Πριν λίγες μέρες, ανέβηκε το πρώτο μέρος των αξιολογήσεων, που περιελάμβανε ομάδες από τους Cardinals μέχρι τους Chiefs. Σήμερα, φτάνουμε στο δεύτερο και τελευταίο μέρος, όπου θα δούμε πώς πήγαν οι υπόλοιπες ομάδες, οι οποίες περιέχουν αρκετά δυνατά ονόματα.

Όπως είπα και στο πρώτο μέρος, αξιολόγηση, κατά κόρον, γίνεται σε κλίμακα του ενός μέχρι πέντε αστέρια, και με βάση τα παρακάτω κριτήρια:

1. Τις ανάγκες της κάθε ομάδας.
2. Το αν έκαναν reach σε κάποιο trade.
3. Σε λιγότερη κλίμακα, αν υπήρχαν κάποιοι καλύτεροι παίκτες τη στιγμή της επιλογής. Αυτό θα επικεντρώνεται πιο πολύ στον πρώτο γύρο.

Προφανώς, τα όσα γράφονται παρακάτω είναι προσωπικές απόψεις της συγγραφέως.

Παίκτες: Derwin James, S (1ος), Uchenna Nwosu, OLB (2ος), Justin Jones, DT (3oς), Kyzir White, S (4ος), Scott Quessenberry, C (5ος), Dylan Cantrell, WR (6ος), Justin Jackson, RB (7ος).

Οι Chargers ήθελαν άμεση βοήθεια στη θέση του safety, κι όχι μόνο πήραν έναν παίκτη που θα είναι βασικός από το πρώτο σφύριγμα, όχι μόνο ίσως πήραν τον καλύτερο, φετινό αντιπρόσωπο για τη θέση, αλλά τον πήραν και σε τιμή ευκαιρίας. Για κάποιο λόγο, ο Derwin James έπεσε ως το 17, κι οι Chargers προφανώς τον άρπαξαν κατευθείαν, βάζοντάς τους στους νικητές του πρώτου γύρου. Με τα δύο επόμενα picks, θέλησαν να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο κενό στην άμυνα, σε μία ομάδα που ήταν προτελευταία στις παθητικές rushing γιάρδες και τελευταία στις παθητικές γιάρδες/προσπάθεια. Ξέρετε, έχουν να βλέπουν και τον Kareem Hunt με τον Marshawn Lynch 2 φορές το χρόνο, και φέτος θα αγωνιστούν ενάντια στους LeSean McCoy, Todd Gurley, David Johnson, Le’Veon Bell… καταλαβαίνετε νομίζω την άμεση ανάγκη για ενίσχυση.

Οι υπόλοιπες προσθήκες ήταν καθαρά για θέμα depth, αλλά για ομάδα που ήθελε αναβάθμιση στην πίσω γραμμή, κι ειδικά στους tight end, θα έπρεπε να είχαν κοιτάξει άλλα πρόσωπα· θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει τον Fred Warner, που είναι και γέννημα θρέμμα Καλιφόρνιας, ή τον Dalton Schultz.

Βαθμός: ★★★½

Παίκτες: Joe Noteboom, OT (3ος), Brian Allen, C (4ος), John Franklin – Meyers, DE (4oς), Micah Kiser, ILB (5ος), Obo Okoronkwo, OLB (5ος), John Kelly, RB (6ος), Jamil Demby, OT (6ος), Sebastian Joseph, DT (6ος), Trevon Young, DE (6ος), Travin Howard, OLB (7ος), Justin Lawler, DE (7ος).

Επιλέγοντας στον τρίτο γύρο, αφού έδωσαν τη θέση τους στους New England Patriots, οι Rams επέλεξαν περισσότερο παίκτες που θα χρειαστούν μόνο αν πέσει κάποιος βασικός. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν πολλά κενά, καθώς εγώ προσωπικά μετρώ δύο, αλλά δε ξέρω κατά πόσο μπορώ να πω ότι τα έλυσαν. Αρχικά, έκαναν καλά που η πρώτη θέση που κοίταξαν ήταν αυτή του offensive tackle, αφού ο περσινός τους All Pro left tackle, Andrew Whitworth, πατάει τα 37 φέτος, και το γενικότερο σύνολο έχει ήδη μπει στα τριάντα. Μη ξεχνάμε ότι ένας από αυτούς ονόματι Robert Saffold είναι ιδιαίτερα επιρρεπής στους τραυματισμούς. Αν ο Noteboom μπορεί να γαλουχηθεί κάτω από τους βετεράνους και να δυναμωθεί, είναι μια καλή προσθήκη και σε μελλοντικό πλαίσιο.

Η δεύτερη ανάγκη ήταν αυτή του linebacker, και γενικότερα της rush defence. Μη σας ξεγελάει η περσινή τους αναγέννηση· η rush defence τους ήταν από τις χειρότερες, καθώς ήταν 28οι στις παθητικες rushing γιάρδες, 27οι στα παθητικά rushing touchdowns και τριακοστοί στις γιάρδες/προσπάθεια. Συνυπολογίζοντας και τη φυγή του Robert Quinn στο Μαϊάμι, του δεύτερου καλύτερου αμυντικού της ομάδας, και την ελάχιστη προσέγγιση του αντικαταστάτη του κατά τη free agency, μου κάνει εντύπωση που δεν κοίταξαν νωρίτερα τη θέση. Πήραν τρεις οι οποίοι στην καλύτερη θα παίξουν σε λίγα snaps, με τους δύο να είναι κι αρκετά μικρόσωμοι. Με τη διάθεση που έχει ο Aaron Donald να γκρινιάζει για το συμβόλαιό του κάθε χρόνο, θα έπρεπε να σκεφτούνε σοβαρά να βρουν κάποιον για τη θέση πιο σύντομα.

Depth πάνω από τις ανάγκες; Πολύ σίγουροι είναι για τις φετινές τους επιτυχίες…

Βαθμός: ★★½

Παίκτες: Minkah Fitzpatrick, S (1ος), Mike Gesicki, TE (2ος), Jerome Baker, OLB (3oς), Durham Smythe, TE (4ος), Kalen Ballage, RB (4ος), Cornell Armstrong, CB (6ος), Quentin Poling, ILB (6ος), Jason Sanders, PK (7ος).

