Το draft του 2016 ξεκίνησε. Ο πρώτος και πιο σημαντικός γύρος είναι πια παρελθόν και ως συνήθως ήταν αναμενόμενος σε γενικές γραμμές, με λίγες μόνο εκπλήξεις. Πριν οποιοδήποτε άλλο σχόλιο θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα παρακάτω σχόλια είναι “συλλεκτικής αξίας” και μπορούν να εκθέσουν εκείνον που τα υπογράφει (έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν). Μία μόλις μέρα μετά το draft, όταν κανένας από τους rookies δεν έχει φτάσει καν στις εγκαταστάσεις της νέας του ομάδας, κάθε σχόλιο έχει περισσότερες πιθανότητες να διαψευστεί απ’ ότι να επιβεβαιωθεί.
Ας ξεκινήσουμε όμως:
Νο 1, Los Angeles Rams: QB Jared Goff. Η “σίγουρη” επιλογή. Πιο έμπειρος και πιο έτοιμος από τον Carson Wentz, ταιριάζει καλύτερα στους Rams όπου το πρώτο βιολί στην επίθεση θα είναι ακόμα ο RB Todd Gurley. Παρά το μεγάλο τίμημα για να φτάσουν στο Νο1, οι Rams πήραν έναν μέτριο παίκτη για τα δεδομένα του NFL που μπορεί να γίνει καλός. Από την άλλη πλευρά όμως, η βελτίωση στη θέση για την ομάδα, σε σύγκριση με τους προηγούμενους QBs των Rams, είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να τους κάνει αυτόματα ομάδα playoffs, παρά το γεγονός ότι έχουν Seahawks και Cardinals στη division. Ένας άλλο λόγος που ο Jeff Fischer δεν ξέφυγε από τις συντηρητικές του συνήθειες ήταν φυσικά ο ίδιος αλλά και το επιτελείο του που δεν έχουν παράδοση στην εξέλιξη των QBs. Όσοι πέρασαν από τα χέρια του έγιναν χειρότεροι με τον καιρό, κανείς καλύτερος.
No 2, Philadelphia Eagles: QB Carson Wentz. Ένας QB από μικρό κολέγιο, του οποίου το ταβάνι είναι πολύ μεγάλο. Εξίσου μεγάλο όμως με το ρίσκο της προσαρμογής στο υψηλότερο επίπεδο, απέναντι σε πιο αθλητικούς αντιπάλους και πιο γρήγορο ρυθμό. Στα θετικά της επιλογής των Eagles είναι οι “χαλαρές” άμυνες της NFC East και η παρουσία του Doug Pedersen στο τιμόνι της ομάδας, ο οποίος φιλοδοξεί να συνεχίσει την παράδοση της σχολής Andy Reid στη γαλούχηση QBs. Το μεγαλύτερο αρνητικό στο όλο deal, είναι φυσικά ότι οι Eagles παίζουν στη Philadelphia. Την πόλη με το πιο ανυπόμονο και απαιτητικό κοινό στις ΗΠΑ, χωρίς μάλιστα να έχουν αναδείξει κάποια καλή ομάδα στην αθλητική ιστορία της πόλης. Το “περίμενε” για την εξέλιξη του Wentz είναι σίγουρα κάτι που θα προκαλέσει πολλά νεύρα στην πόλη.
Νο 3, San Diego Chargers: DE Joey Bosa. Η πρώτη μεγάλη έκπληξη του draft. Όσο καλός και δυναμικός και να είναι το τέρας που λέγεται Bosa, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι έπαιζε σε ένα 4-3 σύστημα ως DE. Ο σωματότυπος του είναι άλλωστε ιδανικός γι’ αυτή τη θέση. Στους Chargers που παίζει 3-4 είτε θα πρέπει να παίξει DE στη γραμμή και να αντιμετωπίζει δυνατότερους αντιπάλους ή ντουμπλαρίσματα, είτε OLB και να τρέχει πίσω από γρηγορότερους αντιπάλους. Το ευχάριστο σενάριο για τον Bosa είναι να αλλάξουν σύστημα στους Chargers ή να εξελιχθεί σε δεύτερο JJ Watt. Το δυσάρεστο είναι να θαφτεί το ταλέντο του στο λάθος σύστημα και να απογοητευτεί. Το παράδοξο της απόφασης των Chargers ήταν ότι ο DeForest Buckner που ταίριαζε περισσότερο στο σύστημα τους ήταν διαθέσιμος αλλά τον προσπέρασαν.
