Φτάσαμε, για άλλη μια φορά, στα playoffs μιας σπουδαίας σεζόν. Γλυκόπικρη γεύση για πολλούς, αν αναλογιστούμε τις ομάδες που δεν κατάφεραν να περάσουν, αλλά και το πόσο κοντοζυγώνει η στιγμή της off season, και της παύσης της αγωνιστικής δράσης. Όμως, οι παρακάτω αγώνες ευελπιστούν να γεμίσουν ιδανικά το κενό, και να προετοιμάσουν το έδαφος για την επόμενη εβδομάδα, όπου τέσσερεις εκ των οχτώ ομάδων θα συναντήσουν τα μεγαθήρια της περιφέρειάς τους. Ντυθείτε ζεστά, φορέστε τα αγωνιστικά σας ρούχα, κάντε τα γούρια σας και βάλτε ποτό. Τα playoffs της σεζόν του 2016 είναι επιτέλους εδώ.

Oakland Raiders (12 – 4) @ Houston Texans (9 – 7) 

Ημερομηνία: Σάββατο, 07/01, 23:35 Στάδιο: NRG Stadium Aπουσίες των Raiders: Nate Allen (S), Donald Penn (OT), Derek Carr (QB) Aπουσίες των Texans: John Simon (LB), Tom Savage (QB), Kevin Johnson (CB)

Ένας αγώνας που πριν ένα μήνα θα φάνταζε εντελώς μονόπλευρος προς τους φιλοξενούμενους, τώρα εναποτίθεται στα χέρια ενός rookie quarterback, ο οποίος έχει το μεγάλο έργο να χαρίσει στην πολιτεία του Oakland την πρώτη της νίκη σε playoff μετά από 14 χρόνια.

Τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει έτσι για τους Πειρατές της Δύσης. Το συνολικό ρεκόρ τους το λέει άλλωστε, αλλά κρύβει ότι ήταν, ως επί το πλείστον, έργο του quarterback Derek Carr. Ο υποψήφιος MVP για φέτος ξεκίνησε τη σεζόν με πολύ καλές προϋποθέσεις, αφού μέχρι τα τέλη του Νοέμβρη είχε οδηγήσει την ομάδα του στο εξαιρετικό ρεκόρ του 9 – 2, χρησιμοποιώντας επάξια τα πολλαπλά επιθετικά όπλα που διέθετε, στα πρόσωπα των νεαρών Amari Cooper και Seth Roberts, αλλά και των βετεράνων Michael Crabtree και Latavius Murray. Στον τελευταίο αγώνα του Νοέμβρη, ενάντια στους Carolina Panthers, o Carr υπέστη τραυματισμό στο δάχτυλο του δεξιού του χεριού, που αποκαλύφθηκε ότι ήταν σπασμένο, με αποτέλεσμα να μειωθούν τα επιθετικά πλάνα στα οποία μπορούσε να δουλέψει. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε από το να αποκτήσει άλλες δύο νίκες, και να φτάσει στο 12 – 3. Εκεί όμως οι Raiders θα έχαναν το πολύτιμο τους παίκτη, αφού τραυματίστηκε στο πόδι, και θα έπεφταν στο 12 – 4, και στην απώλεια της κορυφής της AFC West. Με την τρίτη χειρότερη άμυνα της λίγκας, ο νεαρός Connor Cook κλήθηκε να γεμίσει τη θέση του Derek Carr, και να γίνει ο πρώτος rookie quarterback που θα έχει τον πρώτο αγώνα ως βασικός σε παιχνίδι τέτοιου βεληνεκούς.

