Από το NFL έχουν περάσει παίκτες που ουδέποτε αγωνίστηκαν ως βασικοί και ευτύχησαν να πανηγυρίσουν τίτλο ως rookies (π.χ. Bernard Pierce, Tim Wansley). Υπάρχουν παίκτες που ήταν ρολίστες ή αναπληρωματικοί σε όλη τους την καριέρα και ως τέτοιοι βρέθηκαν με δύο ή τρια δαχτυλίδα πρωταθλητή (π.χ. Damon Huard, Harald Hasselbach, Larry Izzo). Yπάρχουν και παίκτες που ενώ υπήρξαν πρωταγωνιστές ή και κορυφαίοι (Randall Cunningham, Steve Largent, Dan Marino, Morten Andersen) και είχαν μεγάλες καριέρες δεν κατάφεραν να σηκώσουν το πολύτιμο Lombardi Trophy. Προς ένταξη σε αυτή την τελευταία κατηγορία παικτών οδεύει ο Julius Peppers. Ένας από τους κορυφαίους pass rushers όλων των εποχών, με μέσο όρο άνω των 10 sacks ανά αγωνιστική περίοδο, ο Peppers τρομοκρατεί τους αντίπαλους quarterbacks και αποτελεί πρόβλημα για τους αντίπαλους defensive coordinators επί 14 συναπτά έτη. Έχει αγωνιστεί σε τρεις διαφορετικές ομάδες, οι οποίες υπήρξαν κατά περιόδους ανάμεσα στους διεκδικητές του τίτλου, όμως δεν κατάφερε να γευτεί τη χαρά της νίκης σε ένα Super Bowl. Μάλιστα, οι αποκλεισμοί που έχει γνωρίσει στην καριέρα του ο Peppers ήταν πάντα από ομάδα που έφτανε στον μεγάλο τελικό του NFL, με μόνη εξαίρεση τη σεζόν 2015, που οι Green Bay Packers αποκλείστηκαν από τους Arizona Cardinals. Γέννημα θρέμμα της πολιτείας της Carolina, ο Peppers ξεκίνησε να παίζει American football στο λύκειο του χωριού Bailey. Αγωνιζόταν ως defensive end, αλλά και ως running back και ξεχώρισε χάρη στις εκπληκτικές αθλητικές του ικανότητες. Όσο ήταν ακόμη στο λύκειο, συμμετείχε στις ομάδες στίβου και μπάσκετ, το οποίο ήταν και το αγαπημένο του άθλημα, σύμφωνα με το Sports Illustrated. Ακολούθησε το North Carolina University, όπου ο Peppers αγωνίστηκε ως defensive end, ενώ παράλληλα ήταν δηλωμένος ως αναπληρωματικός παίκτης της ομάδας μπάσκετ. Το 2001, στην τελευταία του χρονιά στο πανεπιστήμιο, κέρδισε το βραβείο Chuck Bednarik, το οποίο απονέμεται στον καλύτερο αμυντικό του κολεγιακού πρωταθλήματος American football. Επιλέχθηκε στο draft του 2002 από την ομάδα της πολιτείας του, τους Carolina Panthers, με το δεύτερο pick του πρώτου γύρου. Παρότι δεν αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια, κατάφερε να σημειώσει 12 sacks, επίδοση που αποτελεί την 4^η καλύτερη από έναν rookie. Τη σεζόν 2003, οι Panthers ευτύχισαν να φτάσουν στο Super Bowl. H μάχη απέναντι στους New England Patriots ήταν σκληρή, αλλά η ομάδα του Bill Belichick επικράτησε με 32-29. Η άμυνα της Carolina δεν ήταν κακή, αλλά απέτυχε να πιέσει δυναμικά τον Tom Brady και αυτό ήταν από τους παράγοντες που έκριναν τον αγώνα. Ο Julius Peppers δεν κατάφερε να πετύχει ούτε ένα sack στο πιο σημαντικό αγώνα της καριέρας του. Με μόνη εξαίρεση το 2007, ο Peppers ήταν ο ηγέτης και ο καλύτερος παίκτης της άμυνας των Panthers. Επιλέχθηκε σε πέντε Pro Bowls ως το 2009 και την επόμενη χρονιά μετακόμισε στο Chicago και στους Bears. Εκεί έγινε μέλος μιας ήδη πανίσχυρης άμυνας με ηγέτη τον Brian Urlacher και συμπαίκτες τους Lance Briggs, Tommie Harris, Charles