Λίγες ώρες πριν αρχίσει μετά τον πρώτο γύρο του φετινού draft οι ομάδες προσπαθούν να διαλέξουν τους παίκτες που θα κάνουν για εκείνες τη διαφορά. Τη θετική φυσικά διαφορά. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι περιπτώσεις που το κοινό θυμάται παίκτες για τις αρνητικές τους επιδόσεις. Θα έλεγε κανείς ότι τέτοιες περιπτώσεις αποτυχίας έχουν κάνει τις επιλογές των ομάδων να κυριαρχούνται περισσότερο από τον φόβο της αποτυχίας παρά από το ρίσκο της επιτυχίας. Δεν είναι λίγοι άλλωστε οι General Managers που “βολεύονται” με ένα safe pick.
Ύστερα λοιπόν από μόλις ένα χρόνο στη λίγκα, ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε την περσινή τάξη του πρώτου γύρου του draft. Πρόκειται φυσικά για τους παίκτες του draft που ξεχώρισαν από την για πικρή γεύση που άφησαν με την σύντομη παρουσία τους, για διάφορους λόγους ο καθένας. Με το περσινό draft να θεωρείται ένα από τα πιο βαθιά drafts των τελευταίων χρόνων, οι επιλογές του πρώτου γύρου είχαν μεγαλύτερη πίεση να πετύχουν. Πως να μην είχαν άλλωστε όταν επιλογές δευτέρου, ακόμα και τρίτου, γύρου θεωρήθηκαν παίκτες οι οποίοι άλλες χρονιές θα είχαν επιλεχθεί στον πρώτο. Αυτοί λοιπόν που ξεχώρισαν ήταν οι 8 από τους 32 παίκτες πρώτου γύρου που απέτυχαν να δικαιώσουν τις προσδοκίες τον πρώτο τουλάχιστον χρόνο της παρουσίας τους. Τη στιγμή όμως που παραμένουν και οι 8 στα ρόστερ των ομάδων τους, πρέπει να διευκρινιστεί ότι η καριέρα τους δεν έχει τελειώσει ακόμα και ότι μπορούν σύντομα να μας διαψεύσουν.
Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση και με σειρά χειροτερότητας (all rights reseved) ήταν:
8.Eric Ebron (#10 – Detroit Lions) Ο Ebron έπρεπε θεωρητικά να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα στην περσινή τάξη των TEs. Κάτι τέτοιο συνέβη, όχι επειδή ο Ebron ήταν καλός αλλά επειδή η υπόλοιποι της τάξης ήταν περισσότερο απογοητευτικοί. Με 13 συμμετοχές, οι 7 ως βασικός, ο Ebron αποδείχθηκε μικρότερος των προσδοκιών που κουβαλάει ένα το #10 pick. Οι μικροτραυματισμοί του, του στέρησαν τη δυνατότητα να παίξει στο 100% σε κάποια διαστήματα, αλλά και όταν ήταν εντελώς καλά κατάφερε να υποδεχθεί τη μπάλα μόλις 25 φορές για 248 γιάρδες και να σκοράρει μόλις ένα TD. Ο Εbron παραμένει ένας υποσχόμενος παίκτης ο οποίος πρέπει και μπορεί να βελτιωθεί. Το χειρότερο για τον ίδιο είναι ότι σπατάλησε την πρώτη του χρονιά. 7.Dominique Easley (#29 – New England Patriots)O Easley αποκτήθηκε για να αναπληρώσει τον Vince Wilfork το φετινό καλοκαίρι. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, θα είχε μία μεταβατική περίοδο την πρώτη του χρονιά και θα αναλάμβανε βασικό ρόλο στη δεύτερη του χρονιά. Το πρόβλημα με την πρώτη χρονιά του Easley δεν ήταν τόσο αγωνιστικό, μιας και ήταν δεδομένο ότι θα έχει περιορισμένο χρόνο συμμετοχής. Το πρόβλημα ήταν ιατρικό. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πολλές ομάδες είχαν τρομάξει με τους τραυματισμούς του παίκτη και τον είχαν βγάλει από τα draftboards τους. Οι Patriots πήραν το ρίσκο, αλλά είδαν τον παίκτη να αγωνίζεται μονίμως με μικροτραυματισμούς πριν αποφασίσουν και οι ίδιοι να τον τοποθετήσουν στην Injury Reserve λίστα, τερματίζοντας τη σεζόν του. Είχε 11 συμμετοχές, μόλις 2 ως βασικός, 1 sack, 1 INT και 7 συνολικά tackles. Η χθεσινή επιλογή των Patriots στην ίδια θέση, δείχνει και τις ανησυχίες της ίδιας της ομάδας για την εξέλιξη του.
