Στους Panthers (2002-2010) η καριέρα του μπορεί να χωριστεί σε δύο περιόδους: Την «καλή» περίοδο (2002-2005) όπου ανέλαβε μια ομάδα διαλυμένη και την οδήγησε μέχρι το Super Bowl (2003, ήττα από τους Pats) αλλά και στους τελικούς της NFC (2005, ήττα από Seahawks). Στον αντίποδα η «κακή» περίοδος (2006-2010, με μοναδική εξαίρεση την πρόκριση στα playoffs το 2008 όπου και ηττήθηκε από τους Cardinals) αποτέλεσε μια μίξη μέτριων και κακών σεζόν με αποκορύφωμα το 2010 όπου με ρεκόρ 2-14 τερμάτισαν τελευταίοι στην overall κατάταξη, κάτι που τον οδήγησε και στην πόρτα της εξόδου.
Επόμενος σταθμός οι Denver Broncos (2011-2014), με τους οποίους κατάφερε να προκριθεί στα Playoffs και στις 4 σεζόν που είχε το γενικό πρόσταγμα: 2011 και 2012 μέχρι Divisional game (ήττα από Pats και Ravens αντίστοιχα), 2013 μέχρι Super Bowl (ήττα από Seahawks) και 2014 πάλι μέχρι τον Divisional γύρο (ήττα από Colts). Σε αυτή όμως την (θεωρητική) επιτυχία θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και κάποιες παραμέτρους. Είχε στη διάθεσή του πολύ καλές μονάδες και από το 2012 και μετά έναν QB του οποίου το όνομα έρχεται σε πολλούς σαν απάντηση όταν μπαίνει το ερώτημα «ποιος είναι ο καλύτερος που έχει περάσει ποτέ;». Επίσης να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για προπονητή με καθαρά αμυντικογενείς «ρίζες», κάτι το οποίο θα έκανε κάποιον να περιμένει μια πιο συμπαγή και σταθερή αμυντική λειτουργία από τους Broncos όλα αυτά τα χρόνια. Ο αντίλογος λέει 4/4 σεζόν στα Playoffs, τελικό Super Bowl και συνολικά 49 νίκες-22 ήττες (69% ποσοστό νικών!). Η αλήθεια βέβαια είναι κάπου στη μέση. Τελικώς του πιστώθηκε ότι δεν κατάφερε να τους οδηγήσει στη κατάκτηση ενός Lombardi Trophy και έτσι δεν προχώρησαν τη συνεργασία τους.
Και τώρα Chicago. Ποιο Chicago όμως;
Ο Fox διαδέχεται τον Marc Trestman και αναλαμβάνει τους Bears σε μια από τις πιο δύσκολες συγκυρίες για την ομάδα. Το 2014 αφήνει πίσω του (σχεδόν) καμένη γη: Δεν είναι μόνο το απογοητευτικό ρεκόρ 5-11 (η χειρότερη επίδοση από το 2004 και 8η χειρότερη από το 1978) και τελικά η 26η θέση στην overall κατάταξη, ούτε το γεγονός ότι από τα μισά της χρονιάς απλά όλοι περίμεναν τον μαθηματικό αποκλεισμό από τα Playoffs (ο θεωρητικός είχε ήδη έρθει). Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι σε εξωαγωνιστικά ζητήματα. Η ομάδα θα έλεγε κανείς ότι βρέθηκε στα πρόθυρα της διάλυσης με τους μισούς παίχτες να «τρώγονται» με τους άλλους μισούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «βαρύ πυροβολικό» των Bears, Brandon Marshall, ο οποίος βρέθηκε στα χαρακώματα με αρκετά μέλη της επίθεσης της ομάδας. Ενδεικτικά μετά από την εντός έδρας ήττα από τους Dolphins την 7η αγωνιστική, ξέσπασε εναντίων όλων (και κυρίως του Cutler) μέσα στα αποδυτήρια, με τις φωνές του να ακούγονται μέχρι τους δημοσιογράφους. Και όσοι νόμιζαν ότι επειδή τελείωσε η μαρτυρική χρονιά θα ηρεμήσει και το κλίμα στα αποδυτήρια, φρόντισαν ο Kyle Long με τον Martellus Bennett να τους διαψεύσουν! Πριν από μόλις τρεις μέρες συνέχισαν τον πόλεμο στο Twitter όπου μετά από εκατέρωθεν μπηχτές αντάλλαξαν και «γαλλικά».
Μεγάλο αγκάθι αποτελεί επίσης και η θέση του Quarterback. Ο Jay Cutler πλέον στα 31 του χρόνια δεν πείθει ότι μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω και να ηγηθεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά στην επίθεση της ομάδας. Κάθε χρόνο και μια διαφορετική δικαιολογία (σύστημα, offensive line κλπ.) του έδινε πίστωση χρόνου, πλέον όμως ποιος μπορεί να συνεχίσει να δίνει άφεση αμαρτιών σε έναν QB που περιμένεις πολλά και τελικά κινείται στη μετριότητα; Σε αντίθεση όμως με την κοινή λογική που θα επέβαλε την απομάκρυνση του Cutler και την επένδυση σε κάποιο πιθανά καλό draft pick (οι πιο αισιόδοξοι περίμεναν και «μεταγραφή»), το Chicago το καλοκαίρι ανανέωσε το συμβόλαιο του Cutler για 7 χρόνια με περίπου 17 εκατ. $ το χρόνο και σχεδόν 50 εκατ. $ εγγυημένα! Η συγκεκριμένη κίνηση, η οποία με βάση και τη φετινή σεζόν χαρακτηρίστηκε σαν αποτυχία, οδήγησε και στην απόλυση του General Manager της ομάδας, Phil Emery. Ένα τέτοιο συμβόλαιο αποτελεί πολύ μεγάλο εμπόδιο σε περίπτωση που η ομάδα θελήσει να το λύσει ή να κάνει trade τον παίχτη.
Όλα αυτά αποτελούν το μεγαλύτερο σκόπελο τον οποίο θα πρέπει να υπερβεί ο Fox αν θέλει να ξαναβάλει τους Bears στο δρόμο των επιτυχιών. Θα χρειαστεί κυρίως εξωαγωνιστική διαχείριση της ομάδας, επιβολή πειθαρχίας και φυσικά να εμπνεύσει τους παίχτες να δεθούν και να αποτελέσουν ξανά σύνολο. Θα χρειαστεί βεβαίως και αρκετή δουλεία στο αγωνιστικό κομμάτι: Μια γενναία απόφαση για τον ηγέτη της επίθεσης, είτε αυτή είναι η απομάκρυνση του Cutler είτε η στήριξη και παραμονή του, με δεδομένο ότι το ταλέντο των Marshall, Forte, Jeffery και Bennett μπορεί να κάνει αυτήν την επίθεση ιδιαίτερα απειλητική για οποιαδήποτε άμυνα. Παράλληλα οι γνώσεις και η εμπειρία του στην αμυντική λειτουργία επιβάλλουν την αναδιοργάνωση μιας ιδιαίτερα παθητικής άμυνας, σχεδόν αχίλλειο πτέρνα της φετινής σεζόν.
Λένε ότι πολλές φορές στον αθλητισμό όλα γιατρεύονται μέσα από τις νίκες. Ίσως λοιπόν το φάρμακο για το Chicago να είναι στα χέρια ενός προπονητή που αμφισβητήθηκε, αλλά ήξερε και να κερδίζει.
