Η ομάδα των Oakland Raiders στα τέλη της δεκατίας του 60 με αρχές του 70 ήταν τόσο διαβόητη για την μοχθηρότητα και το σκληρό τους παιχνίδι, που έγιναν το απόλυτο φόβητρο για τις αντίπαλες ομάδες. Στο σημερινό αφιέρωμα θα αναφερθούμε στον Ben Davidson, έναν σπουδαίο αθλητή και σημαντικό παράγοντα στον να δημιουργήσουν μια τέτοια φήμη. Ο Ben Davidson είχε ύψος δύο μέτρα και τρία εκατοστά (203cm), και ζύγιζε 125 κιλά. Το μέγεθος και η τρομερή αθλητικότητά του τον έκαναν ξεχωριστό σε ολόκληρη την λίγκα, και τα δυνατά του χτυπήματα αποτέλεσαν τρόμο για πολλούς quarterback.
Ο Benjamin Earl Franklin “Ben” Davidson, Jr., όπως είναι το πλήρες όνομά του γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1940 στο Los Angeles, της California. Σχολείο πήγε στο Woodrow Wilson High School, αλλά το football δεν ήταν το άθλημα που του κέντρισε το ενδιαφέρον αρχικά, μιας και το ύψος του ήταν ιδανικό για μπάσκετ και για στίβο (αποστάσεις με εμπόδια – άλμα εις ύψος). Στο East Los Angeles Community College, ένας προπονητής του football τον ξεχώρισε και τον προσκάλεσε στην ομάδα του κολλεγίου. O Davidson συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Washington, όπου και αγωνίστηκε στην football ομάδα. Κατάφερε μάλιστα να συμμετάσχει σε δύο τελικούς Rose Bowl με τους Huskies, με ισάριθμες κατακτήσεις τροπαίου. Ο δρόμος προς το επαγγελματικό football ήταν πλέον ανοιχτός.
Η ομάδα των New York Giants τον επέλεξαν στον τέταρτο γύρο του draft, και έπειτα από το training camp τον αντάλαξαν στους Green Bay Packers. Παίζοντας ελάχιστα το 1961, οι Packers κατέκτησαν τον τίτλο απέναντι στην πρώην ομάδα του Davidson, τους Giants, με σκορ 37-0. Είναι μεγάλη τιμή να είσαι μέλος της ομάδας του θρυλικού Vince Lombardi έστω και εάν ο ρόλος σου περιορίζεται σε special teams plays. Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η ομάδα των Washington Redskins, όπου όπου και αγωνίστηκε για δύο χρονιές, το 1962 και το 1963. Tο 1964 αποδεσμεύτηκε από την ομάδα, καθώς απέτυχε να περάσει τα απαραίτητα τεστ βάρους που είχε θεσπίσει τότε το προπονητικό επιτελείο. Οι Raiders δεν έχασαν χρόνο και τον υπέγραψαν στο ρόστερ της ομάδας. Ο John Madden είχε πετύχει διάνα, καθώς υπολόγιζε τον Davidson σε όλα τα αμυντικά πλάνα του, και είχε μεγάλες προσδοκίες ότι το pass rushing παιχνίδι θα βελτιωθεί με την παρουσία του θηριώδους αθλητή.
credits to Michael St.Onge
Όταν έφτασε στο προπονητικό κέντρο των Raiders το 1966, ήταν λιγάκι ατημέλητος για τα δεδομένα της εποχής, με το τεράστιο μούσι να ενοχλεί αρκετούς. Ο Al Davis εξέφρασε την επιθυμία του να το ξυρίσει, και ο προπονητής της ομάδας τον παρότρυνε να το κάνει ώστε να ξεκινήσει καλά η συνεργασία τους. Ο Al Davis ήταν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία, με ιδιαιτερότητες που έκαναν αρκετούς να δυσανασχετούν με τις αποφάσεις του. Ο ίδιος ο Ben Davidson υπάκουσε στις οδηγίες, αλλά άφησε το μουστάκι, το οποίο έγινε και το επίκεντρο της εμφάνισής του!