6.Jadeveon Clowney (#1 – Houston Texans) O άνθρωπος που δίχασε πέρσι ειδικούς και ομάδες απέδειξε ότι το scouting είχε δουλέψει πολύ καλά επάνω του. Επιρρεπής στους τραυματισμούς και πολλές φορές αδιάφορος στο γήπεδο, ο Clowney κατάφερε να μείνει υγιής μόνο σε τέσσερα παιχνίδια. Ακόμα και ο προπονητής του Bill O’ Brian είχε σχολιάσει αρνητικά την ευκολία με την οποία τραυματιζόταν. Το λίγο διάστημα που έπαιξε έδειξε ότι έχει τα χαρακτηριστικά για να γίνει ο παίκτης που ονειρεύονταν στο Houston. Το μεγάλο ερωτηματικό του όμως είναι αν ο χρόνος ανάμεσα στους τραυματισμούς είναι αρκετά μεγάλος για να του επιτρέψει να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο. 5.Dee Ford (#23 – Dee Ford) Το ελαφρυντικό του Dee Ford είναι η παρουσία των OLBs Tampa Hali και Justin Houston στη θέση όπου αγωνίζεται. Ο Ford είχε μεν 16 συμμετοχές, αλλά ο πραγματικός χρόνος συμμετοχής του ήταν ελάχιστος. Το 1,5 sack που κοσμεί τη στατιστική του οφείλεται σε τρία “μοιρασμένα” sacks και όχι σε κάποια τελείως προσωπική του προσπάθεια. Αθόρυβος και ακίνδυνος στη σεζόν έκανε ακριβώς το αντίθετο με την παρουσία του στην περασμένη offseason. Οι δηλώσεις τύπου “είμαι καλύτερος από τον Clowney” έχουν πλέον αρχειοθετηθεί και δεν πάνε πουθενά. Μετά την αναπροσαρμογή του Tampa Hali και το franchise tag στον Justin Houston, το οποίο προμηνύει νέο συμβόλαιο, ο ρόλος του Ford είναι δύσκολο να αυξηθεί στο βραχυπρόθεσμο μέλλον. Μετά τις δυσκολίες του No 1 pick στον Draft το 2013, τον LT Erik Fischer, ο Ford πόνεσε ακόμα περισσότερο τους φιλάθλους του Kansas City. 4.Jimmie Ward (#30 – Jimmie Ward) O Ward ήταν ο δεύτερος στη σειρά Safety που επέλεξαν οι 49ers στον πρώτο γύρο του draft, μετά τον Eric Reid το 2013. Σε αντίθεση με τον Reid, ο Ward δυσκολεύτηκε να καθιερωθεί από την πρώτη ημέρα. Το scouting report του έλεγε ότι εξειδικεύεται στο ατομικό μαρκάρισμα και μπορεί να ακολουθήσει receivers στα passing plays. Είχε μόλις 8 συμμετοχές, σε καμία από τις οποίες δεν ξεκίνησε βασικός. Ο πρόωρος τραυματισμός του, είχε ως αποτέλεσμα να χάσει πολύτιμο χρόνο στο δεύτερο μισό της σεζόν, μία περίοδο δηλαδή όπου θα είχε αυξημένο χρόνο συμμετοχής. Σ’ αυτούς τους 8 αγώνες, η συγκομιδή του ήταν μόλις 19 tackles και 2 πάσες defended. 3.Johnny Manziel (#22 – Cleveland Browns)Όπως και η επιλογή του Justin Gilbert (παρακάτω), έτσι και αυτή του Manziel έγινε λίγες ώρες πριν μαθευτεί η νέα παράβαση του WR Josh Gordon. Η επιλογή του Manziel στον οποίο είχαν γυρίσει αρχικά την πλάτη στο #8, έμοιαζε να είναι value-for-money για τους Browns. Δυστυχώς για την ομάδα η απόκτηση του είχε περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις παρά θετικές. Η δημοσιότητα του Johnny Football έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση τον προπονητή αλλά και τον βασικό QB, Brian Hoyer. Στην πραγματικότητα