Νο 4, Dallas Cowboys: RB Ezekiel Elliott. Same Old Cowboys! Πόσο λάθος μπορεί να είναι η επιλογή του καλύτερου RB στο φετινό draft; Στην περίπτωση των Cowboys, μεγάλo! Οι Cowboys μπορούσαν να διαλέξουν ένα σωρό αμυντικούς παίκτες που θα ανέβαζαν την άμυνα τους από το 3 στο 8, εκμεταλεύοντας το τέταρτο pick του δεύτερου γύρου επιλέγοντας τον RB Derrick Henry της Alabama, ανεβάζοντας το running game τους από το 8 στο 9. Αντ’ αυτού διάλεξαν τον Elliott για να ανεβάσουν το running game από το 8 στο 10. Είναι τέτοια η ποιότητα της O-line της ομάδας όπου ακόμα και ένας μέτριος QB μπορούσε να κάνει τεράστια νούμερα. Όταν ο DeMarco Murray έπαιζε στην ομάδα, η πρώτη φορά που τον ακουμπούσε η άμυνα ήταν 5 με 10 γιάρδες μπροστά από τη line of scrimmage. Όσο καλός και να είναι ο Elliott, και είναι πραγματικά καλός, παραμένει RB. H διάρκεια ενός RB στο NFL είναι σαφώς μικρότερη από άλλες θέσεις ανάγκης της ανάγκης. Ο τελευταίος RB που επιλέχθηκε τόσο ψηλά ήταν ο Trent Richarsdon από τους… σοφούς Browns. Τέλος, ποια ήταν η τελευταία ομάδα που κέρδισε το πρωτάθλημα ή έστω βγήκε στα playoffs με μόνο έναν WR στο passing game και με κακή άμυνα; Πιθανότατα οι ίδιο οι Cowboys στις αρχές των ’90s, αλλά πλέον το παιχνίδι έχει αλλάξει.
No 5, Jacksonville Jaguars: CB Jaelen Ramsey. Οι Jaguars πρέπει να πανηγύρισαν με την επιλογή του Elliott από τους Cowboys. Μία ομάδα που είχε κενά και στη θέση του Safety και σ’ αυτήν του CB, άφησε μέσα από τα χέρια της έναν από τους καλύτερους και πιο προικισμένους αθλητές στο παιχνίδι, ο οποίος μπορούσε να καλύψει τις δύο αυτές θέσεις. Παρόμοια κενά είχαν και οι Jaguars του Gus Bradley, ο οποίος όμως έμαθε να εκτιμά αυτού του είδους τους DBs κατά τη θητεία του στο Seattle και δε θα άφηνε τον Ramsey να του ξεφύγει. Το αδύναμο unit των Jaguars με ένα μόνο pick βελτιώθηκε αισθητά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι φέτος θα είναι πρακτικά rookie και το περσινό pick (Νο3) Donta Fowler Jr. Η εντυπωσιακή ενίσχυση του Jacksonville συνεχίζεται!
No 6, Baltimore Ravens: OT Ronnie Stanley. Επιτέλους οι Ravens επένδυσαν σε έναν Tackle. Οι πιο πρόσφατες προσπάθειες να καλύψουν τη θέση έφεραν βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Το μεγάλο συμβόλαιο στον QB Joe Flacco και τα τελευταία picks πρώτου γύρου που επενδύθηκαν στην άμυνα έκαναν αναγκαία στην ενίσχυση στα άκρα της O-line. O Stanley είναι μεν πιο αργός και χειρότερος από τον Tunsil στην προστασία της πάσας, αλλά καλύτερος στο running game. Μία old-faschioned ομάδα σαν τους Ravens δε θα το παρέβλεπε αυτό.