Λυσσάξανε όλοι που οι Dolphins δεν πήραν quarterback και δεν καταλαβαίνω γιατί, για πολλούς λόγους. Ο Ryan Tannehill μόλις που πλησιάζει τα τριάντα, κι ο περσινός τραυματισμός του ήταν ο μοναδικός σοβαρός που έχει πάθει στην καριέρα του. Για όσους λένε “μα ο Tannehill είναι…” να θυμήσω ότι με αυτόν πήγαν playoffs πρόπερσι, κι είχε ρεκόρ του 8 – 5. Επίσης, έχει δει κανείς το ρόστερ των Dolphins; Έχει καμία  σχέση με το περσινό και το προπέρσινο; Έχουν φύγει οι πάντες από βετεράνους. Ο Jay Ajayi, πάει. Ο Ndakumong Suh, πάει. Ο Jarvis Landry, πάει. Ο Julius Thomas, πάει. Θα έδιναν δύο και βάλε picks για να πάρουν έναν quarterback που, αυτή τη στιγμή, δεν είναι το μεγαλύτερο μέλημα; Ποιος τα λέει αυτά;

Στο δια ταύτα. Οι Dolphins ξεκίνησαν με μία δυναμική free agency, προσπαθώντας να ράψουν πολλές τρύπες για να πέσει λίγο η ζήτηση στο draft. Πήραν έναν σοβαρό στόχο στον Danny Amendola, ένα ανίκητο γερόλυκο στον Frank Gore, και τσάκωσαν και τον Robert Quinn, μπας και γίνει κάτι με την άμυνα. Στον πρώτο γύρο του draft, πήραν τον Minkah Fitzpatrick, ο οποίος σε συνεργασία με τον Reshad Jones, θα βοηθήσει πολύ τα μετόπισθεν των Δελφινιών. Τώρα, αν ο Derwin James θα ήταν καλύτερη επιλογή, αυτό το αφήνω να το αποδείξει ο χρόνος. Έπειτα, πήραν δύο tight ends, που αποτελούσαν μεγάλη ανάγκη, κι έναν που θεωρείται από τους τοπ 3 tight ends. Δυστυχώς, δεν ήταν ο Dallas Goedert, που προσφέρει πιο ολοκληρωμένο πακέτο και πάρθηκε πιο κάτω. Θετική η προσθήκη του Baker, που μπαλώνει ένα πολύ παραμελημένο τμήμα της άμυνας, κι από ότι φαίνεται, πήραν ένα μάχιμο παιδί.

Τις σημαντικές ανάγκες τις διόρθωσαν, αλλά πιστεύω ότι το έκαναν λίγο “πρόχειρα”. Και στις δύο πρώτες περιπτώσεις, θεωρητικά υπήρχαν καλύτερες επιλογές. Δεν είναι κακό draft, απλά ελάχιστα τσαπατσούλικο.

Βαθμός: ★★★

Παίκτες: Mike Hughes, CB (1ος), Brian O’Neill, OT (2ος), Jalyn Holmes, DE (4oς), Tyler Conklin, TE (5ος), Daniel Carlson, PK (5ος), Colby Gossett, OG (6ος), Ade Aruna, DE (6ος), Devante Downs, ILB (7ος).

Παρόμοια με τους Jaguars, οι Vikings ήταν ομάδα πέρσι η οποία θέριζε αμυντικά. Ωστόσο, φέτος δεν έδειξαν ότι επιθυμούσαν να κρατήσουν κάποιους από τους cornerbacks τους πέρα από τον εξαιρετικό Xavier Rhodes. Με τη λογική αυτή, και δεδομένου ότι έχασαν έναν από τους βασικούς guards τους, θα έπαιρναν στο 30 ό,τι έπεφτε κι ο Θεός βοηθός. Και τι τους έπεσε; Ένας από τους πιο δυναμικούς cornerbacks της φετινής τάξεως, που θα ταιριάξει γάντι δίπλα στον Rhodes και προβλέπεται να κάνει μια secondary που πέρσι ήταν πρώτη και δεύτερη σε παθητικά touchdowns και γιάρδες ακόμα πιο επικίνδυνη. Ο O’Neill θα επιτρέψει μια αλλαγή στη διάταξη της offensive line την οποία οι Vikings ήθελαν, ενώ ο Holmes, που ομολογουμένως χρειάζεται ανάπτυξη ακόμα, θα μάθει κάτω από ένα μέλος της αφρόκρεμας των defensive ends, ονόματι Everson Griffen.

Μια χαρά draft μου φαίνεται. Η άμυνα έγινε ακόμα πιο ισχυρή, αν γινόταν αυτό, προστέθηκε depth σε θέσεις, και πήραν και αρκετά καλούς παίκτες σε οικονομική τιμή. Ο Hughes που τους έπεσε εκεί είναι δώρο εξ ουρανού. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι αναλυτές όλο λένε ότι δεν κοίταξαν πολύ την offensive line· το μόνο ψεγάδι στο οποίο μπορώ να εστιάσω είναι ότι δεν πήραν έναν σίγουρο αντικαταστάτη του right guard, Joe Berger, που αφέθηκε φέτος, αλλά δεν είναι λες κι ο Case Keenum πέρσι έφαγε 40 sacks. Ικανοποιητικό μάζεμα, και ιδιαίτερα απαραίτητο, με την επιστροφή του Aaron Rodgers.

Βαθμός: ★★★★

Παίκτες: Isaiah Wynn, OT (1ος), Sony Michel, RB (1ος), Duke Dawson, CB (2oς), Ja’ Whaun Bentley, ILB (5ος), Christian Sam, OLB (6ος), Braxton Berrios, WR (6ος), Danny Etling, QB (7ος), Keion Crossen, CB (7ος), Ryan Izzo, TE (7ος).

Ο Bill Belichick πάντα λειτουργεί με βάση τις ανάγκες και σχεδόν σπάνια το best player available, κι έτσι έκανε και τώρα. Να μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με τον Sony Michel, που πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο pick που έκαναν φέτος. Ο Dion Lewis έφυγε, και το πόσο τους κόστισε η φυγή του LeGarrette Blount το γεύτηκαν από πρώτο χέρι στον τελικό. Βάζοντας μαζί ότι οι running backs που υπάρχουν στο ρόστερ αλλάζουν τη ρήτρα του βασικού μεταξύ τους κάθε δεύτερη εβδομάδα (λόγω τραυματισμών ή γενικότερης αναποφασιστηκότητας), και βλέπεις καθαρά την ανάγκη για τον Michel. Το ότι έχουν να πάρουν running back στον πρώτο γύρο εδώ και 12 χρόνια δείχνει περαιτέρω την ανάγκη για αναβάθμιση.

