To αμερικάνικο ποδόσφαιρο, όπως γνωρίζετε, έχει τις ρίζες του στο ράγκμπι, το σπορ που ευδοκίμησε στις σκληροτράχηλες κοινωνίες της Μεγάλης Βρετανίας και της Αυστραλίας. Αν κι απόκλεινε πολύ από το αρχικό άθλημα με τα χρόνια, εν τέλει έχει διατηρήσει κάποια στοιχεία, όπως το lateral, τη γνωστή προς τα πίσω πάσα, που κυριαρχεί στα σπορ του ράγκμπι αλλά και του χάντμπολ. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, σε μία φάση (play), η επίθεση μπορεί να κάνει μόνο μία πάσα προς τα μπρος (forward), που είναι συνήθως αυτή του quarterback πίσω από τη line of scrimmage, αλλά άπειρες lateral μέχρι και το τέλος της φάσης. Είναι συνήθως ένα απεγνωσμένο σχέδιο, που επιχειρούν ομάδες που πρέπει να καλύψουν μεγάλη έκταση του γηπέδου σε λιγοστό χρόνο, η εκ του εδάφους εκδοχή ενός Hail Mary. Σε αντίθεση με το Hail Mary, όμως, χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο, προφανώς καθώς οι πιθανότητες αναχαίτισής του είναι πολύ μεγαλύτερες.

Φέτος, το είδαμε να το επιχειρούν οι Tampa Bay Buccaneers ενάντια στους Atlanta Falcons, την έκτη αγωνιστική, όταν βρίσκοταν πίσω στο σκορ με 34 – 29, χωρίς κανένα timeout και με λιγοστά δευτερόλεπτα να έχουν απομείνει. Φοβούμενος ένα σίγουρο τάκλιν, ο quarterback Jameis Winston επιχείρησε να διατηρήσει τη φάση ζωντανή, πασάροντας προς τα πίσω προς τον Adam Humphries. O Humphries προχώρησε, κι όταν βρήκε τοίχος έδωσε άλλη μία lateral στον Mike Evans, ο οποίος προσπάθησε να δώσει την επόμενη πάσα στον DeSean Jackson, που θεωρητικά ήταν ανοιχτός για να σκοράρει. Η πάσα, όμως, δεν ήταν εύστοχη, κι οι Falcons ξέφυγαν με τη νίκη. Το play, ωστόσο, ήταν εντυπωσιακό.

Fast forward στην τελευταία αγωνιστική, βρισκόμαστε στο Hard Rock Stadium του Μαϊάμι, σε μία έδρα στην οποία οι New England Patriots δυσκολεύονται να πάρουν θετικό αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια. Από το 2014, η ομάδα της Βοστώνης μετράει μόλις μία νίκη και τέσσερις ήττες στο σπίτι των Δελφινιών, με την περσινή να είναι ενάντια στον back up quarterback Jay Cutler, με το συνολικό ρεκόρ να μετράει 94 πόντους υπέρ των γηπεδούχων και 85 για τους φιλοξενούμενους. Προφανώς, όλοι γνωρίζουμε ποιοι παίζουν στους σημαντικούς αγώνες του Γενάρη και του Φλεβάρη τις περισσότερες φορές, αλλά αναφέρουμε τα στοιχεία χάριν ιστορίας.

Την Κυριακή, οι πρωτοπόροι Patriots ταξίδευαν για να αντιμετωπίσουν τους Dolphins, που βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο, στο 6 – 6. Με τις νίκες των Titans (7 – 6) την περασμένη Πέμπτη, αλλά και την επικείμενη νίκη των Colts (7 – 6) και την ήττα των Ravens (7 – 6), η νίκη των γηπεδούχων ήταν μονόδρομος, αν ήθελαν να έχουν ελπίδες για τα φετινά playoffs. Για τους Patriots, μία νίκη θα εξασφάλιζε την division για δέκατη σερί χρονιά, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ που είχαν θέσει οι San Francisco 49ers στον κολοφώνα της δόξας τους, τη δεκαετία του ’80.