No 7, San Fransico: DE DeForest Buckner. Μετά τον Erik Armstead οι 49ers έκαναν άλλο ένα βήμα για την ενίσχυση της άμυνας τους με έναν από τους πιο αθλητικούς, ταλαντούχους και πολύπλευρους αμυντικούς παίκτες. Παρά τα προβλήματα στη θέση του QB, οι niners ήξεραν ότι βρίσκονται αρκετά picks μακριά από να είναι διεκδικητές στην ανταγωνιστική NFC West και έτσι επέλεξαν τον καλύτερο διαθέσιμο παίκτη, αφήνοντας για επόμενους γύρους ή επόμενο draft τις επιλογές ανάγκης/θέσης.
Νο 8, Tennessee Titans: OT Jack Conklin. Καλός αθλητής με καλή τεχνική, με την προοπτική να γίνει και καλός παίκτης στο υψηλό επίπεδο. Κάλυψη της ανάγκης για OT, η οποία δεν ήταν υποχρεωτικά για ανάγκη LT μετά την επιλογή του Taylor Lewan στο προπέρσινο draft. Το ερώτημα όμως είναι γιατί όχι τον Tunsil που μέχρι πριν από λίγους μήνες ήταν η Νο1 επιλογή τους; Η απάντηση ήρθε στο twitter όπου ο λογαριασμός του τελευταίος φιλοξένησε ένα βίντεο του να καπνίζει μαριχουάνα σε μία μάσκα… Το σαμποτάζ στον Tunsil με το χακάρισμα του λογαριασμού του, έγινε τελευταία στιγμή και δεν του δόθηκε η δυνατότητα να απολογηθεί κι έτσι ακολούθησε η ελεύθερη του πτώση. Στο δεύτερο ερώτημα για το trade up με τους Browns, η απάντηση είναι το ενδιαφέρον των Giants στο Νο10 για την περίπτωση του.
No 9, Chicago Bears: OLB Leonard Floyd. Σε ένα δεύτερο συνεχόμενο trade οι Bears ανέβηκαν δύο θέσεις να προλάβουν κι εκείνοι τους Giants στην επιλογή του Leonard Floyd. Ο Floyd ταιριάζει γάντι στο 3-4 που παίζουν οι Bears υπό τον John Fox. Ο σωματότυπος του και τα αθλητικά του προσόντα του εγγυούνται χρόνο συμμετοχής, αρχικά στα sub packages και στη συνέχεια ως βασικό. Αν και υπήρχαν πιο πολυδιαφημισμένοι και πιο παραγωγικοί παίκτες από τον Floyd μέχρι σ’ εκείνο το σημείο διαθέσιμοι, εκείνος ήταν αυτός που ταίριαζε γάντι στη θέση.
Νο 10, New York Giants: CB Eli Apple. Αν και η θέση του CB δεν πρέπει να ήταν ψηλά στην προτεραιότητα των Giants, η απουσία των παικτών που “σημάδευαν” οι Γίγαντες σε συνδυασμό με το tweet καταδίκη του Tunsil, τους έφεραν σε δύσκολη θέση. Η επιλογή τους ήταν τελικά ο CB Eli Apple. Καλός παίκτης, σε νορμάλ μέγεθος για CB και κατά πολλούς εκείνος με τα καλύτερα προσόντα στο μαρκάρισμα. Μπορεί το Νο1ο της ομάδας να μοιάζει αρκετά υψηλό για την αξία του, αλλά σε μία εποχή που οι ομάδες διψούν για ικανούς CB, είναι λογικό το reach για τον Apple. Αν περίμεναν τον B’ γύρο οι Giants δε θα έβρισκαν κάποιον αντάξιο του. Αντίθετα τέτοιο βάθος υπάρχει στις άλλες θέσεις.
Ν0 11, Tampa Bay Buccaneers: CB Vernon Hargreaves. Μετά το κόψιμο του Darrelle Revis, ο οποίος έκατσε μόλις ένα χρόνο στην Tampa, οι Bucs δεν είχαν βρει κάποιον αξιόπιστο CB. Φιλοδοξούν αυτός να είναι ο Hargreaves, ο οποίος ήταν για πολλούς ο 2ος καλύτερος CB στο draft. Καλά coverage skills, καλός αθλητής μένει μόνο να δούμε πως μπορεί να παίζει στη ζώνη που χρησιμοποιούν οι Bucs. Με βάση την πέραση των CBs και το βάθος στις θέσεις της D-line, ήταν σοφή κίνηση η επιλογή ενός CB και η αναβολή της επιλογής ενός DE για επόμενους γύρους.