Ο Duke Dawson ήταν το δεύτερο must – pick μαζί με τον Isaiah Wynn, έπειτα από την ασυμφωνία που υπήρξε με τον Malcolm Butler και την ανταλλαγή του Nate Solder. Γενικά, όλοι οι παίκτες που πήραν σίγουρα θα προσφέρουν βοήθεια… απλά, δε ξέρω αν πήραν τους σωστούς. Ο Wynn έχει ικανοποιητικές ικανότητες, αλλά η εμπειρία του συγκεντρώνεται πιο πολύ στη θέση του guard, ενώ ο Solder ήταν tackle. Κάποιοι καταφέρνουν να κάνουν εύκολη μετάβαση στις θέσεις, αλλά δε ξέρω πώς θα είναι για έναν rookie. Επίσης, ο Michel, αν και πολύ καλή προσθήκη, πέφτει περισσότερο στην κατηγορία της πολυτέλειας. Δε θα μπορούσαν να έχουν πάρει έναν cornerback, όπως παραδείγματος χάριν, τον Josh Jackson; Μη ξεχνάτε ότι μιλάμε για μία άμυνα που πέρσι ήταν 30η σε passing yards και 18η σε touchdowns, μαζί με τον Malcolm Butler. Και τι γίνεται με τη θέση του quarterback; Φήμες λένε ότι οι Patriots σιγοντάριζαν την επιλογή του Lamar Jackson, και το 31 θα ήταν ιδανική θέση να τον αποκτήσουν. Πήραν, βέβαια, τον Danny Etling, αλλά πόσους ήρωες έχετε δει να βγαίνουν από τον 7ο γύρο;

Δε ξέρω. Είναι ένα αρκετά περίεργο draft, γιατί δε ξέρω αν πήραν τα καλύτερα άτομα την κατάλληλη στιγμή. Οι ανάγκες καλύφτηκαν, αλλά ήταν οι σωστές; Μένει να το δω στον αγωνιστικό χώρο, αν και τον Bill Belichick δεν τον φοβάμαι. Είναι, όμως, ένα ριψοκίνδυνο μάζεμα.

Βαθμός: ★★★

Παίκτες: Marcus Davenport, DE (1ος), Tre’Quan Smith, WR (3ος), Rick Leonard, OT (4oς), Natrell Jamerson, S (5ος), Kamrin Moore, CB (6ος), Boston Scott, RB (6ος), Will Clapp, OG (7ος).

Να ανέβεις από το 27 στο 14 για να πάρεις Tremaine Edmunds, το καταλαβαίνω. Να ανέβεις από το 27 στο 14 για να πάρεις τον Derwin James, θα το δεχόμουν. Να ανέβεις από το 27 στο 14 για να πάρεις τον Marcus Davenport, ανταλλάσσοντας όχι μόνο το φετινό σου pick πρώτου γύρου αλλά και του 2019… δεν το εγκρίνω.

Η αλήθεια είναι ότι ο Davenport δεν είναι κακό pick. Μιλάμε για έναν σκληρό defensive end, που κατά τα λεγόμενα αναλυτών ήταν το δεύτερο καλύτερο prospect μετά τον Bradley Chubb. Αλλά αυτά που έδωσαν οι Saints για να τον αποκτήσουν δε συνάδουν τόσο με τις ανάγκες τους, ούτε με την τιμή του. Δεν είναι ο top defensive end, δεν είναι quarterback (να πεις ότι ήθελαν να πάρουν τον άμεσο διάδοχο του Drew Brees), κι η θέση δεν ήταν και τόσο στερημένη από ταλέντο. Οι Saints ήταν 7οι σε sacks πέρσι, αν και μέτρια ενάντια στο run, κι έχουν δύο ικανότατους παίκτες στα πρόσωπα των Cameron Jordan (περσινός All Pro) και Alex Okafor. Ο Okafor τραυματίστηκε πέρσι, το γνωρίζω, αλλά και πάλι μου φαίνονται πολλά για έναν παίκτη που δεν θα αλλάξει ριζικά τη μονάδα. Αν δεν έδιναν το πρώτο pick του επόμενου draft, θα μιλούσα για μια καλή συμφωνία. Τώρα είναι δώρο άδωρο.

Οι υπόλοιπες επιλογές έγιναν με στόχο τo depth, καθώς επέλεγαν από τον τρίτο γύρο και κάτω. Ο Smith θα πλαισιώσει αρμονικά, θαρρώ τον Michael Thomas αλλά και τον Cameron Meredith, προσφέροντας μια ταχέα επιλογή στο ρεπερτόριο του Brees, ενώ αναρωτιέμαι αν η επιλογή του Jamerson είναι ελάχιστη δικλείδα ασφαλείας για τα… στραβοπατήματα του Marcus Williams. Κατακρίνω αρκετά, πάντως, που δεν πήραν έναν tight end, που λείπει πολύ από το επιθετικό τους σύνολο, ενώ ήταν διαθέσιμοι οι Ian Thomas ή Jordan Akins, ή κάποιος καλύτερος όπως ο Goedert, αν είχαν διατηρήσει το pick στο 27. Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός, Saints.

Βαθμός: ★★½

Παίκτες: Saquon Barkley, RB (1ος), Will Hernandez, OG (2ος), Lorenzo Carter, OLB (3oς), B.J. Hill, DT (3ος), Kyle Lauletta, QB (4ος), RJ McIntosh, DT (5ος).

Τις τρύπες που έχουν οι Giants σε όλες τις πλευρές του γηπέδου δε γίνεται να τις φτιάξεις επί μία νυκτί, αλλά μπορείς να κάνεις ένα βήμα μπροστά και να φτιάξεις τουλάχιστον μια πλευρά και να ελπίσεις να σε βγάλει κάπου. Κι οι Giants έκαναν ένα μικρό άλμα μπροστά. Καταρχάς, στην free agency, πήραν τον OT Nate Solder, τον OG Patrick Omaneh και στο draft τσάκωσαν τον Will Hernandez, που θα ξεκινήσει βασικός χωρίς καμία αμφιβολία. Ιδού, έχεις σχεδόν μια έτοιμη offensive line, που θα προστατέψει τον quarterback, και θα βοηθήσει το running game. Ποιο running game, θα πείτε, αυτό του Darkwa και του Perkins; Όχι, αλλά του Saquon Barkley.

