Η regular season του 2014 έχει εδώ και καιρό τελειώσει. Οι διαφορές στο πως παρουσιάστηκαν οι ομάδες σε σχέση με το 2013 ήταν πολλές όπως και κάθε χρόνο. Στο παρόν άρθρο όμως ξεχωρίσαμε τις 9 πιο έκδηλες και σας τις παρουσιάζουμε:
9. Η κάθετη πτώση των 49ersΤο πρόβλημα για τους 49ers το 2014 ήταν οι τραυματισμοί. Όχι πως η ομάδα του San francisco είχε περισσότερους από άλλες ομάδες, απλά τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχε βάθος στην ομάδα. Οι απουσίες των Navarro Bowman και Patrick Willis ήταν οι πιο εμφανής σε μία IR λίστα που στο τέλος της σεζόν φιλοξενούσε 23 παίκτες! Παρά το γεγονός ότι η ομάδα είχε αρκετά picks τα τελευταία χρόνια στο draft, οι παίκτες που επιλέχθηκαν (με λαμπρή εξαίρεση τον Borland) δεν έχουν καταφέρει να ανταποκριθούν ως βασικοί. Το γεγονός αυτό έκανε την ομάδα τα τελευταία χρόνια συνεχώς όλο και πιο εξαρτημένη από τους βετεράνους της. Με την άμυνα να μην είναι όσο επιβλητική όσο στο παρελθόν, έπεσε μεγαλύτερο βάρος στην επίθεση. Το επιθετικό σύνολο της ομάδας ήταν ένα έκτρωμα. Η O-line της ομάδας έδωσε 52 sacks (!!), ο Kaepernick έκανε 15 turnovers, ο ΤΕ Davis ήταν εξαφανισμένος και oi WRs, Bolden και Crabtree, έκαναν τις χειρότερες τους σεζόν τα τελευταία χρόνια. Ήταν λοιπόν φυσικό η επίθεση στο σύνολο της να τερματίσει 30η σε passing γιάρδες, 20η σε συνολικές γιάρδες και 25η σε πόντους ανάμεσα στις 32 ομάδες του NFL.
Οι 49ers είχαν απειληθεί και πέρσι από τους Cardinals του Bruce Arians (οι οποίοι φέτος παραλίγο να τερματίσουν πρώτοι στην NFC) και φυσικά τους πρωταθλητές Seahawks. Ακόμα και οι Rams 2 χρόνια πριν είχαν προκαλέσει μία ήττα και μία ισοπαλία στην ομάδα του Harbaugh. Η ομάδα λοιπόν δεν κατάφερε να βελτιωθεί όσο οι άμεσοι αντίπαλοι της. Το 2014 είδε τους Niners να έχουν ένα 2-4 ρεκόρ εντός της NFC West, το οποίο θα μπορούσε να είναι κάλλιστα 1-5 αν στους Cardinals δεν είχαν συσσωρευτεί τόσοι τραυματισμοί και το χειρότερο ήταν πως οι ήττες ήρθαν σχετικά εύκολα. Στα προηγούμενα τρία χρόνια της θητείας του Harbaugh οι 49ers είχαν ρεκόρ: 13-3 (2011), 11-4-1 (2012) και 12-4 (2013). Όπως μπορεί να διαπιστώσει εύκολα κανείς τα ρεκόρ εκείνα ήταν γύρω στο 75%. Για να πέσει αυτό το ποσοστό στο 50% του 8-8 ρεκόρ αποκλείεται να φταίει μόνο ένας παράγοντας και δυστυχώς για την ομάδα η πτώση αναμένεται να έχει και συνέχεια. Η αλλαγή του προπονητή, η ηλικία των βετεράνων, η ανεπάρκεια του πάγκου και τα μεγάλα συμβόλαια όλα αποτελούν υποψήφιους λόγους.