No 12, New Orleans Saints: DT Sheldon Rankins. Ήθελαν DT και πήραν έναν καλό DT, σε καλό σημείο στο draft. Δυστυχώς για την ομάδα θα χρειαστούν πολλά τέτοια picks για να επιστρέψει η άμυνα των Saints έστω σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο. Θα χρειαστούν επίσης και πολλοί rookies χαμηλότερων γύρων (οι οποίοι δεν επιβαρύνουν τόσο πολύ το cap) να αναλάβουν ρόλους βασικών για να μπορέσει να ορθοποδήσει η άμυνα. Μία άμυνα χωρίς πολύ ταλέντο, χωρίς σωστό καταμερισμό ρόλων και φυσικά χωρίς οικονομική ισορροπία.
No 13, Miami Dolphins: LT Laremy Tunsil. O πρωταγωνιστής της βραδιάς βρήκε λιμάνι στο Miami. Μία ομάδα αφοσιωμένη στο passing παιχνίδι όπου ειδικεύεται. Αγωνιστικά δεν υπάρχουν αμφιβολίες για τον Tunsil. Μπορεί να ξεκινήσει απέναντι από τον Branden Albert στη θέση του δεξιού Tackle και να περάσει σταδιακά στη φυσική του θέση, αριστερά. Το ερώτημα είναι βέβαια το κατά πόσον θα είναι αγωνιστικά διαθέσιμος. Από χθες ο Tunsil είναι παίκτης του NFL, κάτι που σημαίνει ότι ενδεχόμενη τιμωρία του βρίσκεται στα χέρια του Roger Goodel και μπορεί να του κοστίσει κάποιες αγωνιστικές. Αυτό όμως δεν πτόησε τους Dolphins, οι οποίοι θα πρέπει να μην πίστευαν στην τύχη τους, όταν τον είδαν να κατρακυλά στο Νο13.
No 14, Oakland Raiders: S Karl Joseph. Ο Reggie Nelson είναι 33 χρονών.Τα χρόνια που μπορεί να προσφέρει είναι περιορισμένα. Τι καλύτερο λοιπόν για τους Raiders να επιλέξουν άλλον έναν Safety, ο οποίος μπορεί να μαθητεύσει λίγο δίπλα στον Nelson και στη συνέχεια να είναι εκείνος ο διάδοχος του hall of famer, Charles Woodson. Ο Joseph είναι αρκετά αθλητικός και πριν τον τραυματισμό του (ρήξη χιαστών) αποτελούσε τον καλύτερο safety της γενιάς του. Μπορεί να αποτελέσει έναν ηγέτη στην άμυνα με το στύλ του να ταιριάζει απόλυτα στους Raiders. Ίσως η επιλογή του στο Νο14 να φαίνεται λίγο τραβηγμένη, αλλά ένας υγιής Joseph θα δικαιώσει τις προσδοκίες.
No 15, Cleveland Browns, WR Corey Coleman. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο για τους Browns. Το γεγονός ότι έκαναν δύο φορές trade down από το Νο2 pick ή ότι πήραν έναν WR, όταν στο ρόστερ τους δεν είχαν ούτε έναν. Παρά τα ευχάριστα του Α’ γύρου, για να γίνουν ομάδα οι Browns χρειάζονται πολλά ακόμα πετυχημένα picks, τόσο στους επόμενους γύρους του φετινούς όσο και στο επόμενο draft. Με τον RGIII στην θέση του QB, o Coleman δήλωσε ευτυχισμένος που επιτέλους θα μπορέσει να συνεργαστεί μαζί του, έπειτα από την κοινή τουςς θητεία στο Baylor. Oι Browns απέκτησαν έναν playmaker WR o οποίος μπορέι να σκοράρει αρκετά touchdown.