Προφανώς, συμφωνώ 100% με την απόκτησή του. Σου έπεσε στο 2 χωρίς πολλά πολλά, είναι τοπ prospect στους πίνακες δεκάδων αναλυτών, και πέφτει σε προπονητικό επιτελείο που έκανε τον Darkwa να μοιάζει επαρκής. Το επιθετικό σύνολο των Giants εξελίχθηκε σημαντικά, κι η κίνηση αυτή θα ηρεμήσει και τον ανεμοδαρμένο Eli Manning. Λίγα picks, λίγες επιλογές, αλλά οι Giants χτύπησαν κι άλλη μια σημαντική προσθήκη στον Lorenzo Carter, έναν ακούραστο κι ευέλικτο linebacker, που αν δυναμώσει λίγο, θα είναι μες στην τριάδα των Olivier Vernon αλλά και Alec Ogletree. Μην αμελήσετε τον Kyle Lauletta, που αν αρχίσει να παρακολουθεί quarterbacks της NFC East, ίσως τον δείτε να ξεκινάει σαν βασικός βραχυπρόθεσμα. Κατά τα λεγόμενα, εντυπωσίασε όσους του μίλησαν, κι έχει ένα αρκετά ικανοποιητικό ταβάνι, προμηνύοντας καλά πράγματα στη Νέα Υόρκη, που ήδη κοιτάνε πέρα από τον Manning.

Δε γίνεται να φτιάξουν τα πάντα, αλλά εδώ πολλές ομάδες δε φτιάχνουν ούτε τα μισά με τόσα λίγα picks. Η NFC East ξαναγίνεται κέντρο ταυρομάχων.

Βαθμός: ★★★★

Σημείωση: Πώς γίνεται ο Steve Spagnuolo να έχει ακόμα δουλειά σε οποιοδήποτε αμυντικό επίπεδο; Έχετε δει τις κατατάξεις των αμυνών του από το 2009;

Παίκτες: Sam Darnold, QB (1ος), Nathan Shepherd, DT (3ος), Chris Herndon, TE (4oς), Parry Nickerson, CB(6ος), Folorunso Fatukasi, DT (6ος), Trenton Cannon, RB (6ος).

Oι περσινοί Jets δεν ήταν τόσο κακοί όσο λένε οι αριθμοί. Με ένα ρόστερ που δεν είχε τίποτα που θα ονόμαζες “βασικό” στην επίθεση, με έναν 38άρη περιπλανώμενο quarterback και μια κάτω του μετρίου άμυνα, είχαν 5 νίκες και 11 ήττες. Από τις 11 ήττες όμως, οι 7 ήταν εντός των 8 πόντων, κι άνετα μπορούσαν να λήξουν υπέρ τους. Παρόλα αυτά, ήταν καιρός για τους Jets να πάρουν έναν franchise quarterback, κι με την έκπληξη που έκαναν οι Browns, δε γινόταν να λησμονήσουν τον Sam Darnold, top prospect της φετινής τάξης. Η μετάβαση που έκαναν από το νούμερο 6 στο 3 απέδωσε, κι η εξέλιξη του Darnold σε πρόσωπο του συλλόγου είναι καθαρά θέμα της Νέας Υόρκης πλέον. Να θυμήσω, επίσης, ότι είναι ο δεύτερος QB που επιλέγουν σε τόσο ψηλή θέση μετά τον first overall του 1965, Joe Namath! Πολύ θετικό που δε χρειάζεται να ξεκινήσει άμεσα, και θα μάθει από έναν έμπειρο βετεράνο σαν τον McCown. Tου κερατά, δε μπορεί να έχουν πέσει τόσο έξω οι αναλυτές για αυτό το παιδί… σωστά;

Οι Nathan Shepherd και Chris Herndon ήταν αναπόφευκτο να παρθούν, μετά από τις αποχωρήσεις των Muhammad Wilkerson και Austin Seferian Jenkins, αλλά δε μπορώ παρά να αναρωτηθώ γιατί δεν πήραν τον Harrison Phillips. Έχει ψηλότερο ταβάνι και πολύ μεγαλύτερη εμπειρία περί των επαγγελματικών απαιτήσεων από τον Shepherd, που αγωνιζόταν σε σχολή της Division II. Λίγο hit and miss το συγκεκριμένο pick. Η επιλογή του cornerback Parry Nickerson είναι κι αυτή στην πλευρά του ρίσκου, καθώς του λείπει το στοιχειώδες μέγεθος για τη θέση. Αλλά, ως Raven, έχω δει κοντούς και κοντούς να τα πηγαίνουν καλά, αν προσπαθήσουν. Με τις προσθήκες των Trumaine Johnson και Morris Clairborn, δε θα χρειάζεται να τα κάνει όλα.

Mε τόσα λίγα picks, οι Jets δε θα μπορούσαν να κάνουν πολλά, αλλά πήραν τον ίσως franchise quarterback τους σε οικονομικότερη τιμή, έδεσαν τη μπροστινή γραμμή και θα ποντάρουν και στη συγκομιδή από τη free agency για να δουν αν θα ανέβουν φέτος. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι όλη η AFC East αναβαθμίστηκε φέτος.

Βαθμός: ★★½

Παίκτες: Kolton Miller, OT (1ος), P.J. Hall, DT (2ος), Brandon Parker, OT (3oς), Arden Key, DE (3ος), Nick Nelson, CB (4ος), Maurice Hurst, DT (5ος), Johnny Townsend, P (5ος), Azeem Victor, ILB (6ος), Marcell Ateman, WR (7ος).

Aν των Browns ήταν περίεργο draft προς αξιολόγηση, των Raiders είναι σκέτο αίνιγμα. Αν κρίνω από την απόκτηση του Miller τόσο νωρίς, συμπεραίνω δύο σενάρια: ή πανικοβλήθηκαν που έχασαν τον Mike McGlinchey στους 49ers, που επέλεγαν ένα pick πιο πριν από το αρχικό δέκατο του Oakland, ή έχριζαν την αναβάθμιση της offensive line ως τεράστιας σημασίας. Ή, απλούστερα, έκαναν γκάφα. Δε μπορώ να ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι έδωσαν την δέκατη θέση στους Cardinals για pick τρίτου γύρου και κάτω, πήραν μια θέση που άνετα την έβρισκαν κι αργότερα, κι άφησαν να τους περάσουν οι Tremaine Edmunds και Derwin James. Ήδη ξεκινούν από μείον, έστω κι αν ισχύει ότι υπήρχε ανάγκη για tackle, αφού ο Donald Penn γερνάει, αλλά και κινδυνεύει να χάσει αγωνιστικές.

Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο μυστήριο στους επόμενους γύρους. Το να πάρουν τον P.J. Hall το κατανοώ, γιατί η θέση πράγματι χρειάζεται depth, αλλά τόσο χρειάζονταν και στη θέση του linebacker. Επέλεγαν 25οι στο δεύτερο γύρο, και πρώτοι στον τρίτο οπότε μπορούσαν να οποιοδήποτε από τους Isaiah Oliver (CB), Fred Warner (LB), Harrison Phillips (DT) ή και Justin Reid (S). Αλλά όχι, πήραν άλλον έναν offensive tackle. Οι Arden Key και Maurice Hurst είναι αξιοπρεπέστατοι παίκτες, όσον αφορά την ικανότητα, αλλά τεράστια ρίσκα, με τον Key να έχει πληθώρα εξωαγωνιστικών προβλημάτων και τον Hurst να έχει πρώην θέματα με την καρδιά του. Ο Victor, από την άλλη, θυμίζει εντελώς τράβα κλήρο για pick. Αν και σοβαρός linebacker δύο χρόνια πριν, υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό κι έχασε παντελώς τη φόρμα του.

Δε μπορώ να ψυχολογήσω αυτό το draft με τίποτα, ιδίως με έναν έμπειρο προπονητή της τάξης του Jon Gruden. Βασισμένο στην τύχη, στα υψηλά ρίσκα/υψηλά κέρδη και υψηλά picks σε θέσεις που δε μοιάζουν στερημένες. Σπαζοκεφαλιά ή draft ό,τι να’ναι; Αφήνω να το κρίνετε εσείς. Για εμένα παραμένει ένα εντελώς ριψοκίνδυνο άλμα στο κενό χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Αν μη τι άλλο, κλέβει τις εντυπώσεις.

Βαθμός: ★★

Παίκτες: Dallas Goedert, TE (2ος), Avonte Maddox, CB (4ος), Josh Sweat, DE (4oς), Matt Pryor, OT (6ος), Jordan Mailata, OT (7ος).

Ωσάν τους Giants, οι Αετοί διάλεξαν με στόχο την αναβάθμιση θέσεων που ήθελαν προσοχή, και δε χαράμισαν picks. Έχοντας μόνο πέντε, και δίνοντας του πρώτου γύρου στους Baltimore Ravens, μπορώ να πω ότι έκαναν μια χαρά ψαριά. Αρχικά όχι μόνο διαλέγουν ίσως τον καλύτερο ΤΕ της σωρού σε μια χαρά γύρο, παράλληλα την είπαν και στους αιώνιους εχθρούς Cowboys, που ήθελαν πολύ τον… ομώνυμο της πόλης τους. Κοιτάξτε, επειδή οι Cowboys είχαν τον Drew Pearson πέρσι, δε μπορώ να μην παραχωρήσω το βίντεο.

Σκεφτείτε το θετικά, Cowboys οπαδοί. Ο Pearson που πέρσι κορόιδεψε τους Eagles, δεν τους εμπόδισε να πάρουν το Super Bowl. Είναι μήπως η σειρά σας;
Επανέρχομαι. Ο Goedert προσφέρει όλο το πακέτο που θες από παίκτη της θέσης του, και με την αποχώρηση των Trey Burton και Brian Celek, o Zach Ertz ήθελε οπωσδήποτε ένα ταίρι. Έχει τον κατάλληλο σωματότυπο, την πυγμή αλλά και συνεισφέρει ως blocker, κάτι που θα εκτιμήσουν σίγουρα οι Eagles, αφού πήραν δύο offensive tackles.

To επόμενο pick είναι σε μία θέση που ήθελα να προσέξουν παραπάνω οι Eagles, αν και χάρη στην παραχώρηση του pick του πρώτου γύρου, έχουν τον Goedert. Εν πάσει περιπτώση, ο Maddox γεμίζει μια σημαντική θέση, καθώς η Φιλαδέλφεια, όσο αξιόλογη και να ήταν σαν rushing defence, είχε αρκετά προβλήματα στη secondary. O τραυματισμός του Ronald Darby κι η φυγή του Patrick Robinson άφησαν κενά στην όπισθεν. Ο Maddox έχει υψηλό upside ως πειραματικός corner, και με σωστή καθοδήγηση θα είναι ξαφνική απειλή για quarterbacks & receivers. O Sweat είναι επίσης ένας defender σε πειραματικό στάδιο, αλλά πολύ πιο άγουρος από τον Maddox, συν του ότι έχει ένα ανησυχητικό ιστορικό τραυματισμών. Οι ΟΤs που επιλέχθηκαν γεμίζουν μονάχα το depth, καθώς δεν είναι ποτέ κακό να έχεις back up offensive linemen. Κινήσεις που εξασφαλίζουν ένα καλό βραχέο μέλλον για την Πόλη της Αδερφικής Αγάπης, που μπορεί κάλλιστα να είναι η πρώτη NFC East ομάδα που παίρνει συνεχόμενες χρονιές τη division, μετά από τους ίδιους τα έτη 2003 – 2004. Βέβαια, το ότι δεν πρόσεξαν πολύ τη secondary είναι πάντα επίφοβο.

Βαθμός: ★★★½

Παίκτες: Terrell Edmunds, S (1ος), James Washington, WR (2ος), Mason Rudolph, QB (3oς), Chukwuma Okafor, OT (3ος), Marcus Allen, S (5ος), Jaylen Samuels, FB (5ος), Joshua Frazier, DT (7ος).

