To Super Bowl τελείωσε και η σεζόν 2014 έχει ήδη ξεκινήσει. Οι Seahawks ήταν οι θριαμβευτές σε έναν τελικό που θα μείνει στην ιστορία όχι λόγω του κλειστού σκορ όπως οι προηγούμενοι τελικοί, αλλά εξαιτίας της ολοκληρωτικής και επιβλητικής εμφάνισης των Seahawks.
Παρά το γεγονός ότι δεν είχαν παίκτες με εμπειρία από Super Bowl στο ρόστερ, τα πιτσιρίκια του Carroll… και ο Lynch έστησαν στον τοίχο τους Broncos. Ο 48ος τελικός ανάμεσα στην AFC και την NFC ήταν μία εκτέλεση που θύμιζε τα μονόπλευρα Super Bowl προηγούμενων δεκαετιών. Η προηγούμενη άνετη διαφορά σε Super Bowl ήταν το 2010 (σεζόν 2009), όταν οι Saints του Drew Brees νίκησαν τους Colts του… Peyton Manning. To σκορ σε εκείνο τον αγώνα ήταν 31-17, καμία σχέση δηλαδή με το 43-8. Μάλιστα το συγκεκριμένο σκορ δεν έχει επαναληφθεί ποτέ σε παιχνίδι football. Πως να επαναληφθεί άλλωστε; Στο παιχνίδι σημειώθηκαν τόσο ένα safety όσο και ένα TD με ένα 2 point conversion. Από μόνο του ένα τέτοιο γεγονός από τα δύο είναι σπάνιο.
Στο χθεσινό αγώνα όμως, οι Seahawks ήταν αποφασισμένοι να σκοράρουν με ΚΑΘΕ τρόπο. Σκόραραν passing TD, σκόραραν rushing ΤD, σκόραραν αμυντικό TD μετά από το pick 6, σκόραραν 2FGs, σκόραραν TD από τα special teams και φυσικά ένα Safety. Στην περίπτωση βέβαια του Safety θα ήταν αδικία η στατιστική να το χρεώσει στους Seahawks μίας και ήταν ένα καθαρό “αυτογκόλ” του Center των Broncos Manny Ramirez. Και τι αυτογκόλ; Κατάφερε να εκνευρίσει την επίθεση των Broncos πριν κάνουν αρχίζουν να τους εκνευρίσουν οι Seahawks με το οριακά αντικανονικό τους μαρκάρισμα. Το play αυτό αν και ήταν το πρώτο snap του παιχνιδιού, άλλαξε όλες τις ισορροπίες. Οι Seahawks ήταν έτοιμοι να ρισκάρουν περισσότερο, κάτι που φάνηκε στο επιθετικό τους playcalling. Αντί να κρατήσουν για αργότερα τα reverses του Harvin, τα οποία ήταν φανερά το “κάτι διαφορετικό για το Super Bowl”, ο OC Darrell Bevell επέλεξε να τα καλέσει αμέσως μετά το safety για να “πνίξει” τον αντίπαλο. Το αρχικό 8-0 είχε έρθει με τον Manning να έχει ακουμπήσει τη μπάλα μόλις 3 φορές! Η απογοήτευση ήταν φανερή στη γλώσσα του σώματος των Broncos. Πιο έκδηλη μάλιστα ήταν στα flags τα οποία δεχόταν η O-line των Broncos και στις πολύ κακές αποφάσεις του Manning στις δύο INTs που είχε στο 1ο ημίχρονο. Στην πρώτη περίπτωση η πάσα ήταν πολύ ψηλά και πιο πίσω από την κίνηση του Julius Thomas, ενώ στη δεύτερη ο Peyton δεν κατάφερε να δει μπροστά του ολόκληρο Cliff Avril, που του αλλοίωσε τελικά την προσπάθεια.
Τα Flags της O-line και τα Turnovers του Manning ήταν μόνο η αρχή. Οι Broncos θα ήθελαν να είχαν αποφύγει:
- 1 safety
- 2 Interceptions (το ένα για TD)
- Ένα Pass Interference flag στη redzone τους, πριν το 1ο TD των Seahawks
- Ένα χαμένο 4th&2 στο οποίο ο WR έτρεχε διαφορετικό route από αυτό που του είχε ζητήσει ο QB
- Ένα fumble του Demaryious Thomas στην αντίπαλη redzone.
