Επιτέλους πέρασε και η κρίσιμη 15η αγωνιστική και μπορώ να ασχολήθώ με ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, την προπονητολογία.
Αν μπορούσα να κατατάξω τους 32 Head coaches στο NFL θα χρησιμοποιούσα 6 κατηγορίες:
Οι σίγουροι : Ο τίτλος τα λέει όλα! Εδώ ανήκουν προπονητές που οι ομάδες δεν θέλουν με τίποτα να χάσουν. Αποτελούν κεφάλαιο για τους συλλόγους στους οποίους ανήκουν και δύσκολα θα βρεθούν ελεύθεροι ή απολυμένοι. Πιο συγκεκριμένα:
- Bill Belichick – New England Patriots
- Pete Carrol – Seattle Seahawks
- John Harbaugh – Baltimore Ravens
- Andy Reed – Kansas City Chiefs
- Bruce Arians – Arizona Cardinals
- Ron Rivera – Carolina Panthers
- Marvin Lewis – Cincinnati Bengals
Τα δικά μας παιδιά: Πρόκειται για προπονητές με ειδικούς δεσμούς με τις ομάδες τους. Απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των διοικήσεων τους και παρά τα λάθη τους, δεν υπάρχουν σκέψεις για την άμεση τουλάχιστον αντικατάσταση τους.
- Tom Coughlin – New York Giants
Έχει πάρει δύο πρωταθλήματα με τους Giants. Κάνει απλά καλά drafts και χαίρει τον καθολικό σεβασμό στην ομάδα κυρίως λόγω της πειθαρχίας που επιβάλει στα αποδυτήρια. Την ώρα όμως που οι σεζόν των Giants πάνε από το κακό στο χειρότερο και εμφανίζονται σημεία απειθαρχίας, η αναγκαιότητα της παρουσίας του γεννά αμφιβολίες. Οι Giants περίμεναν και λογικά ακόμη περιμένουν τον Coughlin να αποφασίσει να βρει στη σύνταξη. Όσο δεν τον κάνει όμως, αποτελεί ένα πρόβλημα που κανένας στη διοίκηση τολμά να παραδεχθεί.
- Mike McCarthy – Green Bay Packers
Κάποιες φορές αναρωτιέμαι τι θα ήταν ο McCarthy αν δεν υπήρχε στην ομάδα ο Aaron Rodgers. Η απόφαση του το 2008 να αφήσει τον Favre να αποσυρθεί και να ξεκινήσει βασικό τον Rodgers ήταν εκείνη που τον κάνει και κρατάει ακόμα τη θέση του. Τα drafts της ομάδας είναι επιεικώς μέτρια. Η άμυνα της ομάδας έχει να παίξει καλά από τότε που αγωνιζόταν στην ομάδα ο Charles Woodson, ενώ κάθε χρόνο η έλλειψη βάθους οδηγεί στον εκτροχιασμό της σεζόν των Packers στον πρώτο σοβαρό τραυματισμό. Ο McCarthy είναι τυχερός διότι βρίσκεται σε ένα σύλλογο που δεν αλλάζει συχνά προπονητές.
- Mike Tomlin – Pittsburgh Steelers
Όταν το 2007 ο Tomlin αναλάμβανε τους Steelers, δεν θα μπορούσε να είχε ζητήσει μία πιο έτοιμη ομάδα. Με κύριο χαρακτηριστικό την άμυνα του Dick LeBeau και έναν νεαρό τότε Big Ben στη θέση του QB, ο Tomlin είχε στρωμένη ομάδα. Κάτι που βέβαια αναγνώρισε και ο ίδιος, με την αποδοχή του 3-4 του LeBeau σε σχέση με το δικό του 4-3 που έπαιζε στην άμυνα. Μετά από δύο παρουσίες στο Super Bowl, μία κατάκτηση, πολλές αποχωρήσεις και 8 χρόνια συνεχούς παρουσίας στον πάγκο, οι νέες ομάδες των Steelers φέρουν πλέον αποκλειστικά τη σφραγίδα του. Την φέρουν στις κακές χρονιές που ακολούθησαν την ήττα από τους Packers στο Super Bowl του 2010, όσο και στην καλή φετινή. Η καλή αρχή στον πάγκο των Steelers είναι και εκείνη που τον κρατά ακόμα στη θέση του, σε συνδυασμό φυσικά με την φιλοσοφία της διοίκησης που τους θέλει να αλλάζουν σπάνια προπονητή. Στην πραγματικότητα ο Tomlin είναι ένας καλός head coach που έχει την τύχη να βρίσκεται σε μία ομάδα που δουλεύει σωστά. Σε άλλη ομάδα, με τα ρεκόρ του τα τελευταία χρόνια θα έτριζε η καρέκλα του.