8. Η εκπληκτική σεζόν των Cardinals Η περσινή χρονιά του 10-6 τους άφησε έξω από τα playoffs οριακά. Με τους Seahawks να αναδεικνύονται πρωταθλητές, τους 49ers να συμμετέχουν για 3η συνεχόμενη φορά στον τελικό της NFC και τους Rams να κλέβουν την παράσταση σε άλλο ένα draft, οι Cardinals έπρεπε να επιτύχουν στις περισσότερες κινήσεις τους στη φετινή offseason για να είναι ανταγωνιστικοί. Όχι απλά το κατάφεραν αλλά στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν κυριάρχησαν! Η ομάδα του Bruce Arians ξεκίνησε τη σεζόν με 3 βασικούς QBs, τους Carson Palmer, Drew Stanton και τον rookie Logan Thomas. Η χρονιά τελείωσε με τον Ryan Lindley να παίζει σε αγώνα playoffs… Αυτό θα μπορούσε να συνοψίσει το πόσο άτυχοι ήταν οι Cardinals στους τραυματισμούς. Σημαντικότερο πλήγμα για την ομάδα ίσως αποτέλεσε η απώλεια του RB Andre Ellington την 14η αγωνιστική, η οποία στέρησε από την ομάδα το σημαντικότερο της όπλο λίγο πριν τα playoffs. Ναι τα playoffs! Η ομάδα της πολιτείας της Αριζόνας ήξερε πολύ νωρίς ότι θα συμμετάσχει σ’ αυτά. Στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν ήταν πρώτη στην πολύ δυνατή NFC West και μάλιστα με διαφορά από τους Seahawks και τους 49ers. Η προσπέραση από τους Seahawks έγινε την 16η αγωνιστική στο μεταξύ τους παιχνίδι. Για να καταφέρουν μάλιστα οι Cardinals να πετύχουν την πρόκριση πέτυχαν πολύ σημαντικές νίκες. Εντός έδρας κέρδισαν τους Lions, Eagles, 49ers και Chargers και εκτός έδρας κέρδισαν τους Rams, τους Cowboys και τους Giants. Όπως και οι υπόλοιπες ομάδες της NFC West έτσι και εκείνοι είχαν ένα από τα δυσκολότερα προγράμματα στο NFL (8οι στο Strength of Schedule με 0,547). Μπορεί λοιπόν η διαφορά της σεζόν 2013 με αυτής του 2014 να βελτίωσε το ρεκόρ της ομάδας κατά μόνο μία νίκη (10-6 στο 11-5), αλλά συνολικά οι Cardinals βγήκαν νικητές χάρις φυσικά στην πρόκριση στα playoffs, στην ανθεκτικότητα τους στις διάφορες ατυχίες και στη συνολική μαχητική τους εικόνα. 7. Τo λίφτινγκ των PatriotsΑπό την αρχή της θητείας του Belichick μέχρι το 2008, οι Patriots είχαν συλλέξει ένα κορμό αμυντικών βετεράνων που εφάρμοζαν τέλεια όσο τους ζητούσε ο Belichick. Η πολύ καλή άμυνα σε συνδυασμό με τον δευτεροετή το 2001 QB Tom Brady, έκαναν την ομάδα ισορροπημένη και της επέτρεψαν να μπορεί αν προσαρομοστεί απέναντι σε κάθε αντίπαλο και να κερδίσει 3 Super Bowls. Μετά τον χαμένο τελικό της AFC από τους Colts του Manning το 2006, η επίθεση μάζεψε στη free agency για να δώσει όπλα στον Brady τα οποία του είχαν λείψει τα τελευταία 2 χρόνια. Αποτέλεσμα είναι να σχεδιαστεί μία αηττητη ομάδα που διέθετε μία πολύ καλή άμυνα στα τελειώματα της και μία φανταστική επίθεση στο ξεκίνημα, η οποία τερμάτισε έφτασε αηττητη στο Super Bowl το 2007, όπου και έχασε. Για την επομενη τριετία οι Pats πίστευαν ότι θα τα κατάφερναν μόνο με την επίθεση τους, αλλά οι αποτυχίες ανάγκασαν τον Belichick να ξεκινήσει μία προσπάθεια αναδόμησης της άμυνας.
Η αρχή για την ομάδα έγινε με τις προσθήκες των Chandler Jones, Donta Hightower και Jamie Collins στα δύο προηγούμενα drafts οι οποίες ενίσχυσαν εντυπωσιακά τη front seven. Επειδή όμως οι σύγχρονοι κανόνες του αθλήματος ευνοούν το passing game, η ομάδα έπρεπε επειγόντως να ενισχύσει την secondary της.