Οι γηπεδούχοι δεν είχαν τόσο επιτυχημένη σεζόν, και η πρόκρισή τους είναι κατά το ήμισυ δικό τους έργο, με το άλλο μισό να ωφείλεται στην αδυναμία των υπόλοιπων ομάδων της AFC South να πάρουν ένα θετικό αποτέλεσμα δύο εβδομάδες πριν τη λήξη της σεζόν. Μεγάλο μέρος της αδυναμίας τους για καλύτερα πράγματα σίγουρα αποτελείται από τον τραυματισμό του σταρ της άμυνας, J.J. Watt, ο οποίος αποσύρθηκε την τρίτη εβδομάδα για ολόκληρη τη σεζόν, για να αναρρώσει πλήρως την ταλαιπωρημένη πλάτη του. Στη θέση του, ο Jadeveon Clowney έλαμψε δια της απουσίας του Watt, μαζί με όλη το αμυντικό καστ, αλλά η επίθεση δεν είχε τις ίδιες επιτυχίες. Ο ακριβοπληρωμένος Brock Osweiler ήταν μέτριος στην πρώτη του σεζόν ως βασικός, καθώς έχει μέχρι στιγμής 15 touchdowns και 16 interceptions, και μόλις 59% ολοκληρωμένες πάσες. Έκπληξη επίσης προκάλεσε κι η απροθυμία της επίθεσης να χρησιμοποιήσει τον DeAndre Hopkins καθ’όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ενώ ο ίδιος είχε αποδείξει την αξία του στο παρελθόν. Εν τέλει, οι αγωνιστικές δυσκολίες του Osweiler έφεραν τον προπονητή Bill O’Brien στη θέση να τον αλλάξει για τον αναπληρωματικό Tom Savage, τρεις εβδομάδες πριν τη λήξη τη σεζόν, και να τον κρατήσει εντελώς στον πάγκο για το επόμενο παιχνίδι. Το Σάββατο θα πρωταγωνιστήσει για άλλη μια φορά o Osweiler, με τον Tom Savage να είναι εκτός με διάσειση, αλλά όπως και με τους Raiders, τα λάθη που θα κάνει θα αποτελέσουν και το βασικό παράγοντα που θα κρίνει το παιχνίδι.

 Detroit Lions (9 – 7) @ Seattle Seahawks (10 – 5 – 1) 

Ημερομηνία: Σάββατο (ξημερώματα Κυριακής), 07/01, 03:15 Στάδιο: Centurylink Field Aπουσίες των Lions: Travis Swanson (C), Asa Jackson (CB), Corey Robinson (OT) Aπουσίες των Seahawks: Tony McDaniel (DT), C.J. Prosise (RB), Nolan Frese (LS)

Πολλοί πίστευαν πως το μέλλον των Detroit Lions ήταν καταδικασμένο να παραμείνει στις αποτυχίες μετά την αποχώρηση του στυλοβάτη της επίθεσης, Calvin Johnson, από την ενεργό δράση πριν την εκκίνηση της σεζόν. Διαψεύστηκαν πανηγυρικά ωστόσο, αφού οι αντικαταστάτες του, Marvin Jones και Anquan Boldin, έδωσαν πολύτιμη βοήθεια στην επίθεση. Γνώρισαν δυσκολίες στο running game, το οποίο χάρη την απώλεια του νεαρού Ameer Abdullah, γνώρισε πτώση απόδοσης, αν κι οι Theo Riddick και Zach Zenner έκαναν ό,τι μπορούσαν για να γεμίσουν το κενό, έστω κι αν o Riddick έκανε παρέα στον Abdullah στο τέλος του έτους. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την επιτυχία των Λιονταριών παίρνει ο Matthew Stafford, ο οποίος… αναγεννήθηκε φέτος, σημειώνοντας 24 touchdowns και 10 interceptions και πάνω από 4.300 γιάρδες. Το σημαντικότερό του στοιχείο, εν τούτοις, ήταν η επιμονή του, καθώς βρίσκεται στην κορυφή των comebacks της τελευταίας στιγμής με 8. Ανησυχητικό θα πρέπει να θεωρηθεί, ωστόσο, το σερί των τριών ηττών στα τελευταία τρία παιχνίδια, τα οποία έγιναν ενάντια σε ομάδες που βρίσκονται στα playoffs, με κυριότερη την κατάρρευση ενάντια στους Dallas Cowboys. Σημαντικό θα είναι για είναι να ενισχύσουν τα οποιαδήποτε θετικά στοιχεία έχουν σε άμυνα κι επίθεση, και να εκμεταλλευτούν την προβληματική offensive line των αντιπάλων, διότι ταξιδεύουν σε μια από τις πιο αφιλόξενες έδρες, ενάντια σε μια ομάδα που έχει αρκετή γνώση από playoffs τα τελευταία χρόνια.

