Pro Football Hall of Fame. Honor the Heroes of the Game, Preserve its History, Promote its Values & Celebrate Excellence EVERYWHERE.
Όπως μπορούμε να δούμε και από την παραπάνω πρόταση που χρησιμοποιεί η ίδια η οργάνωση του Hall Of Fame, στόχος είναι να επιβραβεύει τους αθλητές που διέπρεψαν στο άθλημα του NFL. Όχι μόνο μέσα από τα αθλητικά τους επιτεύγματα, αλλά και για την γενικότερη τους προσφορά τους στο άθλημα. Καταλήγουμε λοιπόν ότι, το βασικό ερώτημα για την εισαγωγή ενός αθλητή στο Hall Of Fame είναι:
“Θα ήταν ίδιο το άθλημα εάν δεν αγωνιζόταν ποτέ ο συγκεκριμένος αθλητής;”
Έπειτα από τρείς απορρίψεις σε ισάριθμες υποψηφιότητες, το πρόσωπο του σημερινού μας αφιερώματος παραμένει ο μόνος quarterback με κατάκτηση Super Bowl, έπειτα από το 1970, ο οποίος δεν έχει εισαχθεί στο Hall of Fame. Αναφερόμαστε στον Ken Stabler, έναν quarterback με εντυπωσιακά νούμερα και σπουδαία καριέρα, αλλά η πολυτάραχη ζωή του δημιούργησε ένα αμφιλεγόμενο μύθο.
Ο Kenneth Michael “Ken” Stabler γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1945 στο Foley της Alabama. Στο Foley High school που φοίτησε διέπρεψε σε τρία αθλήματα (football, basketball, και baseball) σημειώνοντας πολλά ρεκόρ, τα οποία διατηρούνται ακόμη και σήμερα. Από ενέργεια που πραγματοποίησε στην σχολική ομάδα football, προέκυψε το ψευδώνυμο “The Snake”, με το οποίο έμεινε γνωστός. Ο Stabler αν και δεν φημιζόταν για την ταχύτητά του, “έτρεξε” touchdown, με τον προπονητή του, Denzil Hollis, να λέει:
“That boy runs like a snake.”
Παρόλο που είχε δεχθεί προτάσεις από τις ομάδες baseball, New York Yankees και Houston Astros, το football ήταν το άθλημα που τον κέρδισε. Στο Πανεπιστήμιο της Alabama o Stabler αγωνίστηκε υπό τις οδηγίες του θρυλικού Paul “Bear” Bryant. Την πρώτη του χρονιά ως φοιτητής, το 1964, οι κανονισμοί του National Collegiate Athletic Association δεν του επέτρεπαν να αγωνιστεί, με αποτέλεσμα να παρακολουθήσει ως θεατής τους Crimson Tide (ομάδα του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα) να κατακτούν το πρωτάθλημα, με βασικό quarterback τον μετέπειτα πρωταθλητή NFL, Joe Namath. To 1965 δεν ήταν αποτέλεσε την πρώτη επιλογή για την ομάδα, όντας η αλλαγή του Steve Sloan. Η ομάδα του κατέκτησε το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα, ολοκληρώνοντας την χρονιά με ρεκόρ 9-1-1. Το 1966 αγωνίστηκε ως βασικός και οδήγησε την ομάδα του σε μία τέλεια χρόνια, με 11 νίκες και καμία ήττα. Απέτυχαν όμως να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, τερματίζοντας στην τρίτη θέση. Την επόμενη χρονιά, οι προσδοκίες ήταν ακόμη μεγαλύτερες. Ο Stabler όμως κατά την διάρκεια της χρονιάς, δεν ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις του στο Πανεπιστήμιο, με αποτέλεσμα ο προπονητής του να τον διώξει από την ομάδα. Παρόλα αυτά ο Stabler, στο Iron Ball απέναντι στο Πανεπιστήμιο του Auburn, προσέφερε ένα ανεπανάληπτο νικητήριο touchdown για το Πανεπιστήμιο της Alabama. Στο γήπεδο του Legion Field την ημέρα του αγώνα είχε τρομερή καταιγίδα, με αποτέλεσμα ο αγωνιστικός χώρος να θυμίζει χωράφι. Ο Stabler έτρεξε 53 γιάρδες και σκόραρε, διαμορφώνοντας το τελικό σκορ σε 7-3. Το συγκεκριμένο play έμεινε γνωστό ως “Run in the Mud”.
