
Κι όμως γυρίζει.
Για πολλές ομάδες στο NFL μία διαφορά 25 πόντων θα ήταν ανυπέρβλητη κυρίως ψυχολογικά. Το επίτευγμα λοιπόν των Patriots στο 51ο Super Bowls έχει να κάνει κυρίως με τη σιγουριά και την ηρεμία που επέδειξαν όλοι στην ομάδα. Από τους προπονητές μέχρι τον τελευταίο παίκτη, κανένας δεν έχασε το κίνητρο του. Όχι την πίστη τους, αλλά το κίνητρο τους. Για μία τόσο πετυχημένη ομάδα σαν τους Patriots η εικόνας μία εύκολης ήττας, ενός διασυρμού στο κορυφαίο τηλεοπτικό γεγονός του πλανήτη, θα φάνταζε ως καταστροφή. Ο λόγος που οι Patriots δεν τα παράτησαν ήταν για να σώσουν την εικόνα τους και όχι τόσο για να γυρίσουν το παιχνίδι. Για να μείνουν στις εντυπώσεις του κόσμου, ως μία ανταγωνιστική ομάδα που απλά έκανε ένα κακό παιχνίδι. Η ευκαιρία να γυρίσει το παιχνίδι προσφέρθηκε αργότερα.
Οι πνευματικές αρετές μίας ομάδας δεν αποκτούνται εύκολα. Ο εγωισμός των παικτών, αποδείχθηκε η κινητήρια δύναμη για την ανατροπή. Ένας εγωισμός που είναι αποτέλεσμα χρόνιας κυριαρχία και αμφισβήτησης. Μεγαλύτερο παράδειγμα εγωιστή και “bad loser” αποτελεί ο αρχηγός της ομάδας και MVP, Tom Brady. Ένας παίκτης που έχει καταφέρει να σπάσει τα περισσότερα ατομικά ρεκόρ ως προς τις νίκες και τις κατακτήσεις και ακόμα αμφισβητείται. Υπάρχουν επίσης και ταλαντούχοι παίκτες που επιλέχθηκαν ψηλά στο draft από άλλες ομάδες αλλά χρειάστηκε να παίξουν στους Pats για να βρουν ένα ρόλο και να στεριώσουν στη λίγκα. Τέλος υπάρχουν και οι undrafted free agents που άλλαξαν πολλές ομάδες μέχρι να πάρουν μία ευκαιρία να διακριθούν. Στο ρόστερ των Patriots μπορεί να βρει κάποιος πολλών ειδών περιπτώσεων παικτών, αλλά το κίνητρο και η αποφασιστικότητα είναι αυτό που τους ενώνει όλους. Είναι η προτεραιότητα με την οποία ψάχνουν παίκτες στο front office της ομάδας και ήταν η αρετή της ομάδας που ξεχώρισε περισσότερο. Ακόμα και αν 26 από τους 53 παίκτες στο active roster υπήρξαν πρωταθλητές δύο χρόνια νωρίτερα.

Το αγωνιστικό μέρος έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Το παιχνίδι έμοιαζε με την περσινή ήττα των Patriots εντός έδρας από τους Eagles ή την επίσης εντός έδρας ήττα από τους 49ers το 2012. Οι Patriots με κακές επιλογές, όπως αποτυχημένα 3rd&1, fumble και pick-6, είχαν αποτύχει επιθετικά, ενώ η άμυνα δεν κατάφερε να σταματήσει τους αντιπάλους. Όπως και στους αγώνες που προαναφέρθηκαν, οι Patriots προσπάθησαν να κάνουν την ολική ανατροπή, αλλά αυτή τη φορά το πέτυχαν. Μάλιστα στην ανατροπή αυτή μεγάλο ρόλο έπαιξε ο έξτρα χρόνος που είχαν στην διάθεση τους οι προπονητές στο ημίχρονο λόγω του Super Bowl. Για άλλο ένα παιχνίδι, η ομάδα εμφανίστηκε μεταμορφωμένη κυρίως στη διάθεση και γύρισε το παιχνίδι.
Η εικόνα του αγώνα δεν έδειχνε ότι το gameplan ήταν εκείνο που έφταιγε. Οι παίκτες της Atlanta ήταν εκείνοι που έκαναν τα μεγάλα plays σε άμυνα και επίθεση. Ο RB Devonta Freeman έμοιαζε 3 και 4 φορές πιο γρήγορος από τους Linebackers των Patriots, ο Julio Jones νικούσε το διπλό μαρκάρισμα ύστερα από πάσες σε σημεία που καμία άμυνα δε μπορούσε να εμποδίσει, οι CBs των Falcons δεν άφηναν τους receivers του Brady στην ησυχία τους και ο LB Deion Jones έκανε το ένα μεγάλο play μετά το άλλο.
