Η μεγαλύτερη κατάρα….μα φυσικά αυτή της έδρας του Super Bowl!
Το νέο επιβλητικό γήπεδο στην Μινεσότα, το στάδιο U.S. Bank Stadium των Minnesota Vikings, θα φιλοξενήσει τον φετινό τελικό του Super Bowl 2017-18 σεζόν. Η χαρά των μόνιμων κατοίκων για την διεξαγωγή του τελικού στην περιοχή τους, είναι μεγάλη. Είναι όμως για την ομάδα όμως καλό σημάδι; Από ό,τι φάνηκε και την φετινή χρονιά, μάλλον όχι! Οι Vikings απέτυχαν να επικρατήσουν των Eagles, και δεν έχασαν ιστορική ευκαιρία να σπάσουν την κατάρα. Θα σας αναλύσουμε το λόγο τον οποίο όποια ομάδα έχει τον τελικό στην έδρα της, δεν θα πρέπει να κάνει μεγάλα σχέδια…
Όλα ξεκίνησαν το 1971 όταν οι Dallas Cowboys κατέθεσαν την υποψηφιότητά τους για να φιλοξενήσουν τον τελικό (Super Bowl VI) στο καινούργιο τους γήπεδο, αλλά ο Al Davis εξέφρασε την άποψη ότι με την απόφαση αυτή κατά πάσα πιθανότητα το Dallas θα είχε εύκολο έργο, μιας και η ομάδα των Cowboys είχε μόλις χάσει στον τελικό από τους Baltimore Colts, και την επόμενη χρονιά θα είχε στόχο την κατάκτηση του τροπαίου μέσα στο Dallas. Ο τελικός τελικά φιλοξενήθηκε στο Tulane Stadium, της Νεας Ορλεάνης, όπου και οι Cowboys τελικά κατέκτησαν το τρόπαιο απέναντι στους Miami Dolphins. Η ιστορία αυτή είναι μάλλον και η αρχή της “κατάρας” των ομάδων που φιλοξενούν το Super Bowl να μην καταφέρνουν να φτάσουν στον τελικό!
Για να είμαστε και πιο ακριβείς οι ομάδες με τις περισσότερες παρουσίες σε Super Bowl ειναι αυτές που έχουν και πιο βαρύ χειμώνα και ανοιχτό στάδιο: Dallas Cowboys, Pittsburgh Steelers, New England Patriots και Denver Broncos. Οι ομάδες που έφτασαν πιο κοντά είναι αυτές των Miami Dolphins το 1998, των Tampa Bay Buccaneers το 2000 των Arizona Cardinals το 2014, και των Houston Texans το 2016.
Βέβαια υπήρξαν και περιπτώσεις στις οποίες ο τελικός έγινε σε γήπεδο όπου καμμία ομάδα του NFL δεν το χρησιμοποιούσε ως έδρα. Το γήπεδο Rose Bowl έχει φιλοξενήσει πέντε τελικούς στο διάστημα 1977 έως και το 1993. Το Super Bowl XIV φιλοξενήθηκε στο Rose Bowl, και οι Los Angeles Rams αντιμετώπισαν τους Pittsburgh Steelers. Αυτός ο τελικός είναι ότι πιο κοντινό σε “εντός” έδρας Super Bowl, μόλις 30 χιλιόμετρα μακρία από το LA Memorial Coliseum, την έδρα των Rams εκείνη τη χρονιά. Το στάδιο Stanford Stadium φιλοξένησε το τελικό της χρονιάς του 1985. Σε εκείνο το Super Bowl (XIX) οι San Francisco 49ers αντιμετώπισαν τους Miami Dolphins, αλλά έδρα των 49ers ήταν το Candlestick Park, το οποίο βρίσκεται 70 χιλιόμετρα μακριά από το Stanford Stadium.
