Υπάρχουν τρεις τρόποι να κερδίσεις ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή του NFL. Ο πρώτος είναι να γεννηθείς με τα απαραίτητα σωματικά προσόντα, να τα εξελίξεις από μικρή ηλικία και με πολλή δουλειά να γίνεις επαγγελματίας αθλητής. Ο δεύτερος είναι να είσαι ένας από τους 1.000 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, προκειμένου να αγοράσεις μία ομάδα, και ο τρίτος είναι να το κλέψεις. Αυτή είναι η θεωρία, όμως είναι δυνατόν στην τρίτη κατηγορία να ανήκει ένας πολιτικός του μεγέθους και του κύρους του Βλαντίμιρ Πούτιν;
Η ιστορία είναι μπερδεμένη. Ο ιδιοκτήτης των New England Patriots, Ρόμπερτ Κραφτ (κατά την όχι και τόσο ταπεινή μου άποψη, ο επιχειρηματίας που όλοι οι οπαδοί θα ήθελαν στην ομάδα τους) κατηγορεί τον Ρώσο πρόεδρο ότι το 2005 του έκλεψε το δαχτυλίδι, ενθύμιο του τρίτου (και τελευταίου μέχρι σήμερα) Super Bowl που κέρδισε η ομάδα του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Βοστωνέζου μεγιστάνα του real estate, σε ένα γκαλά επιχειρηματιών στην Αγία Πετρούπολη, ο Πούτιν του έκλεψε το πολύτιμο δαχτυλίδι των 124 διαμαντιών που αξίζει 25.000 δολάρια.
Μόνο που μέχρι σήμερα, ο Κραφτ παρουσίασε διαφορετικά την ιστορία. Επί οκτώ χρόνια έλεγε ότι χάρισε το δαχτυλίδι στον Πούτιν, για να του δείξει το θαυμασμό του για την «καπιταλιστική ανάπτυξη που έφερε στη Ρωσία». Όμως ξαφνικά γύρισε τα λεγόμενά του: «Το έβγαλα από την τσέπη μου για να του το δείξω. Εκείνος το πρόβαρε και αμέσως το έβαλε στη δική του τσέπη, τον περικύκλωσαν άντρες της KGB και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Από τον Λευκό Οίκο με πίεζαν να πω ότι το δώρισα από σεβασμό προς το λαό της Ρωσίας. Υπάκουσα, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να πω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι».
Αυτό δείχνει να έχει μία λογική, όμως υπάρχει μία μικρή παραφωνία. Ο Κραφτ μιλάει για πράκτορες της KGB, μόνο που η υπηρεσία μυστικών πληροφοριών της Σοβιετικής Ένωσης έχει πάψει τη λειτουργία της από το 1991. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Όπως όλοι οι Αμερικανοί, έτσι και ο ιδιοκτήτης των Patriots, μεγάλωσε μέσα στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου και των παιχνιδιών κατασκοπίας. Είδε λοιπόν την ευκαιρία να βιώσει πώς είναι να παίζει κανείς σε μία ταινία του Τζέιμς Μποντ. Δεν χάλασε δηλαδή κι ο κόσμος. Αυτοί που ο Κραφτ αναγνώρισε ως μυστικούς πράκτορες της KGB θα μπορούσαν άνετα να είναι υπάλληλοι της σημερινής υπηρεσίας πληροφοριών, της FSB, ή απλώς μπράβοι του προέδρου. Αν φυσικά η ιστορία του είναι αληθής και δεν είναι απλά ένας τρόπος για να συσπειρώσει ξανά τους (παραδοσιακά ρωσοφοβικούς) Αμερικανούς γύρω από την ομάδα που μόνο τυχαία δεν ονομάστηκε Patriots και επίσης μόνο τυχαία δεν έχτισε τη δυναστεία της την εποχή της Τρομοφοβίας στις ΗΠΑ.
Λογική η διαμαρτυρία των οπαδών…
Φυσικά η διάψευση δια στόματος Πούτιν ήταν άμεση και ο εκπρόσωπός του, Νμίτρι Πεσκόφ, έδωσε τη δική του εκδοχή της ιστορίας: «Καταλαβαίνω ότι αυτός ο κύριος νιώθει πόνο για την απώλεια του πολύτιμου δαχτυλιδιού (σ.σ. λεπτή ειρωνεία, κάνοντας παραλληλισμό με το Γκόλουμ, του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»), όμως ο κύριος Πούτιν είναι πρόθυμος να του στείλει ένα άλλο δαχτυλίδι, το οποίο θα πληρώσει από την Τσέπη του ο Πρόεδρος. Ήμουν παρών στο σκηνικό και ο κύριος Κραφτ χάρισε το δαχτυλίδι. Αν σήμερα νομίζει ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά, θα πρέπει να αρχίσει συνεδρίες με ψυχαναλυτές (σ.σ. εδώ πάντως η ειρωνεία δεν είναι τόσο λεπτή)».