Ο Stabler ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο κολέγιο και αγωνιζόμενος ως πρώτος quarterback είχε 28 νίκες και μόλις 2 ήττες. Παρόλο που ο ίδιος αποτέλεσε αιτία απώλειας των κολεγιακών πρωταθλημάτων, εξαιτίας της εξωαγωνιστικής του συμπεριφοράς, παραμένει ο αγαπημένος quarterback για τους φιλάθλους της Alabama, και όχι οι προκάτοχοί του Joe Namath και Steve Sloan. Το ανήσυχο πνεύμα του και η ανέμελη συμπεριφορά του, καλυπτόντουσαν από τα εξωπραγματικά του νούμερα: 18 passing touchdowns, 59% σε ολοκληρωμένες πάσες και 9 rushing touchdowns. Ο Stabler έγινε draft το 1968, στον δεύτερο γύρο από τους Oakland Raiders, παρόλο που στον πρώτο γύρο της ίδιας χρονιάς, οι Raiders είχε επιλέξει τον Eldridge Dickey, πάλι για την θέση του quarterback. Δεν αγωνίστηκε αμέσως με τα χρώματα των Silver&Black, περνώντας δύο χρονιές στους Spokane Shockers της Continental Football League. Το 1970 οι Raiders ενεργοποίησαν τον Stabler στο ρόστερ τους και μέχρι το 1972 το όνομά του δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Στα playoffs της χρονιάς του 1972 σε ένα παιχνίδι απέναντι στους Pittsburgh Steelers, έπειτα από ένα καλό run στο τέλος της 4ης περιόδου, πέτυχε το touchdown που έβαζε μπροστά στο σκορ τους Raiders. Η πρόκριση όμως δεν ήρθε για την ομάδα του John Madden, καθώς ακολούθησε η αμφισβητούμενη φάση που έμεινε γνωστή ως Immaculate Reception, η οποία οδήγησε τους Steelers στην νίκη. Η χρονιά του 1972 ολοκληρώθηκε για τον Stabler με απολογισμό τεσσάρων touchdown και 59.5% σε επιτυχημένες πάσες. Την επόμενη χρονιά οι Raiders έφτασαν μία ανάσα από το Super Bowl, αλλά ηττήθηκαν από τους Miami Dolphins στον τελικό της AFC, με τον Stabler να τελειώνει τη χρονιά με 14 touchdowns και 62.7% σε επιτυχημένες πάσες. Το 1974 ήταν μια εκπληκτική χρονιά για τον ίδιο, καθώς ολοκληρώθηκε με 26 touchdowns και 57.4% σε επιτυχημένες πάσες, αλλά η ομάδα των Raiders να ηττάται πάλι στον τελικό της AFC αυτή τη φορά από τους Pittsburgh Steelers. Για να προκριθούν όμως στον τελικό της AFC, στις 21 Δεκεμβρίου του 1974, οι Raiders επικράτησαν των Miami Dolphins με σκορ 28-26. Ο Stabler σε εκείνο το παιχνίδι μέσα σε 90 δευτερόλεπτα προχώρησε για 69 γιάρδες και πάσαρε για το νικητήριο touchdown, με το παιχνίδι να μένει στην ιστορία γνωστό ως “The Sea of Hands”.
Με αρκετούς τραυματισμούς στα γόνατα, ο Stabler άλλαξε το στυλ του, με τις πάσες να υπερτερούν του rushing game στο παιχνίδι του. Η ευστοχία που είχε στις πάσες, σε συνδυασμό με την αποφασιστικότητα σε κρίσιμα σημεία των παιχνιδιών, είναι τα στοιχεία που τον διέκριναν από τους άλλους quarterback. Βέβαια τον βοηθούσε το γεγονός ότι αγωνιζόταν με τρομερούς ονόματα όπως ο Cliff Branch, ο Fred Biletnikoff και ο Dave Casper. Η τακτική των Raiders εκείνη την περίοδο ήταν αρχικά να χτυπάνε τους αντιπάλους με το run παιχνίδι του Marv Hubbard και μετά να πασάρουν βαθιές μπαλιές, με τις αντίπαλες άμυνες να χάνονται από την εναλλαγή του παιχνιδιού. Παρόλο όμως που ο Stabler υπολειπόταν σε δύναμη, κατάφερε να βρίσκει με ακρίβεια τους συμπαίκτες του, ακόμη και στις βαθιές πάσες που επιχειρούσε. Χαρακτηριστικά ο προπονητής του, John Madden, είχε αναφέρει:
“Stabler was not a wild thrower. He was one of the most accurate passers of his time. The bigger the situation, the calmer he got.”