- Jason Garret – Dallas Cowboys
Υπήρξε backup QB στη χρυσή ομάδα των Cowboys στις αρχές των 90’s, η οποία κατέκτησε τρία Super Bowl. Μαθήτευσε πίσω από σπουδαίους προπονητές όπως ο Michael Johnson και ο Bill Parcels. Όμως το σπουδαιότερο του προσόν είναι ότι λέει “ναι σε όλα” στις αποφάσεις του ιδιοκτήτη/general manager της ομάδας Jerry Jones. Παρά το καθαρό πλάνο του Garret που επικεντρώθηκε στο χτίσιμο μίας άριστης Ο-line που θα αποτελούσε θεμέλιο όχι μόνο για την επίθεση αλλά για όλη την ομάδα, παρά τη διαχείριση “ιδιαίτερων” χαρακτήρων όπως ο Dez Bryant και πιο πρόσφατα ο Greg Hardy, ο ρόλος του Garret μοιάζει να είναι το εξιλαστήριο θύμα. Ένα θύμα που θα απολυθεί χωρίς σκέψη όταν τελειώσουν οι δικαιολογίες (τραυματισμοί, διαιτητικά λάθη κ.α.) για τα βατερλό των Cowboys.
Οι “σε καλό δρομο” :
- Todd Bowles – New York Jets
- Jack Del Rio – Oakland Raiders
- Lovie Smith – Tampa Bay Buccaneers
Στη 2η χρονιά του με τους για πολλά χρόνια κακούς Bucs, ο Lovie Smith προσπαθεί να τους ξανακάνει ομάδα. Μάλιστα όχι απλά μία καλή ομάδα, αλλά μία πρωταγωνίστρια που φέτος στο πρόσωπο του Jameis Winston βλέπει τον ηγέτη της για την επόμενη δεκαετία. Το κράμα rookies-βετεράνων που έφτιαξε ο Smith δείχνει βελτιωμένο σε πολλούς τομείς. Το πιο έκδηλο χαρακτηριστικό των νέων Bucs όμως είναι η εμφανής αγωνιστική τους ταυτότητα. Πλέον υπάρχουν δυνατά και αδύνατα σημεία και όχι μία μετριότητα σε όλους τους τομείς. Στην άμυνα ο Smith έχει πέσει έξω σε αρκετές από τις επιλογές του, αλλά έχει επαναφέρει ξεκάθαρους ρόλους, τους οποίους μπορούν και καλύπτουν έμπειροι βετεράνοι. Ο Smith είναι ένας προπονητής που παρέλαβε μία ομάδα με ορισμένους εξαιρετικούς παίκτες αλλά και πολλά προβλήματα εντός και εκτός γηπέδου. Το βασικό προσόν που εκτίμησε η διοίκηση της Tampa πριν από δύο χρόνια όταν τον προσέλαβε, είναι το κύρος του. Το όνομα που έκανε ο Smith με τους Bears, τον κάνει τον καλύτερο “μπαμπούλα” για όσους Bucs σκόπευαν, όπως τις περασμένες σεζόν, να παίξουν για τους εαυτούς τους και όχι για την ομάδα.
- Jay Gruden – Washington Redskins
Η απόφαση που άλλαξε την μοίρα του Gruden στον πάγκο των Redskins ήταν απλή. O Gruden επέλεξε έναν QB που μπορούσε να εκτελέσει καλύτερα το playbook του, έναν που να αποδέχονται οι υπόλοιποι παίκτες και έναν που να μην παίζει για τον εαυτό του. Το όνομα αυτού Kirk Cousins. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν χθεσινός στους Redskins, μιας και έχει ξεκινήσει πολλούς αγώνες βασικός με τον RG3 συχνά τραυματία. Η διαφορά με πέρσι είναι ότι ο Gruden έδωσε τα κλειδιά στον Cousins από την πρώτη μέρα. Ρόλο στην απόφαση δεν έπαιξαν ούτε οι χορηγοί, ούτε τα συμβόλαια, ούτε η θέση και τα ανταλλάγματα του καθένα στο draft, μόνο η απόδοση. Πλέον η επίθεση των Redskins εκμεταλλεύεται αρκετά από τα όπλα της, ενώ η άμυνα είναι σταθερή. Το εντυπωσιακό με την μεταμόρφωση των Redskins είναι ότι είναι σταδιακή, δεν έγινε μέσα σε μία μέρα. Για να φτάσουν οι Redskins να διεκδικούν σήμερα την NFC East, ο Gruden δούλεψε με τεράστια επιμονή. Η θητεία του στο πετυχημένο μοντέλο των Bengals, οι επιτυχίες του αδερφού του, ο άμεσος τρόπος του με τους παίκτες του και το πολυσύνθετο του playbook, δείχνουν ότι μπορεί να οδηγήσει τους Redskins στο κορυφαίο επίπεδο. Αρκεί βέβαια ο κ.Snyder, ιδιοκτήτης της ομάδας να του το επιτρέψει.
