γραφτεί ως απόηχος στην παραίτησή του.
“Πιστεύω πως είναι ο ευφυέστερος παίκτης με τον οποίο έπαιξα εναντίον. Κανείς δεν έχει παίξει στη θέση όπως εκείνος, με την ελευθερία να μπαίνει και να βγαίνει τόσο εύκολα σε coverages. Και έπειτα, προφανώς, είχε το ταλέντο που δεν είχε κανείς άλλος. Ένας τύπος που ήταν τόσο ταχύς, τόσο αθλητικός, και με τέτοια ένστικτα.” – Aaron Rodgers, QB των Packers.

Ο Ray Lewis είναι μια ειδική κατηγορία αμυντικού. Αν κι η παρουσία του Urlacher είναι άκρως δικαιολογημένη, επιτρέψτε μου να πω ότι ο Lewis ήταν ένα σκαλί παραπάνω από τον ίδιο, χωρίς να παίρνω μακριά από οτιδήποτε προσέφερε ο Urlacher στον αγωνιστικό χώρο. Όσοι παρακολουθείτε NFL, δε γίνεται να μην έχετε ακούσει για τον Lewis, το δεύτερο pick στην ιστορία των Baltimore Ravens, με τους οποίους έμεινε ως και το τέλος της καριέρας του το 2012. Θεωρείται ως ίσως ο καλύτερος παίκτης που έπαιξε ποτέ στη θέση του middle linebacker, κι αποτέλεσε το αρχηγικό μέλος της άμυνας των Ravens, καθιστώντας θέλοντας και μη την αμυντική ταυτότητα που θα χαρακτήριζε την ομάδα έως τώρα. Παθιασμένος, αλύγιστος, γνωστός για τις προαγωνιστικές του ομιλίες αλλά και τις αγωνιστικές του ικανότητες, θα κάναμε πιο γρήγορα να σας απαριθμήσουμε τις διακρίσεις του παρά τα highlights.
Ας ξεκινήσουμε. Ο Lewis κατέκτησε δις το Super Bowl με τους Ravens, και την πρώτη φορά ήταν μέλος και συντελεστής σε μία από τις αρτιότερες, αν όχι την καλύτερη, άμυνες της ιστορίας του NFL. Σε ένα έτος που πήρε το πρώτο από τα δύο βραβεία Defensive Player of the Year, η άμυνα των Ravens έθεσε το ρεκόρ για τους λιγότερους παθητικούς πόντους (165 σε δεκαέξι παιχνίδια, δηλαδή μέσο όρο περίπου δέκα πόντους) και τα λιγότερο παθητικά rushing yards (970 γιάρδες, 60 μέσο όρο ανα παιχνίδι!). To 2003, ψηφίστηκε στις All Pro ομάδες και σαν αμυντικός παίκτης της χρονιάς, σχεδόν παμψηφί, σε πολλά αθλητικά περιοδικά κι ιστοσελίδες, συμπεριλαμβανομένου και του NFL, με σεζόν πού σημείωσε 161 tackles, 1μιση sack, 2 forced fumbles & 6 interceptions. Προτάθηκε 13 φορές για Pro Bowl, ο μόνος linebacker που είχε τόσες συμμετοχές, ήταν μόλις ο δεύτερος linebacker που πήρε το Super Bowl MVP βραβείο, ενώ η δεύτερη του κατάκτηση ήρθε μετά από σοβαρό τραυματισμό, από τον οποίο επέστρεψε πολύ νωρίτερα του προσδωκόμενου.
Αν κι η καριέρα του επισκιάστηκε νωρίς από κατηγορίες για εμπλοκή σε διπλή ανθρωποκτονία, για την οποία δεν βρέθηκαν αδιάσειστα στοιχεία της ενοχής του, αυτό δεν τον εμπόδισε από το να γίνει ένα από τα κυρίαρχα αμυντικά πρόσωπα της χιλιετίας, το σύμβολο της ομάδας των Ravens, καταρρίπτοντας ρεκόρ και θέτοντας νέους πήχεις για νεαρούς linebackers. Όπως ήταν αναμενόμενο, εντάχθηκε στο Πάνθεον στην πρώτη του υποψηφιότητα.