Το 1975, σε μία επανάληψη των δύο προηγούμενων χρονιών, οι Raiders έχασαν στον τελικό της AFC πάλι από τους Pittsburgh Steelers, ολοκληρώνοντας την κανονική περίοδο με έντεκα νίκες και τρεις ήττες. Ο Stabler είχε 58.4% ποσοστό ολοκλήρωσης σε πάσες και 16 touchdowns. Από την ομάδα των Raiders, αλλά και από τον Stabler, το μόνο που έλειπε ήταν ένας τίτλος. Με τον Stabler να πασάρει με επιτυχία 66.7% και να ‘φεύγουν’ από τα χέρια του 27 touchdowns, το 1976, οι Raiders έφτασαν στο Super Bowl XI, έπειτα από μόλις μία ήττα στην κανονική διάρκεια της χρονιάς. Απέναντι στους Minnesota Vikings οι Raiders κατέκτησαν το πρώτο τους τρόπαιο, επικρατώντας με σκορ 32-14.
Το 1974 και το 1976 ο Stabler ανακηρύχθηκε AFC player of the year, και για εκείνες τις χρονιές τερμάτισε πρώτος σε αριθμό touchdown, σε όλο το πρωτάθλημα. Η καλή πορεία των Raiders συνεχίστηκε και το 1977, φτάνοντας ξανά στον τελικό της AFC κατηγορίας (πέμπτος συνεχόμενος), χωρίς όμως να καταφέρουν να προκριθούν σε δεύτερο συνεχόμενο τελικό Super Bowl, καθώς ηττήθηκαν από τους Denver Broncos. Ο Stabler είχε 57.5% ποσοστό ολοκλήρωσης σε πάσες και 20 touchdowns. Το 1977 όμως για να φτάσουν στον τελικό της AFC, οι Raiders, έπρεπε να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Baltimore Colts. Αυτό το παιχνίδι έμεινε γνωστό ως “Ghost to the Post”, καθώς η νίκη ήρθε μέσα συνεργασία του Stabler με τον Τight Εnd της ομάδας, τον Dave Casper. Ο Casper ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο “The Ghost”. Στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού έπειτα από πάσα για 42 γιάρδες του Stabler, o Casper έφερε τους Raiders σε πλεονεκτική θέση για field goal. Το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση με σκορ 31-31 και εκεί έπειτα από την νέα συνεργασία των δύο αθλητών, ήρθε η νίκη για τους Raiders. O Stabler πάσαρε touchdown για 10 γιάρδες στον Capser διαμορφώνοντας το τελικό 37-31. Σε εκείνο το παιχνίδι ο Stabler είχε 345 γιάρδες σε ολοκληρωμένες πάσες και τρία touchdowns.
Μέχρι εκείνη την στιγμή οι Raiders με τον Stabler αποτελούσαν μία από τις πιο σταθερές ομάδες, φόβητρο για κάθε αντίπαλο. Για την δεύτερη αγωνιστική της χρονιάς του 1978, οι Raiders επικράτησαν των San Diego Chargers με ένα από τα πιο απίθανα plays στην ιστορία του NFL. Πρωταγωνιστής βέβαια της επίμαχης φάσης ήταν ο Stabler. Στα τελευταία 10 δευτερόλεπτα του παιχνιδιού, έπειτα από την ασφυκτική άμυνα των Chargers, ο Stabler προσποιήθηκε συνεχόμενα fumbles, με αποτέλεσμα η μπάλα να φτάσει στον fullback της ομάδας, Pete Banaszak, ο οποίος με τη σειρά του συνέχισε το fumble στον Casper, ο οποίος σκόραρε το νικητήριο touchdown . Οι Raiders επικράτησαν με σκορ 21-20, με το παιχνίδι να συγκαταλέγεται από τα πιο απίθανα και να μένει γνωστό ως “The Holy Roller”, με τον θρυλικό broadcaster των Raiders Bill King να δηλώνει:
“There’s nothing real in the world anymore.”