Φυσικό επόμενο ήταν, λοιπόν, η κατάρα του Super Bowl με την έδρα των Vikings να μη σπάσει ούτε φέτος. Καμμιά ομάδα δεν έχει συμμετάσχει καν στον τελικό, πόσο μάλλον να κερδίσει το τρόπαιο. Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα των τελευταίων ετών:
Γήπεδο | Γηπεδούχος/οι | Αποτέλεσμα | Τελικός Super Bowl |
---|---|---|---|
Sun Life Stadium | Miami Dolphins | 7 - 9, 3οι στην AFC East | Colts vs Saints |
ΑΤ&Τ Stadium | Dallas Cowboys | 6 - 10, 3οι στην NFC East | Steelers vs Packers |
Lucas Oil Stadium | Indianapolis Colts | 2 - 14, 4οι στην AFC South | Patriots vs Giants |
Mercedes - Benz Superdome | New Orleans Saints | 7 – 9, 3οι στην NFC South | Ravens vs 49ers |
MetLife Stadium | New York Giants / New York Jets | 7 - 9, 3οι στην NFC East / 8 - 8, 2οι στην AFC East | Broncos vs Seahawks |
University of Phoenix Stadium | Arizona Cardinals | 11 – 5, ήττα στη Wild Card από τους Carolina Panthers | Patriots vs Seahawks |
Levi's Stadium | San Francisco 49ers | 5 – 11, 4οι στην NFC West | Broncos vs Panthers |
NRG Stadium | Houston Texans | 9 - 7, ήττα στo Divisional από τους New England Patriots | Patriots vs Falcons |
Οι Indianapolis Colts την περίοδο 2011 ήταν ένα από τα φαβορί για το Super Bowl, το οποίο θα γινόταν στην έδρα τους. Ο τραυματισμός του Manning στον λαιμό στην προετοιμασία της ομάδας αποδείχθηκε πολύ σοβαρός, με αποτέλεσμα να χάσει όλη την χρονιά. Το ρεκόρ των Colts… 2-14. Για την σεζόν του 2010 είχε επιλεχθεί το γήπεδο των Cowboys να φιλοξενήσει το Super Bowl XLV. Οι Cowboys είχαν μια πολύ δυνατή ομάδα, και ήταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση. Η χρονιά ξεκίνησε με μία νίκη στα πρώτα οκτώ παιχνίδια… Όμοια κατάσταση υπήρξε με τους Miami Dolphins την προηγούμενη χρονιά.
Οι έδρες για τα επόμενα Super Bowl, όπως έχουν ανακοινωθεί από το NFL:
2018: U.S. Bank Stadium (Minnesota Vikings) 2019: Mercedes-Benz Stadium (Atlanta Falcons) 2020: Hard Rock Stadium (Miami Dolphins) 2021: City of Champions Stadium (Los Angeles Rams/Los Angeles Chargers)
Serdiegito
Αν κι η συγκεκριμένη κατάρα έχει σπάσει, αντίθετα με την παραπάνω που παραμένει ακόμα αλώβητη, εν τέλει δεν έχει προσπεραστεί από κανέναν τον 21ο αιώνα. Μιλάω για την γκίνια του MVP, όπως έχει εκλεχθεί από τους δημοσιογράφους και στελέχη της λίγκας κάθε χρόνο. Φταίει άραγε ο καινούργιος αιώνας; Σκεφτείτε ότι τη δεκαετία του ’90, πέντε από τους MVP έγιναν και Super Bowl πρωταθλητές το ίδιο έτος, κάτι που δεν έχει συμβεί σε κανέναν αθλητή από τότε. Ο τελευταίος που τα κατάφερε ήταν ο πρόσφατος Hall of Famer, Kurt Warner, που κατέκτησε το Super Bowl μαζί με τον τίτλο του MVP μόλις την πρώτη του χρονιά ως παίκτης και βασικός μιας ομάδας του NFL, το 1999. Ας σας πάω μια βόλτα από τους παίκτες και το τι μεσολάβησε στο δρόμο τους για το Super Bowl.