Είναι η έκτη σερί χρονιά που οι Steelers επιλέγουν αμυντικό στον πρώτο γύρο, κι ενώ αναγνώρισαν μια θέση που ήθελε αναβάθμιση, δε νομίζω ότι επέλεξαν τη σωστή ή τον κατάλληλο παίκτη. Όταν χάνεις τον δις Pro Bowler Ryan Shazier σε, από ό,τι φαίνεται δυστυχώς, μόνιμο τραυματισμό, πρέπει να σκεφτείς σοβαρά πώς θα αντικαταστήσεις την παρουσία του. Λογικά, δυσαρεστήθηκαν που οι Rashaan Evans και Leighton Esch είχαν αποχωρήσει, αλλά ο Edmunds δεν είναι linebacker, και σίγουρα όχι pick πρώτου γύρου. Δε διαφωνώ ότι κι η θέση του safety θέλει προσοχή, με τις αποχωρήσεις και την έλλειψη στη θέση, αλλά του linebacker ήταν πιο κρίσιμη, και θα μπορούσαν να είχαν μαζέψει κάποια picks και να κατέβουν πιο κάτω.

Η επιλογή του Washington ήταν καθαρά best player available, και δε συμφωνώ καθόλου με την επιλογή. Όχι ότι έχει κάτι ο Washington, απλά είναι εντελώς αχρείαστος σε αυτή την ομάδα. Έχουν τον Antonio Brown και μόλις πέρσι πήραν τον Juju Smith Schuster. Η θέση δεν έχει καμία έλλειψη, αντίθετα με εκείνη του linebacker ή των corners. Δεύτερη κακή ημέρα για τους Steelers. O Mason, αντίθετα, μου αρέσει σαν pick. Ο Ben Roethlisberger έχει κολλήσει Favre-ίτιδα, και σε κάθε μεγάλη ήττα ρίχνει σπόντες περί παραίτησης, οι οποίες φυσικά είναι αβάσιμες. Δε ξέρω αν ο Rudolph έχει την προσωπικότητα να τα βάλει με τον Big Ben, αλλά ποτέ δε ξέρεις. Το σίγουρο είναι ότι θα μάθει πολλά πλάι του, έστω κι αν ο Ben δε συμμετέχει.

Σοβαρά, έχει κολλήσει πλήρη Favre-ίτιδα.

Οι υπόλοιπες θέσεις έγιναν για depth, κι όχι σε εκείνες που έπρεπε. Mόνο του Jaylen Samuels μου αρέσει ως ένα βαθμό, γιατί προσφέρει ένα πακέτο ως fullback που έχουμε δει ότι δουλεύει στην AFC North, και θα ανοίξει περαιτέρω ορίζοντες στην επίθεση. Ωστόσο, δε λησμονώ ότι οι Steelers δεν είχαν ουσιαστικό πλάνο, δε γέμισαν κομβικά σημεία, κι έπρεπε να φτάσει ο τρίτος γύρος για να ικανοποιηθώ με ένα pick, το οποίο ακόμα δε ξέρουμε αν μπορεί να παίξει ως βασικός. Και να δείτε που, πάλι, AFC North champions θα είναι.

Βαθμός: ★½

Παίκτες: Rashaad Penny, RB (1ος), Rasheem Green, DE (3ος), Will Dissly, TE (4oς), Shaqueem Griffin, OLB (5ος), Tre Flowers, S (5ος), Michael Dickson, P (5ος), Jamarcus Jones, OT (5ος), Jake Martin, OLB (6ος), Alex McGough, QB (7ος).

Running back στον πρώτο γύρο;

Running back στον πρώτο γύρο;

Συγνώμη, συγνώμη. Οι Seahawks ήταν 31οι στα rushing touchdowns, 23οι στις rushing γιάρδες, και 21οι στις γιάρδες/προσπάθεια. Κι αυτό δεν ήταν μόνο επειδή δεν είχαν βασικό running back (ποιουνού ιδέα ήταν να πάρουν τον Eddie Lacy;), αλλά επειδή δεν έχουν offensive line. Καθόλου. Ο Russell Wilson αναγκάστηκε να τρέχει μόνος του πέρσι, έφαγε 43 sacks, και μέχρι την τελευταία εβδομάδα πριν αποκλειστούν από τα playoffs, βάζαμε στοίχημα για το πόσο ακόμα θα αντέξει. Το κύριο μέλημα των Seahawks εδώ και τρία χρόνια είναι η offensive line, κι όχι μόνο δεν πήραν tackle μέχρι τον 5ο γύρο, αλλά πήραν τον 5ο κατά σειρά καλύτερο running back στον πρώτο γύρο. RBs έβρισκαν και μετά. Τι έγινε με τη θέση του Richard Sherman; Πήραν κάποιον cornerback, ενώ είχαν αξιόλογη ευκαιρία να τσακώσουν τον Μike Hughes;

Δε μπορώ να καταλάβω αυτή τη φετινή αυτοανάφλεξη των Seahawks. Έφυγαν όλοι οι προπονητές πλην του Carroll, και δε βοήθησε ούτε τον Wilson, ούτε γέμισε την απώλεια του Sherman. Τα δύο επόμενα picks δεν είναι άμεσοι βασικοί, ούτε στο εγγύς μέλλον, όση βοήθεια κι αν θα προσφέρουν όταν είναι έτοιμοι. Ο Shaquem Griffin είναι η ευχάριστη ιστορία της τρίτης μέρας, κι όπως σωστά προέβλεψα, καμία ομάδα δε θα τον έπαιρνε πριν. Ό,τι έχει κάνει είναι αξιοθαύμαστο, και πρέπει να είναι περήφανος· αλλά εδώ είναι NFL, κι οι offensive linemen που θα αντιμετωπίσει δεν έχουν σχέση με το κολέγιο. Ξεκινάει ήδη με αδυναμία. Ευτυχώς, ο μοναδικός tackle που πήραν, είναι, ως ένα σημείο, έτοιμος να αγωνιστεί.

Καλή τύχη, Russell Wilson. Μόνο αυτό έχω να πω.

Βαθμός: ★

Παίκτες: Mike McGlinchey, OT (1ος), Dante Pettis, WR (2ος), Fred Warner, ILB (3oς), Tarvarius Moore, S (3ος), Kentavius Street, DE (4ος), D.J. Reed, CB (5ος), Marcell Harris, S (6ος), Jullian Taylor, DT (7ος), Richie James, WR (7ος).

