To Thursday Bootleg εξετάζει το μύθο “Mobile quarterbacks can’t win” και βγάζει τα συμπεράσματά του.
Υπάρχουν πολλά στερεότυπα στον κόσμο του NFL. Tα περισσότερα έχουν κάποια δόση αλήθειας, όπως το “η άμυνα κερδίζει τα πρωταθλήματα” και “όταν παίζεις συντηρητικά χάνεις το προβάδισμα”, τα οποία δεν ισχύουν απόλυτα, αλλά είναι γενικώς αποδεκτά. Υπάρχουν και κάποια στερεότυπα, όμως, τα οποία έχουν γίνει αντικείμενο μακρών συζητήσεων σε αθλητικά sites και ραδιόφωνα ανάμεσα σε δημοσιογράφους, ειδικούς, νυν και πρώην προπονητές και οπαδούς,
Ένα από αυτά είναι και το”Μobile quarterbacks can’t win”, δηλαδή οι quarterbacks που εκτός από το να πασάρουν, μπορούν να τρέξουν με τη μπάλα όπως οι running backs δε μπορούν να νικήσουν. Αυτό το “να νικήσουν” δεν αφορά μεμονωμένα παιχνίδια, αλλά το Super Bowl. Σε πιο ελεύθερη και ουσιαστική μετάφραση, οι ομάδες με mobile quarterbacks δε μπορούν να πάρουν το πρωτάθλημα.
Μέχρι το Φεβρουάριο του 2014, καμιά ομάδα δεν είχε πάρε το Super Bowl με έναν τέτοιον quarterback. Ο πιο κοντινός σε αυτό τον τύπο quarterback ο οποίος είχε στεφθεί πρωταθλητής ήταν ο Steve Young των San Francisco 49ers. O Young κατέκτησε το τρόπαιο Lombardi το 1995 (σεζόν του 1994), όταν και τελείωσε την κανονική σεζόν με 293 rushing γιάρδες – λιγότερο από 19 γιάρδες ανά παιχνίδι. Συνολικά στην καριέρα του, ο Young είχε μέσο όρο τέσσερις προσπάθειες για τρέξιμο και 25 rushing γιάρδες ανά παιχνίδι.
Πέρυσι, ο Russell Wilson “έσπασε” αυτό το στερεότυπο, καθώς οι Seattle Seahawks ισοπέδωσαν τους Denver Broncos με 43-8 και κατέκτησαν το πρωτάθλημα. Φέτος, οι Seahawks διεκδικούν και πάλι με αξιώσεις το πρωτάθλημα. Ο τελικός της NFC διεξάγεται στην έδρα τους. Αν περάσουν τους Green Bay Packers, θα έχουν τη δυνατότητα να γίνουν οι πρώτη ομάδα που πάει θα κάνει το repeat εδώ και 10 χρόνια.
Είναι αυτό αρκετό για να καταρριφθεί ο μύθος των mobile quarterbacks?
Εν μέρει ναι. Από τη στιγμή που ο Wilson πήρε Super Bowl και πολύ πιθανό να το ξανακάνει, έχουμε απόδειξη πως ένας QB τέτοιου τύπου μπορεί να οδηγήσει μια ομάδα στο πρώτο σκαλί του NFL.
Από την άλλη, είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Michael Vick, Colin Kaepernick, Cam Newton, Robert Griffin III δεν έχουν καταφέρει να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, όπως και άλλοι τέτοιοι QBs στο παρελθόν (πχ Randall Cuninngham).
Επιπλέον, η νίκη των Seahawks πέρυσι δεν προήλθε (μόνο) από τον Wilson. Όλη η ομάδα αγωνίζεται, οπότε η νίκη ή η ήττα αφορά το σύνολο των παικτών και των προπονητών. Και ειδικά στην περίπτωση των περσινών Seahawks, θα μπορούσαν να νικήσουν με οποιονδήποτε quarterback, με την άμυνα να κρατά τους Broncos του Peyton Manning στους οκτώ πόντους.
Το στερεότυπο για τους mobile QBs θα συνεχίσει να υπάρχει, εκτός κι αν αλλάξουν άρδην τα αποτελέσματα στους τελικούς. Ο λόγος είναι ότι αυτό το στερεότυπο τροφοδοτείται κι από άλλα επιχειρήματα. Μερικά από αυτά:
- Οι QBs που τρέχουν συχνά, εκτίθενται σε συχνότερα και πιο δυνατά χτυπήματα, αυξάνοντας το ρίσκο τραυματισμού. Μια ομάδα που θα χάσει το βασικό της quarterback, αυτομάτως χάνει μέρος της δυναμικής της.
- Οι mobile QBs για να αποδώσουν, απαιτούν ένα πολύ συγκεκριμένο σύστημα επίθεσης.
- Οι mobile QBs, επειδή πάντα έχουν στο μυαλό τους ότι μπορούν να κερδίσουν γιάρδες τρέχοντας, συχνά καταφεύγουν σε αυτή την επιλογή προτού εξετάσουν όλες τις άλλες επιλογές. Αυτό μεταφράζεται σε χαμένες ευκαιρίες για την επίθεση.
Αν ζητάτε απάντηση στο ποιοι quarterbacks είναι οι καταλληλότεροι, ποιοι έχουν το λεγόμενο “it factor”, αυτοί είναι όσοι σκανάρουν γρήγορα και σωστά το γήπεδο, δε διστάζουν να πασάρουν και πασάρουν σωστά. Αν σε αυτό προστίθεται και η δυνατότητα να τρέξουν με τη μπάλα ως έσχατη λύση (πχ Andrew Luck, Aaron Rodgers), τότε ακόμα καλύτερα.