2001: Kurt Warner, STL Rams QB
Άλλη μία χρονιά, άλλη μία κυριαρχία για τους St. Louis Rams, και στατιστικά ήταν μεγαλύτερη του 1999. Η ομάδα φτάνει στο καλύτερο regular season ρεκόρ που είχε κάνει ποτέ, με 14 – 2, με την άμυνα να σκαρφαλώνει ξανά στις βαθμίδες της λίγκας, και τον Warner να κάνει ένα παρόμοιο έτος με το 1999: 4.830 γιάρδες, 36 touchdowns, μέσο όρο 302 γιάρδες ανά παιχνίδι και 68,7% completion, όλα νούμερα που βρίσκοταν στην κορυφή της λίγκας. Αυτοί οι Rams κατάφεραν να φτάσουν ως το Super Bowl, κατατροπώνοντας τους Packers του Favre και ξεπερνώντας ίσα ίσα τους Philadelphia Eagles στο δρόμο για τον τελικό. Αλλά εκεί, θα γνώριζαν την ήττα σοκ από τους αουτσάιντερ New England Patriots του πρωτοετή Tom Brady, με 17 – 20, με τον Warner να φέρνει την ομάδα του από τους μείον 14 στο 17 – 17, αλλά εν τέλει μίλησε το clutch πόδι του Adam Vinatieri.
2002: Rich Gannon, OAK Raiders QBΜε την έλευση του προπονητή Jon Gruden (πάθατε deja vu;), οι Raiders έδειξαν έναν καινούργιο εαυτό, που τους είδε να πρωταγωνιστούν στην κορυφή της AFC West δύο σερί έτη. Ωστόσο, η καλύτερη τους χρονιά ήρθε ένα έτος μετά που έφυγε ο προαναφερθείς προπονητής για την Tampa Bay. Στη θέση του, ο Bill Callahan συνέχισε το έργο του, κάτω από το οποίο ο Gannon έκανε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του: 4.689 γιάρδες, 26 touchdowns, 293 γιάρδες μέσο όρο. Με αυτά, οι Raiders σκαρφάλωσαν ξανά στην κορυφή της AFC West, αλλά κι όλης της AFC, κανονίζοντας συνοπτικά τον ανταγωνισμό των Jets και Titans (το 2ο seed), κι έφτασαν κι αυτοί στο Super Bowl. Εκεί όμως, για κακή τους τύχη, βρήκαν απέναντι τον Gruden, που είχε επίγνωση της ομάδας, κι η νούμερο 1 επίθεση του Gannon γνώρισε μια μεγάλη ήττα, με 21 – 48, με τον quarterback να κάνει ένα χείριστο παιχνίδι, με 5 interceptions. Η κατάρα θα εξαπλωνόταν και στην ομάδα, αφού θα έκαναν 14 χρόνια να επανέλθουν στα playoffs.
2003/2004/2008/2009/2013: Peyton Manning, IND Colts/DEN Broncos QBΟ Manning πήρε το MVP πέντε φορές στην καριέρα του, περισσότερες από οποιοδήποτε άλλο παίκτη, αλλά σε καμία από αυτές τις φορές δεν κατέκτησε το Super Bowl. Είναι, μάλλον, η κυρίαρχη απόδειξη της “κατάρας” αυτής. Κάποιες χρονιές το άξιζε, άλλες ήταν λόγω της παρουσίας του σε μια μέτρια ομάδα, ενώ σε Super Bowl έφτασε μόνο τις 2 από τις 5 χρονιές. Ξεκινώντας με το 2003, o Peyton Manning ήταν πρώτος σε completion με 67,0%, σε γιάρδες με 4.267 και γιάρδες/αγώνα με 266,7, ενώ πέταξε και 29 touchdowns. To σερί του δυσοίωνου, ετήσιου ταξιδιού του Manning στο αφιλόξενο Gillette Stadium θα ξεκινούσε αυτή τη χρονιά, αφού μετά από νίκες επί των AFC West ομάδων Broncos και Chiefs, o Manning δε θα τα κατάφερνε στον conference γύρο, όπου οι Colts έχασαν με 14 – 24. Την αμέσως επόμενη χρονιά, το 2004, ο Manning είχε μία από τις άριστες σεζόν, με 49 touchdowns, 121,1 rating και 9,2 γιάρδες/προσπάθεια, όλα στατιστικά κορυφής για το έτος. Οι δικοί του Colts βρίσκονταν για άλλη μια φορά στο 12 – 4, και στην τρίτη θέση της AFC, πράγμα που σήμαινε ότι θα αγωνιζόταν στη Wild Card εκείνου του έτους, στην οποία ξεπέρασε με ευκολία τους Broncos. Για άλλη μια φορά όμως, οι Patriots στάθηκαν στο διάβα του, και στο divisional γύρο υπέστη μία από τις χειρότερες ήττες του, αφού οι Colts έχασαν με 3 – 20 στη Νέα Αγγλία.