η μάχη για τη θέση του βασικού QB είχε κριθεί από νωρίς στις προπονήσεις, αλλά τα ΜΜΕ την επανέφεραν σε κάθε ευκαιρία. Ο ίδιος ο παίκτης συνέχισε τις εξόδους, τις διαφημίσεις και τα μεγάλα λόγια. Ειδικότερα τα τελευταία τον έφεραν σε δύσκολη θέση στον κρίσιμο αγώνα κόντρα στους Bengals την 15η εβδομάδα, όταν επαναπροσδιόρισε το ρεκόρ κακής εμφάνισης για QB. Με 55,6% ποσοστό ολοκλήρωσης πάσας, 80 γιάρδες και κανένα πόντο, οι Browns γνώρισαν μία ήττα ταφόπλακα που σφράγισε τον αποκλεισμό τους από τα playoffs. Ο Manziel έκλεισε τη χρονιά με τρεις παρουσίες (δύο ως βασικός) και γνώρισε ισάριθμες ήττες. Στον τελευταίο μάλιστα αγώνα του στην έδρα των Panthers, τραυματίστηκε και αποχώρησε νωρίς από την αναμέτρηση. Παρά τα προβλήματα προσαρμογής του, οι Browns δείχνουν να του εμπιστεύονται την επίθεση για το 2015. Μία χρονιά που θα κρίνει κατά πολύ το μέλλον του στο πρωτάθλημα.
2.Justin Gilbert (#8 – Cleveland Browns) Ήταν το πρώτο από τα δύο picks των Browns. Το σκεπτικό πίσω από την απόφαση των Browns ήταν η δημιουργία ενός τρομακτικού διδύμου με τον έτερο CB Joe Haden την ώρα μάλιστα που η ομάδα έκανε ένα έξυπνο trade down και αποσπούσε ένα ακόμα pick πρώτου γύρου για φέτος. Ο Gilbert είχε όλα τα αθλητικά προσόντα και ήταν ο πρώτος από τους CBs που επιλέχθηκαν στο draft, αλλά οι Kyle Fuller και Justin Verrett αποδείχθηκαν αρκετά καλύτεροι. Η παρουσία του ξεκίνησε σε πολύ άσχημα επίπεδα και κατέληξε σε απλά άσχημα επίπεδα. Είχε 14 συμμετοχές τις 2 μόλις ως βασικός, 8 πάσες defended και μόλις ένα INT το οποίο όμως κατέληξε σε TD. Με τον Gilbert είχαν παράπονα οι προπονητές, οι φίλαθλοι, οι συμπαίκτες και τελικά και ο ίδιος ο Gilbert. Όλες οι πλευρές δηλώνουν ότι ήταν αδιάφορος και ανώριμος την πρώτη του χρονιά. Κάτι τέτοιο ίσως αποτελέσει μεγαλύτερο τροχοπέδη στην καριέρα του από μία σεζόν με τραυματισμούς ή απλά κακή απόδοση. 1.Marcus Smith (#26 – Philadelphia Eagles) O Marcus Smith αποτέλεσε μία επιλογή-ερωτηματικό. Κανένας από τους ειδικούς δεν τον υπολόγιζε για ταλέντο πρώτου γύρου, κάτι που έκανε την επιλογή του από τους Eagles μία τεράστια έκπληξη. Ένα χρόνο αργότερα ο Smith παραμένει όσο άγνωστος ήταν και πριν από το περσινό draft. Η σεζόν που τελείωσε τον βρήκε με μόλις 8 συμμετοχές (όλες ερχόμενος από τον πάγκο), κανένα tackle, κανένα sack και μία pass defended. Εκτός από τη φτωχή συνεισφορά του, ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι δεν κατάφερε στα υπόλοιπα 9 παιχνίδια να μπει στην αποστολή την ώρα που δεν είχε τραυματισμούς. Η φετινή χρονιά του Smith, δείχνει κυρίως πόσο ανέτοιμη ήταν η ομάδα των Eagles στο περσινό draft και φυσικά αφήνει λίγες πιθανότητες ανάκαμψης στον ίδιο τον παίκτη. Φυσικά τα σκαμπανευάσματα του draft δεν ήταν περσινό φαινόμενο. Τα παραδοσιακά boom και busts ήταν κάτι που μας είχε απασχολήσει νωρίς στο site.