Η αγωνιστική του άνοδος στους Raiders έπειτα από τρεις κακές χρονιές στην λίγκα με Packers και Redskins, μεταφράστηκε σε συνεχόμενες βασικές παρουσίες στην αρχική ενδεκάδα. Συνολικά, από το 1964 έως και το 1971, αγωνίστηκε σε 110 αγώνες από τους οποίους τους 70 ως βασικός με την φανέλα των Raiders. Επίσης ο Davidson με τις εξαιρετικές του εμφανίσεις κέρδισε και μια θέση στην All-Star ομάδα της AFL για τρεις συνεχόμενες χρονιές (από το 1966 έως και το 1968). Το 1967 αποτέλεσε τον στυλοβάτη της ομάδας που έφτασε στον τελικό της AFL. Η συγκεκριμένη αμυντική γραμμή έμεινε γνωστή και ως “11 Angry Men” (προσωνύμιο ορμόμενο από την γνωστή ταινία “Οι 12 ένορκοι” η αλλιώς 12 Angry Men [1957]). Μαζί με τους Dan Connors, Bill Laskey και Gus Otto (linebacker), τους Howie Williams, Dave Grayson και Kent McCloughan (defensive back), αλλά και τους Willie Brown και Warren Powers (cornerback), οι Raiders σημείωσαν 67 sack και 30 interception σε 14 παιχνίδια. Αυτό σημαίνει ότι είχαν κατά μέσο όρο 4.5 sack και 2.5 interception σε κάθε αγώνα. Ένας πραγματικός εφιάλτης για κάθε αντίπαλο quarterback! Ο ίδιος είχε δηλώσει:
“Η άμυνα ήταν η υπερηφάνεια μας. Τρέχαμε πάνω στην μπάλα. Ακόμη και στην προπόνηση όλοι μας τρέχαμε πάνω στην μπάλα και νιώθαμε από πολύ κοντά την εμπειρία ενός τάκλιν. Χωρίς να το παινευτώ, είχαμε 67 sack σε 14 αγώνες.”
Ο Davidson ήταν ένας πολύ σκληρός παίκτης και έχει μείνει στην ιστορία για δύο πολυ σκληρά μαρκαρίσματα. Το πρώτο απέναντι στην ομάδα των New York Jets το 1967, όταν ο Davidson ξάπλωσε στο έδαφος έπειτα από ένα πολύ σκληρό μαρκάρισμα τον Joe Namath. Μάλιστα αρχικά πίστεψαν ότι το σπασμένο σαγόνι του Namath ήταν αποτέλεσμα του συγκεκριμένου χτυπήματος, αλλά τελικά ο τραυματισμός προήλθε από χτύπημα του συμπάικτη του Davidson, τον Ike Lassiter. Αυτό δεν εμπόδισε τον tackle των Jets, Winston Hill, να δηλώσει ότι ο Davidson ήταν “the No. 1 cheap-shot artist” της λίγκας. Πρέπει να δώσουμε την ανάλογη βαρύτητα στα μαρκαρίσματα της εποχής, μιας και κανένα(!) απο αυτά δεν επέφερε καμμία ποινή, ούτε κατά την διάρκεια του αγώνα, αλλά ούτε μετά το τέλος του. Κάποιος θα έλεγε ότι οι εποχές ήταν πιο ρομαντικές, αλλά όχι σε αγώνες των Raiders!