No 16, Detroit Lions: LT Taylor Decker. Η ενίσχυση της O-line των Lions συνεχίστηκε και στον φετινό Α’ γύρο με την επιλογή ενός εκ των λίγων ποιοτικών OTs που είχαν μείνει διαθέσιμοι. O Decker είναι ένας παραδοσιακός Tackle, δυνατός, βρώμικος και με καλή τεχνική. Οι Lions θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει έναν CB, αλλά με τους τρεις κορυφαίους της θέσεις να έχουν ήδη επιλεχθεί, ένας τέταρτος CB μόλις στο Νο16 θα ήταν υπερβολή.
No 17, Atlanta Falcons: S Keanu Neal. Οι Falcons θα μπορούσαν να είχαν διαλέξει οτιδήποτε στην άμυνα και να είχε νόημα. Τα κενά τους και φέτος ήταν τεράστια. Μετά τις προσθήκες των τελευταίων δύο χρόνων στην D-line, η απόκτηση ενός Safety έχει λογική. Ειδικά ο Neal μπορεί να κάνει άμεσα τη διαφορά σε αυτό το ρόστερ.
Νο 18, Indianapolis Colts: C Ryan Kelly. Το καλύτερο fit του draft. Για χρόνια οι Colts δεν είχαν ενισχυθεί στο εσωτερικό της O-line. Με τον Kelly ενισχύονται ταυτόχρονα και στις τρεις θέσεις. Ικανότατος μπλοκέρ, έξυπνος και με παραστάσεις μπορεί να αποτελέσει στον Andrew Luck ότι και ο Jeff Saturday στον Peyton Manning και φυσικά από τη στιγμή που επιλέχθηκε έχει κερδίσει θέση βασικού.
No 19, Buffalo Bills: DE Shaq Lawson. Ο Mario Williams είναι παρελθόν. Παρά τις φήμες για επιλογή LB ή QB, θέση του DE έπρεπε άμεσα να καλυφθεί. Άλλωστε οι Bills ήταν, είναι και φιλοδοξούν να εξακολουθήσουν να είμαι μία ομάδα που βασίζεται στη D-line. Ο Lawson είναι καθολικά αποδεκτός ως ένας από τους κορυφαίους pass rushers. Πλέον πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να χωρέσει σε όλα τα σχήματα του Rex Ryan. Ειδικότερα στην 3-4 βασική άμυνα των Bills.
No 20, New York Jets: LB Darron Lee. Η συλλογή ταλέντου στην άμυνα των Jets συνεχίζεται. Παρά το γεγονός ότι η Νο 1 ανάγκη ήταν ένας pass rusher, η άμυνα ενισχύθηκε τα μέγιστα με έναν σπάνια αθλητικό LB που μπορεί να παίξει και εσωτερικά και εξωτερικά στην τετράδα των LBs. Για άλλη μία χρονιά οι Jets επέλεξαν τον καλύτερο διαθέσιμο παίκτη. Έναν παίκτη που μπορεί να μείνει στη Νέα Υόρκη για δέκα χρόνια.
No 21, Houston Texans: WR Will Fuller. Οι Texans κινήθηκαν στην offseason για τους QB Osweiler και RB Miller. Με την πρώτη τους επιλογή στο draft ενίσχυσαν περαιτέρω την επίθεση με έναν από τους καλύτερους deep-threat WRs που έχουν βγει στα τελευταία draft. Αν ο Fuller επιβεβαιώσει στο ελάχιστο τις προσδοκίες, τότε η επίθεση των Texans θα σταματήσει να είναι το one-man-show του DeAndre Hopkins. Η προσπάθεια ενίσχυσης των Texans στην επίθεση δηλώνει ξεκάθαρα την πρόθεση της ομάδας να έχει ένα ισορροπημένο σύνολο και να μην βασίζει τα πάντα στην άμυνα. Ακόμη και αν υπάρχει μεγάλη εξάρτηση από τον JJ Watt και μεγάλα κενά στο αμυντικό σύνολο.