Χρύσωσαν τις τσέπες του Jimmy Garoppolo, και τώρα πρέπει να σιγουρέψουν ότι θα μείνει κι όρθιος. O McGlinchey είναι ένας εξαίρετος tackle, που διαθέτει την κορμοστασιά και την ικανότητα να αποτρέψει κάθε είδους αντιπάλου. Δεδομένου ότι ο Joe Staley φτάνει τα 34, η απόκτησή του ήταν σίγουρα δικαιολογημένη, έστω κι αν δε χρειαζόταν τόσο ψηλά. Ο Pettis θα ευρήνει την πληθώρα στόχων του Garoppolo, καθώς γεμίζει άλλη μια “γηραιά” θέση, αφού ο περσινός αποκτηθής Pierre Garcon πατάει τα 32 φέτος. Γενικά, υπάρχει μια βιασύνη στο San Francisco, και φάνηκε κι εδώ, γιατί ο Christian Kirk αλλά κι ο James Washington ήταν ακόμα ελεύθεροι. Ίσως τους προσέλκυσε το ύψος του (τους ξεπερνάει για περίπου πέντε εκατοστά);

Ο Fred Warner ήταν από τα αγαπημένα μου picks, και πιστεύω θα φέρει μια απειλητική παρουσία στην πίσω γραμμή, εφόσον μπορέσει να διορθώσει λίγο τα “κλεισίματά” του. Ούτως ή άλλως, κι αυτός ήταν μια απαραίτητη προσθήκη σε μια άμυνα που ήταν 27η στα sacks πέρσι, και στην μέση εικοσάδα στα υπόλοιπα αμυντικά σταστιστικά. Δε ξέρω αν θα τους ωφελήσει που πήραν τον Moore μόλις ένα pick πριν τη μηχανή του Harrison Phillips, οπότε αφήνω ένα ερωτηματικό στην απόκτησή του, αν κι αλήθεια είναι πως χρειάζονταν έναν safety, αν και θα ήθελα να είναι πιο προς την πλευρά του “σύντομα βασικού”. Aπό τα υπόλοιπα picks κρατάω μόνο τον Reed, που έχει ικανοποιητική αναγνωρισημότητα της κίνησης του αντιπάλου, αν και δυστυχώς αργεί να κινηθεί για να ξεκινήσει τα σχέδιά του.

Ένα απλό draft, το οποίο σίγουρα δε μπορούσε να γεμίσει κενά τεσσάρων ετών με τη μία, αλλά βάζει τους 49ers σε καλύτερο δρόμο. Μου φαίνεται παρόμοια τσαπατσούλικο με των Dolphins, γιατί πιστεύω ότι μετά από ένα σημείο πόνταραν στην ποσότητα αντί για την ποιότητα, κι έχασαν καλύτερους παίκτες, ή τουλάχιστον την ευκαιρία να καλύψουν στα σίγουρα μία θέση.

Βαθμός: ★★½

Παίκτες: Vita Vea, DT (1ος), Ronald Jones II, RB (2ος), M.J Steward, CB (2oς), Carlton Davis, CB (2ος), Alex Kappa, OT (3ος), Jordan Whitehead, S (4ος), Justin Watson, WR (6ος), Justin Cichy, ILB (7ος).

Έχω δει αρκετούς να διαμαρτύρονται που οι Buccaneers δεν πήραν τον Derwin James στο νούμερο 12, σε μια θέση που ήθελαν μεγάλη βοήθεια, αλλά δεν πιστεύω ότι η επιλογή του Vea ήταν κακή. Απεναντίας, ήταν το ίδιο αναγκαία. Oι Chris Baker και Gerald McCoy είναι στα 30 πλέον, και μόνο ο McCoy είναι ο παρασημοφορημένος εκ των 2. Μη ξεχνάτε, επίσης, ότι η Τάμπα τελείωσε στην τελευταία θέση στα sacks πέρσι, και ήταν τελευταία επίσης στις παθητικές passing γιάρδες. Ο Vea θα κάνει κόμμα και κουμάντο μαζί με τον McCoy, και για εμένα καλά έκαναν και τον πήραν, ιδίως αν σκεφτούμε ότι, για κάποιο λόγο, o James έπεσε τόσο χαμηλά.

Από εκεί και πέρα, οι Buccaneers αναλώθηκαν πλήρως στο να καλύψουν ανάγκες. Ο Ronald Jones ήταν μία στάνταρ επιλογή, αφού ο βασικός running back Doug Martin τράβηξε για το Oakland, αν και βέβαια θα πρέπει να περιμένει λίγο για να φτάσει το επίπεδό του. Σίγουρα, όμως, ήταν μια λογική επιλογή, ενώ οι επόμενες δύο ήταν σοφές και πολύ σωστές. Επιλέγοντας δύο νεαρά παιδιά, που φημίζονται για την αντοχή και την εμπειρία τους, οι Κουρσάροι ενίσχυσαν μια πολύ αδύναμη secondary, που ένα μέλος της θα πατήσει τα 36 φέτος, και χρειαζόταν βοήθεια έπειτα από την αργή εξέλιξη του Vernon Hargreaves. Η secondary, όμως, απαρτίζεται κι από τους safety, τους οποίους έπρεπε να είχαν κοιτάξει λίγο περισσότερο για εμένα, ειδικά αν σκεφτείτε ότι τον Kappa τον επέλεξαν ακριβώς ανάμεσα σε 2 picks με safeties, που άνετα θα αναβάθμιζαν έναν αδύναμο κρίκο. Κατά τα άλλα όμως, οι Buccaneers έμαθαν από τα περσινά τους σφάλματα, και χρησιμοποιήσαν τα picks τους σοφά, μπροστά σε μία division που δε χαρίζει κάστανα πουθενά φέτος.

Βαθμός: ★★★½

Παίκτες: Rashaan Evans, ILB (1ος), Harold Henry, OLB (2ος), Dane Cruikshank, CB (5oς), Luke Falk, QB (6ος).

