San Die…Los Angeles Chargers!

Οι Chargers δεν θα αγωνίζονται στο Jack Murphy Stadium από την φετινή χρονιά. Τα σχέδια ενός νέου γηπέδου στο San Diego δεν εγκρίθηκαν το περασμένο Νοέμβριο, και οι Chargers βρέθηκαν σε αδιέξοδο. Με την προθεσμία της μετακόμισης από την λίγκα του NFL να λήγει, η διοίκηση της ομάδας δεν περίμενε αλλο, και έγινε η δεύτερη ομάδα που μετακομίζει στο Los Angeles μετά τους Rams. Μια ιστορία 55 σεζόν τελειώνει το 2017 και οι Chargers επιστρέφουν στο Los Angeles μετά το 1960, όπου και ιδρύθηκαν. Για την δεύτερη αγωνιστική του 2017 οι Chargers υποδέχονται τους Miami Dolphins, ώντας το πρώτο εντός έδρας τους παιχνίδι στην πόλη του LA. Το StubHub Center στην πόλη του Carson θα είναι η έδρα των Chargers έως και το 2019, όπου θα συστεγαστούν με τους Rams στο Inglewood . Στο σημερινό μας αφιέρωμα θα ταξιδέψουμε λίγο στον χρόνο, επισημαίνοντας τις κυριότερες πτυχές στην ιστορία των Chargers.

Το San Diego είναι η όγδοη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ και η δεύτερη της California, μετά το Λος Άντζελες. Mε 52 διαφορετικές κοινότητες μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την Κομητεία του San Diego σαν μια “πόλη αποτελούμενη από πολλά χωριά”. Από το North Park, το College Area, το Little Italy έως και το Gaslamp μπορείς να βρείς τα πάντα. Η ατμόσφαιρα του San Diego έχει ιταλικές επιρροές, έντονο Μεξικάνικο στοιχείο και με τον ιδανικό καλοκαιριάτικο καιρό να κάνει το San Diego μια από τις ομορφότερες περιοχές στην Αμερική. Οι Chargers ιδρύθηκαν το 1959 και αποτέλεσαν μέλος της American Football League. Την πρώτη τους χρονιά το 1960 είχαν έδρα το Los Angeles, αλλά το 1961 μετακόμισαν στο San Diego, όπου και παρέμειναν για 56 χρόνια. Συγκεκριμένα ο πρώτος ιδιοκτήτης της ομάδας ο Barron Hilton, είχε συναντηθεί με τους ιδιοκτήτες των Denver Broncos, Dallas Texans, Oakland Raiders, New York Titans, Houston Oilers, Buffalo Bills και τους Boston Patriots, και δημιούργησαν την AFL λίγκα. Συνολικά αγωνίστηκαν για εννέα χρόνια στην AFL λίγκα, και έπειτα συμμετείχαν στο ενωμένο πια NFL. Σε αυτή την περίοδο κατάφεραν να προκριθούν στα playoff πέντε φορές και στον τελικό της AFL Championship τέσσερις. Το 1961 ξεκίνησαν πολύ δυνατά και ολοκλήρωσαν την χρονιά με μόλις δύο ήττες κατακτώντας το τίτλο της division. Στο παιχνίδι της AFL Championship όμως ηττήθηκαν από τους Houston Oilers με σκορ 10-3. Την επόμενη χρονιά ο αστέρας της ομάδας Jack Kemp αποχώρησε από τους Chargers και αυτό τους οδήγησε στο φτωχό 4-10 ρεκόρ. Το 1963 κατέκτησαν την AFL Championship επικρατώντας των Boston Patriots στον τελικό του Balboa Stadium, με σκορ 51-10. Αυτό έμελλε να είναι και το μοναδικό τρόπαιο της ομάδας. Οι Chargers εκείνη την χρονιά αγωνίζονται με τον Tobin Rote στην θέση του quarterback, τον Lance Alworth για βασικό wide receiver και τον Keith Lincoln στην θέση του running back. Οι Chargers τα επόμενα δύο χρόνια καταφέρνουν να είναι πρωταθλητές στην Western Division αλλά δεν είχαν τα ίδια αποτελέσματα στην AFL Championship. Όλα αυτά έγιναν πριν από τις μεγάλες αλλαγές σε επίπεδο ομάδας αλλά και λίγκας.