Η διαφορά λοιπόν του 2014 από τις προηγούμενες χρονιές είναι η παρουσία του Darrelle Revis στην μία πλάγια γραμμή, η οποία δίνει τη δυνατότητα στην υπόλοιπη άμυνα να παίξει πιο ελεύθερα. Με τον Revis βασικό κάνουν πολύ καλή χρονιά και άλλοι DBs όπως ο FS Devin McCourty. Ως συμπλήρωμα στον McCourty η ομάδα έχει τον Brandon Browner, έναν πανύψηλο και δυνατό CB για ειδικές αποστολές ο οποίος εξειδικεύεται στα δυνατά χτυπήματα και .. στα penalties.
Με εξαίρεση ένα εντυπωσιακό ξέσπασμα στα μισά της χρονιάς, η επίθεση των Patriots παρά τα μεγάλα ονόματα δεν παίζει στα επίπεδα του παρελθόντος. Το μεγαλύτερο μερίδιο στις 12 φετινές νίκες των Patriots έχει η άμυνα της ομάδας που άλλοτε σταματούσε επιθέσεις και άλλοτε έκλεβε την μπάλα και την έδινε στην επίθεση για να σκοράρει. Με άλλα λόγια οι Patriots ξεκίνησαν ως μία ισορροπημένη ομάδα με πρωταγωνιστές κυρίως στην άμυνα, μετεξελίχθηκαν σε επιθετική υπερδύναμη και πλέον έχουν επιστρέψει στο να είναι και πάλι ισορροπημένη.
6. Το running game των CowboysΟι Cowboys φέτος θύμισαν early 90’s με τον τρόπο που αγωνίζονταν στην επίθεση. Ο Dez Bryant έπαιζε το ρόλο του Irwin και ο Demarcus Murray το ρόλο του Emmit Smith. Αν οι συγκρίσεις ακούγονται υπερβολικές, φταίνε 3 πράγματα. Το πρώτο είναι ότι τα παλιά αστέρια των Cowboys έχουν αποκτήσει με το πέρασμα των ετών και την παρουσία τους στην τηλεόραση, διαστάσεις θρύλου. Το δεύτερο είναι ότι οι Bryant και Murray δεν έχουν κερδίσει ακόμα 3 δαχτυλίδια, για την ακρίβεια δεν έχουν κερδίσει ούτε καν το πρώτο. Το τρίτο και τελευταίο είναι ότι το 2014 ήταν η πρώτη μόλις σεζόν που είδαμε την επίθεση των Cowboys να παίζει έτσι, ενώ οι προκάτοχοι τους έπαιζαν για κάμποσα χρόνια σ’ αυτά τα επίπεδα. Αυτό που ίσως βοηθήσει τη σύγκριση είναι τα φετινά νούμερα των δύο παικτών. O Bryant τελείωσε με 1320 γιάρδες και 16 TDs, ενώ ο Murray με 1845 rushing γιάρδες και 13 TDs.
Η βασική διαφορά λοιπόν που μετέτρεψε την επίθεση των Cowboys από μία καλή επίθεση σε μία από τις κορυφαίες, ήταν το running game. Το οξύμωρο όμως είναι πως χρειάστηκε μόλις ένας παίκτης για να αλλάξουν η φιλοσοφία και οι προτεραιότητες της επίθεσης. Παρά λοιπόν το γεγονός ότι με την επιλογή του C Frederick στον πρώτο γύρο και τις υποσχέσεις run την περασμένη σεζόν, οι Cowboys δεν κατάφεραν να είναι τόσο ισορροπημένοι. Η μετάβαση από το Νο 24 στο Νο 2 του NFL σε rushing γιάρδες, οφείλεται στον για πολλούς rookie of the year, OG Zach Martin. Η παρουσία του Martin σταθεροποίησε την ήδη ταλαντούχα O-line. Χαρακτηριστική είναι η στατιστική κατηγορία με τον αριθμό των προσπαθειών για run οι οποίες εκτοξεύτηκαν από τις 336 το 2013 (31οι στο NFL) στις 508 (3οι στο NFL). Το να τρέξουν τόσες περισσότερες running προσπάθειες οι Cowboys δείχνει τη συνέπεια, τη σταθερότητα και την ανθεκτικότητα τόσο της O-line όσο και του Murray που ανέλαβε τη μερίδα του λέοντος στα κουβαλήματα. Μπορεί λοιπόν η σεζόν να έχει τελειώσει για τους Cowboys, αλλά η επιλογή του Martin και όχι του Johnny Manziel έχει ήδη αποδειχθεί σοφότερη.
