Το Φεβρουάριο του 2013, οι Baltimore Ravens πανηγύρισαν την κατάκτηση του δεύτερου Super Bowl στην ιστορία τους, επικρατώντας των San Francisco 49ers με 34-31 στο Superdome της Νέας Ορλεάνης. Ο τίτλος του MVP του αγώνα πήγε στον 28χρονο quarterback των Ravens, τον Joe Flacco, ο οποίος με 22 ολοκληρωμένες πάσες σε 33 προσπάθειες, 287 γιάρδες και τρεις touchdown πάσες έκανε το παιχνίδι της καριέρας του απέναντι στην πιο ισχυρή άμυνα του πρωταθλήματος, μια άμυνα που στην κανονική περίοδο δεχόταν με το ζόρι 14 ή παραπάνω πόντους ανά παιχνίδι. Μερικούς μήνες νωρίτερα, ο Flacco είχε δηλώσει: “Νομίζω πως όλοι (οι quarterbacks του NFL) πιστεύουν ότι ανήκουν στο top-5. Θέλω να πω, νομίζω πως είμαι ο καλύτερος. Δεν νομίζω πως είμαι top-5, νομίζω είμαι ο καλύτερος. Δεν νομίζω ότι θα ήμουν πολύ πετυχημένος στη δουλειά μου αν δεν ένιωθα έτσι… Αυτό δε σημαίνει ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν κατά αυτό τον τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι έτσι είναι, έτσι νιώθω πως είναι και έτσι πρέπει να είναι.” Μετά την κατάκτηση του Super Bowl, αλλά και μερικές εκπληκτικές εμφανίσεις στα ματς των playoffs που προηγήθηκαν του μεγάλου τελικού, ο Joe Flacco είχε πια αρκετά επιχειρήματα υπέρ των ισχυρισμών του. Τους περισσότερους fans του αθλήματος μπορεί να μην τους έπεισε, όμως έπεισε την πλειοψηφία των οπαδών των Ravens και κυρίως τους ίδιους τους Ravens, οι οποίοι τον ανέδειξαν στον τότε πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη του πρωταθλήματος, “χρυσώνοντάς” τον με ένα εξαετές συμβόλαιο συνολικής αξίας 120,6 εκατομμυρίων δολαρίων. Από αυτό το ποσό, τα 29 εκατομμύρια ήταν εγγυημένο ποσό. Η επόμενη σεζόν (2013) μπορούσε να είναι το βουλοκέρι στην υπόθεση “Flacco, ένας elite quarterback”. Δυστυχώς, ήταν η αρχή της αμφισβήτησης για τον πασέρ από το πανεπιστήμιο του Delaware. Τα “κοράκια” τελείωσαν τη χρονιά με ρεκόρ 8-8 και δεν είχαν την ευκαιρία να υπερασπιστούν τον τίτλο τους, ενώ για τον quarterback τους ήταν η χειρότερη σεζόν της ως τώρα καριέρας του. Για πρώτη φορά, είχε περισσότερα interceptions από ότι touchdown πάσες σε μια σεζόν (22 έναντι 19), ενώ το μέσο passer rating του για τη σεζόν ήταν μόλις 73,1. Ήταν η πρώτη φορά που ο Flacco θα είχε μέσο passer rating κάτω από 80. Σαφέστατα, η ευθύνη δε βαραίνει μόνο τον ίδιο, όπως και δεν ήταν ο Flacco μόνος του που πήρε το τρόπαιο Lombardi τον Φεβρουάριο του 2013. Αυτό που καταδεικνύει η παραπάνω αντιπαραβολή των γεγονότων είναι πως μια σεζόν δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει έναν παίκτη, πόσο μάλλον έναν quarterback. Άρα, λοιπόν, ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα “είναι ο Flacco μέλος της ελίτ των QBs”;  

  Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα ερωτήματα στο american football, έτσι κι εδώ είναι μεν απλό να απαντήσεις, αλλά απαιτεί δουλειά για να μπορείς να πεις με σιγουριά ότι έχεις βρει τη σωστή απάντηση. Κατά την άποψη μου, τρεις είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες που καθορίζουν το πόσο καλός είναι ένας QB – και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Joe Flacco: (i) Ατομικές και ομαδικές διακρίσεις και η συνολική πορεία της ομάδας/των ομάδων