To ματς Buccaneers vs Patriots ξεπερνά τους Tom Brady και Bill Belichick

Από όλα τα ματς της προσεχούς αγωνιστικής, ακόμα κι εκείνων που γράφουν “θέαμα” με φωτεινά γράμματα από πάνω, ένα είναι εκείνο που ξεχωρίζει. Η μάχη των Tampa Bay Buccaneers ενάντια στους New England Patriots θα θεωρείτο, παλιότερα, ένα από τα αδιάφορα ματς, ενάντια σε δύο ομάδες που συναντιούνται μία φορά στα 4 χρόνια. Φέτος, όμως, σημαίνει την επιστροφή του επί 20 χρόνια quarterback, Tom Brady, πηγαίνοντας ενάντια στην ομάδα με την οποία έκανε καριέρα. Ενάντια στον προπονητή που πολλοί θεωρούσαν (μαζί με εμένα) πώς δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεχωρίσει μακριά του.

Ο Brady αψήφησε, κι αψηφά, τη στατιστική που γέρνει εις βάρος των quarterback της ηλικίας του. Σε ηλικία 44 ετών όχι μόνο είναι δεύτερος σε passing γιάρδες, πρώτος σε touchdowns, αλλά και στην τοπ δεκάδα σε QBR (8ος) και passer rating (10ος), αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, θα ξαναγράψει τα βιβλία ρεκόρ μέσα στο Gillette Stadium.

Με βάση τα παραπάνω, αλλά και το Super Bowl που κατέκτησαν οι Buccaneers πέρσι, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι ο Brady βγήκε ως ο αδιαφιλονίκητος νικητής από την όλη κατάσταση, ρισκάροντας πάνω στις ικανότητές του μακριά από τον προπονητή, την ομάδα, και το playbook στο οποίο είχε συνηθίσει τόσα χρόνια. Αντίθετα, οι Patriots δυσκολεύτηκαν πολύ πέρσι, τελειώνοντας με ρεκόρ κάτω του .500 για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια, πράγμα που οδήγησε τον Belichick να αναθεωρήσει πολλές από τις στρατηγικές του, κυνηγώντας παίκτες μέσω της free agency, αλλά κι επιλέγοντας quarterback στον πρώτο γύρο για πρώτη φορά στη θητεία του στους Patriots.

Παρόλα αυτά, τα πράγματα δεν είναι τόσο ασπρόμαυρα στις πορείες των δύο αυτών προσωπικοτήτων.

Για τον Tom Brady, η απόφαση μετά την έξοδο από την Wild Card του 2019, και την απρόσμενη ήττα από τους Tennessee Titans, ίσως να ήταν μονόδρομος.

“Δεν ήμασταν τόσο καλή επιλογή όσο ήταν η Tampa, αυτό είναι βέβαιο. Καλύτερα να ρωτήσετε τον ίδιο, αλλά δεν τίθεται συζήτηση για το αν τον θέλαμε στην ομάδα, σε καμία περίπτωση.”

Bill Belichick, σε ραδιοφωνική συνέντευξη

O ίδιος όδευε προς τα 43, κι η ομάδα γύρω του δεν εξελιζόταν. Πολλοί από τους παίκτες που γνώριζε έφυγαν (στην περίπτωση του Rob Gronkowski) ή έπαιζαν τα τελευταία τους ματς. Ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού με το οποίο είχε δουλέψει είχε προσληφθεί από άλλες ομάδες, κι ο ίδιος ο Belichick δεν στόχευε να αλλάξει την προσέγγιση που του είχε δώσει τόσες επιτυχίες στο παρελθόν. Αν πάρουμε υπόψιν και την μεγάλη αστοχία των Patriots όσον αφορά τους wide receivers που είχε πάρει από το 2010 και μετά, είναι εύκολο να δούμε τι ήταν αυτό που τράβηξε το ενδιαφέρον του Brady στους Buccaneers.

