Πήραμε τα πάνω μας εμείς στο Oakland μετά την πρώτη μας φετινή νίκη απέναντι στο Kansas και την δεύτερη απέναντι στους 49ers δικαιώνοντας την καλές εμφανίσεις. Υπήρξε βέβαια η ήττα από το San Diego η οποία μας προσγείωσε καθώς οι 52 πόντοι έμειναν χωρίς απάντηση.Βαρύ…Εδώ όμως θα αναφερθούμε στα ένδοξα χρόνια της ομάδας και συγκεκριμένα σε ένα μέλος της όπου έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του και στους Raiders αλλά και γενικότερα στο χώρο του NFL. Αναφερόμαστε βέβαια στον τεράστιο Ted Hendricks (Part I & Part II)
Part I
Η καριέρα του πλούσια με παρουσία σε τρείς ομάδες: τους Baltimore Colts, τους Green Bay Packers και φυσικά τους Oakland Raiders. Theodore Paul Hendricks το πλήρες όνομά του, με το ύψος περίπου δύο μέτρα και δύναμη να ξεχειλίζει. Περιττό λοιπόν να αναφερθεί ότι αποτελούσε φόβητρο στους αντιπάλους….
Γεννημένος την 1η Νοεμβρίου του 1947 στην Γουατεμάλα, μιας και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του πατέρα του τον ανάγκασαν να διαμένει εκεί, σπούδασε στο κολέγιο του Μαϊάμι ξεχωρίζοντας από τότε στην θέση του defensive end. Το αποκορύφωμα του στην κολλεγιακή του καριέρα είναι η 5η θέση στην ψηφοφορία για το Heisman Trophy της χρονιάς του 1968.
Εκεί του δόθηκε και το προσωνύμιο Mad Stork. Η ιστορία όπως την έχει αφηγηθεί και ο ίδιος έχει ως εξής: Η άμυνα της κολεγιακής ομάδας ήταν κάπως … σκληρή. Για να το τονίσουν αυτό δόθηκε το προσωνύμιο Mad σε όλους τους παίχτες της άμυνας. Ανάλογα λοιπόν με τα χαρακτηριστικά τους γινόταν και η σύνθεση του δεύτερου συνθετικού. Ένας συμπαίκτης του Ted λόγω του μεγάλου του …κεφαλιού πήρε το παρατσούκλι Mad Head…Λόγω λοιπόν των λεπτών ποδιών και των ισχνών γαμπών, που διέθετε ο Ted, ονομάστηκε Mad Stork (Stork: Λελέκι-Πελαργός). Οι τρομερές του εμφανίσεις του έδωσαν την 2η θέση στο draft για τους Baltimore Colts όπου συνεργάστηκε με έναν από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του θεσμού, τον Don Schula. Γνωρίζοντας περισσότερα ο coach Schula του έδωσε εντολή να αγωνίζεται στην θέση του Linebacker. Η πρώτη του χρονιά ήταν το 1969 δηλαδή λίγους μήνες αφού οι Colts είχαν “χάσει” στον τελικό του Super Bowl ΙΙΙ. Για όσους δεν θυμούνται οι τρομεροί Baltimore Colts ηττήθηκαν με 16-7 από τους μέτριους Jets και αρκετά χρόνια μετά κάποιοι λύγισαν και παραδέχθηκαν ότι ο τελικός ήταν προκαθορισμένος… Έτσι το κλίμα δεν ήταν ιδιαίτερα καλό αν και αποτέλεσε μέλος της φουρνιάς για την ανανέωση των Colts. Ο ίδιος ως πρωτάρης ένιωθε δέος που είχε για συμπαίκτες τους αστέρες που θαύμαζε όσο αγωνιζόταν στο κολέγιο. Οι προσδοκίες ήταν λογικό να είναι μεγάλες αλλά τις ανταποδίδει στο έπακρον και την ίδια χρονιά στέφεται πρωταθλητής….Συμπαίκτες του ο Johnny Unitas, John Mackey και το παιχνίδι να διεξάγεται στο “σπίτι” του στο Miami. Με τρομερή ανατροπή στο τελευταίο 15λεπτο οι Colts επικράτησαν με 16 – 13 απέναντι στους Cowboys. Η χρονιά του τελείωσε με 67 τάκλιν , 1 interception και 2 μπλοκαρίσματα σε προσπάθειες για kick.