Αυτό που άλλαξε στο Β’ μέρος πρωτίστως ήταν η εκτέλεση από τους ίδιους τους Patriots. Αρχικά περιόρισαν την πίεση στον Brady, η οποία στο Α’ μέρος τον είχε αναγκάσει σε μερικές πολύ άσχημες πάσες. Στη συνέχεια αντικατέστησαν τον Deion Lewisμε τον James White στο ρόλο του 3rd down RB. Ο White τράβηξε λιγότερο την προσοχή της άμυνας των Falcons πάνω του, κινήθηκε σε χώρους που ο Brady μπορούσε να του πασάρει ευκολότερα τη μπάλα και όταν πλέον έκανε την υποδοχή, ήταν σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση από τον Lewis να κερδίσει έξτρα γιάρδες. Ο White κέρδισε 29 γιάρδες με run και 110 γιάρδες μετά από υποδοχή πετυχαίνοντας στην πορεία 3 TDs. Όπως λοιπόν είχε κάνει ο Shane Vereen δύο χρόνια πριν στην άμυνα του Dan Quinn στους Seahawks, έτσι και ο White απέδειξε ότι η θέση αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα στο cover 3 που παίζουν οι Falcons. Η εμφάνιση του White ήταν τόσο καταλυτική που ο Brady μετά το τέλος του αγώνα δήλωσε ότι ήταν εκείνος ο MVP.
Με τον White να τραβάει την προσοχή των LBs που πλέον βρίσκονταν πιο ψηλά στην line of scrimmage, οι receivers του Brady άρχισαν να αποκτούν το πάνω χέρι στις μονομαχίες τους με τους Falcons, υποδεχόμενοι και πιο καλές πάσες. Μεγάλο παιχνίδι έκαναν οι Danny Amendola και Malcom Mitchell κάτι που δεν φαίνεται στο φύλλο της στατιστικής. Οι δύο παίκτες έπαιξαν 1,5 περίοδο και οι υποδοχές που έκαναν ήταν η μία καλύτερη από την άλλη. Καμία βέβαια σημαντικότερη από το 4th down που υποδέχθηκε ο Amendola. Μαζί με τους Edelman, Hogan, Bennett και White δημιούργησαν ένα άκρως ισορροπημένο τιμ, όπου ο χειρότερος από αυτούς είχε 57 γιάρδες σε 4 υποδοχές. Επίδοση που θα τον άφηνε 3ο αν έπαιζε στους Falcons.
Τα δύο στοιχεία που βοήθησαν στην αλλαγή της εικόνας ήταν το βάθος στον πάγκο της επίθεσης των Patriots όσων αφορά τις skill positions και φυσικά την φυσική κατάσταση της Ο-line. Στην τελευταία στάθηκε και ο Belichick μετά τον αγώνα. Έχοντας μείνει στο παιχνίδια για 40 λεπτά, οι linemen των Patriots άντεξαν περισσότερο από τη D-line των Falcons και από τα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας έδειχναν να επιβάλλονται. MVP αναδείχθηκε χωρίς έκπληξη ο QB των νικητών, Tom Brady, ο οποίος πάσαρε για 466 γιάρδες και 2 TDs. Αυτή ήταν και η κορυφαία επίδοση σε Super Bowl ξεπερνώντας τις μέχρι πρότινος τρεις κορυφαίες που ανήκουν όλες στον Kurt Warner

Αν λοιπόν η επίθεση εκτέλεσε καλύτερα αυτό που είχε από την αρχή σχεδιάσει, η άμυνα ήταν εκείνη που άλλαξε τα πλάνα της. Ο τρόπος που ξεκίνησε η άμυνα το παιχνίδι, ήταν με μία χαλαρή διάθεση για pass rush στέλνοντας 3 το πολύ 4 παίχτες, με σταθερούς τρεις CBs στη θέση τους και όχι σε συγκεκριμένους παίκτες, ενώ οι safeties έπαιζαν αμφότεροι με μεγάλο βάθος στην άμυνα για να γλιτώσουν τα μεγάλα plays. Μία τακτική με μεγάλο ρίσκο για την ομάδα, καθώς απέναντι της είχε έναν ικανότατο QB στο pocket. Επιπλέον οι Patriots φέτος είχαν καταφέρει να αναδειχθούν η καλύτερη άμυνα σε παθητικό χωρίς καλό pass rush. O τρόπος που δημιουργούσαν πίεση φέτος ήταν με το να φέρουν περισσότερους rushers στη line of scrimmage ή κάποια ετεροχρονισμένα blitzes. Αμφότερες οι δύο επιλογές βασίζονταν στην ικανότητα της secondary να κλείσει τους στόχους του αντίπαλου QB και να δώσει αρκετό χρόνο στους rushers να φτάσουν στον QB.