To 2008, o Manning δεν ήταν πρώτος σε καμία από τις στατιστικές κατηγορίες που προαναφέρθηκαν, με τους Colts του ναι μεν να φτάνουν στο 12 – 4, αλλά να είναι 5οι σε μια πανίσχυρη AFC, σε μια λίγκα που τότε είχε δει quarterbacks όπως ο Kurt Warner, o Jake Delhomme κι ο Chad Pennington να κάνουν εξαιρετικές σεζόν. Όπως το έφερε η τύχη, οι τότε Colts δεν έφτασαν ούτε μέχρι το divisional γύρο, αφού υπέστησαν μια αναπάντεχη ήττα από τους San Diego Chargers, του 8 – 8, με 17 – 23, αποχωρώντας νωρίς νωρίς από τα δρώμενα των playoffs. O Manning, όμως, θα επέστρεφε αποφασισμένος, με τα στατιστικά του να ανεβαίνουν λίγο προς το καλύτερο (4.500 γιάρδες, 33 touchdowns, 99,9 rating) αλλά οι Colts του θα έδειχναν έναν ανανεωμένο εαυτό, με 14 νίκες και μόλις 2 ήττες σε όλη τη χρονιά. Με την πρώτη θέση στην AFC, οι Colts θα νικούσαν άνετα τους Ravens και Jets, πριν φτάσουν στο Super Bowl, σημάνοντας την πρώτη φορά που ο Manning είχε συνδυαστικά MVP βραβείο και συμμετοχή σε Super Bowl. Εκεί συνάντησαν τους New Orleans Saints του Drew Brees, οι οποίοι αποτέλεσαν και τον κρυπτονίτη των Colts, νικώντας τους με 31 – 17, και στερώντας το δεύτερο Super Bowl από τον Manning.
Το 2013, ο Manning θα ντυθεί στα πορτοκαλί, και θα ηγηθεί των Denver Broncos υπό τον John Fox. Στα 37 του θα κάνει μία από τις λαμπρότερες σεζόν που έχει κάνει παίκτης της θέσης του, αλλά και της ηλικίας του, καθώς πέρα από την κορυφή στα στατιστικά, που κατέκτησε για άλλη μια φορά, έσπασε και ρεκόρ. Με τις 5.477 γιάρδες (έσπασε το ρεκόρ που είχε θέσει ο Brees το 2011), τα 55 touchdowns (ξεπερνώντας τα 50 του Tom Brady το 2007), και τις 342,3 γιάρδες/ματς (ίδιες με τους Brees το 2011), ο Manning θα φιγούραρε στα πρωτοσέλιδα του NFL αλλά και στην πολιτεία του Colorado, καθώς οι Broncos έφτασαν στο 13 – 3, ξεπερνώντας τους Chargers στον divisional γύρο, και προσφέροντας μια γλυκιά νίκη πάνω στους Patriots στο conference. Για άλλη μια φορά όμως, με ένα από τα μεγαλύτερα upsets εκείνης της χρονιάς, οι Broncos θα γνώριζαν μια εξευτελιστική ήττα απέναντι στους Seattle Seahawks, με το τελικό σκορ του 6 – 43.