- Gary Kubiak – Denver Broncos
Προσωπικός φίλος του John Elway. Υπήρξαν μαζί συμπαίκτες στα πρωταθλήματα των Broncos στα τέλη των 90’s. Αποτελεί έναν head coach με επιθετικό υπόβαθρο, του οποίου οι ομάδες όμως διακρίνονται για την άμυνα τους. Υπεύθυνος για αυτό το παράδοξο είναι ο Wade Phillips. Ο πρώην head coach των Cowboys αποτελεί τον Defensive Coordinator του Kubiak τα τελευταία χρόνια. Όπως και στο Houston έτσι και στο Denver, οι δυο τους έχουν δημιουργήσει μία old-school ομάδα που παίζει άμυνα και τρέχει τη μπάλα παίζοντας συνετά, πειθαρχημένα και για κάποιους βαρετά. Μπορεί λοιπόν επιθετικά οι Broncos να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο, κυρίως εξαιτίας της κακής κατάστασης του Peyton Manning, αλλά η άμυνα τους είναι μακράν η καλύτερη στο NFL. Οι Broncos, δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμα τα playoffs, αλλά αν επικρατήσει η λογική και μπουν θα είναι μία από τους δυσκολότερους αντιπάλους.
Οι “πολύ νωρίς για να κριθούν” :
- Rex Ryan – Buffalo Bills
Ο Ryan είχε την τύχη να βρει στον Buffalo έναν QB πολύ καλύτερο από εκείνους που είχε στη Νέα Υόρκη. Επίσης η αλλαγή από το τόσο πετυχημένο 4-3 στο 3-4 αμυντικό σχήμα ήταν σχετικά αναίμακτη. Παραταύτα, οι Bills είναι και φέτος μία μετριότατη ομάδα. Η άμυνα έχει αισθητά κενά και δεν θυμίζει σε τίποτα τις άμυνες φόβητρο των Jets επί εποχής του. Οι βετεράνοι που ήρθαν στην offseason είχαν μικρή συμβολή, ενώ η ομάδα έχει αρκετά παιχνίδια με κάτω τα χέρια. Το πρώτο δείγμα δεν είναι θετικό για τον Ryan, κυρίως επειδή είναι κοινά αποδεκτό ότι το ταλέντο της ομάδας του αξίζει κάτι καλύτερο. Μπορεί ο Ryan να έχει φτιάξει το όνομα του στο NFL, κάτι που του “συγχωρεί” μία κακή σεζόν, αλλά δύσκολα θα του συγχωρεθούν παρόμοιες επιδόσεις στο μέλλον.
- Mike McCoy – San Diego Chargers
Η περασμένη σεζόν του ήταν ενθαρρυντική. Ακριβώς το αντίθετο είναι η φετινή. Οι Chargers ήταν φέτος ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Χωρίς άμυνα και χωρίς επίθεση. Χωρίς rushing TD για 10+ αγώνες. Χωρίς καλή secondary παρά τις παρουσίες τωn Verret και Weddle. Χωρίς playmaker παρά την επιλογή του Melvin Gordon ψηλά στον πρώτο γύρο του περασμένου draft. Οι ευθύνες του McCoy δεν περιορίζονται σε ένα σημείο. Για την ακρίβεια όπου και να κοιτάξει κανείς στο San Diego κάτι πάει στραβά φέτος. Παρά τις ευθύνες όμως τα μαζεμένα “στραβά” για τους Chargers αποτελούν κάτι σαν ελαφρυντικό για τον McCoy, η θέση του οποίου δεν κινδυνεύει χάρη στην περσινή εικόνα της ομάδας.