Τις επόμενες δύο χρονιές (1978 και 1979) οι Raiders απέτυχαν να προκριθούν στα playoffs, με τον Stabler να συνεχίζει να σημειώνει υψηλά νούμερα (58.4% και 61.0% ποσοστά ολοκλήρωσης σε πάσες σημειώνοντας 16 και 26 touchdowns αντίστοιχα). Οι αποχωρήσεις όμως βασικών μελών της ομάδας όπως ο προπονητής John Madden, George Atkinson, Clarence Davis, Marv Hubbard και Fred Biletnikoff, οδήγησε την ομάδα σε άσχημες (με τα δεδομένα των προηγούμενων ετών) εμφανίσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει κριτική, με κεντρικό πρόσωπο βέβαια τον Stabler. Η κατάσταση του Stabler δεν ήταν η αναμενόμενη, έδειχνε βαρύς και νωθρός με τη διάθεση του να αγωνιστεί να φαίνεται ότι είχε μειωθεί . Τον Ιανουάριο του 1979, ο δημοσιογράφος της Santa Rosa Press Democrat, Bob Padecky, αφού είχε κριτικάρει αρκετά σκληρά την μέτρια χρονιά που είχε κάνει ο Stabler, κανόνισε να συναντηθεί μαζί του ώστε να λάβει τις απαντήσεις για την κατάσταση που επικρατούσε στην ομάδα, αλλά και το ίδιο. Με τον Stabler να δείχνει ανήσυχος και χωρίς να συμμετέχει σε κανονική συζήτηση, ο δημοσιογράφος τον είδε να αποχωρεί πρόωρα από το τραπέζι, χωρίς να του αναφέρει κάτι ουσιαστικό. Ο Bob Padecky αποχώρησε και αυτός, αλλά τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Στο αυτοκίνητο που οδηγούσε είχε τοποθετηθεί, με δόλο, ένα μεταλλικό κουτί με κοκαΐνη. Αστυνομικοί συνέλαβαν τον δημοσιογράφο, αφήνοντας τον ελεύθερο αργότερα, καθώς αποδείχθηκε ότι πρόκειται για “φάρσα”. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την άστατη ζωή του Stabler, οδήγησε τον ιδιοκτήτη της ομάδας, Al Davis, το 1980 να τον ανταλλάξει στους Houston Oilers. Ο Stabler με τα χρώματα των Silver & Black είχε 19,078 γιάρδες σε ολοκληρωμένες πάσες και 150 πάσες για touchdown, με την κατάκτηση του Super Bowl XI να αποτελεί την κορυφαία του στιγμή με τον σύλλογο.
Η εξωαγωνιστική ζωή του Stabler σαφώς δεν ήταν η καλύτερη. Το αλκοόλ και οι ξέφρενες βραδιές του Stabler κάνουν τον Manziel να φαίνεται ήσυχο παιδάκι μπροστά του. Αλλά οι εποχές τότε ήταν διαφορετικές. Όπως χαρακτηριστικά έχει αναφέρει και ο ίδιος ο Stabler, το football την δεκαετία του 70′ ήταν δραματικά διαφορετικό σε σχέση με σήμερα. Το υψηλότερο συμβόλαιο τότε ανερχόταν στα 22.000 δολάρια, με τους υπόλοιπους αθλητές να αναγκάζονται να εργάζονται στην off season, ώστε να επιβιώνουν. Οι τραυματισμοί και οι διασείσεις ήταν πιο συχνό φαινόμενο, λόγω των διαφορετικών κανονισμών τότε, επηρεάζοντας όλη την υπόλοιπη ζωή στους περισσότερους αθλητές. Συνήθως οι αθλητές έπαιζαν με σπασμένα οστά και σοβαρά προβλήματα σε διάφορα μέρη του σώματος. Βέβαια το γνώριζαν και οι ίδιοι, ότι το άθλημα που αγαπούσαν τους έβλαπτε σωματικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να οδηγούνται στο αλκοόλ, τις γυναίκες και το κάπνισμα. Με αυτόν τον τρόπο απέφευγαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, με την καλοπέραση και τη διασκέδαση να αποτελεί την προτεραιότητά τους.
Στους Houston Oilers το 1980 είχε 64.1% επιτυχία σε ολοκληρωμένες πάσες και 13 πάσες για touchdown οδηγώντας τους στα playoffs. Εκεί στο AFC Wild Card παιχνίδι γνώρισαν την ήττα από τους μετέπειτα πρωταθλητές και πρώην ομάδα του Stabler, τους Oakland Raiders . Την επόμενη χρονιά οι Oilers, χωρίς σπουδαίο ρόστερ, ολοκλήρωσαν την κανονική διάρκεια με επτά νίκες και εννέα ήττες. O Stabler σημείωσε 13 πάσες για touchdown με 57.9% επιτυχία στις ολοκληρωμένες πάσες. Το 1982, ο τότε προπονητής των New Orlean Saints και πρώην προπονητής του Stabler στους Oilers, o Bum Phillips, τον έφερε στην ομάδα στην οποία και παρέμεινε έως το τέλος της καριέρας του. Εκεί συνολικά είχε 17 πάσες για touchdown σε τρεις χρονιές με τα ποσοστά επιτυχίας στις πάσες να είναι 61.9%, 56.6% και 47.1% αντίστοιχα.