Με τις εποχές να είναι διαφορετικές και οι προπονήσεις πιο light (σε σχέση με σήμερα) οι τραυματισμοί ήταν ελάχιστοι και η αντοχή των παιχτών κατά τη διάρκεια της σαιζόν ήταν μεγαλύτερη.Ο Ted εξαιτίας της σωματοδομής του (2.00 μέτρα στα 97 κιλά, αδύνατος για αθλητής NFL) ενώ φαινόταν να υστερεί σε σχέση με τους άλλους αμυντικούς, εν τέλει αποτέλεσε και το μεγάλο του πλεονέκτημα φτάνοντας και τα 215 συνεχόμενα παιχίδια στο NFL. Ο πρώτος του προπονητής ο Shula μάλιστα για να αποκτήσει βάρος του έδινε να φάει στο μεσημεριανό πατάτες με παγωτό….χωρίς βέβαια να υπάρχει αποτέλεσμα.
Μόλις την τρίτη του χρονιά κέρδισε το πρώτο εισιτήριο από τα συνολικά οκτώ για Pro Bowl.
Το 1972 ο Ted σημείωσε 99 taklin,6 sacks, 2 interceptions μπλοκάροντας (πάλι) 2 προσπάθειες για kick. Την επόμενη σημείωσε 86 taklin και 4 sacks με την ομάδα του να τελειώνει με ρεκόρ 18-1. Στην Βαλτιμόρη αγωνίστηκε συνολικά για χρονιές έως το 1973 και έπειτα έγινε η μεγάλη έκπληξη όταν οι Colts τον αντάλλαξαν και τον έδωσαν στους Packers μετακομίζοντας στο Green Bay.
Εκεί αποχωρίστηκε το αγαπημένο του 83 καθώς ήταν κατειλημμένο από τον Big Cat Williams με αποτέλεσμα να φορέσει την φανέλα με το νούμερο 56. Βέβαια προσπάθησε να το πάρει από τον Sweeny Williams αλλά η απάντηση ήταν αρνητική. Δεν πτοήθηκε όμως και πραγματοποίησε την καλύτερη χρονιά όσον αφορά σε στατιστικά.Διέπρεψε με 75 τάκλιν, 5 interceptions και 7 blocks σε προσπάθειες για kick και σκόραρε και ένα safety.
Ενώ είχε γίνει η επαφή για ανανέωση καθώς οι συνθήκες αλλά και ο τρόπος που αγωνιζόταν η ομάδα ήταν ιδανικές για τον ίδιο αλλά η ομάδα του πρόσφερε ένα 5ετές συμβόλαιο αλλά χωρίς εγγυήσεις… Φυσικό και επόμενο ήταν το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων αλλά ανάλογο συμβόλαιο προσέφεραν και οι Miami Dolphins με αποτέλεσμα να βρεθεί μία ανάσα από τους Falcons και την Atlanta. Η συνεργασία δεν προχώρησε καθώς ο Pat Peppler απέσυρε την προσφορά. Εκεί όμως μπήκανε στις διαπραγματεύσεις και οι Raiders.Εκεί καραδοκούσε ο κύριος Al Davis προσφέροντας ότι ακριβώς ήθελε ο Ted.Κλειστό τριετές συμβόλαιο σταθερών αποδοχών, το οποίο του εξασφάλιζε τόσο επαγγελματική σταθερότητα όσο και δυνατότητα για πρωταθλητισμό.
Η εποχή Silver and Black Pride για τον ίδιο τώρα ξεκινάει…