- Bill O’ Brien – Houston Texans
Πρόκειται για έναν αποδεδειγμένα ικανό προπονητή. Στην καριέρα του είχε επιτυχίες τόσο ως προπονητής QB, συντονιστής και κολλεγιακός head coach. Η ανάληψη των Texans είναι μόλις η δεύτερη πιο απαιτητική στη καριέρα του, μετά το τιμωρημένο Penn State. Παρόλ’ αυτά τα προβλήματα στο Houston είναι τεράστια ενώ δεν υπάρχουν πολλά ελαφρυντικά. Οι Texans έχουν καλούς παίκτες, είχαν καλά draft picks, είχαν υγιέστατο salary cap, είδαν τον Clowney να βγάζει χωρίς τραυματισμούς τη χρονιά, προσέλκυσαν βετεράνους αλλά η εικόνα τους χειροτέρεψε το 2015. Μπορεί να είναι φαβορί να μπουν στα playoffs, μπορεί να μην έχουν RB και QB, αλλά η εικόνα τους ήταν χειρότερη. Ιδιαίτερα τις πρώτες αγωνιστικές, η άμυνα του Houston έμοιαζε χαμένη. Ο βασικός λόγος που το Houston είναι ακόμα εντός στόχων είναι τα χάλια κυρίως των Colts και όλης της υπόλοιπης AFC South. Το παρελθόν λοιπόν του O’ Brien τον διατηρεί προς το παρόν στη θέση του, αλλά στο μέλλον δύσκολα θα του επιτραπούν παρόμοιες αγωνιστικά σεζόν.
- John Fox – Chicago Bears
Ο Fox ανέλαβε να κάνει στους Bears ότι και στις προηγούμενες του ομάδες, να βάλει τα θεμέλια. Η άμυνα των Bears ήταν διαλυμένη χωρίς ταλέντο και σύστημα, ενώ στην επίθεση υπήρχε ο αδιάφορος Cutler που σπαταλούσε τις προσπάθειες των υπολοίπων. Αλλάζοντας στο σχήμα στην άμυνα από 4-3 σε 3-4, ο Fox ρίσκαρε διότι του έλειπαν οι εξειδικευμένοι παίκτες για το σύστημα. Στην επίθεση έχουν ήδη εκκινήσει οι διαδικασίες εκκαθάρισης των μεγάλων συμβολαίων με τους Forte και Cutler να οδεύουν προς την έξοδο, ενώ εκκρεμεί και το ντεμπούτο του πολυδιαφημισμένου Kevin White με την ομάδα. Μέσα σε αυτό το μεταβατικό κλίμα οι Bears δε θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τις τελευταίες θέσεις του πρωταθλήματος. Η συμβολή όμως του Fox τους έκανε το 2015 πολύ πιο αξιόμαχους απ’ ότι αναμένονταν. Από τα 14 φετινά τους παιχνίδια έως σήμερα, έχουν κερδίσει τα 5, ενώ έχουν χάσει άλλα 5 με διαφορά μικρότερη του ενός TD. Το 2015 λοιπόν δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία για τον Fox αν και το μεγάλο στοίχημα παραμένει η επόμενη χρονιά.
- Dan Quinn – Atlanta Falcons
Αρκετοί προπονητές στα δύο πρώτα χρόνια της θητείας του, έχουν παρουσιάσει τελείως διαφορετικά πρόσωπα από τη μία χρονιά στην άλλη. Οι Falcons όμως του Dan Quinn κατάφεραν να το κάνουν μέσα στην ίδια σεζόν. Πρόκειται για τις δυσάρεστες εκπλήξεις της χρονιάς. Ο πρώην Defensive coordinator των Seahawks ανέλαβε τους Falcons με σκοπό να ανοικοδομήσει μία αξιοπρεπή άμυνα. Εν μέρη λοιπόν πέτυχε, αφού η άμυνα εμφάνισε σημεία βελτίωσης. Η βελτίωση όμως αυτή δεν ήταν ικανή να κουβαλήσει την επίθεση που υπέστη μία θεαματική κατάρρευση. Οι Falcons απώλεσαν το τεράστιο τους προβάδισμα για είσοδο στα playoffs και πλέον μόνο με θαύμα μπορούν να προκριθούν. Κακή χρονιά για τον Quinn, για τον οποίο όμως οι Falcons ήταν πολύ σίγουροι και πάλεψαν να φέρουν στην Ατλάντα. Έχει τουλάχιστον δύο σεζόν μπροστά του στους Falcons
Οι ” Με την πλάτη στον τοίχο”:
- Chip Kelly – Philadelphia Eagles
Ο Kelly πρόδωσε την εμπιστοσύνη της διοίκησης να του δώσει την τελική απόφαση σε θέματα ρόστερ. Ο συγκεντρωτισμός του στις αποφάσεις έρχεται μετά από μία πολύ κακή αγωνιστική χρονιά να τον κυνηγήσει. Στην offseason φάνηκε εγωιστής και έδιωξε όλους τους παίκτες που διαφωνούσαν με το σύστημα του ή την προσέγγιση του, αδιαφορώντας αν υπήρχε σχέδιο αντικατάστασης τους. Η πορεία του στους Eagles είναι πτωτική ενώ χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερες ομάδες δείχνουν εξοικειωμένες με τα συστήματα του. Κερασάκι στην τούρτα είναι η διαφαινόμενη αδυναμία του να κάνει προσθήκες ουσίας στο ρόστερ της ομάδας μιας και τα draft picks και οι free agents των Eagles δεν έχουν πιάσει. Σε οποιαδήποτε άλλη πόλη το χαρτί του Kelly μπορεί να μην είχε καεί, αλλά στην πόλη της Philadelphia όπου οι απαιτήσεις είναι υψηλές και οι φίλαθλοι υπερβολικοί, τα έως τώρα λάθη του μοιάζουν καταδικαστικά.