No 22, Washington Redskins: WR Josh Doctson. Μία επιλογή έκπληξη όχι τόσο για την αξία του παίκτη, αλλά επειδή οι Redskins θα μπορούσαν να είχαν ενισχυθεί αλλού. Η μετοχή του Doctson θα ήταν πολύ υψηλότερη αν αγωνιζόταν σε άλλο κολέγιο και όχι στο TCU. Πρόκειται για ένα ακόμα όπλο στη Redzone, κάτι που φυσικά κάνει ακόμα πιο ελκυστική τη θέση του QB στη Washington μετά τη φετινή χρονιά, είτε αυτός είναι ο Cousins του οποίου η franchise tag λήγει το ερχόμενο καλοκαίρι, είτε κάποιος άλλος. Mε τους DeSean Jackson και Pierre Garcon να μεγαλώνουν, ο Doctson αποτελεί το μέλλον της ομάδας. ILB, NT, DE, G, S είναι μερικές από τις θέσεις που άφησαν για τους επόμενους γύρους.
No 23, Minnesota Vikings: WR Laquon Treadwell. Το γεγονός ότι ο Treadwell επιλέχθηκε τέταρτος WR στο draft, είναι ένα δείγμα για το πόσο ισορροπημένη ήταν η φουρνιά των WRs φέτος στις κορυφαίες της θέσεις. Για πολλούς ο Treadwell ήταν ο κορυφαίους, αλλά για τους Browns, Texans και Redskins δεν ήταν. Η αδυναμία ενός παίκτη που θεωρητικά είναι πλήρης, είναι τα drops. Στη Minnesota φιλοδοξούν να τον κάνουν τον Νο1 WR του Bridgewater κι αυτό σημαίνει ότι θα τροφοδοτείται πολύ συχνότερα απ’ ότι στο κολέγιο. Ίσως μέσω του αυξημένου ρόλου του να ξεπεράσει το πρόβλημα του.
No 24, Cincinnati Bengals: CB William Jackson III. Μετά από τις αποχωρήσεις στη secondary, οι Bengals έκαναν άλλη μία σωστή κίνηση. Η απόκτηση του κορυφαίου σε εκείνο το σημείο CB ήταν προτεραιότητα για μία ομάδα με το πλουσιότερο σε ταλέντο ρόστερ. Οι Bengals από περίγελος του NFL στο draft, μετά τις επιλογές του AJ Green και του Andy Dalton έχουν γίνει η ομάδα με τις ωριμότερες επιλογές.
No 25, Pittsburgh Steelers: CB Artie Burns. Οι Steelers ίσως ήταν η καλύτερη ομάδα για τον Burns. Έναν άγουρο παίκτη που αναλώθηκε ίσως περισσότερο απ’ ότι έπρεπε στο κολέγιο με το στίβο και δεν απέκτησε την τεχνική που απαιτεί η θέση του CB στο NFL. Οι Steelers βασίστηκαν περισσότερο στα αθλητικά του προσόντα και πόνταραν στην εμπειρία του προπονητικού τους επιτελείου να τον κάνουν ολοκληρωμένο παίκτη. Πρόκειται για έναν rookie που θα δει φέτος μικρό χρόνο συμμετοχής αλλά μπορεί να τρίβουμε τα μάτια μας από την επόμενη σεζόν και μετά. Το Pittsburgh ρίσκαρε με την επιλογή του μιας και υπήρχαν άλλες επιλογές σε άλλες θέσεις ανάγκης της ομάδας.
No 26, Denver Broncos: QB Paxton Lynch. Παρά την μαζική φυγή βασικών παικτών σε όλες τις θέσεις από το Denver, παρά τις έντονες προσπάθειες του John Elway να κρατήσει τους πιο απαραίτητους, τα κενά στο ρόστερ των πρωταθλητών είναι τεράστια. Και φυσικά δεν υπάρχει μεγαλύτερο κενό από εκείνο στη θέση του QB. Η απόκτηση του Mark Sanchez δεν έπειθε κανέναν ότι θα ήταν μία μόνιμη λύση. Αμέσως μετά το trade με τους Eagles, υπήρχαν φήμες για trade με τον Kaepernick των 49ers. Τέλος ήρθε το draft για να δώσει τη λύση. Ο 3ος καλύτερος QB της φετινής τάξης, Paxton Lynch, επιλέχθηκε στο Νο25 μία παρόμοια θέση με την επιλογή του Tim Τebow το 2011. Το pick αυτό δεν ήταν φυσικά pick αξίας, αλλά pick ανάγκης. Ακόμη όμως και με την επιλογή του Lynch, οι Broncos δεν έχουν έτοιμο QB και ίσως χρειαστεί να βασιστούν στον Sanchez για μερικά παιχνίδια.