Έτος και receiverΚαριέρα
2010: Taylor Price (3, 90)Αποδεσμεύτηκε από τους Patriots στο δεύτερο έτος του, κι έκανε μόλις 80 γιάρδες.
2012 Jeremy Ebert (7, 235)Είχε το τρομερό ποσό των 0 catches σε ισάριθμα targets. Αποσύρθηκε από το NFL στο δεύτερό του έτος.
2013: Aaron Dobson (2, 59) & Josh Boyce (4, 102)O Dobson ξεκίνησε με θετικά φόντα, αλλά πολυάριθμοι τραυματισμοί τον εμπόδισαν από το να αναπτυχθεί, κι αποδεσμεύτηκε πριν το 4ο έτος του. Ο Boyce είχε μόλις 9 catches σε 2 χρόνια.
2014: Jeremy Gallon (7, 244)Δεν πέρασε ποτέ πέρα από την practice squad.
2016: Malcolm Mitchell (4, 112) & Devin Lucien (7, 225)Σαν τον Dobson, o Mitchell ξεκίνησε με υποσχόμενα νούμερα, αλλά οι τραυματισμοί του δεν του επέτρεψαν να αντέξει πάνω από 2 χρόνια στη λίγκα. O Lucien δεν είδε ποτέ χρόνο συμμετοχής.
2018: Braxton Berrios (6, 210)Έπρεπε να φτάσει στους φετινούς Jets για να φανεί σε φύλλο αγώνα.
2019: N'Keal Harry (1, 32)Το υψηλότερο pick που δόθηκε σε receiver των Patriots σε 23 χρόνια. Δεν κατάφερε ποτέ να αναδειχτεί λόγω, το μαντέψατε, τραυματισμών και της γενικής απόδοσης των Patriots.

Συγκρίνετε, λοιπόν, αυτό το cast με άτομα όπως ο Mike Evans κι ο Chris Godwin, που ήταν σημαντικοί όταν είχαν quarterback και τον Jameis Winston. Το τελευταίο του έτος στους Patriots, o Brady είχε τον Julian Edelman με το ένα πόδι στην απόσυρση, τον Philip Dorsett, τον Harry και τον Jacobi Meyers, με κανέναν tight end να φτάνει τα μισά του Gronkowski σε απόδοση. Το να μάθει ένα νέο playbook άξιζε την δύσκολη αρχή που έκανε, γιατί υπήρχε η πεποίθηση ότι μπορούσε να χτίσει κάτι πάνω σε αυτό το ταλαντούχο προσωπικό.

Ωστόσο, είναι άδικο (έως αφελές) να πούμε ότι η επιτυχία των Buccaneers ήταν έργο μόνο του Brady. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έφερε ένα νέο status προσδοκιών σε μία ομάδα με νέα παιδιά, που χρειάζονταν την καθοδήγηση και ψυχολογία ενός πρωταθλητή. Παρόλα αυτά, δεν είναι σωστό να λησμονήσουμε πως οι Buccaneers ήταν μία έτοιμη ομάδα, άρτια και στο αμυντικό της κομμάτι, που εν τέλει της έλειπε ένα, σημαντικό, κομμάτι του παζλ. Η άμυνα των Devin WhiteAntoine Winfield Jr, Jason Pierre-Paul και Ndakumong Suh, μαζί με άλλους, συμπλήρωνε μία μονάδα που ήταν έκτη σε παθητικές γιάρδες, όγδοη σε πόντους, κι αποτελούσε την καλύτερη άμυνα ενάντια στο rushing, σε κάθε στατιστικό. Όπως και στη θητεία του στους Patriots, ο Brady επωφελήθηκε από μία άρτια άμυνα, που έλαμψε δια της παρουσίας της στο Super Bowl ενάντια στον Patrick Mahomes.

O Brady έκανε σίγουρα περισσότερα στον ένα χρόνο μακριά από τους Patriots από ό,τι έκανε ο Belichick, αλλά κι από την πλευρά του δεύτερου, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από την απώλεια του quarterback. Oι σημαντικές αποχωρήσεις, εξάλλου, δεν είχαν ξεκινήσει από παίκτες, όπως ο Gronkowski, αλλά από το πολύπειρο προσωπικό γύρω από τον Belichick, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της συνοχής της ομάδας. Το 2018 ο Brian Flores, που ήταν στην ομάδα από το 2004 κι ήταν ο defensive coordinator της πρωταθλήτριας ομάδας του 2018, έφυγε για την θέση του προπονητή στους Miami Dolphins. Η αλλαγή δουλειάς θα έπαιρνε κι άλλους τρεις προπονητές μακριά από τους Patriots, που θα πήγαιναν να δουλέψουν μαζί με τον Flores. Λίγο αργότερα, η ομάδα θα έχανε και τους defensive line coach κι έναν από τους βασικούς της scouters, σε αντίπαλες AFC ομάδες.