Μέχρι εδώ, είναι προφανές ότι η ιστορία μοιάζει να δικαιώνει τον Αμερικανό, όμως όλα αλλάζουν μετά τη δήλωση της Στέισι Τζέιμς, εκπροσώπου Τύπου του Kraft Group: «Δεν πρέπει να πάρετε στα σοβαρά την ιστορία της ‘Sunday Post’. Πρόκειται για ένα αστείο, ένα ανέκδοτο αν θέλετε, που ο Ρόμπερτ λέει και ξαναλέει για να γελάσουμε. Στην πραγματικότητα, είναι περήφανος που το δαχτυλίδι εκτίθεται στη βιβλιοθήκη του Κρεμλίνου. Όπως δήλωσε και το 2005, τιμά και σέβεται βαθιά τη Ρωσία και τον πρόεδρο Πούτιν. Ειδικότερα, του αναγνωρίζει τη μοντερνοποίηση της ρωσικής οικονομίας».
Πάντως, εδώ που τα λέμε, αν ο Ρόμπερτ Κραφτ θέλει να παρηγορηθεί, μπορεί κάλλιστα να ψάξει στις άλλες τσέπες του, εκεί που πιθανότατα κρύβονται τα άλλα δύο δαχτυλίδια του. Εκτός δηλαδή αν τα έχει χαρίσει και αυτά σε ηγέτες ξένων κρατών. Ή εκτός αν του τα έκλεψαν ο Εντογάν, ο Κάμερον, ή κάποιος από τους δικούς μας πρωθυπουργούς. Ώπα, το τελευταίο σαν να βγάζει μεγαλύτερο νόημα…
Υπάρχουν τρεις τρόποι να κερδίσεις ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή του NFL. Ο πρώτος είναι να γεννηθείς με τα απαραίτητα σωματικά προσόντα, να τα εξελίξεις από μικρή ηλικία και με πολλή δουλειά να γίνεις επαγγελματίας αθλητής. Ο δεύτερος είναι να είσαι ένας από τους 1.000 πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, προκειμένου να αγοράσεις μία ομάδα, και ο τρίτος είναι να το κλέψεις. Αυτή είναι η θεωρία, όμως είναι δυνατόν στην τρίτη κατηγορία να ανήκει ένας πολιτικός του μεγέθους και του κύρους του Βλαντίμιρ Πούτιν;
Η ιστορία είναι μπερδεμένη. Ο ιδιοκτήτης των New England Patriots, Ρόμπερτ Κραφτ (κατά την όχι και τόσο ταπεινή μου άποψη, ο επιχειρηματίας που όλοι οι οπαδοί θα ήθελαν στην ομάδα τους) κατηγορεί τον Ρώσο πρόεδρο ότι το 2005 του έκλεψε το δαχτυλίδι, ενθύμιο του τρίτου (και τελευταίου μέχρι σήμερα) Super Bowl που κέρδισε η ομάδα του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Βοστωνέζου μεγιστάνα του real estate, σε ένα γκαλά επιχειρηματιών στην Αγία Πετρούπολη, ο Πούτιν του έκλεψε το πολύτιμο δαχτυλίδι των 124 διαμαντιών που αξίζει 25.000 δολάρια.
Μόνο που μέχρι σήμερα, ο Κραφτ παρουσίασε διαφορετικά την ιστορία. Επί οκτώ χρόνια έλεγε ότι χάρισε το δαχτυλίδι στον Πούτιν, για να του δείξει το θαυμασμό του για την «καπιταλιστική ανάπτυξη που έφερε στη Ρωσία». Όμως ξαφνικά γύρισε τα λεγόμενά του: «Το έβγαλα από την τσέπη μου για να του το δείξω. Εκείνος το πρόβαρε και αμέσως το έβαλε στη δική του τσέπη, τον περικύκλωσαν άντρες της KGB και κάπου εκεί τελείωσαν όλα. Από τον Λευκό Οίκο με πίεζαν να πω ότι το δώρισα από σεβασμό προς το λαό της Ρωσίας. Υπάκουσα, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να πω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι».
Αυτό δείχνει να έχει μία λογική, όμως υπάρχει μία μικρή παραφωνία. Ο Κραφτ μιλάει για πράκτορες της KGB, μόνο που η υπηρεσία μυστικών πληροφοριών της Σοβιετικής Ένωσης έχει πάψει τη λειτουργία της από το 1991. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Όπως όλοι οι Αμερικανοί, έτσι και ο ιδιοκτήτης των Patriots, μεγάλωσε μέσα στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου και των παιχνιδιών κατασκοπίας. Είδε λοιπόν την ευκαιρία να βιώσει πώς είναι να παίζει κανείς σε μία ταινία του Τζέιμς Μποντ. Δεν χάλασε δηλαδή κι ο κόσμος. Αυτοί που ο Κραφτ αναγνώρισε ως μυστικούς πράκτορες της KGB θα μπορούσαν άνετα να είναι υπάλληλοι της σημερινής υπηρεσίας πληροφοριών, της FSB, ή απλώς μπράβοι του προέδρου. Αν φυσικά η ιστορία του είναι αληθής και δεν είναι απλά ένας τρόπος για να συσπειρώσει ξανά τους (παραδοσιακά ρωσοφοβικούς) Αμερικανούς γύρω από την ομάδα που μόνο τυχαία δεν ονομάστηκε Patriots και επίσης μόνο τυχαία δεν έχτισε τη δυναστεία της την εποχή της Τρομοφοβίας στις ΗΠΑ.