Χωρίς να αλλάξει το βάθος της άμυνας, η άμυνα ρίσκαρε περισσότερο στη line of scrimmage στέλνοντας με συνέπεια στο δεύτερο ημίχρονο περισσότερους παίκτες να πιέσουν τον Matt Ryan. Ενώ στο Α’ μέρος η πίεση επικεντρωνόταν στα 3rd downs, στο Β’ μέρος υπήρχαν blitzes σε κάθε down. Το αποτέλεσμα ήταν 5 sacks, όλα σε κρίσιμα σημεία, καθώς επίσης και πολλές αποτυχημένες προσπάθειες σε 3rd down (1/8 οι Falcons σε όλο το παιχνίδι). Η πολυκοσμία στη line of scrimmage άφηνε και λιγότερα περιθώρια στον Freeman να κάνει τα cuts τα οποία πλήγωσαν τον αντίπαλο στις αρχές του παιχνιδιού. Η άμυνα των Pats κατάφερνε να τον σταματήσει ή να τον εκτροχιάσει, πριν δει το κενό και επιταχύνει. Οι incomplete πάσες του Ryan, τα sacks ή τα tackles for loss των Patriots στα πρώτα downs ήταν ένας επιπλέον παράγοντας που έβγαλαν τα runs του Freeman από το παιχνίδι στο Β’ μέρος, καθώς τέτοιου είδους plays επιλέγονται σε καταστάσεις κοντινών γιαρδών.
Αυτό που δεν άλλαξε στο ημίχρονο ήταν ο τρόπος που έπαιζαν οι CBs. Η αύξηση της πίεσης στη front 7, τους έκανε να φαίνονται καλύτεροι, αλλά στην πραγματικότητα έπαιζαν με την ίδια διάταξη. Οι Eric Rowe, Malcom Butler και Logan Ryan είδαν τους receivers των Patriots να αλλάζουν συνέχεια θέση προκαλώντας πολλά miss-matches. Ο Taylor Gabriel εξέθεσε τον Butler. ο Julio Jones νικούσε το διπλό μαρκάρισμα όταν ο Matt Ryan έβρισκε τρόπο να του πασάρει, ενώ ο Sanu παρότι δοκίμασε πολλά matchups δεν κατάφερε να κάνει καλό παιχνίδι.
Η άμυνα των Pats λοιπόν που ένα χρόνο έβλεπε τη secondary να ξελασπώνει και για τo έλλειμμα pass rush στην front 7, είδε το pass rush να ξελασπώνει για τη secondary στον σημαντικότερο αγώνα της χρονιάς.

Τέλος βασικός παράγοντας ήταν η τύχη. Ένας παράγοντας που είχε γυρίσει την πλάτη στην ομάδα στις τρεις προηγούμενες συμμετοχές της στο Super Bowl. Μετά τις υποδοχές των Tyree το 2008, του Manningham το 2012 και του Kearse το 2015, ήρθε το εξωπραγματικό catch του Julio Jones να ξυπνήσει πικρές μνήμες. Ένα catch που φαινομενικά έδινε 3 σίγουρους πόντους στους Falcons, αλλά η πίεση που λέγαμε πιο πάνω και οι κακές επιλογές των Falcons, κατάφεραν να τους αποσοβήσουν. Νωρίτερα ένα σωρό plays έδειχναν ότι δεν ήταν η μέρα των Patriots. Από τα δύο turnovers, το χαμένο extra point, το λανθασμένο on side kick και κάποιες εξωστρακισμένες πάσες του Brady που παραλίγο να κοστίσουν περαιτέρω turnovers. Έχοντας πετύχει το 20-28 μετά από κερδισμένο fumble που προκάλεσε ο LB Donta Hightower και έχοντας ευστοχήσει σε 2 point conversion. Η αποτυχία των Falcons να σκοράρουν μετά το catch του Julio Jones, έμοιαζε σαν οιωνός. Εκεί που δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι οι θεοί του football είχαν ποντάρει στην ανατροπή, ήταν το catch του Edelman σε μία πάσα που παραλίγο να ήταν intercepted. Ο Edelman με τη βοήθεια του ποδιού ενός από τους τρεις αμυντικούς που ήταν στη φάση κατάφερε όχι μόνο να βάλει τους Patriots στη redzone αλλά να αναγκάσει και τον coach των Falcons να κάνει challenge και να σταματήσει το πολύτιμο χρόνο από το να κυλάει. Το μόνο που κατάφερε το replay ήταν να απογοητεύσει περισσότερο τους παίκτες των Falcons που κοιτούσαν στη γιγαντοοθόνη.