2005: Shaun Alexander, SEA Seahawks RBΚάτω από την εποπτεία του Mike Holmgren, οι Seattle Seahawks άρχισαν να επιστρέφουν στο προσκήνιο, έπειτα από μια δεκαετή απουσία. Στις αρχές του 21ου αιώνα, οι Seahawks θα δυσκολεύοταν να βρουν πατήματα, αλλά αυτό θα άλλαζε με την άφιξη του Matt Hasselbeck, και του Shaun Alexander. Αφού φλέρταραν 2 φορές με τη Wild Card, χωρίς επιτυχία, το 2005 οι Seahawks ξέσπασαν επιθετικά, και με πρωτοστάτη τον Alexander, έφτασαν στο καλύτερο ρεκόρ τους, μέχρι τότε, του 13 – 3. O Αll – Pro running back ήταν πρώτος σε rushing γιάρδες (1.880), touchdowns (28 μικτά), και rushing γιάρδες/παιχνίδι (117,5), στοιχεία που ώθησαν την ομάδα του στην κορυφή των ενεργητικών πόντων και πέρα από τους Washington Redskins και Carolina Panthers στο divisional και conference γύρο, αντίστοιχα. Ωστόσο, σε ένα από τα πιο συζητημένα Super Bowl, οι Seahawks θα έχαναν από τους Pittsburgh Steelers του δευτεροετή Ben Roethlisberger, με 10 – 21, και το όνειρο για ένα τρόπαιο θα έμεινε ανικανοποίητο για άλλα 8 έτη.
2007: Tom Brady, NE Patriots QBΜία από τις μεγαλύτερες σεζόν, αν όχι η μεγαλύτερη, των Patriots ξεκίνησε με όλα τα θετικά φόντα, και πολλοί είχαν βέβαιο ένα τέλος όμοιο με των Miami Dolphins του 1972. Ο Tom Brady ηγήθηκε μιας άηττητης ομάδας, με στατιστικά που έθεσαν νέα ρεκόρ (προ του Brees του 2011 και του Manning του 2013), αφού ήταν πρώτος σε touchdowns (50!), γιάρδες (4.806), ποσοστό completion (68,9) και γιάρδες/παιχνίδι (300,4), με στόχο να σηκώσουν το τρόπαιο ως η δεύτερη ομάδα στη σύγχρονη ιστορία που θα το κατάφερνε χωρίς να έχει χάσει αγώνα στο έτος. Προσπερνώντας τα εμπόδια των Jacksonville Jaguars και San Diego Chargers, οι Patriots θα συναντούσαν τους New York Giants στο Super Bowl, ομάδα που για πολλούς δεν είχε ελπίδα έναντι στο δυναμό της Νέας Αγγλίας, αφού οι στοιχηματικές τούς είχαν αουτσάιντερ μέχρι και 12 πόντους. Το αδιανόητο όμως έγινε, και μπροστά στα μάτια των έκπληκτων Patriots, οι Giants πήραν τη νίκη με 17 – 14, έπειτα από εκπληκτικά play του Eli Manning, quarterback που βρισκόταν στατιστικά στις τελευταίες βαθμίδες της λίγκας, στερώντας το τέλειο κλείσιμο σε μια τέλεια σεζόν.