credits to Bret Dougherty
Έπειτα από τρία χρόνια, την 1η Νοεμβρίου του 1970, έρχεται το δεύτερο “highlight” του Davidson, απέναντι στους Kansas City Chiefs. Στο παιχνίδι απομένει ένα λεπτό και οι Chiefs προηγούνται με 17-14. Με το third down στο μέσο του γηπέδου, προσπαθούσαν να ροκανίσουν τον χρόνο, για να κλειδώσουν την νίκη. Ο τότε quarterback των Chiefs, Len Dawson, με ένα trick play, κατάφερε να διανύσει τις απαιτούμενες γιάρδες για το πολυπόθετο first down, το οποίο θα “παγωνε” τον υπόλοιπο χρονικό διάστημα, χαρίζοντας την ενδοdivision νίκη στους φιλοξενούμενους Chiefs. Ο Davidson όμως είχε άλλα σχέδια, και συνέχισε να κυνηγάει με μανία τον Len Dawson τον οποίο κατάφερε να χτυπήσει με το κράνος του, ενώ ο QB βρισκόταν στο έδαφος ξαπλωμένος, προσπαθώντας να τελειώσει την φάση. Η συνέχεια είναι βγαλμένη από ρινγκ του μποξ. Ο Wide receiver των Chiefs, Otis Taylor, αρπάζει τον Davidson από το λαιμό και ξεκινάει ένας απίστευτος καυγάς, ο οποίος οδήγησε σε γενική σύρραξη των δύο ομάδων. Οι διατητές μάταια προσπαθούν να χωρίσουν τους εξαγριωμένους αθλητές. Όταν τα πνεύματα ηρέμησαν τα εκατέρωθεν πέναλτι, ακυρώσαν το run του Dawson, και το first down έγινε επανάληψη του third down, επιστρέφοντας την μπάλα πίσω. Οι Chiefs απέτυχαν να ολοκληρώσουν το third down και αναγκάστηκαν να εκτελέσουν punt. Στον εναπομείναντα χρόνο οι Raiders κατάφεραν να φτάσουν περίπου στις 40 γιάρδες των Chiefs, και με εύστοχο field goal του George Blanda για 48 γιάρδες να ισοφαρίσουν το παιχνίδι. Αυτός ο αγώνας ήταν καθοριστικός στην τελική βαθμολογία της AFC West, με τους Raiders να κατακτούν την division με ρεκόρ 8–4–2, και τους Kansas City Chiefs να τερματίζουν δεύτεροι με ρεκόρ 7–5–2, μένοντας εκτός των playoff.
Αργότερα η λίγκα αποφάσισε να αλλάξει τον κανονισμό για τα offsetting πέναλτι. Το 1976 θέσπισαν τον καλύτερο κανόνα για την ασφάλεια των αθλητών, και η ονομασία δεν ήταν άλλη από “Ο κανόνας του Ben Davidson” (“Ben Davidson Rule”), ο οποίος έλεγε ότι είναι αντικανονικό το χτύπημα σε αθλητές που βρίσκονται στο έδαφος, οι οποίο δεν επιθυμούν να κάνουν προσπάθεια για περαιτέρω προώθηση της φάσης. Ο Davidson είχε δηλώσει ότι σε έναν αγώνα ένας αντίπαλος τον χτύπησε πισώπλατα με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να πέσει κάτω. Ο Davidson σηκώθηκε και προσπάθησε μέσα απο το κράνος του αντιπάλου να του βγάλει το μάτι με το δάχτυλο…
“Εκείνος ούρλιαξε και έφυγε τρέχοντας εκτός γηπέδου. Εκείνη τη στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ότι ‘Μπορώ να το κάνω αυτό.’ Πιστεύω ότι εκείνη ακριβώς την στιγμή έγινα ένας Raider.”
credit to mercurynews
Τα μακρινά ταξίδια με την μοτοσυκλέτα του που έκανε μαζί με τον συμπαίκτη του Tom Keating, η πληθωρική του παρουσιά με την μπάσα φωνή, έκαναν τον Davidson την καλύτερη εικόνα των Raiders για εκείνη την περίοδο. Ένας απόλυτος ροκ σταρ εντός και εκτός γηπέδου. Ο ρόλος του “κακού” απέδωσε και μετά το τέλος της καριέρας του, και ώντας μόνιμος κάτοικος του Los Angeles ήταν λογικό να στραφεί στον κινηματογράφο και την συμμετοχή του σε ταινίες του Hollywood. Μερικές από αυτές ήταν The Black Six, M*A*S*H και Conan the Barbarian. Η μεγαλύτερη του επιτυχία όμως ήταν η διαφημιστική καμπάνια της Miller Lite μπύρας. Συμμετείχε σε 27 συνολικά χιουμοριστικά σποτάκια και ο ίδιος ταξίδευε διαρκώς σε όλη την Αμερική για την προώθηση του προιόντος.
credits to Todd Tobias_Davidson_Keating
Το άθλημα του Football έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με εκείνη την εποχή, ειδικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Όλες οι αλλαγές και οι κανονισμοί αλλάζουν για την καλυτέρευση του αθλήματος, αλλά μερικές φορές είναι ωραίο να ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο και να βλέπουμε πως όλα ξεκίνησαν, όταν το άθλημα ήταν πιο αντρικό και οι συμπεριφορές πιο ανεκτικές στα σκληρά χτυπήματα. Αύριο οι Raiders παίζουν με τους Chiefs, και αυτό το άρθρο ίσως ανάψει λίγο τα αίματα.