Tillman και Tim Jennings. H σεζόν 2010 κύλησε ομαλά και οι Bears κατέκτησαν την NFC North, παρά το γεγονός πως η offensive line τους ήταν από τις πιο αδύναμες, ενώ δεν υπήρχε ουσιαστικός No.1 wide receiver. Η συνέχεια, όμως, δεν ήταν αυτή ήλπιζαν οι Bears και οι οπαδοί τους. Η άμυνα της ομάδας μπορεί να ήταν από τις καλύτερες του NFL, όμως η επίθεση μαστίζοταν από προβλήματα. Η επιλογή του Alshon Jeffery και ο ερχομός του Brandon Marshall βοήθησαν τoν σταθερά ασταθή Jay Cutler, όμως η offensive line παρέμενε προβληματική. Το 2013 αποκτήθηκε ένας από τους καλύτερους guards, o Matt Slauson, αλλά η αλλαγή head coach φρέναρε την πρόοδο των Bears, ενώ και η προχωρημένη ηλικία των βασικών της στελεχών άρχιζε να επηρεάζει την απόδοση της άμυνας. Το τελικό ρεκόρ του Chicago ήταν 8-8 και ο Peppers αποδεσμεύτηκε. Παρά τα 34 του χρόνια, ο Peppers βρήκε συμβόλαιο στους Green Bay Packers. Ήταν μια πολύ συμφωνία που ξένισε πολλούς, μιας και οι Packers πολύ σπάνια κάνουν ηχηρές μεταγραφές στη free agency, αλλά και επειδή η άμυνά τους ήταν στημένη γύρω από το σύστημα 3-4. Ο Peppers σε όλη του την καριέρα αγωνιζόταν ως defensive end σε 4-3 άμυνες και η μετακίνησή του στο Green Bay υπαγόρευε να μάθει να αγωνίζεται ως outside linebacker σε ένα παραδοσιακό 3-4. Oι όποιες αμφιβολίες ξεπεράστηκαν γρήγορα. Ο βετεράνος αμυντικός έδειξε πως μπορεί να κάνει τη διαφορά από τις πρώτες εβδομάδες, έχοντας προσαρμοστεί στη νέα του ομάδα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Το 2014, η πρώτη χρονιά του με τους Packers, είδε τον Peppers να σημειώνει ελαφρώς βελτιωμένα νούμερα σε σχέση με την τελευταία του σεζόν στους Bears. Οι Packers βγήκαν πρώτου στην NFC North και έφτασαν μέχρι τον τελικό της περιφέρειας – και πάλι όμως ο Peppers δεν κατάφερε να κερδίσει μια δεύτερη συμμετοχή σε Super Bowl, αφού οι Seattle Seahawks πήραν το εισιτήριο για τον τελικό. Τα πράγματα δεν πήγαν καλύτερα το 2015 κι έτσι βρισκόμαστε εδώ, παραμονες του τέταρτου τελικό περιφέρειας στον οποίο θα αγωνιστεί ο Peppers, να προσπαθούμε να συλλογιστούμε πόσο γρήγορα ή αργά κυλάει ο χρόνος στο ρολόι του. Χθες, στις 17 Ιανουαρίου, ήταν τα γενέθλια του. Μπαίνοντας στο 38^ο έτος της ηλικίας του, κατατάσσεται 4^ος (και πρώτος εκ των εν ενεργεία αθλητών) σε sacks και είναι ο μόνος που έχει ξεπεράσει τα 100 sacks και τις 10 intercepted πάσες στην ιστορία του αθλήματος. Όμως μπροστά στην κατάκτηση της ψηλότερης κορυφής, μπροστά σε ένα ένδοξο τέλος, τα σπουδαία στατιστικά ίσως να μοιάζουν πολύ μικρά. Ο ίδιος ξέρει ότι είναι πολύ πιθανό να μη βρεθεί ξανά σε αυτό το σημείο. Ξέρει πως αυτή ίσως να είναι η τελευταία του ευκαιρία. Πριν 15 χρόνια, στην τελευταία του σεζόν στο πανεπιστήμιο North Carolina, κατάφερε να πανηγυρίσει τη νίκη στο Orange Bowl και να κλείσει με όμορφο τρόπο ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην καριέρα του κάθε αθλητή. Ακριβώς 250 αγώνες και 150 sacks μετά*, θέλει να γράψει έναν παρόμοιο επίλογο προτού αφήσει πίσω του τον χορταρένιο στίβο για τελευταία φορά.   *συμπεριλαμβανομένων των αγώνων playoffs