2015: Cam Newton, CAR Panthers QBH ομάδα του Ted Ginn, του Luke Kuechly αλλά και του επώνυμου quarterback ήταν μία που δεν φαινόταν ότι μπορούσε να χάσει με κανέναν τρόπο. Ρεκόρ του 15 – 1, πρώτοι στους ενεργητικούς πόντους, με τον Cam Newton να είναι η νέα μόδα του running quarterback μετά τον Russell Wilson, τον RG III, και τον Michael Vick. Αντίθετα με τους προηγούμενους MVP, οι αριθμοί του Newton δεν ήταν στην κορυφή της λίγκας, αλλά παραμένουν ως οι καλύτεροι που έχει κάνει ως τώρα: το 99,4 rating του ξεπερνάει κατά 11 βαθμούς τη δεύτερη καλύτερη του απόδοση, ενώ ποτέ δεν είχε φτάσει κοντά στα 30 touchdown μέχρι εκείνο το έτος, όπου έκανε 35. Αντιμέτωπος με την ομάδα του έταιρου running quarterback Russell Wilson, η ομάδα του Newton θα ξεπερνούσε το εμπόδιο της Legion of Boom, για να εξευτελίσει τους Arizona Cardinals, και να προχωρήσει στο δεύτερο Super Bowl της ιστορίας των Panthers. Εκεί, αντιμετώπισε τον αρκετά κατώτερο, στατιστικά, Peyton Manning και την λαμπρή άμυνα των Denver Broncos, σε ένα ματς που το νέο και ενθουσιώδες αντιμετώπισε το έμπειρο κι αποφασισμένο. Εν τέλει, η απειρία της Carolina φάνηκε, κι ο νεαρός MVP εκτέθηκε στο έλεος μιας άμυνας που τον κούρασε, τον εμπόδισε και τον ανάγκασε να παραιτηθεί ψυχολογικά, οδηγώντας την ομάδα του στην ήττα με σκορ 10 – 24.
2016: Matt Ryan, ATL Falcons QBΜπορεί να μην έφτασαν στο 15 – 1 που κατάφεραν οι περσινοί φιναλίστ της NFC South, αλλά οι Falcons του 2016 ήταν ξεχωριστοί με το δικό τους τρόπο. Ισοφάρισαν σε συνολικούς πόντους (540) και το μέσο όρο πόντων/παιχνίδι (33,8) που κατείχαν οι St. Louis Rams το 2000, και μπήκαν στην 7η θέση της λίστας ομάδων με τους περισσότερους συνολικούς πόντους, αφού ο μέσος όρος τους ήταν κατά 11 πόντους ψηλότερος από το μέσο όρο της λίγκας. Παρόμοια με τον Cam Newton to 2015, o Matt Ryan θα πραγματοποιούσε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του, αφού μεσουρανούσε στην κορυφή της λίγκας με το καλύτερο μέσο όρο γιαρδών/προσπάθεια (9,3), κι είχε 38 touchdowns και μόλις 7 interceptions για ένα εξαιρετικό rating του 117,1. Παίρνοντας εκδίκηση από το Seattle για το ματς της regular season, και δείχνοντας πόσο θνητός ήταν ο Aaron Rodgers στο conference γύρο, ο Matt Ryan έφτασε να πρωταγωνιστεί στο πρώτο του Super Bowl, ενάντια στους New England Patriots, μια ομάδα που εκείνη τη χρονιά είχε βαλθεί να αποδείξει τους πάντες εσφαλμένους που τους είχαν ξεγράψει από νωρίς. Σε μια χειρότερη μοίρα από τους Panthers, οι Falcons πήραν ένα μεγάλο προβάδισμα, που φαινόταν ανυπέρβλητο· για όλους εκτός από τους Patriots. Το 28 – 3 μέσα σε δύο εφιαλτικές περιόδους έγινε 28 – 28, και το τελικό touchdown στην παράταση σφράγισε την ήττα των Falcons με 28 – 34, ολοκληρώνοντας το μεγαλύτερο comeback που έγινε στην ιστορία των playoffs, και γράφοντας άλλη μια μαύρη σελίδα στα κατάστοιχα των MVPs.
Θα είναι άραγε το 2017 το έτος που θα σπάσει η κατάρα των MVPs; Προφανώς, εξαρτάται από το ποιος θα πάρει το πολυπόθητο βραβείο, καθώς οι ψήφοι διίστανται μεταξύ των Todd Gurley και Tom Brady. Ο ένας έχει ήδη φύγει από τα δρώμενα, ενώ ο άλλος έχει ετοιμάσει το λόγο του για την αποδοχή του βραβείου. Θα το ανακαλύψουμε ξημερώματα Δευτέρας.
Στεφανία Λ.