Τα playoffs ξεκίνησαν, όχι και τόσο εντυπωσιακά όσο θα ήλπιζε κανείς μετά από γεμάτη regular season, αλλά δεν παύουν να αποτελούν το ορεκτικό σε ένα μενού που αναμένεται πιο χορταστικό:

• Μόνο και μόνο ότι ο Ben Roethlisberger ήταν ο μοναδικός βασικός QB που αγωνίστηκε για τις ομάδες της AFC, λέει πολλά για την ποιότητα των αγώνων στην κόκκινη πλευρά του Bracket.
• Στα τέσσερα παιχνίδια του διημέρου, επικράτησαν όλοι οι γηπεδούχοι. Κάτι που σημαίνει ότι στην τελευταία οκτάδα συμμετέχουν οι 8 νικητές των division του NFL και κανένα wild card (1η φορά μετά το 2011).
• Αισθητή η διαφορά από τα περσινά playoffs, όταν οι Seahawks, οι Packers, οι Steelers και οι Chiefs είχαν όλοι αποκλείσει τους γηπεδούχους ως wildcards.
• Ούτε καν οι Raiders, οι οποίοι είχαν τρεις παραπάνω νίκες από την ομάδα που τους απέκλεισε στη regular season.
• Ούτε καν οι Giants που με το 11-5 ρεκόρ τους θα είχαν κατακτήσει οποιαδήποτε άλλη κατηγορία στην NFC.

Σύμφωνοι! Τα playoffs είναι το αποκορύφωμα του πρωταθλήματος. Μία περίοδος όπου μόνο οι ομάδες που έχουν κερδίσει το δικαίωμα συμμετέχουν. Οι νεαροί Raiders πέταξαν μαζί με τους Chiefs εκτός διεκδίκησης τους πρωταθλητές Broncos. Οι Dolphins έκαναν έναν εκπληκτικό δεύτερο γύρο, όπως και οι Lions. Η αγωνιστική βελτίωση κυρίως στις δύο γραμμές ήταν μεγαλύτερη είδηση από το ρεκόρ των φετινών Giants που είχαν συνηθίσει να αποτυγχάνουν συνεχώς από το 2011. Αλλά όλα αυτά δεν δικαιολογούν το πολύ φτωχό και φθηνό θέαμα του διημέρου. Σε μία χρονιά μάλιστα που οι τηλεθεάσεις του NFL έπεσαν σε ιστορικό χαμηλό. Παρηγοριά του κ.Commissioner θα έπρεπε να είναι το γεγονός ότι 7/8 ομάδες (όλες εκτός των Texans), αξίζουν να βρίσκονται στην οκτάδα και τα μεταξύ τους παιχνίδια είναι το ένα πιο ενδιαφέρον από το άλλο.

Λίγα λόγια όμως για το διήμερο: Dolphins@Steelers

• Μετά από τις 200+ και γιάρδες του Jay Ajayi στην αναμέτρηση των δύο ομάδων στην αρχή της σεζόν, οι Steelers ήταν βέβαιο ότι θα τον περιόριζαν. Οι 33 του γιάρδες σε 16 προσπάθειες παρακαλώ, δείχνουν πόσο είχε ενοχλήσει τους Steelers εκείνη του η εμφάνιση.
• Τα λάθη ήταν το δεύτερο σημείο που έπρεπε να προσέξουν οι Dolphins. Το 3-2 στα turnovers έσβησε και τις τελευταίες ελπίδες τους.
• Αν η έλλειψη running game και η χαμένη μάχη των TOs ήταν τα πρώτα δύο strike, τότε τα TDs τους Antonio Brown που τελείωσαν το παιχνίδια από τα πρώτα 10 λεπτά, ήταν η ταφόπλακα. Μία ομάδα playoffs δεν μπορεί να δέχεται δύο κολλητά TDs 50 και 62 γιαρδών, ούτε καν αυτή η κάκιστη φετινή άμυνα των Dolphins.
• Όσο για τους Steelers, δεν πρέπει να υπάρχει κάτι πιο ευχάριστο από τις εμφανίσεις των LeVeon Bell και Antonio Brown που έδειξαν ζεστοί εν όψη playoffs.
• Το ίδιο ορεξάτος και νέος έμοιαζε ο James Harrison. Ο 38χρονος OLB είχε 1,5 sack και 1 forced fumble.