Αν και με 10 νίκες, οι Seattle Seahawks προβλημάτισαν την κοινή γνώμη με τη δυσκολία που γνώρισαν στις αρχές της χρονιάς, ειδικότερα σε ομάδες της NFC West. Τα χαρακτηριστικά σκορ των 6 – 9 ενάντια στους Rams κι 6 – 6 με τους Cardinals έκαναν πολλούς να πιστεύουν ότι τα προβλήματα της ομάδας πιθανότατα να έθαβαν τις ελπίδες τους για πρόκριση. Ωστόσο, η χείριστη εικόνα της κατηγορίας, κι η αναπάντεχη πτώση των Arizona Cardinals ήταν αρκετή για να επιτρέψει στους Seahawks να κατακτήσει τη division με ελάχιστο ανταγωνισμό, έστω κι αν είχαν τρανταχτές αδυναμίες στην offensive line αλλά και στην άμυνα. Οι τραυματισμοί σε παίκτες όπως ο Lockette σίγουρα δε βοήθησαν, αλλά στα πρόσωπα των Graham, Baldwin και Μichael, o Russell Wilson έκανε ικανοποιητικά παιχνίδια, χρησιμοποιώντας περισσότερο τους παίκτες του αντί για το ίδιο του το run, λόγω ενόχλησης που είχε στο πόδι στις αρχές. Θεωρητικά, ο αγώνας ενάντια στους Lions δε θα είναι ιδιαίτερα δύσκολος, αλλά αυτό θα συμβεί εφόσον οι αντίπαλοι δείξουν την εικόνα των τελευταίων εβδομάδων. Ειδάλλως, λάθη κι ανικανότητα της o-line να εμποδίσει τα Λιοντάρια μπορεί να κρίνει την πρόωρη έξοδο των Seahawks μετά από 12 χρόνια, καθώς το 2004 ήταν η τελευταία φορά που έχασαν στη wild card.

 Miami Dolphins (10 – 6) @ Pittsburgh Steelers (11 – 5) 

Ημερομηνία: Κυριακή, 08/01, 20:05 Στάδιο: Heinz Field Aπουσίες των Dolphins: Ryan Tannehill (QB), Byron Maxwell (CB) Aπουσίες των Steelers: Anthony Chickillo (LB), Ricardo Mathews (DE), Markus Wheaton (WR)

H AFC East έχει και δεύτερο εκπρόσωπο! Μετά από πέντε χρόνια παντοδυναμίας των New England Patriots, οι Miami Dolphins κατάφεραν να πάρουν τη δεύτερη θέση της κατηγορίας κι ένα εισιτήριο για τα τελικά. Για τους ίδιους είναι η πρώτη πρόκριση μετά το 2008, κι αν νικήσουν, θα είναι η πρώτη φορά μετά το μακρινό 2000. Mε το πέρας του Σεπτέμβρη πολλοί θα στοιχημάτισαν ότι οι Dolphins ήταν μια ομάδα που δε θα έβλεπε τα playoffs φέτος. Σε πέντε αγωνιστικές είχαν μόλις μια νίκη, κι αυτή είχε έρθει από ματς παράτασης ενάντια στους Cleveland Browns. Aπό τα μέσα Οκτώβρη, ξεκινώντας από μια νίκη ενάντια στους τωρινούς τους αντιπάλους, τα ρότα άλλαξαν για το Μαϊάμι. Η αλλαγή αυτή είχε δύο λόγους: ο ένας κείτεται στην καλή δουλειά του προπονητή Adam Gase, ο οποίος για δεύτερη χρονιά έβγαλε το καλύτερο από έναν quarterback όπως ο Ryan Tannehill, που είχε πολλά προβλήματα στο παρελθόν. Ο άλλος ακούει στο όνομα Jay Ajayi. O 23χρονος νεαρός έβαλε… κάρβουνα στη μηχανή του, και τελείωσε τη σεζόν με 1.272 γιάρδες, 8 touchdowns και μέσο όρο 4,9 γιάρδες ανά προσπάθεια. Οι συνδυαστικές επιδόσεις και των δύο βοήθησαν το Μαϊάμι να εξασφαλίσει 9 νίκες μετά από τον Οκτώβρη, και να χαρούν την πρώτη τους επιτυχημένη σεζόν μετά από 8 χρόνια. Βέβαια, το μεγαλύτερό τους ματς φέτος θα τους βρει χωρίς τη βοήθεια του βασικού quarterback τους, αφού έχει υποστεί τραυματισμό στο γόνατο, με τον βετεράνο Matt Moore να παίρνει τα ηνία της επίθεσης.