5. Η επίθεση των Saints. Από που να αρχίσει κανείς… Από τα 30 δοσμένα sacks και τα 81 QB hits της O-line; Τις 17 intercepted πάσες του Brees; Tις μόλις 889 γιάρδες και τα 10 TDs του Graham (περίπου τα 2/3 της περσινής του παραγωγής σε σχεδόν ίδιο αριθμό υποδοχών); Την ανυπαρξία ενός Endzone target; Την επιμονή σε παλιοσειρές όπως ο Colston και ο Meachem; Με εξαίρεση τον Mark Ingram, ο οποίος έπαιζε για το επόμενο του συμβόλαιο μίας και μένει free agents σε μερικές εβδομάδες, η υπόλοιπη επίθεση των Saints έδειξε εντονότατα σημάδια παρακμής. Η βελτίωση του running game έκανε τα φετινά νούμερα να μοιάζουν ίδια με τα περσινά αλλά δεν υπήρχαν ανάλογα αποτελέσματα. Οι Saints ανέβηκαν από την 4η θέση το 2013 στην 1η θέση φέτος στις συνολικές γιάρδες και να είναι στα ίδια επίπεδα όσον αφορά τους πόντους (10η και 9η θέση την τελευταία διετία). Η διαφορά λοιπόν ανάμεσα στο 11-5 ρεκόρ του 2013 και το 7-9 του 2014, είναι τα turnovers. Οι Saints είχαν 5 περισσότερα INTs (από 12 σε 17) και 6 περισσότερα χαμένα fumbles (από 7/12 χαμένα fumbels σε 13/22!). Κάποτε ο head coach Sean Payton ήταν αποδέκτης των ευσήμων για ότι καλό έκανε η εκπληκτική στο παρελθόν επίθεση των Saints. Πλέον είναι καιρός να αρχίσει να δέχεται και τις ευθύνες. 4. Η τάξη των WRs για το 2014 Ίσως η καλύτερη φουρνιά παικτών όχι μόνο στη θέση του WR αλλά γενικότερα σε όλες τις θέσεις του NFL. Ποτέ ξανά στο παρελθόν δεν είχε τόσο βάθος σε μία συγκεκριμένη θέση. Την παράσταση έκλεψαν οι 5 παίκτες που επιλέχθηκαν στον πρώτο γύρο. Τα ονόματα των Brandin Cooks (#20) και Kelvin Benjamin (#28) ήδη ακούγονταν έντονα από την preseason. Ο πρώτος έκανε εντυπωσιακά plays και είχε μία πολύ συγκομιδή σε γιάρδες αλλά όπως και η υπόλοιπη επίθεση των Saints δεν κατάφερε να σκοράρει αρκετά TDs. Ακριβώς το αντίθετο έκανε ο εντυπωσιακός στη Red Zone Benjamin με τους Panthers. Ο κορυφαίος WR στο draft, Sammy Watkins (#4) είχε προβλήματα στην αρχή, αλλά με την αλλαγή του QB έδειξε ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στο μεγάλο ρόλο που του έδωσαν οι Bills.Ο τίτλος του κορυφαίου WR της χρονιάς ανήκει σε έναν εκ των Mike Evans (#7) και Odell Beckam Jr (#12). Ο πρώτος άργησε να πάρει μπρος με τους Bucs και υπέφερε από τους μέτριους QBs της ομάδας, αλλά όταν πήρε μπρος ήταν ασταμάτητος (1051 γιάρδες και 12 TDs)! Από την άλλη πλευρά, ο Beckam είδε τις μετοχές του να απογειώνονται ύστερα από το εντυπωσιακό play κόντρα στους Cowboys και παρά το γεγονός ότι είχε χάσει τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια της ομάδας του, σημείωσε 1305 γιάρδες και 12 TDs!