Lions @ Seahawks

• Είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους όσους παρακολουθούν την NFC, ότι το Seattle έχει μία μικρή εύνοια από τους διαιτητές. Υπήρχαν μερικές, και μάλιστα σε κρίσιμα σημεία, αποφάσεις που θα έκαναν και τον πιο αντικειμενικό να ξύνει το κεφάλι του. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για το Detroit που έχασε και σε όλα τα υπόλοιπα σημεία του παιχνιδιού. Από το playcalling, μέχρι τα μπλοκ στην offensive line και τις μάχες στη secondary, οι Lions έδειχναν χειρότερη ομάδα. Δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος ένα σημείο του παιχνιδιού που να ήταν ξεκάθαρα καλύτεροι.
• Το γεγονός ότι στερήθηκαν τον Anquan Boldin επειδή δέχθηκε 2 personal foul penalties, ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.
• Από την άλλη οι Seahawks έχουν τρεις κυρίως λόγους να αισιοδοξούν. Ο πρώτος είναι φυσικά η Offensive line που μετά από πολύ καιρό κυριάρχησε σε ένα παιχνίδι. Άμεσο αποτέλεσμα τη βελτίωσης της ήταν και η απόδοση του Thomas Rawls με 161 γιάρδες και 1 TD. Τελευταίος και καλύτερος ο Paul Richardson ο οποίος σκόραρε το (αντικανονικό) TD της χρονιάς και μάλλον θα δει στο επόμενο ματς τον ρόλο του να αυξάνεται.
• Αν κάτι πρέπει να κρατήσουν οι Lions από αυτό το παιχνίδι είναι τα 0 λάθη τους σε μία δύσκολη έδρα και το ότι άργησαν πολύ να χάσουν επαφή στο σκορ. Για 3 και κάτι δεκάλεπτα ήταν σε απόσταση βολής.

Raiders @ Texans

• Η εικόνα των δύο ομάδων, δεν θύμιζε αγώνα playoffs. Οι φίλαθλοι των Texans είδαν την ομάδα τους να διεκδικεί μία νίκη στα playoffs με QB, τον Brock Osweiler, ο οποίος τα έχει ακούσει από φιλάθλους και από τον προπονητή. Από την άλλη οι Raiders είδαν τον rookie QB Connor Cook να παλεύει απέναντι σε μία από δυσκολότερες front lines στα playoffs της AFC και μάλιστα χωρίς τον καλύτερο του tackle, Donald Penn.
• Το παιχνίδι κρίθηκε στην πίεση των Texans. Στη front 7, οι Whitney Mercilus και Jadeveon Clowney δεν άφηναν χρόνο στον Cook να πασάρει, ενώ πιο πίσω στη secondary οι CBs A.J. Bouye και Johnathan Joseph δεν άφησαν τους WRs Amari Cooper (10 γιάρδες) και Michael Crabtree (33 γιάρδες) να κάνουν το γνωστό τους παιχνίδι.
• Η αμυνα των Raiders ενώ διαθέτει εξαιρετικό υλικό, σε αυτό το κρίσιμο παιχνίδι δεν κατάφερε να προσφέρει να τα απαραίτητα ώστε να σταματήσει μια μέτρια επίθεση. Η επίθεση των Texans είχε μέσο όρο 17.4 πόντους έως και το wild card παιχνίδι. Σταμάτησαν στους 27 και έπαιζαν με το ρολόι, κοινώς είχαν ευκαιρία για περαιτέρω σκοράρισμα. Είναι ο Wade Phillips η λύση; Η επόμενη χρονιά ια δείξει.