στις οποίες έχει αγωνιστεί ως βασικός. (ii) Στατιστικές επιδόσεις (iii) Τι κάνει στον αγωνιστικό χώρο Ο τελευταίος από τους τρεις παραπάνω παράγοντες είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο. Είναι η ανάλυση του φιλμ των plays του Flacco κι αν αυτός έκανε σωστές επιλογές, απέφυγε τα λάθη και εκτέλεσε σωστά – εν συντομία, αν έκανε το καλύτερο δυνατό (ή έστω κάτι θετικό) για την ομάδα του σε κάθε play. Για το λόγο αυτό, θα δημοσιευθεί ξεχωριστά, στο δεύτερο μέρος του άρθρου-αφιερώματος, μαζί με τα τελικά συμπεράσματα. Ας δούμε τους πρώτους δύο παράγοντες. I. Διακρίσεις – συνολική πορεία ως τώρα Όπως αναφέρθηκε και στην αρχή του άρθρου, ο Joe Flacco έχει ήδη βρεθεί στην κορυφή του NFL μια φορά. Αυτό το κατόρθωμα τον ανάγει σε μέλος ενός ιδιαίτερα κλειστού club, που αριθμεί μόλις 31 μέλη – το club των βασικών quarterbacks που έχουν τουλάχιστον ένα δαχτυλίδι από την έναρξη της Super Bowl era. Από αυτούς, μόλις οχτώ (συμπεριλαμβανομένου του Flacco) βρίσκονται ακόμα στην ενεργό δράση. Επιπροσθέτως, ο Flacco έχει τον ίδιο αριθμό κατακτήσεων με τους Peyton Manning, Drew Brees και Aaron Rodgers, ενώ είναι αρκετά νεότερος των δύο πρώτων. Συνεπώς, σε ότι αφορά την επιτυχία, ο QB των Ravens δεν υστερεί σε τίποτα από τα υπόλοιπα μέλη μιας πολύ elite παρέας. Η επιτυχία των Ravens του Flacco δε σταματά στην κατάκτηση του Super Bowl XLVII. Από το 2008 και μετά, δηλαδή με τον Flacco βασικό πίσω από τον center τους, οι Ravens έχουν βρεθεί άλλες δύο φορές μια ανάσα από τον μεγάλο τελικό, αγωνιζόμενοι σε δύο τελικούς της AFC: το 2008, γνωρίζοντα τον αποκλεισμό από τους Pittsburgh Steelers και το 2012, όταν ένα χαμένο field goal του Billy Cundiff τους στέρησε τη δυνατότητα να διεκδικήσουν την πρόκριση στην παράταση από τους New England Patriots (για όσους δε θυμούνται ή δεν έχουν δει το παιχνίδι, κλικ εδώ). Συνολικά, στις επτά χρονιές του Flacco, τα “κοράκια” της Βαλτιμόρης μπήκαν στα playoffs έξι φορές. Αριθμούν 10 νίκες και 5 ήττες στην postseason, ενώ στην κανονική περίοδο έχουν 72 νίκες και 40 ήττες. Οι νίκες μιας ομάδας σε καμία περίπτωση δεν είναι στατιστικό ενός QB, αλλά σε έναν βαθμό δείχνουν πόσο καλά ή άσχημα τα πηγαίνει, μιας και χωρίς ικανό QB είναι δύσκολο να παίρνει νίκες συχνά μια ομάδα. Όσον αφορά τις προσωπικές διακρίσεις, εκτός από Super Bowl MVP, ο Flacco έχει αναδειχθεί και rookie της χρονιάς το 2008, έχει ένα βραβείο ως rookie της αγωνιστικής, ενώ τρεις φορές έχει ψηφιστεί ως ο καλύτερος επιθετικός παίκτης της αγωνιστικής από την AFC. Το μόνο που του λείπει είναι μια συμμετοχή σε Pro Bowl, μιας και τη μόνη χρονιά που οι fans τον επέλεξαν ως έναν από τους quarterbacks που θα πάει στη Χαβάη, οι Ravens προκρίθηκαν στο Super Bowl.     II. Στατιστικά Εδώ είναι που τα πράγματα αρχίζουν να χαλάνε λίγο για τον 30χρονο QB. Στον παρακάτω πίνακα, παρατίθονται τα στατιστικά πέντε quarterbacks οι οποίοι αγωνίζονται ακόμα στο NFL – ανάμεσα σε αυτούς και ο Flacco. Από τους υπόλοιπους τέσσερις, μόνο ένας μπορεί να χαρακτηριστεί elite, ενώ οι άλλοι τρεις δεν έχουν αγωνιστεί καν σε Super Bowl και δε θα τους κατατάσσαμε στο top-5, ίσως δε έναν ή δύο να μην θεωρούσαμε καν ότι ανήκουν στο πρώτο μισό της κατάταξης των καλύτερων.