“Για 17 χρόνια, μπορούσαμε να δακτυλοδείχνουμε το Νο. 52 και να λέμε στους υπόλοιπους παίκτες: ‘Ακολουθήστε το παράδειγμά του. Προπονηθείτε όπως ο Ray. Προετοιμαστείτε όπως ο Ray. Να είστε όσο καλός συμπαίκτης είναι κι ο ίδιος.’ Ήταν τιμή μας να είναι μέλος των Ravens. Είμαστε όλοι καλύτεροι ως άνθρωποι που τον είχαμε κοντά μας. Η απόδοσή του στους αγώνες μιλάει από μόνη της. Ακόμα και σε αυτό το μικρό γκρουπ εκείνων που έχουν την τιμή να είναι στο Πάνθεον, ο Ray ξεχωρίζει. Όταν μιλάς για τους σπουδαιότερους πάικτες όλων των εποχών, ασχέτως θέσης, είναι ανάμεσα στους καλύτερους όλων.” – Ozzie Newsome, GM των Ravens
Bobby Beathard
To μόνο φετινό μέλος που δεν εκτέλεσε χρέη παίκτη, o Beathard δεν παύει να αποτελεί άτομο που είχε πολλές επιτυχίες στις ομάδες τις οποίες εργάστηκε. Ξεκινώντας ως σκάουτερ στους Kansas City Chiefs (1966 – 1967), κι Atlanta Falcons (1968 – 1971), έγινε διευθυντής προσωπικού σε μία από τις πιο παραγωγικές χρονιές των Miami Dolphins (1972 – 1977), ενώ πέρασε αρκετό καιρό της ζωής του ως general manager στους Washington Redskins (1978 – 1988) και τους San Diego Chargers (1990 – 1999).
Ερχόμενος από το ίδιο κολλέγιο με τον John Madden, oι διακρίσεις της δουλειάς του Beathard φαίνονται στις νίκες. Στους Dolphins, ήταν μέλος στις δύο κατακτήσεις Super Bowl, ενώ το πρώτο του έτος στην ομάδα συνέπεσε με την πρώτη επιτυχημένη αήττητη σεζόν που έχει υπάρξει. Με τους Redskins, οι επιτυχίες θα ήταν ακόμα μεγαλύτερες, αφού μαζί με 2 Super Bowls η ομάδα θα σημείωνε 5 εμφανίσεις σε playoffs μέσα σε έξι χρόνια. Με το Σαν Ντιέγκο, παραμένει μέλος της λαμπρής ιστορίας τους, αφού με τις ενέργειές του οι Chargers κατέκτησαν την AFC West για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία και βάλε, ενώ έφτασαν και στο παρθενικό τους Super Bowl το 1994. Εν ολίγοις, ο Bobby Beathard συνέβαλε στην δημιουργία 10 νικηφόρων ομάδων και πέντε runner up, με 10 division κατακτήσεις, 7 league/conference πρωταθλήματα και 4 Super Bowls.
Ένας αρχιτεκτονικός μαέστρος που δίκαια μπαίνει πλησίον πολλών μεγάλων ονομάτων του χώρου.
“O Bobby ήταν ο αρχιτέκτονας πολλών από των πιο πολύτιμων αναμνήσεών μας ως φίλαθλοι των Redskins, κι η κυριαρχία του στο τι συντέλεσε να χτίσει πάντα θα έχει μια σημαντική θέση στην καρδιά μας. Κρατάμε κοντά μας τις υπηρεσίες του στους Washington Redskins, κι είμαστε περήφανοι που θα δούμε ότι οι κόποι τους θα γραφτούν ανεξίτηλα στο Πάνθεον του Επαγγελματικού Αμερικάνικου Ποδοσφαίρου.” – Dan Snyder, ιδιοκτήτης των Redskins.