Το 1966 η ομάδα αλλάζει χέρια και οι ιδιοκτήτες έως και το 1984 είναι οι Eugene Klein και Sam Schulman. Η AFL λίγκα και αυτή της National Football League ενώθηκαν πριν την σεζόν του 1966 και οι Chargers αγωνίζονται στην AFL Western Division μαζί με τους Oakland Raiders, Denver Broncos αλλά και τους Kansas City Chiefs. Το 1967 μετακομίζουν στο νέο τους γήπεδο και καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν τους φιλάθλους τους με την νίκη 28-14 απέναντι στους Boston Patriots. Η χρονιά ολοκληρώνεται όμως με 8-5-1 ρεκόρ, το οποίο δεν τους έδωσε την πρωτιά στην division. Παρόμοια αγωνιστική κατάσταση παρουσιάστηκε τις δύο επόμενες χρονιές και αυτό οδήγησε τον επι χρόνια head coach Sid Gillman να αλλάξει πόστο, και να αναλάβει αυτό του General Manager. Το 1970 η division που αγωνίζονται οι Chargers ονομάζεται AFC West, αλλά η ομάδα συνεχίζει και απογοητεύει με τις εμφανίσεις της. Η δεκαετία του 70 ξεκίνησε άσχημα για τους Chargers (1970 5-6-3 ρεκόρ, το 1971 με 6-8 ρεκόρ, το 1972 με 4-9-1 ρεκόρ το 1973 με 2-11-1 ρεκόρ) και ακόμη και με τον Johnny Unitas  στο ρόστερ ο οποίος αντικατέστησε τον John Hadl, η αγωνιστική κατάσταση της ομάδας δεν βελτιώθηκε. Το 1974 ολοκληρώθηκε με 5-9 ρεκόρ για τους Chargers και το μόνο που ξεχώρισε εκείνη τη χρονιά ήταν ο rookie running back Don Wood, ο οποίος σημείωσε 1,162 γιάρδες κατακτώντας τον τίτλο του Offensive Rookie της χρονιάς. Τα αρνητικά ρεκόρ είχαν και συνέχεια και το 1975 (2-12) αλλά και το 1976  (6-8) . Το 1977 κατάφεραν να σημειώσουν εφτά νίκες σε 14 παιχνίδια, και το 1978 ο Tommy Prothro παραιτήθηκε έπειτα από το κακό ξεκίνημα (1-4). Ο Don Coryell ανέλαβε την ομάδα και το κλίμα φαινόταν να αλλάζει. Το 1978 οι Chargers πέτυχαν 9-7 ρεκόρ, αλλά δεν κατάφεραν να πάρουν το εισιτήριο της Wild Card. Στην πρώτη ολοκληρωμένη χρονιά του Don Coryell στους Chargers τα πράγματα έδειχναν ότι επιτέλους έχουν αλλάξει.