Οι Patriots μπήκαν στην endzone εκ νέου και σκόραρε έναν ακόμα 2 point conversion με τον White, σε μία φάση που μαρτυρούσε πόσο εξαντλημένοι ήταν οι αμυντικοί των Falcons.
Η Patriots κέρδισαν την κρισιμότερη μάχη της παράτασης, το κέρμα, και απέκτησαν την πρώτη και τελευταία κατοχή. Σε έναν ακόμα μεθοδικό drive, o Brady έβαλε την ομάδα του στη redzone, γλίτωσε άλλο ένα πιθανό interception στην προτελευταία του πάσα στον Bennett και στη συνέχεια έδωσε τη μπάλα στον αξιόπιστο White για το οριακό TD.
Τα κομφετί έπεσαν, ο Goodell παρέδωσε το Lombardi, οι Falcons έξυναν τον κεφάλι τους να δουν τι (απ’ όλα) τους κόστισε περισσότερο, οι ουδέτεροι του NFL είδαν ένα συναρπαστικό τελικό, η Βοστόνη έζησε άλλη μία παρέλαση και κάπου εκεί οι Patriots του 2016 είναι παρελθόν.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει για άλλη μία χρονιά η offseason των πρωταθλητών. Με πλήθος αμυντικών κυρίως παικτών να είναι σε λίγο καιρό ελεύθεροι, το ρόστερ των Patriots σε καμία περίπτωση δε φαντάζει το ίδιο εν όψει 2017. Η επίθεση εκτός των RB LeGarrette Blount και TE Martelus Bennett, θα επιστρέψει η ίδια. Στην άμυνα όμως αστέρες όπως οι LB Donta Hightower και CB Malcom Butler, θα χρειαστούν μεγάλα συμβόλαια για να μείνουν στην ομάδα, ενώ ενδεχόμενη αποχώρηση του DT Alan Branch ίσως χαλάσει τις ισορροπίες στη D-line. Ειδικότερα ο πρώτος που είχε τόσο μεγάλη συμβολή στις δύο τελευταίες κατακτήσεις και θεωρείται ο ηγέτης της άμυνας, έχει προκαλέσει πολλές ανησυχίες με την απουσία του από την παρέλαση της ομάδας. Αν συνυπολογίσει κανείς και τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε ο φίλος του LB Jamie Collins στην regular season, αλλά και η αύξηση στη μετοχή του μετά το δεύτερο προσωπικό του δαχτυλίδι, τότε η ανανέωση του ίσως είναι το δυσκολότερο έργο για το front office των Patriots. Οι υπόλοιποι παίκτες προς ανανέωση είναι οι DE Jabaal Sheard, OLB Barkevious Mingo, WR Michael Floyd, DE Chris Long, RB Brandon Bolden, FB James Develin, CB Logan Ryan, S Duron Harmon, ενώ οι OT Cameron Fleming και Malcom Butler είναι restricted free agents. Παρόλο που οι Patriots έχουν 61 εκατομμύρια διαθέσιμα στο salary cap, η άρνηση τους να σπάσουν τον κουμπαρά και να χρυσώσουν συγκεκριμένους παίκτες, ίσως οδηγήσει στην αποχώρηση σημαντικών παικτών.
Εκτός από τα διαθέσιμα χρήματα στο Salary Cap, οι Patriots διαθέτουν και τον Jimmy Garoppolo. Οι μνηστήρες για τον νεαρό QB έχουν αυξηθεί. Τη διαπραγματευτική θέση των Patriots ενισχύει, η έλλειψη δοκιμασμένων QBs στο draft, καθώς επίσης και το γεγονός ότι οι ομάδες στην κορυφή του draft είναι όλες σε αναζήτηση παίκτη στη θέση αυτή. Αν οι Patriots καταλήξουν να έχουν pick στις 3 πρώτες θέσεις του draft, είναι άγνωστο με πόσα επιπλέον picks θα τελειώσει τη διαδικασία ο Belichick αν βρει παρτενέρ για να κάνει trade down.
Ένα από τα καλύτερα Super Bowl όλων των εποχών τελείωσε. Όλες οι ομάδες βρίσκονται στην offseason και προετοιμάζονται με σκοπό να συμμετέχουν στο επόμενο μεγάλο τελικό και να εκθρονίσουν τους Patriots. Η νέα μεγάλη μάχη λοιπόν της ομάδας της Νέας Αγγλίας για τη διατήρηση των πρωτείων ξεκινάει άμεσα.