No 27, Green Bay Packers: DT Kenny Clark. Ένα pick έκπληξη όχι τόσο για τη θέση που χρειάστηκε να καλύψουν, αλλά για τον παίκτη που επέλεξαν να την καλύψει. Η φυγή του BJ Raji, ενός κλασικού NT στο 3-4 σύστημα του Dom Capers, έκανε πολλούς να υποθέσουν ότι καθαρόαιμοι NTs όπως ο Billings και ο Reed θα ήταν οι αντικαταστάτες. Ειδικότερα όταν άλλες ομάδες με παρόμοιες ανάγκες όπως οι Redskins και οι Steelers δεν επέλεξαν ΝΤ. Οι Packers όμως είναι μία ξεχωριστή περίπτωση στο draft. Έχουν τους δικούς τους κανόνες, τα δικά τους κριτήρια, τη δική τους τακτική και φυσικά δεν ανεβοκατεβαίνουν. Μένει να δούμε στο γήπεδο πόσο θα τους δικαιώσει ο Clark.
No 28, San Francisco 49ers: G Joshua Garrett. Ο Chip Kelly συνέχισε και στη νέα του ομάδα την προσφιλή του τακτική να επιλέγει παίκτες από την PAC 12 κατηγορία του κολεγιακού. Μετά τον DeForest Buckner που επέλεξαν με το δικό τους pick οι 49ers στο Νο7, ο Kelly έκανε trade up με τους Chiefs για να επιλέξει τον Garrett του Stanford. Έναν αναμφίβολα επιβλητικό guard που ειδικεύεται στο running game. Χρήσιμος για τους niners, οι οποίοι πιθανότατα ήθελαν να διαλέξουν μπροστά από τους Seahawks, τους Rams, τους Eagles, τους Chargers και τους Jaguars που θεωρητικά όλοι κυνηγούσαν Guards και βρίσκονταν μπροστά από το pick τους στο B’ γύρο.
No 29, Arizona Cardinals: DT Robert Nkemdiche. Δεν υπήρχε καλύτερη ομάδα από τους Cardinals για να φιλοξενήσει τον “προβληματικό” εκτός γηπέδων Nkemdiche. Αγωνιστικά πρόκειται για έναν από τους ταλαντούχους και επιβλητικούς DTs του draft. Η Αριζόνα έχει βάλει στον ίσιο δρόμο τον Honeybudger και έχει την ομάδα να δώσει κίνητρο στον Nkemdiche και να του ανοίξει αγωνιστικά την όρεξη. Με σοβαρούς παίκτες δίπλα του όπως ο Calais Cambell και ο Chandler Jones, τόσο η δική του επιτυχία όσο και εκείνη τη D-line των Cardinals είναι δεδομένη. Μία από τις καλύτερες κινήσεις όχι απλά του draft, αλλά και της offseason.
No 30, Carolina Panthers: DT Vernon Butler. Με τον Josh Norman να αφήνεται ελεύθερος θα περίμενε κανείς τους Panthers να κυνηγήσουν πιο δυναμικά κάποιον CB. Αντ’ αυτού προτίμησαν να επιλέξουν έναν όχι και τόσο αναγνωρίσιμο DT, σε μία θέση που απολαμβάνουν ικανοποιητικό βάθος.
No 31, Seattle Seahawks: G Germain Ifedi. Επιτέλους οι Seahawks έμειναν στον Α’ γύρο, ακόμη και μετά το trade down τους. O Ifedi τους επιτρέπει να αντικαταστήσουν τον Carpenter που έχασαν πέρσι. Το δυνατό χαρτί της ομάδας υπήρξε το running game είτε παίζει ο Lynch είτε όχι. Οι Seahawks χρειάζονται επίσης και ένα καλό DT, τον οποίο λογικά θα επιλέξουν τη δεύτερη ημέρα. Σ’ εκείνη τη θέση υλικό υπάρχει.