Το ματς ξεκίνησε χλιαρά στην πρώτη περίοδο, με τις δύο ομάδες να στέκονται στο 7 – 6 έπειτα από δύο touchdown κι ένα χαμένο extra point του Stephen Gostkowski για τους Patriots. Στη δεύτερη περίοδο, ωστόσο, οι ομάδες ζεστάθηκαν, και οι επιθετικές φάσεις ανέβηκαν κατακόρυφα. Αν σκόραραν οι Patriots, οι Dolphins ακολουθούσαν κατά πόδας, κι αντίστροφα, με τα πέντε πρώτα drives να καταλήγουν σε σκορ, και το ημίχρονο έληξε 21 – 28 υπέρ των Patriots. Ξεκινώντας με το δεύτερο ημίχρονο, οι άμυνες εκατέρωθεν “έσφιξαν”, και το μοναδικό touchdown ήρθε στα 4 λεπτά πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου, για να ισοφαρίσουν οι Dolphins. Στην τέταρτη περίοδο, οι Patriots άρπαξαν για τα καλά τον έλεγχο του αγώνα, αφού κατάφεραν να κάνουν sack στον Ryan Tannehill και να βρεθούν μπροστά στο σκορ, με δύο field goal του Gostkowski. Το δεύτερο, ειδικά, ήρθε μετά από μία εξαιρετική διαχείριση του χρόνου, όπου ενώ έλαβαν την μπάλα με 4:26, κατάφεραν να την κινήσουν και να τη δώσουν πίσω στο Μαϊάμι με μόλις 0:16 να έχουν απομείνει.

Το σκορ ήταν στο 28 – 33, κι όλα έδειχναν πως οι Patriots θα έδιωχναν τους κακούς δαίμονες του Hard Rock Stadium, βάζοντας ταφόπλακα στα playoff όνειρα των Dolphins, και γράφοντας τη δική τους ιστορία σε βάρος των divisional αντιπάλων τους. Στις δικές του 31 γιάρδες, ο Ryan Tannehill παρατάχθηκε με τους Frank Gore (116 yards, 0 TD), DeVante Parker (18 yards, 0 TDs), Kenny Stills (135 yards, 1 TD) και Kenyan Drake (μέχρι τότε 27 yards, 0 TD), τον ίδιο Kenyan Drake που παραλίγο να είχε κοστίσει το ματς ενάντια στους Chicago Bears σχεδόν δύο μήνες πριν με ένα fumble στην end zone. Οι Patriots, αναμένοντας μια Hail Mary πάσα κι ίσως από μερική δική τους αλαζονεία, είχαν τοποθετήσει τον tight end Rob Gronkowski στη θέση του safety, για τυχόν προστασία ενάντια στην πάσα.

O Tannehill πάσαρε στον Stills για 14 γιάρδες, ο οποίος έπεσε σε αδιέξοδο, και πάσαρε προς τα πίσω στον DeVante Parker που έτρεξε 3 γιάρδες πριν δώσει πάσα στον Kenyan Drake. Προσπαθώντας να βρει έξοδο εκτός ορίων, για να σταματήσει το ρολόι, ο Drake είδε μία τρύπα στην γραμμή των Patriots, κι έστριψε απότομα προς την εσωτερική πλευρά. Διαπερνώντας την άμυνα, μπροστά του βρισκόταν μόνον ο Gronkowski, ο οποίος δεν υπολόγισε σωστά (ή δεν μπορούσε να εμποδίσει) την ταχύτητα του Drake, βλέποντας στο έδαφος τον αντίπαλο running back να σκοράρει στο τέλος ενός από τα πιο εντυπωσιακά play της χρονιάς. Η φάση ονομάστηκε “το Θαύμα του Μαϊάμι”, δίνοντας μια ύστατη ελπίδα στα Δελφίνια για κάτι καλύτερο, και στερώντας για άλλη μια φορά νίκη των Patriots επί εδάφους της Φλόριντα. Ο Drake δήλωσε πως δωρίζει πολλά για να βρει το φίλαθλο που πήρε τη μπάλα της φάσης, ώστε να την ανακτήσει.

H τελευταία φορά που φάση με lateral στο τέλος του χρόνου κατέληξε σε touchdown ήταν το 2003, στο ματς των Saints με τους Jaguars, που είχε ένα από τα πιο αναπάντεχα τέλη στην ιστορία του NFL.