- Gus Bradley – Jacksonville Jaguars
Ούτε μία, ούτε δύο χρονιές αλλά τρεις κλείνει φέτος ο Gus Bradley στον πάγκο των Jaguars. Ο άλλοτε defensive coordinator των Seahawks έχει βάλει τους Jaguars στο σωστό δρόμο, αλλά τα βήματα που κάνει είναι πολύ μικρά για τις διαθέσεις του προέδρου των Jaguars. Το 2015 βρίσκει την επίθεση της ομάδας πολύ βελτιωμένη σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο και την άμυνα πολύ χειρότερη. Με δεδομένο ότι ο Bradley προσλήφθηκε για τα αμυντικά του κυρίως προσόντα και ότι οι περισσότερες επιλογές στην άμυνα είναι πρώην δικοί του παίκτες, η ευθύνη που του αναλογεί είναι πολύ μεγάλη. Ελαφρυντικό του Bradley είναι ο τραυματισμός του “διαμαντιού” που φάνηκαν να επιλέγουν φέτος στο draft, ονόματι Donte Fowler Jr. Ένας παίκτης που θα έλυνε μακροχρόνια προβλήματα στο pass rush. Πλέον ο Bradley δείχνει ότι έχει πιάσει ταβάνι με την ομάδα, ενώ το ρόστερ έχει την ποιότητα για να προσελκύσει έναν ικανότερο προπονητή. Οι πιθανότητες αποχώρησης του Bradley πρέπει να βρίσκεται στο 50-50 για το φετινό καλοκαίρι.
- Jeff Ficher – Saint Louis Rams
Όταν οι καλύτερες στιγμές ενός προπονητή έρχονται στην offseason κάτι δεν πάει καλά. Στη φετινή offseason οι Rams κλείνουν 4 χρόνια από το trade για τον Rg3. Αυτό το trade έδωσε τα 1st round picks των Redskins μέχρι το 2014 στους Rams. Στα 4 draft από το 2012 και μετά, οι Rams μάζεψαν μπόλικο ταλέντο και έφτιαξαν μία ομάδα με αρκετούς φιλόδοξους προπονητές. Το πρόβλημα όμως για τον Jeff Fischer είναι ότι το ταλέντο αυτό δεν έχει γίνει ομάδα. Ενώ λοιπόν υπάρχουν βασικοί, δεν υπάρχουν οι καλοί ρολίστες και το βάθος στον πάγκο για να μπορούν να είναι ευέλικτοι οι Rams σε άμυνα και επίθεση. Κυρίως όμως αυτό που λείπει από την ομάδα είναι ένας QB. Παρά τα πολλά picks που πέρασαν από τα χέρια τους, οι Rams δίστασαν να επιλέξουν έναν υποψήφιο βασικό QB. Το μόνο που έχουν καταφέρει οι Rams του Fischer είναι να δυσκολεύουν τις ομάδες της division τους, ενώ απέναντι σε ομάδες με διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού μοιάζουν ανήμποροι. Είτε φέτος, είτε του χρόνου, οι Rams οφείλουν να ψάξουν κάτι καλύτερο και πιο ριζοσπαστικό από τον παραδοσιακό Fischer στη θέση του head coach, αν θέλουν να ξεφύγουν από τη μετριότητα.