Ο Dan Fouts σημείωσε σε τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια 300 γιάρδες με πάσες και συνολικά είχε 4,082 γιάρδες σε πάσες το 1979. Οι John Jefferson και Charlie Joiner (WR) είχαν πάνω από 1,000 γιάρδες σε υποδοχές. Οι Chargers κερδίζουν την AFC West με 12-4 ρεκόρ, κατακτώντας μάλιστα και το πλεονέκτημα της έδρας. Η χρονιά όμως ολοκληρώθηκε με την απογοητευτική ήττα απέναντι στους Houston Oilers με σκορ 17-14.  Το 1980 ο Air Coryall, όπως ήταν το ψευδώνυμό του, συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τους Chargers, και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά κερδίζει την AFC West με 11-5 ρεκόρ. Η επίθεση σημείωσε καταπληκτικά νούμερα και ο Dan Fouts πάσαρε για 4,715 γιάρδες και 30 touchdown. Στις 19 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς ο Fouts απέναντι στους New York Giants πάσαρε για 444 γιάρδες, σημειώνοντας νέο ατομικό ρεκόρ στην ομάδα. Στα Divisional Playoffs οι Chargers κατάφεραν να σημειώσουν την πρώτη τους νίκη σε 17 χρόνια, επικρατώντας επί των Buffalo Bills με σκορ 20-14, μπροστά στο κατάμεστο στάδιο του San Diego. Στον τελικό της AFC Championship όμως οι Oakland Raiders σταμάτησαν την πορεία των Cjargers με σκορ 34-27. Το 1981 το San Diego Stadium μετονομάζεται σε Jack Murphy Stadium προς τιμήν του αθλητικογράφου Jack Murphy, ο οποίος μέσω των άρθρων του κατάφερε να πείσει για την δημιουργία ενός νέου σταδίου για τους Chargers το 1965. Οι Chargers παρά την απώλεια των WR John Jefferson και Wes Chandler, συνέχισαν να εντυπωσιάζουν επιθετικά. O Dan Fouts σημειώνει εκείνη την χρονιά 4,802 γιάρδες σε πάσες και 33 touchdown. Σημαντική βοήθεια υπήρχε από τον Chuck Muncie RB ο οποίος σημείωσε 19 touchdown με το συνολικό του rush να σταματά στις 1,144 γιάρδες. Η AFC West για τρίτη χρονιά ανήκει στους Chargers και το 10-6 ρεκόρ είναι αρκετό για την πρόκρισή τους στα playoff. Σε ένα από τα καλύτερα divisional playoff παιχνίδια στην ιστορία του αθλήματος οι Chargers κατάφεραν να αποκλείσουν τους Miami Dolphins στην παράταση με σκορ 41-38. Στον τελικό της AFC όμως οι Chargers απέναντι στους Bengals, στο παγωμένο Cincinnati (-59) έχασαν την ευκαιρία για πρόκριη στο Super Bowl, καθώς ηττήθηκαν με σκορ 27-7. Το 1982 είχαμε την μεγάλη απεργία των παικτών και σημειώθηκαν μόλις εννέα παιχνίδια, και οι Chargers ολοκλήρωσαν την χρονιά με 6-3 ρεκόρ. Ο Dan Fouts κέρδισε το βραβείο του Offensive Player of the Year. Στα playoff απέκλεισαν τους Pittsburgh Steelers με σκορ 31-28 στην έδρα των Steelers, αλλά απέναντι στην καταπληκτική άμυνα των Dolphins ηττήθηκαν με σκορ 34-13. Η “Killer Bee” των Dolphins κατάφερε να “κλέψει” την μπάλα από τον Dan Fouts πέντε φορές. Το 1983 ο Dan Fouts με τραυματισμό στον ώμο του έχασε έξι αγώνες και το 6-10 ρεκόρ δεν άφησε ελπίδες για τα playoff στους Chargers.

Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1923 στο Stockton της California γεννήθηκε ο “δικός μας” Αλέξανδρος Gus Σπανός, από Έλληνες μετανάστες, τον Κωνσταντίνο και την Ευανθία. To 1984 o Αλέξανδρος Σπανός απέκτησε το 60% των μετοχών των San Diego Chargers από τον Eugene Klein έναντι $48.3 εκατομμυρίων. Στα επόμενα δέκα χρόνια ο Σπανός (Stockton κατασκευαστική/κτηματομεσσιτκή)  κατάφερε να αποκτήσει το 97% των μετοχών της ομάδας. Σύμφωνα με το Forbes, το 2015 οι San Diego Chargers κοστολογήθηκαν στα $995 εκατομμύρια. Στην πρώτη χρονιά με τον Σπανό ως ιδιοκτήτη οι Chargers σημείωσαν 7-9 ρεκόρ. Το 1985 με 8-8 ρεκόρ η επίθεση των Chargers σημείωσε 467 πόντους αλλά η άμυνα δεν κατάφερε να περιορίσει τους αντιπάλους, παραχωρώντας 435 πόντους. Σε έναν αξιοσημείωτο αγώνα απέναντι στους Buffalo Bills οι Chargers επικράτησαν με σκορ 54-44! Το 1986 έπειτα από το απογοητευτικό 4-12 ρεκόρ ο Σπανός απέλυσε τον Don Coryell, τον προπονητή που άλλαξε την επίθεση στο NFL και είχε κατακτήσει όλες τις επιτυχίες των Chargers έως και εκείνη την χρονιά.

Παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημα και τις οκτώ νίκες στα εννέα πρώτα παιχνίδια το 1987 οι Chargers ξέμειναν από δυνάμεις και ολοκλήρωσαν με έέξι ήττες τις υποχρεώσεις τους στην κανονιή διάρκεια.  Το αστέρι και ηγέτης της ομάδας, Dan Fouts ανακοίνωσε το τέλος από την ενεργό δράση στο χιονισμένο Denver, ολοκληρώνοντας την πλούσια καριέρα του με 43,040 γιάρδες σε πάσες. Τις επόμενες τρεις χρονιές οι Chargers είχαν ρεκόρ 6-10 και το 1990 ανακοίνωσαν ότι ο Bobby Beathard θα είναι ο νέος General Manager της ομάδας. Αυτός επέλεξε τον Junior Seau στο draft, και η νεανική άμυνα των Chargers είχε έναν ηγέτη να την οδηγήσει ψηλά. Έως το 1992 οι Chargers προσπαθούσαν να βρουν έναν QB που θα ηγηθεί της επίθεσης, και πέντε αθλητές άλλαξαν με τον Bobby Ross. να καταλήγει στον  Stan Humphries , αλλά η επίθεση περνούσε σε δεύτερη μοίρα καθώς οι εκπληκτικές εμφανίσεις της άμυνας έδιναν ελπίδα στους οπαδούς ότι μια μέρα η ομάδα θα φτάσει στο Super Bowl. To 1992 παρά το αρχικό 0-4  οι Chargers  κατέκτησαν την AFC West και έγιναν η πρώτη ομάδα που περνά στα Playoff με τέτοιο ξεκίνημα. Το 11-5 ρεκόρ της κανονικής περιόδου σταμάτησε στο Miami απέναντι στους Dolphins με σκορ 34-0.

Το 1994 ήταν η χρονιά όπου οι Chargers έφτασαν μια ανάσα από την κατάκτηση του τροπαίου. To σύνολο του Bobby Ross με ηγέτες τους Stan Humphries, Natrone Means, Eric Bieniemy, Ronnie Harmon στην επίθεση και τους Junior Seau, Darrien Gordon, Darren Carrington, Stanley Richard, Reggie White, David Griggs στην άμυνα κατάφερε να κατακτήσει την AFC West με 11-5 ρεκόρ. Στο Jack Murphy Stadium για την Division απέκλεισαν τους Miami Dolphins με σκορ 22-21 και στον τελικό της AFC αντιμετώπισαν τους Pittsburgh Steelers. Oι Steelers ήταν το απόλυτο φαβορί για την πρόκριση αλλά οι Chargers έκαναν την έκπληξη και τους απέκλεισαν με σκορ 17-13. Ο Junior Seau πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του, και ο Tony Martin πέτυχε το νικητήριο TD από πάσα του Stan Humphries για 43 γιάρδες. Στις 29 Ιανουαρίου του 1995 οι Chargers στο Super Bowl ΧΧΙΧ αντιμετώπισαν τους San Francisco 49ers, αλλά γνώρισαν βαριά ήττα με σκορ 49-26. Οι Chargers του 1994 θα μείνουν στην ιστορία ως η ομάδα που εκπροσώπησε το San Diego σε ένα τελικό αλλά και για τους οκτώ αθλητές που έχουν χάσει την ζωή τους από τότε. Ορισμένοι μάλιστα μιλούν για μια κατάρα εκείνης της ομάδας. Το 1995 και το 1996 έχασαν την ζωή τους οι David Griggs (αυτοκινητιστικό ατύχημα) και Rodney Culver (αεροπορικό ατύχημα) με την ομάδα να προκρίνεται μια φορά στα playoffs αλλα να σταματά πάνω στους  Indianapolis Colts (35-20) σε αγώνα Wild Card. Ο Bobby Ross  παραιτείται το 1996 και ο Stan Humphries έπειτα από σοβαρούς τραυματισμούς αντικαθίσταται από τον Ryan Leaf, την δεύτερη επιλογή στο draft του 1998. Τα πολλά προβλήματα στο χαρακτήρα του αθλητή τον οδήγησαν σύντομα εκτός ομάδας, με τους Chargers να προχωρουν σε σημαντικές αλλαγές όπως η αντικατάσταση του Bobby Bethard,  από τον Ed McGuire. Το 2000 αποτέλεσε μια από τις χειρότερες χρονιές των Chargers καθώς ηττήθηκαν στα πρώτα 11 παιχνίδια, και στα περισσότερα από αυτά χωρίς να πετύχουν touchdown.