Εκτός από τα πέντε γνωστά ονόματα που επιλέχθηκαν στον πρώτο γύρο, τη λίστα συμπληρώνουν και άλλοι WRs που πρωταγωνίστησαν ακόμα και σε ομάδες όπου ο ανταγωνισμός για μία θέση ήταν μεγάλος. Τέτοια παραδείγματα είναι ο Davante Adams των Packers και ο Martavis Bryant των Steelers, ο Donte Moncrief των Colts, ο Jordan Matthews των Eagles, ο John Brown των Cardinals και ο Jarvis Landry των Dolphins.
Ακόμα όμως και στις ομάδες που δεν εντυπωσίασαν υπάρχουν έκαναν την εμφάνιση τους εξαιρετικές περιπτώσεις rookie παικτών στη θέση του WR. Οι Jaguars εκτός από νέο QB επέλεξαν και τρεις rookie WRs οι οποίοι έκαναν συμπαθητική χρονιά με δεδομένα τα επιθετικά προβλήματα του συνόλου. Ο λόγος για τους Marquise Lee (2oς γύρος), Allen Robinson (2oς γύρος) και Allen Hurns (undrafted).
Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι υποσχέσεις άφησε και το δίδυμο των πρωταθλητών Seahawks, Kevin Norwood και Paul Richardson, οι οποίοι συνείσφεραν αρχικά στα special teams και μετά την αποχώρηση του Percy Harvin συνέβαλαν και στη θέση του WR αυτή καθεαυτή. Μάλιστα με τα playoffs σε εξέλιξη μπορεί να τελειώσει η σεζόν και να έχουμε ακόμη καλύτερη άποψη γι’ αυτούς.
3. Η σεζόν των Buffalo Bills Μπορεί ο Doug Marrone να επέλεξε να αποχωρήσει όσο ακόμα οι μετοχές του στο NFL ήταν υψηλές, αλλά αυτό δεν μπορεί να βγάλει τη σεζόν των Bills από τη λίστα. Το 9-7 ρεκόρ είναι το πρώτο θετικό ρεκόρ που πετυχαίνει μετά το 2004 και το οποίο την οδήγησε να ξεκολλήσει από την 4η θέση της AFC από το 2007! Μάλιστα αν δεν ήταν η οριακή ήττα από τους Raiders, τώρα θα μιλούσαμε για μία πρόκριση στα playoffs για τους Bills. Για να φτάσουν λοιπόν στην 2η θέση της κατηγορίας τους, οι Bills στηρίχθηκαν στην εκπληκτική τους άμυνα και στον παλαίμαχο πλέον Kyle Orton ο οποίος αντικατέστησε νωρίς στη σεζόν (5η αγωνιστική) τον δευτεροετή QB EJ Manuel. Η άμυνα των Bills είχε 54 sacks, τα οποία την είχαν στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας στο NFL, ενώ ήταν επίσης και 6η στα INTs. Μάλιστα κατάφερε να ξεπεράσει παραδοσιακά καλές άμυνες και να τερματίσει στην 4η θέση τόσο σε γιάρδες όσο και σε πόντους. Εκτός από το ρεκόρ, τις παλικαρίσιες εμφανίσεις, τις νίκες απέναντι σε καλές ομάδες όπως οι Packers και οι Patriots, υποσχέσεις αφήνουν και οι τραυματισμοί. Από την ομάδα έλειψαν σημαντικές μονάδες όπως ο RB CJ Spiller και ο OLB Kiko Alonso. 2. Η NFC SouthΟι κινήσεις της περασμένης offseason με την αναδόμηση των Bucaneers, το ξεσκαρτάρισμα των Saints και τις επιστροφές στους Falcons, έδειχνε ότι οι Panthers θα είχαν δύσκολο έργο να επαναλάβουν την κατάκτηση της κατηγορίας. Όμως η ομάδα του Ron Rivera τελείωσε με 7-8-1 ρεκόρ και επανέλαβε την κατάκτηση. Μάλιστα για να το πετύχει αυτό έκανε τέσσερις σερί νίκες το μήνα Δεκέμβριο, την περίοδο δηλαδή που όλες οι ομάδες παίζουν τα τελευταία ενδο division παιχνίδια τους. Με άλλα λόγια το εντυπωσιακό σερί των κακών φέτος Panthers οφείλεται στις ακόμα χειρότερες υπόλοιπες ομάδες της NFC South. Το γεγονός ότι οι Panthers χωρίς τον DE Greg Hardy και με τον QB Cam Newton να κάνει κάκιστη σεζόν, κατάφεραν να κερδίσουν την κατηγορία αποδεικνύει πόσο ανίκανοι ήταν οι υπόλοιποι διεκδικητές.