Oι Pittsburgh Steelers κοντράρονταν για 7 σερί εβδομάδες με τους Baltimore Ravens για το ποιος θα κατακτούσε την AFC North, σε άλλη μια αναπαράσταση της ζοφερής τους έχθρας. Ανήμερα των Χριστουγέννων, στο αιώνιο ντέρμπι μεταξύ τους, οι Steelers κατάφεραν να πάρουν το παιχνίδι και να εξασφαλίσουν την κατηγορία. Παρόλη την παντοδυναμία της επίθεσής τους, η σεζόν του Πίτσμπουργκ δεν είχε ελλείψεις από σκαμπανεβάσματα. Ηττήθηκαν διθυραμβικά στη Φιλαδέλφια, κι είχαν δυσκολίες στο να πάρουν παιχνίδια εκτός έδρας. Σημαντική ήταν η διαφορά δυναμικού μεταξύ της επίθεσης κι άμυνας. Ενώ η επίθεση κράταγε τα ματς ανοιχτά, και με την προσθήκη του τιμωρημένου Le’Veon Bell εκτινάχτηκε στην τριπλή απειλή του σήμερα, η άμυνα πολλές φορές κόντεψε να δώσει τα παιχνίδια στους αντιπάλους. Χαρακτηριστικό ήταν το παιχνίδι της έκτης αγωνιστικής ενάντια στο Μαϊάμι, όπου ο τραυματισμός του Ben Roethlisberger γύρισε εντελώς την πλάστιγγα προς τα Δελφίνια, χαρίζοντάς τους 30 πόντους πάνω στο ταλαιωρημένο Pittsburgh. Χαμογελώντας τελευταίοι, όμως, οι Steelers σκαρφάλωσαν στο 11 – 5, στην πέμπτη πρόκρισή τους μέσα σε εφτά χρόνια, και μια μεγάλη ευκαιρία να πάρουν το αίμα τους πίσω για εκείνο το μεσημεριανό παιχνίδι του Οκτώβρη.

 New York Giants (11 – 5) @ Green Bay Packers (10 – 6) 

Ημερομηνία: Κυριακή, 08/01, 23:40 Στάδιο: Lambeau Field Aπουσίες των Giants: Jason Pierre-Paul (DE), Orleans Darkwa (RB), Owa Odighizuwa (DE) Aπουσίες των Packers: Quinten Rollins (CB), James Starks (RB), Makinton Dorleant (CB)

H αναμέτρηση αυτή θα σηματοδοτήσει την πρώτη φορά που συναντιούνται δύο πρώην Super Bowls MVPs σε έναν αγώνα wild card. O λόγος για τους Eli Manning κι Aaron Rodgers, οι οποίοι αγωνίζονται μεταξύ τους για δεύτερη φορά αυτή τη χρονιά, μετά από την πέμπτη εβδομάδα, σε έναν αγώνα που επικράτησαν οι Packers.