Για να καταλάβει κανείς πόσο στραβό ήταν το παιχνίδι για τους Broncos θα πρέπει να κοιτάξουμε στην πρώτη φάση του 2ου ημιχρόνου. Στο προηγούμενο Super Bowl που είχε συμμετάσχει ο Peyton, οι Saints είχαν δοκιμάσει και είχαν επιτύχει ένα on side kick με την έναρξη του ημιχρόνου. Ο John Fox ήθελε ένα παρόμοιο καλό play στα special teams για την ομάδα του με το ξεκίνημα του ημιχρόνου. Ο Kicker Matt Prater λοιπόν, το πιο δυνατό πόδι στο NFL (φέτος έκανε ρεκόρ FG με 64 γιάρδες), κλήθηκε να επιστρέψει τη μπάλα στους Seahawks σε επικίνδυνο σημείο. Το επικίνδυνο σημείο δεν είναι φυσικά πίσω από την endzone διότι, κάτι τέτοιο θα ήταν touchback και θα τους έδινε τη μπάλα στις 20 γιάρδες. Επιπλέον ο Prater δεν έπρεπε να την πετάξει λίγο πριν την endzone διότι εκεί περίμενε ο σπεσιαλίστας στις επιστροφές Percy Harvin. Η επιλογή του Prater ήταν να κλοτσήσει τη μπάλα πιο πριν ώστε να σκάσει μπροστά στον Harvin. Για να κάνει ένας Kicker τη μπάλα να πάρει ευνοϊκή κατεύθυνση μετά την πρώτη αναπήδηση, θέλει πολύ καλή τεχνική. Η αναπήδηση είναι αυτή που κάνει πολύ απρόβλεπτη την πορεία αποθαρρύνοντας τον returner να την υποδεχθεί. Άπαξ και η μπάλα ακουμπήσει σε κάποιον παίκτης της υποδεχούμενης ομάδας τότε είναι ζωντανή και άρα διεκδικήσιμη από την ομάδα που κλοτσάει. Άλλωστε οι Broncos είχαν ήδη χάσει το παιχνίδι απέναντι στους Patriots κατ’ αυτόν τον τρόπο, όπως και οι 49ers στον τελικό της NFC το 2011. Το πεπρωμένο λοιπόν των Broncos φάνηκε στο αποτέλεσμα της φάσης. Παρά την ευνοϊκή αναπήδηση της μπάλας, ο Harvin έκανε την υποδοχή, πρόλαβε να κοιτάξει το γήπεδο και να βρει τους διαδρόμους και αφού απέτυχε 3 πολύ άσχημα tackles, σκόραρε για το TD. Αυτός ήταν και από τους λίγους τελικούς που “τελείωσαν” μόλις 12 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του 2ου ημιχρόνου.
Παρά το γεγονός ότι οι Broncos το έκαναν πιο εύκολο απ΄ότι συνηθίζεται στους Seahawks, η ομάδα του Seattle έπαιξε ένα αμυντικά τέλειο παιχνίδι. Η υπεροχή όμως ήρθε ανέλπιστα. Παρόλο που δυνατό χαρτί της ομάδας είναι η secondary, την παράσταση έκλεψε η front-7. Παρόλο που ο Lynch ήταν το Α και το Ω στην επίθεση της ομάδας, οι WRs ήταν αυτοί που έκαναν όλη τη δουλειά επιθετικά. Οι Seahawks κατάφεραν να κάνουν ένα τέλειο rotation στους 4 DEs τους, οι οποίοι παίζουν σε ζεύγη. O Red Bryant έπαιξε μαζί με τον Chris Clemonts στα πρώτα “ύποπτα” για run plays, ενώ ο Michael Bennett και ο Chris Avrill έπαιζαν τα εμφανή passing downs. Η πίεση δε σταμάτησε για 60 λεπτά καθώς και οι 4 παίκτες ήταν σε φοβερή κατάσταση. Η αδυναμία της O-line των Broncos να δώσει περισσότερο χρόνο στον Manning έκανε τους Broncos προβλέψιμους. Η άμυνα των Seahawks έπαιζε ζώνη στις 10 πρώτες γιάρδες από τη line of scrimmage. Αρκετές φορές που o Thomas ή ο Welker έκανα υποδοχή ύστερα από μία διαγώνια κίνηση, δεν ήταν ο προσωπικός αντίπαλος που τους σταματούσε αλλά ένας άλλος ακίνητος Defensive Back ή Linebacker που περίμενε μία τέτοια εξέλιξη στο play. Ελεύθεροι WRs υπήρχαν στο γήπεδο, κυρίως πίσω από τους LBs για τον Manning, αυτό που δεν υπήρχε ήταν χρόνος για την πάσα. Μεγάλο όπλο των Seahawks και αδικημένος από τη στατιστική, ήταν ο Earl Thomas. Ο Safety των Seahawks ήταν παντού στην άμυνα. Από το προσωπικό μαρκάρισμα στον Julius Thomas στην κάλυψη των CBs και στις δύο πλευρές. Ενδεικτική της συλλογικής αμυντικής προσπάθειας των νικητών ήταν η δυσκολία επιλογής ενός MVP από την πλειάδα πρωταγωνιστών για τους Seahawks. Η απονομή του βραβείου στον Malcom Smith αποτελεί όχι μόνο μία προσωπική επιβράβευση αλλά και ολόκληρης της άμυνας, η οποία έγραψε ιστορία τα ξημερώματα της Δευτέρας.