Το 2001 οι Chargers προσλαμβάνουν τον John Butler ως general manager. Οι επιτυχίες του στους Buffalo Bills τον οδήγησαν στο San Diego, Και μαζί του έφερε τον Doug Flutie ο οποίος προοριζόταν για μέντορας του Drew Brees. Ο LaDainian Tomlinson οδηγούσε τους Chargers στο εντυπωσιακό 5-2 αλλά με εννέα συνεχόμενες ήττες, η απογοήτευση και ο προβληματισμός καλά κρατούσε στην ομάδα. Η εικόνα παρέμεινε η ίδια τα επόμενα χρόνια, μιας και οι Chargers πραγματοποιούσαν δυνατό ξεκίνημα αλλά ξέμεναν από δυνάμεις. Ο LaDainian Tomlinson σημείωσε 2,172 γιάρδες και σκόραρε 15 TD. Λογικό είναι ότι αρκετοί αθλητές δεν θα ήθελαν να υπογράψουν στην ομάδα, με τον Eli Manning να αποτελεί το μεγαλύτερο παράδειγμα. Η εποχή του Phillip Rivers όμως ανατέλει στο San Diego.

To 2004 o rookie Phillip Rivers υπό την σκιά του Drew Brees και τις οδηγίες του Marty Schottenheimer. κατέκτησαν τον τίτλο της AFC West με τον εκπληκτικό Brees να πασάρει για 3,159 γιάρδες και 27 TD. O LaDainian Tomlinson πρόσθεσε 18 TD με τον Antonio Gates να σκοράρει ακόμη 13 TD. Παρά το 12-4 και τις ελπίδες για διάκριση, οι Chargers ηττήθηκαν στον playoff αγώνα απέναντι στους New York Jets με σκορ 20-17. To 2006 οι Chargers oλοκήρωσαν την χρονιά με 12-4 ρεκόρ. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς ο LaDainian Tomlinson απέναντι στους Denver Broncos πέτυχε τρία TD στο Qualcomm Stadium, σπάζωντας ένα μεγάλο ρεκόρ, καθώς ήταν το 29ο στην χρονιά. L.T.! L.T.! και MVP! MVP! ακουγόταν στο γήπεδο, και ο Tomlinson γνώριζε την απόλυτη αποθέωση. Ο τίτλος του Most Valuable Player για την χρονιά ήταν δικός του, με το Hall of Fame να του έχει μια θέση. Oι Chargers ήταν οι πρωταγωνιστές στην AFC West για τα επόμενα χρόνια, αλλά οι New England Patriots (2006 και 2007), οι Pittsburgh Steelers (2008), οι New York Jets (2009) και οι Denver Broncos (2013) τους στέρησαν το όνειρο για ένα ακόμη Super Bowl.

Στα 32 χρόνια του Σπανού, οι Chargers έχουν εννέα παρουσίες σε playoff παιχνίδια, τρεις τελικούς AFC και μία παρουσία σε Super Bowl. Μπορεί το Los Angeles να δώσει μια άλλη πνοή στους Chargers; Το νέο ξείνημα είναι σήμερα απέναντι στους  Miami Dolphins.

About The Author: Serdiegito

Οπαδός των Raiders, κάτι που κληρονόμησε από την οικογένεια. Όπως ο Πατσίνο στον Νονό, έτσι κι αυτός δεν μπόρεσε να γλιτώσει από την μοίρα που του επέβαλε το σόι του και πιο συγκεκριμένα τα ξαδέρφια του που τον βασάνιζαν όταν ήταν μικρός (και μεγάλος). Γεννημένος στην Αμερική είναι Απόφοιτος μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, γύριζε στο "ψηλέ" και πριν τον στρατό, έχει επενδύσει στο cross fit και χρησιμοποιεί χιούμορ και στον ύπνο του. Υπεύθυνος για τη μη παραγωγικότητα αρκετών υπαλλήλων χάρη στις αμέτρητες αστείες φωτό που στέλνει. Η θέση του Commisioner είναι το πάθος του, αν και δεν εχει ακόμη τίτλο....