Πολύ λίγα picks, πολύ λίγες επιλογές. Η αλήθεια είναι ότι οι Τιτάνες έπαιξαν λίγο κορώνα – γράμματα τη σεζόν τους, κάνοντας trades για να πάρουν τους παίκτες που ήθελαν περισσότερο. Τις βασικότερες ανάγκες τους τις κάλυψαν, στη θέση του linebacker, με δύο παίκτες που μπορούν άνετα να κάνουν τη διαφορά. Ο Dean Pees είναι coordinator που λατρεύει τους linebackers, και ποτέ δεν του φαίνεται ότι έχει αρκετούς, αλλά μπορεί να ξεχωρίσει, συνήθως, τα ταλέντα. Ο Evans ήταν προγραμματισμένος να παρθεί κάπου μετά το 20 στον πρώτο γύρο και οι Titans δεν μπορούσαν να του πουν όχι, αφού η θέση είχε τεράστιο πρόβλημα, με την άμυνα να μην μπορεί να πιέσει καθόλου τους αντίπαλους quarterbacks. O Harold έπεσε κατώτερα από όσο περίμεναν μερικοί, αλλά αυτό ήταν λουκούμι για το Τεννεσσί, που κάλυψε τη θέση, λογικά, για το ερχόμενο μέλλον, κι αναβάθμισε την πίσω γραμμή με παίκτες που θα δώσουν πολλά. Το μόνο θέμα με τον Harold είναι ότι πρέπει να προσέξει λίγο στις αρχές, γιατί έρχεται από πρόσφατο τραυματισμό, κι η εξέλιξή του μειώθηκε σημαντικά.

Το επόμενο pick δε μου άρεσε τόσο. Η θέση του cornerback είναι πλήρης, αν όχι από ταλέντο σίγουρα από ηλικία, και δε θα έβρισκαν κάτι το φανταστικό στον πέμπτο γύρο που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους βασικούς. Αντιθέτως, υπήρχαν επιλογές για έναν αναπληρωματικό ή και βασικό μετά από ανάπτυξη tight end, κάτι το οποίο έχουν ανάγκη οι Titans, με τον Delanie Walker να είναι στη λάθος πλευρά των 30 πλέον. Για τον Falk δεν έχω κάτι να πω, μιας κι ο Matt Cassel αποτελεί παρελθόν, κι ο Mariota γυρίζει από τραυματισμό.

Draft που στόχευσε τις άμεσες ανάγκες, με λιγοστά picks, και πολλά trades. Οι Titans δεν είχαν κανένα bargain, κι αν δεν τους βγει το σχέδιο που έχουν στο μυαλό τους, τότε θα είναι μια άδοξη χρονιά. Αλλά, δε μένω στο αν.

Βαθμός: ★★★

Παίκτες: Da’Ron Payne, DT (1ος), Derrius Guice, RB (2ος), Geron Christian, OT (3ος), Troy Apke, S (4oς),Tim Settle, DT (5ος), Shaun Dion Hmailton, ILB (6ος), Greg Stroman, CB (7oς), Trey Quinn, WR (7ος).

Τι έπαθαν όλες οι ομάδες της NFC East φέτος; Όλες έκαναν πολύ καλά draft, συμπλήρωσαν τα κατά κόρον κενά τους, κι αν βγουν όπως προορίζονται, δε θα ξέρουμε τι να δούμε μεταξύ Ανατολής και Νότου. Αν κι η τελευταία ομάδα, στην λίστα ή της NFC East ή αυτή που έχει να πάρει Superbowl, η Washington μπήκε δυναμικά στον πρώτο γύρο. Έπειτα από την ανταλλαγή για τις υπηρεσίες του Alex Smith, γυρνώντας κεφάλαιο σε μία σουρεαλιστική κατάσταση που επικρατούσε με τον Kirk Cousins, οι Ερυθρόδερμοι κοίταξαν την άλλη δέουσα ανάγκη τους· το rushing. Και στις δύο πλευρές του γηπέδου, οι Redskins είχαν δείξει κακά σημάδια, τόσα ώστε να βρίσκονται στις τέσσερεις τελευταίες θέσεις σαν άμυνα κι επίθεση. Το γεγονός αυτό ήρθαν να φτιάξουν οι Payne και Guice.

O Payne μοιάζει στον Guice, υπό την προυπόθεση ότι κι αυτός είναι μονοδιάστατος, καθώς έχει πολύ μεγαλύτερη διαύγεια ως run blocker παρά του οτιδήποτε έχει σχέση με την πάσα. Σε αυτό το πεδίο, όμως, είναι εξαιρετικός, διαθέτοντας ικανοποιητική ισορροπία και σκληράδα, που μπορεί να ρίξει τους αντιπάλους εκτός πορείας. Θα αποτελέσει μεγάλη ανακούφιση δίπλα στον προσφάτως τραυματισμένο Jonathan Allen. Για τον Guice, πολλοί απορήσαμε που έπεσε και τόσο, αλλά αν αληθεύει ότι είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο η εξέλιξή του, στο στρατόπεδο των Redskins θα ανθίσει χωρίς δυσκολία. Μεταξύ των Perine, Thompson και Kelley δεν υπάρχει κάτι που να λέγεται RB1, κι ο Guice έχει όλη την άνεση να επομιστεί τον τίτλο.

Ο Christian επιλέχθηκε κι αυτός κατά το ήμισυ σαν τον Payne, με τη λογική ότι υπήρχε ένας μεγάλος τραυματισμός στη θέση και χρειάζονταν μια καλή, σίγουρη λύση σε περίπτωση που ο Trent Williams δεν επιστρέψει στον παλιό του εαυτό. Είναι περαιτέρω απόδειξη των Redskins ότι επιθυμούν να διοχετεύσουν το νέο τους πασαδόρο με την άνεση που του αρμόζει, και να μη βάλουν σε κίνδυνο την πορεία του 33χρονου. Πολύ ωραίο pick είναι κι ο Tim Settle, ένας βαρύγδουπος defensive tackle που σε αιφνιδιάζει με την ταχύτητά του. Αν μπορέσει να συνηθίσει το επαγγελματικό επίπεδο και να δώσει το 100%, μιλάμε για έναν μελλοντικό αμυντικό που θα προσφέρει πολλά στο running τοίχος.

Αμυντική συγκομιδή με γαρνίρισμα running back, οι Redskins πήραν όσα τους προσέφεραν οι γύροι τους, γεμίζοντας θέσεις που ήθελαν σίγουρη αναβάθμιση. Θα αντάλλαζα την επιλογή του Troy Apke για μία πιο επείγουσα θέση, όπως τον Brian Allen σαν centre, που τον πήραν οι Rams λίγο πιο κάτω, ή έναν καθαρό outside linebacker για να ανταγωνιστεί τον απογοητευτικό Zach Brown. Φαίνεται να ξημερώνουν καλύτερες μέρες για την ομάδα της πρωτεύουσας, έστω κι αν ο ανταγωνισμός στην NFC East θα είναι αιματηρός φέτος.

Βαθμός: ★★★½