- Sean Payton – New Orleans Saints
- Jim Caldwell – Detroit Lions
Ο Caldwell θεωρείται ένας από τους πιο σοβαρούς ανθρώπους στο NFL. Η σοβαρότητα του αντικατοπτρίζεται και στον τρόπο παιχνιδιού που προσπαθεί να επιβάλει στο άλλοτε τρελοκομείο των Lions. Πέρσι η πολύ καλή εμφάνιση της άμυνας και τα μειωμένα λάθη της επίθεσης ήταν εκείνα που οδήγησαν στις νίκες και χαρακτήρισαν τη χρονιά πετυχημένη. Φέτος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στην άμυνα δεν υπάρχει Suh, ενώ η επίθεση παρά την ενίσχυση στην O-line τόσο το rushing όσο και το passing game είναι εμφανώς χειρότερη. Ο βασικότερος λόγος είναι η πολύ κακή κατάσταση που παρουσιάστηκε ο QB Drew Stafford. Ο νεαρός QB αποτελούσε ένα από τα στοιχήματα του Caldwell, το οποίο δύσκολα θα κερδίσει. Ειδικότερα αν αποχωρήσει ο WR Calvin Johnson το 2016, τα νούμερα του Stafford αναμένονται να πέσουν περισσότερο. Σε γενικές γραμμές ο Caldwell δεν πρέπει να χάσει φέτος τη δουλειά του, αν συμβεί κάτι τέτοιο θα αποτελέσει μεγάλη έκπληξη. Η πτώση όμως των Lions από το περσινό 11-5 στο φετινό 5-9 και η απόλυση τόσο του GM Martin Mayhew και του προέδρου Tom Lewand νωρίτερα στη σεζόν, είχαν θεωρηθεί προάγγελοι της απόλυσης και του head coach.
Οι ” οσονούπω άνεργοι” :
- Chuch Pagano – Indianapolis Colts
- Mike Pettine – Cleveland Browns
Όντας στο Cleveland o Mike Pettine κινδύνευε να απολυθεί ακόμα και με 8-8 ρεκόρ. Οι Browns δεν είναι σε καμία περίπτωση η χειρότερη ομάδα του NFL, όπως θέλουν κάποιοι να τους βλέπουν. To ρόστερ της ομάδας κάνει μικρά βήματα εμπρός αλλά ταλαιπωρείται από την χρόνια έλλειψη ενός ικανού QB. Το κενό αυτό δεν μπορεί να καλύψει ο Johnny Manziel. Ο Pettine έχει αδυναμία να προσελκύσει στο “καταραμένο” Cleveland καλούς free agents, έχει ήδη 11 ήττες με 2 αγώνες να απομένουν όταν πέρσι είχε συνολικά 9, έχει ήδη κάμποσα κενά στο ρόστερ με πιο τρανταχτό αυτό του QB και μέσα σε όλα αυτά έχει και τον απείθαρχο Manziel. Είναι κοινό μυστικό ότι είναι αδύνατον να παραμείνουν και οι δύο του χρόνου στο Cleveland, ενώ ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο να φύγουν και οι δύο.
- Jim Tomsula – San Francisco 49ers
Μετά τις “τεντωμένες” σχέσεις του Jim Harbaugh με τους παίκτες των 49ers, ο Jed York, ιδιοκτήτης της ομάδας, αποφάσισε να ικανοποιήσει τόσο τον εαυτό του όσο και εκείνους με έναν “υπάκουο” προπονητή. Ο Tomsula ήταν ένα αγαπημένο πρόσωπο στα αποδυτήρια των Νiners αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχε τα προσόντα να αντικαταστήσει τον Harbaugh. Η ομάδα φέτος διεκδικεί επάξιο τον τίτλο της χειρότερης στο NFL, ενώ το φετινό highlight του Tomsula ήταν το να αφήσει τον Colin Kaepernick στον πάγκο. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η χρήση του ως προσωρινός προπονητής. H διοίκηση της ομάδας λογικά θα έχει ήδη ετοιμάσει προτάσεις προς τους κορυφαίους κολεγιακούς προπονητές. Με νέο γήπεδο και ένα καλό πλασάρισμα στο draft, οι 49ers και η ζεστή Καλιφόρνια θα είναι ένας ελκυστικός προορισμός.
Τα “κενά” : Οι ομάδες αυτές συνεχίζουν στη σεζόν με προσωρινούς προπονητές.
- Dan Campbell – Miami Dolphins
- Mike Mularkey- Tennessee Titans