Giants @ Packers

• Θα μπορούσαν να χάσουν οι Packers με τέτοια προστασία στον Rodgers και μάλιστα μέσα στο Lambeau;
• Θα μπορούσε η secondary των Giants να τρέχει πάνω κάτω σε κάθε play και να καλύπτει τόσο γρήγορους WRs, όπως οι Cobb και Nelson;
• Θα μπορούσαν οι Giants να κρατήσουν για περισσότερο χρόνο τον Rodgers και την ομάδα του στο μηδέν;
• Σίγουρα όχι! Αυτό που θα βοηθούσε τους Giants ήταν περισσότερες λύσεις στην επίθεση και ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΑΝ ΔΕΧΘΕΙ ΤΟ HAIL MARY TD ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ!
• Το αμυντικό σχέδιο των Giants ήταν ένα “ελαφρύ” pass rush με λίγους παίκτες στον Rodgers που κύριο σκοπό είχε περισσότερο να τον κρατήσει στο pocket και λιγότερο να τον κάνει sack. Στη secondary είχαν ενσωματωθεί εκτός από τους defensive backs και οι Linebackers, οι οποίοι έπαιζαν κυνηγητό με τους προσωπικούς τους αντιπάλους.
• Θεωρητικά το πλάνο δεν ήταν κακό, αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι Giants δεν κινδύνευαν από το running game ούτε από υπήρχε 3rd down RB για Checkdowns.
• Αυτό που έγειρε την πλάστιγγα ήταν οι 14 μαζεμένοι πόντοι του Green Bay στο τέλος του Α’ ημιχρόνου, ιδιαίτερα με τον αποκαρδιωτικό τρόπο με τον οποίο προήλθαν. Το πρώτο ήταν ένας σεμιναριακός ελιγμός του Rodgers στο pocket και το άλλο η Hail Mary Πάσα.
• Η επίθεση θα μπορούσε να είχε κάνει το έργο της ομάδας πολύ ευκολότερο αλλά δεν κατάφερε να σκοράρει περισσότερο από 6 πόντους.

  Λίγα λόγια για τη συνέχεια:

• Το 2007 οι Giants απέκλεισαν τους Packers, το 2010 οι Patriots έμειναν έξω από τους Jets, το 2011 ήταν πάλι οι Giants που άφησαν έξω το Green Bay ενώ το 2014 ένα βήμα πριν το Super Bowl ήταν η σειρά των Seahawks να τους αποκλείσουν. Όσοι λοιπόν ελπίζουν σε μία αναμέτρηση Rodgers- Brady ή για άλλους ένα rematch του Super Bowl ΧΧΧΙ (1996), δεν είναι γραφτό τους να συναντηθούν.
• Οι Steelers άνοιξαν τη βδομάδα ως φαβορί στην έδρα των Chiefs. Λίγο άδικο για το Kansas City, το οποίο δεν έχει την άμυνα των Dolphins.
• Όλα τα παιχνίδια εκτός από το Steelers@ Chiefs, αποτελούν rematch προηγούμενων playoffs αγώνων.
• Οι Falcons είχαν πετύχει την πρώτη τους νίκη στα playoffs το 2012 απέναντι στους Seahawks του rookie, τότε Russel Wilson. Μεγάλη εμφάνιση είχε κάνει τότε ο Tony Gonzalez. Το παιχνίδι αυτό αποτελεί και επανάληψη της φετινής αναμέτρησης των δύο ομάδων στο Seattle όπου οι Falcons ακόμα διαμαρτύρονται για ένα PI στον Julio Jones.
• Οι Cowboys δεν έχουν ξεχάσει το catch-no catch του Dez Bryant το 2014 στο Lambeau.
• Οι Texans είχαν μόλις νικήσει τους Bengals στην πρώτη τους συμμετοχή στα playoffs επισκέφθηκαν το Foxborough για το divisional game. Το τελικό 41-28 τους είχε προσγειώσει στην πραγματικότητα.
• Μιας και πιάσαμε τα rematch. Αυτά είναι τα ζευγάρια που έχουν ξανασυναντηθεί σε Super Bowl: KC-GB (1966), DAL-PIT (1975,1978, 1995), ΝΕ-GB (1996), PIT-SEA (2005), PIT-GB (2010), NE-SEA (2014). Οι πιθανότητες λοιπόν το nfl.com να θυμίζει history channel την εβδομάδα πριν το Super Bowl είναι μεγάλες.