Το επόμενο έτος, οι Patriots θα έχαναν και τον Joe Judge, υπεύθυνο special teams αλλά και των wide receivers, όταν ο ίδιος δέχτηκε τη θέση προπονητή στους New York Giants. Φέτος, θα έχαναν όχι μόνο τον Nick Caserio, που ήταν 20 χρόνια στην ομάδα ως υπεύθυνος προσωπικού, αλλά και τον κοντινό φίλο του Belichick, Ernie Adams. Μία από τις μεγαλύτερες απώλειες, το δίχως άλλο, θα ήταν εκείνη του προπονητή της offensive line, Dante Scarnecchia, που είχε περάσει 34 ολοκληρα χρόνια στην ομάδα, κι ήταν επί σειρά ετών ο μόνος υπεύθυνος για την εξαιρετική προστασία που είχε ο Tom Brady. Ο offensive coordinator Josh McDaniels παρέμεινε, αλλά ήταν φανερό πως η απώλεια τέτοιας εμπειρίας θα είχε άμεσο, αρνητικό αντίκτυπο σε μία ομάδα που έπρεπε όχι μόνο να αναπληρώσει τον πολυνική της quarterback, αλλά κι ένα προσωπικό που διατηρούσε την ποιότητα της ομάδας σε πρωταθλητικό επίπεδο. Προσθέστε το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι σπουδαίοι αμυντικοί αποφάσισαν να μην αγωνιστούν λόγω Covid, και μπορείτε να καταλάβετε πόσο δύσκολο ήταν το έργο του Belichick με τους περσινούς Patriots.

Αναφορές μαρτυρούν πως ο Belichick δεν θεωρούσε ότι ο Brady θα μπορούσε να είναι παραγωγικός στην ηλικία που βρισκόταν κι ο Brady, κατά τα φαινόμενα, το πήρε προσωπικά να του αποδείξει πως έκανε λάθος. Άλλες αναφορές λένε πως ο Belichick δεν τον ήθελε στην ομάδα (κατά τα λεγόμενα του πατέρα του Brady, και του προσωπικού προπονητή Alex Guerrero, που συνιστώ να μην τον ακούτε ποτέ), ή ότι υπήρχαν τσακωμοί μεταξύ τους για την προσέγγιση του Belichick. Αυτό ίσως επιβαρρύνεται από το γεγονός ότι ο Belichick δεν του έχει μιλήσει ακόμα από κοντά για την περσινή του επιτυχία.

Δεν πιστεύω, όμως, ότι υπάρχει τόσο μένος στην όλη υπόθεση. Eίναι γνωστό πως οι Patriots δεν ήθελαν να ρισκάρουν ένα πολυετές συμβόλαιο σε έναν quarterback που είχε πατήσει τα 40. Ο Brady, από την άλλη, ήθελε πιο σίγουρα πράγματα, και ένας αθλητής με το δικό του ανταγωνιστικό πνεύμα πίστευε ότι μπορούσε να αποδείξει ότι οι επιτυχίες του δεν ήταν προϊόν αποκλειστικά του Belichick. Ο σεβασμός μεταξύ αυτών των δύο υπάρχει, κι η δέουσα αγάπη, έστω κι αν είναι πολύ ανταγωνιστικοί για να το δείξουν. Για αυτό είχαν και τόσες επιτυχίες, άλλωστε.

Έχουμε ξαναδεί σταρ να πηγαίνουν ενάντια στις πρώην ομάδες τους. Ο Joe Montana το έκανε με τους Chiefs, o Deion Sanders με τους Cowboys, o Jerry Rice με τους Raiders. Στο τέλος της ημέρας, κι οι δύο ομάδες, μαζί με παίκτες και προπονητές, προσπαθούν για το καλύτερο, με λίγο ίσως παραπάνω κίνητρο. Ευελπιστώ να δούμε ένα καλό ματς, κι αν ο Belichick έχει κάποιες εκπλήξεις, ως αουτσάιντερ, για τους Buccaneers, ακόμα καλύτερα.

Ρίχτο, Adele.

https://twitter.com/peacockTV/status/1442911991027232769

About The Author: Στεφανία Λ.

Οπαδός των St. Louis Rams από το 2004 και του αθλήματος, έπειτα από τυχαίο συμβάν. Με τα χρόνια, βρήκε λιμάνι στη Βαλτιμόρη και στους Ravens, αλλά θα θυμάται πάντα το 1999. Λάτρης των underdogs, των nail biting αγώνων, και παικτών που της γεμίζουν το μάτι. Μιλάει πολύ, λατρεύει την έρευνα και το ιδανικό της βράδυ πλαισιώνεται από ζεστή σοκολάτα και έναν καλό αγώνα ή mixtapes από το Κασετόφωνο. H αντικειμενικότητά της πηγαινοέρχεται ανά βδομάδα.