Δεν είναι υπερβολή να γράψουμε ότι οι Seahawks θα αποτελέσουν γι’ αυτή τη δεκαετία, ότι και οι Bears του ’85, πρότυπο οικοδόμησης της άμυνας. Ο Pete Carroll και ο General Manager John Schneider, δεν σήκωσαν απλά ένα Lombardi, το σήκωσαν με το δικό τους καινοτόμο τρόπο. Οι δύο θριαμβευτές του τελικού έπλασαν μία άμυνα ξεκινώντας από τη secondary και καταλήγοντας στη Front 7. Το χαρακτηριστικό των Seahawks ήταν το μέγεθος των δύο CBs. Παρά το γεγονός ότι ο Browner δεν έπαιζε στον τελικό λόγω τιμωρίας, στο μεγαλύτερο διάστημα της διετούς κυριαρχίας των Seahawks, το Physical play στη secondary ήταν αυτό που έκανε την άμυνα να κυριαρχεί. Πλέον, ξεκινώντας από το draft του Μαΐου, οι περισσότερες άμυνες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των Seahawks. Η μετοχή των ψηλών Defensive Backs χτύπησε limit up τη Δευτέρα.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τους Seahawks και τον 12o παίκτης τους να πανηγυρίζει, ενώ οι Broncos του Manning είναι εμφανώς απογοητευμένοι διότι αυτή μπορεί να αποτελεί την τελευταία ευκαιρία τους. Αμφότερες οι δύο ομάδες έχουν προβλήματα με το salary cap. Οι Seahawks αν θέλουν να κάνουν το repeat θα πρέπει να ξεφορτωθούν κάποια βαριά συμβόλαια με σκοπό να ανανεώσουν τους φετινούς τους free agents (M.Bennett, Doug Baldwin, Golden Tate κ.α.), ενώ πρέπει να σκέφτονται σιγά σιγά την ανανέωση στους Earl Thomas, Richard Sherman και Russel Wilson, οι οποίοι παίρνουν ψίχουλα σε σχέση με την προσφορά τους. Στο Denver, ο Elway βλέπει το cap hit των συμβολαίων του Manning και του Welker να ανεβαίνουν επικίνδυνα και τους Eric Decker και Knowshon Moreno να μένουν ελεύθεροι. Η ομάδα μπορεί να έφτασε με 1 δις ρεκόρ στο Super Bowl αλλά τα προβλήματα στη secondary και στην O-line μόνο λυμένα δεν ήταν το 2013. Οι αποφάσεις στους Broncos θα είναι δύσκολες. Ακόμα και αν βελτιωθεί η ομάδα το 2014, δύσκολα θα φτάσει τόσο εύκολα στο Super Bowl για 2η συνεχόμενη χρονιά καθώς είναι μαθηματικά απίθανο η AFC να έχει τα ίδια χάλια του χρόνου.
Μετά τον τελικό εκτός από τους νικητές δηλώσεις έκανε και ο Manning. Σε ερώτηση που δέχθηκε για το αν είναι ντροπιαστική αυτή η ήττα, ο Peyton τα έχασε. Φανερά εκνευρισμένος απάντηση ότι η ομάδα του έκανε τεράστιες υπερβάσεις φέτος, ξεπέρασε πολλούς τραυματισμούς, έσπασε ότι επιθετικό ρεκόρ υπήρχε, έχασε από έναν άξιο αντίπαλο και συνεπώς ο όρος “ντροπιαστική ήττα” ήταν προσβολή για την ομάδα του. Συγχαρητήρια λοιπόν στους φετινούς Seahawks, μία ιστορικά καλή ομάδα. Όπως λέμε στην Ελλάδα: H αξία του ηττημένου φέρνει δόξα στο νικητή. Οι ομάδα των Pete Carroll, “Beast Mode” Lynch, Wilson, Earl Thomas και Richard Sherma δοξάστηκε πολλές φορές φέτος γιατί εκτός από τους Broncos νίκησε και άλλους άξιους αντιπάλους (SF, NO,ARI) στην πορεία της στο Super Bowl. Όσο για τους άτυχους στον τελικό Broncos, ο Al Pacino ως Tony D’Amato είχε πει στο Any Given Sunday: “Οποιαδήποτε Κυριακή μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις. Το θέμα είναι να το κάνεις με ψηλά το κεφάλι”.