Ο αθλητής από την Alabama, ολοκλήρωσε την καριέρα του με 27,938 γιάρδες σε ολοκληρωμένες πάσες και 194 touchdowns, στα 15 χρόνια που αγωνίστηκε στο NFL. Ο Stabler ήταν ο γρηγορότερος quarterback που συμπλήρωσε 100 νίκες, σε μόλις 150 παιχνίδια ως βασικός, ξεπερνώντας τον θρυλικό Johnny Unitas (σε 153 παιχνίδια). Έκτοτε μόνο οι Terry Bradshaw (σε 147 παιχνίδια), Joe Montana (σε 139 παιχνίδια) και ο Tom Brady σε (131 παιχνίδια) έχουν λιγότερα παιχνίδια στα οποία σημείωσαν τις 100 νίκες. Η παρουσία του Stabler στους αγωνιστικούς χώρους αποτελούσε την επέκταση της ξέφρενης ζωής του. Ήθελε να απολαμβάνει κάθε στιγμή και αυτό φαινόταν και στον τρόπο παιχνιδιού του. Από το κολέγιο της Alabama, μετέπειτα στους Raiders και στην δύση της καριέρας σε Oilers και Saints ο Stabler διέθετε μια διαίσθηση η οποία τον ξεχώριζε, κάνοντάς τον έναν μοναδικό quarterback. Ανέμελος και ποτέ προβλέψιμος, ο Stabler πάσαρε σε συμπαίκτες του με καταπληκτική ακρίβεια, χρησιμοποιώντας άψογα το αριστερό του χέρι. Ο τρόπος που έβλεπε το παιχνίδι ήταν μοναδικός. Οι Raiders του Stabler διέθεταν τσαμπουκά, αγωνιζόντουσαν με σπουδαία τακτική και αποτελούσαν μια ομάδα που ήταν ευχάριστη να την παρακολουθείς.
Σε πρόσφατη λίστα του NFL ο Stabler βρίσκεται στην Νο6 θέση από παίκτες που δεν έχουν εισαχθεί ακόμη στο Hall Of Fame. Οι λόγοι; H εξωαγωνιστική του συμπεριφορά και o προκλητικός τρόπος ζωής του την δεκαετία του 70′, όπου δεν τον άφησαν να επιτύχει ακόμη περισσότερα με την φανέλα των Raiders. Βρίσκεται στην θέση Νο27 μέσα στους καλύτερους quarterback όλων των εποχών. Ο προπονητής του στους Raiders και θρύλος του NFL, John Madden, τον περιέγραψε ως τον “perfect Raider”, και την μέρα του θανάτου του δήλωσε:
“I was head coach of the Raiders the entire time Kenny was there and he led us to a whole bunch of victories including one in Super Bowl XI. I’ve often said, If I had one drive to win a game to this day, and I had a quarterback to pick, I would pick Kenny. Snake was a lot cooler than I was. He was a perfect quarterback and a perfect Raider. When you think about the Raiders you think about Ken Stabler. Kenny loved life. It is a sad day for all Raiders.”
Σημαντική είναι και η αναγνώριση των αντιπάλων που είχε ο Stabler. Ξεχωρίζουμε την δήλωση που έκανε ο παλαίμαχος Hall of Famer receiver των Steelers, John Stallworth: “Prior to my induction into the Hall of Fame, someone said that one consideration for Hall of Fame induction should be whether the story of the NFL during a particular player’s tenure could be told without mentioning the player’s name. The story of the NFL during Kenny Stabler’s professional career could not be told without mentioning his name.”
Είναι σημαντικό το ότι ένας τόσο μεγάλος αθλητής υπήρξε ταυτόχρονα τόσο απλός και ανιδιοτελής. Τα προβλήματα που είχε με το αλκοόλ δεν σταμάτησαν ποτέ. Η οικογένειά του, έπειτα από τον θάνατό του, έβγαλε την παρακάτω ανακοίνωση:
“He was a kind generous and unselfish man, never turning down an autograph request or an opportunity to help someone in need. A great quarterback, he was an even greater father to his three girls and grandfather to his two ‘grand snakes’ “.
Έστω και αργά το Hall of Fame του NFL τον περιμένει, με τo όνομα του να προτείνεται για τέταρτη φορά στις 19 Αυγούστου του 2015 (1990, 1991, 2003). Μακάρι να τον δούμε να εισάγεται στην χρυσή αυτή λίστα και ας το παρακολουθήσει ο ίδιος από ψηλά.