Τη δεύτερη θέση της σφιχτής NFC East κατάφεραν να εξασφαλίσουν οι New York Giants, έστω και σιωπηλά, αφού όλοι οι προβολείς είχαν πέσει πάνω στην εκπληκτική πορεία των Dallas Cowboys, την εντυπωσιακή ατμόσφαιρα που προσέφερε στους Eagles o νεαρός Carson Wentz, αλλά και στο αν ο Kirk Cousins αποτελούσε τελικά το μέλλον των Redskins. O Eli Manning είχε μια από τις κλασικές του σεζόν, ούτε πολύ εντυπωσιακή αλλά ούτε και της τάξης του Osweiler, για παράδειγμα. Ιδιαίτερα εύρετρα για φέτος θα πρέπει να δοθούν στο αμυντικό σύνολο της ομάδας, το οποίο ενώ πληρώθηκε αδρά στην off season, χάρηκε εξαιρετικής απόδοσης, και κατάταχτηκε δεύτερο στο σύνολο που επέτρεψε τους λιγότερους πόντους φέτος. Στους στυλοβάτες του συνόλου αυτού πρέπει να αναφέρουμε τον 22χρονο safety Landon Collins, ο οποίος επιλέχθηκε στο πρώτο του All Pro, μετά από μια σεζόν που τον είδε να καταγράφει 5 interceptions, 1 touchdown, 4 sacks και 100 tackles. Πάνω σε αυτή την άμυνα, μαζί με τον Eli Manning και τον πάντοτε αξιόπιστο Odell Beckham, ο οποίος σημείωσε 10 touchdowns και 1367 γιάρδες, θα στηριχθούν οι Giants για να αντιμετωπίσουν μια ομάδα που φαίνεται να μη μπορεί να χάσει τις τελευταίες εβδομάδες.

O Aaron Rodgers κατάφερε να κινήσει την ομάδα μέσω ένος άλλου ρητού. Τη θέση του R-E-L-A-X υποδέχτηκε το “run the table”, το οποίο ήταν απάντηση στο τι έπρεπε να κάνουν οι Packers για να εισέλθουν στα τελικά. Το έργο δεν ήταν τόσο απλό· έπρεπε να προλάβουν τους πρωτοπόρους Detroit Lions, και να τους νικήσουν την τελευταία εβδομάδα, στα τελευταία ματς, ενώ βρίσκονταν πίσω κατά τρεις νίκες. Όλα αυτά συνυπολογισμένα και με το αν οι Washington Redskins και Tampa Bay Buccaneers θα έχαναν τις δικές τους ευκαιρίες για πρόκριση. Κατά θεία βούληση, ή μάλλον του ίδιου του Rodgers, όλα πήγαν κατευχήν, κι οι Packers κατέκτησαν την NFC North για πέμπτη φορά στην αγωνιστική καριέρα του quarterback.

Βέβαια τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει τόσο όμορφα για την ομάδα. Στα τέλη Οκτώβρη, φαινόταν μια ομάδα που είχε αποδεκατιστεί από τραυματισμούς, και το επιθετικό πλάνο βρισκόταν στάσιμο, λόγω της έλλειψης ενός running back που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Ο Eddie Lacy, του οποίου την επιστροφή πολλοί ανέμεναν, εν τέλει δεν ήταν ιδανική, και δεν διήρκησε πολύ, αφήνοντας τον Aaron Rodgers να μείνει με την εκμετάλλευση του έμπιστου Jordy Nelson και του Davante Adams, ο οποίος είχε κάποιες ασυνέχειες στον τρόπο παιχνιδιού του. Σαν να μην έφταναν αυτά, οι σημαντικές απώλειες στην άμυνα έκαναν τρωτό ένα κάποτε απώρθητο σύνολο, κι οι δυσκολίες αυτές χάρησαν στους Packers τέσσερεις σερί ήττες με το τέλος του Οκτώβρη, και την πραγματική πιθανότητα να χάσουν τα playoffs για πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια. Όμως, όπως και κάθε φορά, ο Rodgers πήρε την ομάδα στους ώμους του και έκανε όσα υποσχέθηκε. Στον Κυριακάτικο αγώνα και τελευταίο της wild card, μια εξαιρετική άμυνα θα κοντραριστεί με μια εκρηκτική επίθεση: θα επικρατήσει πάλι η πεποίθηση ότι η καλύτερη άμυνα επικρατεί της επίθεσης; Ή θα συνεχιστεί το σερί που έχει θέσει η ομάδα του Rodgers για μία ακόμη εβδομάδα;