Ποσοστό ολοκληρωμένων πασών	Γιάρδες ανά προσπάθεια για πάσα	Touchdown πάσες	Interceptions	Fumbles	Passer Rating
63.9	7.93	255	133	52	94.3
64.1	7.22	189	95	28	91.2
60.6	6.96	154	95	45	84.6
60.5	6.67	127	79	45	83.1
59.9	6.96	137	93	22	83.1

Η πρώτη σειρά ανήκει στον Ben Roethlisberger, ομολογουμένως τον καλύτερο από τους πέντε και ο μόνος που μπορεί να χαρακτηριστεί elite εκ του ασφαλούς. Η ερώτηση που θα έκανα σε καθέναν είναι η εξής: Μπορεί ο κύριος στον οποίο ανήκει η στατιστική της δεύτερης γραμμής να υποστηρίξει ότι είναι ο καλύτερος ή έστω ένας top-5 QB; Θα πρέπει να δώσετε τη δική σας απάντηση και μετά να αναρωτηθείτε το ίδιο για τον τρίτο, τον τέταρτο και τον πέμπτο κατά σειρά quarterback. Αφού δώσετε την απάντηση για τον κάθε έναν από αυτούς, τότε θα δώσω κι εγώ τη δική μου. Ο δεύτερος QB, κατά τη γνώμη μου και πάντα σύμφωνα με τη στατιστική του κι όχι το όνομα ανήκει στο top-10 και ίσως ακουμπά το top-5. Δε θα αδικούσα κανέναν αν στην ερώτηση απάντησε “ναι, αυτός ο QB είναι μέσα στους πέντε καλύτερους.” Δεν είναι όμως ο Joe Flacco. Είναι ο Matt Ryan των Atlanta Falcons και προσωπικά θα δίσταζα να τον χαρακτηρίσω ως top-5. Γιατί; Γιατί λείπει το κάτι παραπάνω στο γιάρδες ανά προσπάθεια και στο passer rating, ενώ και το γεγονός ότι δεν έχει παίξει καν σε Super Bowl ενώ υπάρχουν οκτώ QBs στην ενεργό δράση με δαχτυλίδι αφαιρεί κάτι από μια (κατά τα άλλα) πολύ καλή υποψηφιότητα για τον χαρακτηρισμό elite. O Flacco είναι ο τρίτος κατά σειρά και κοιτάζοντας τον πίνακα συνολικά, βρίσκεται ανάμεσα στους Roethlisberger και Ryan και στους δύο τελευταίους κυρίους. Θα τολμούσα να πω πως είναι λίγο πιο κοντά στους κάτω από ότι στους πάνω από αυτόν. Οι δύο τελευταίοι QBs είναι ο Alex Smith των Kansas City Chiefs και ο Matt Stafford των Lions, δύο παίκτες που δε θα τους τοποθετούσαμε στην πρώτη 16αδα quarterbacks του NFL – ή ίσως οριακά συμπεριλαμβάναμε τον Smith. Στο σημείο αυτό, οφείλω να τονίσω ότι τα στατιστικά δεν είναι απόλυτα συγκρίσιμα καθώς οι προαναφερθέντες quarterbacks δεν έχουν τα ίδια χρόνια συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Οι μέσες τιμές είναι, όμως τα touchdowns, interceptions και fumbles απαιτούν μια πρόχειρη διαίρεση για να βγουν οι μέσοι όροι και να μπορούν να συγκριθούν. Για λόγους οικονομίας, δεν τα πρόσθεσα στον πίνακα, αλλά μπορείτε μόνοι σας να το διαπιστώσετε αν πάτε στα προφίλ των παικτών στο NFL.com ή στο ESPN (αυτό χρησιμοποίησα) και το τσεκάρετε μόνοι σας. Η συνολική εικόνα δεν αλλάζει ιδιαίτερα. Συμπερασματικά, σε ότι αφορά τις στατιστικές του επιδόσεις, ο Joe Flacco μοιάζει περισσότερο με έναν καλό quarterback, που όμως δεν εντυπωσιάζει αρκετά ώστε να τον κατατάξουμε εντός της πρώτης πεντάδας. Μοιάζει περισσότερο με έναν QB που κινείται κοντά στην πρώτη δεκάδα. Όμως τα στατιστικά ενός quarterback επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από την υπόλοιπη ομάδα. Για παράδειγμα, αν βρίσκεται αρκετά πίσω στο σκορ, τότε αναγκάζεται να πασάρει πολύ συχνά και οι αντίπαλοι το γνωρίζουν και το περιμένουν. Επίσης, δύο ή τρεις αποτυχημένες προσπάθειες συμπαικτών να πιάσουν μια πάσα (η οποία μπορεί να έχει φύγει άψογα από το χέρι του QB), στη στατιστική σημειώνονται ως μη ολοκληρωμένες πάσες. Για το λόγο αυτό, την τελευταία λέξη θα την πει το game tape, στο δεύτερο μέρος του άρθρου-αφιερώματος που προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα: Ανήκει ο Joe Flacco στην ελίτ των quarterbacks;