Όλες οι ομάδες της κατηγορίας σημείωσαν συνολικά 22 νίκες, η οποία είναι φυσικά η χειρότερη επίδοση στο NFL ακόμα και από την AFC South με 25 νίκες. Μάλιστα 3/4 ομάδες της κατηγορίας βρίσκονται στην τελευταία δεκάδα με τις χειρότερες άμυνες. Οι Saints είναι προτελευταίοι και οι Falcons τελευταίοι με τους Bucs να βρίσκονται οκτώ θέσεις πάνω από τον πάτο.
Οι κακές άμυνες όμως δεν ήταν κάτι νέο στην κατηγορία. Ειδικότερα οι Falcons και οι Saints είχαν παρουσιάσει στο παρελθόν καταπληκτικές επιθέσεις που φέτος εκτροχιάστηκαν από κάποιους τραυματισμούς σε παίκτες κλειδιά. Χειρότεροι από πέρσι ήταν σαφέστατα και οι Panthers οι οποίοι, παρά την εντυπωσιακή σεζόν του Kelvin Benjamin, δεν κατάφεραν να καλύψουν τα κενά των Steve Smith, Brandon LaFell και Ted Ginn.
1. Η άμυνα των Lions!Στο ξεκίνημα της σεζόν και με την απόκτηση ενός καθαρά επιθετικού head coach όπως ο Jim Cadwell, οι προσδοκίες για την άμυνα του Detroit ήταν πολύ μικρές. Το σύνολο δεν είχε να παρουσιάσει τίποτα άλλο από μία καλή D-line που έδειχνε πολύ συχνά να προδίδεται από μία ασταθέστατη secondary. Το 2014 είδε στην άμυνα των Lions την μεγαλύτερη αλλαγή στο NFL.
Παρά τα λίγα Draft picks που ξοδεύτηκαν για τη σύνολο, παρά την κάλυψη πολύ σημαντικών θέσεων από φαινομενικά μέτριους παίκτες (βλ. S James Ihedigbo), παρά τον βλακώδη τραυματισμό του OLB Tulloch για όλη τη χρονιά και τα μικροπροβλήματα του υψηλότερου αμυντικού pick OLB Kyle Van Noy, η άμυνα των Lions εκτοξεύτηκε! O νέος Defensive Coordinator, Teryl Austin, έχει το μεγαλύτερο μερίδιο σ’ αυτήν την επιτυχία. Ο πρώην προπονητής της secondary των Ravens (2011-2014), είχε τεράστια συμβολή στην αντίστοιχη secondary των Lions. Μία γραμμή που είχε ελλείψεις σε ταλέντο και πρόδιδε την υπόλοιπη άμυνα, ξαφνικά εμφανίστηκε σταθερή και προσέφερε μεγάλα plays, κάποια εκ των οποίων οδήγησαν σε πόντους και νίκες.
Η μετάβαση από τα ομαδικά στατιστικά του 2013 στο 2014 ήταν εντυπωσιακή στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες. Οι Lions ανέβηκαν από 16οι σε 2οι σε συνολικές γιάρδες, από 15οι σε 3οι (πάρα ένα πόντο 2οι) σε παθητικό, από 23οι σε 13οι σε passing γιάρδες και από 6οι σε 1οι σε running γιάρδες.
Πλέον το ζητούμενο για τους Lions, μετά τον αποκλεισμό από τους Cowboys, είναι η διατήρηση της άμυνας στα φετινά επίπεδα με την ελπίδα ότι η επίθεση θα επανέλθει στη φόρμα των παλαιότερων ετών. Για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει αρχικά να παραμείνει ο πρωτομάστορας DC Teryl Austin, να βρεθεί αντικαταστάτης της άγκυρας στη D-line που ακούει στο όνομα Suh (μιας και ο εκείνος λογικά θα αποχωρήσει στην offseason) και τέλος ο DeAndre Levy πρέπει να συνεχίζει να παίζει όπως φέτος.
