Ολυμπιακοί, NFL και ντόπα

Ρίο 2016! Άλλο ένα καλοκαίρι Ολυμπιακών αγώνων πέρασε. Των σύγχρονων ολυμπιακών αγώνων, που έχουν ΒΜΧ, κανό και πινγκ πονγκ, αλλά δείχνει να περισσεύει η ελληνορωμαϊκή πάλη. Μία διοργάνωση στην οποία πρέπει να σταματούν οι πολεμικές συρράξεις αλλά στην Συρία ακόμα βομβαρδίζουν ΗΠΑ και Ρωσία. Μία ΑΘΛΗΤΙΚΗ διοργάνωση που χρηματοδοτείται από την Coca Cola και τα Mc Donalds… Μία διοργάνωση που οι Ρώσοι αθλητές του στίβου αποκλείονται λόγω ντόπινγκ, οι Τζαμαϊκανοί σπρίντερς είναι ύποπτα πειραματόζωα νέων φαρμάκων, αλλά οι Αμερικανοί κερδίζουν πάντα με το σπαθί τους. Το σπαθί τους που δεν είναι dope-proof για μερικά χρόνια μετά την κατάκτηση του μεταλλίου τους. Θυμάμαι ακόμα τον Κεντέρη και τη Θάνου να … ρίχνουν την Ελλάδα από τα σύννεφα, ενώ οι αντίπαλοι τους Morris Green και Marion Jones αγωνίζονταν κανονικά, μέχρι να πιαστούν ένοχοι χρόνια αργότερα.

Ακόμα όμως και σε αυτούς τους αμερικανοκρατούμενους Ολυμπιακούς αγώνες, δεν είχαν ποτέ συμμετάσχει αθλητές του NFL μέχρι τον Nate Ebner. Μα φυσικά θα πει κάποιος, μιας και το αμερικάνικο ποδόσφαιρο δεν ανήκει ούτε ανήκε ποτέ στο πρόγραμμα των αγώνων. Σ’ αυτό το σημείο όμως θα πρέπει να θυμίσω ότι αρκετοί δρομείς, παλεστές ή ακόμα και ρίπτες έχουν αφήσει τα κολεγιακά τους αθλήματα για το NFL που έψαχνε αθλητές με το σωματότυπο τους και πλήρωνε αδρά. Εκείνοι θα μπορούσαν να είχαν πάρει άδεια από την προετοιμασία της ομάδας τους για να λάβουν μέρος. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αθλητές του NFL έπαιζαν στην offseason του football στο MLB κάθε χρόνο. Πόσο δύσκολο θα ήταν αντί για baseball κάθε χρόνο να κατεβαίνουν μία φορά στα τέσσερα χρόνια στους Ολυμπιακούς Αγώνες που έχουν εξελιχθεί σε Αμερικανική υπόθεση.

O Ebner λοιπόν έγινε η εξαίρεση του κανόνα, μιας και μόλις από αυτούς τους Ολυμπιακούς το rugby, μετεξέλιξη του οποίου αποτελεί το Football, μπήκε στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Στα κολεγιακά του χρόνια στο Ohio State, ο Ebner έπαιζε τόσο στην ομάδα football όσο και στην ομάδα rugby, όντας αστέρας μόνο στο δεύτερο. Η επιλογή του μάλιστα από τους Patriots στον 6ο γύρου του draft του 2012, θεωρήθηκε άλλη μία παραξενιά του Belichick, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία “ανταμείβει” παίκτες με προϋπηρεσία στο αγαπημένο του lacrosse ή στις στρατιωτικές σχολές όπου ήταν scout ο πατέρας του. Ο Ebner κατάφερε να μείνει στο roster τα τρία προηγούμενα χρόνια και φέτος πήρε την άδεια από την ομάδα του να εκπροσωπήσει τη λίγκα στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Ενδιαφέρον έχει και η περίπτωση του πολυτραυματισμένου πρώην RB των Lions, Javhid Best, ο οποίος εκπροσώπησε τις ΗΠΑ στα 100m αλλά αποκλείστηκε νωρίς. Ο Best είναι μόλις μία από τις πολλές περιπτώσεις RB που έχουν όλα τα φόντα να διαγωνιστούν στην ταχύτητα σε Ολυμπιακό επίπεδο. Γιατί άραγε δεν έχουμε δει γρηγορότερους παίκτες από τον Best (βλ χρόνο στο combine), όπως ο Dri Archer ή ο γρηγορότερος όλων, Chris Johnson.

Samuel Graddy o wide receiver των Broncos και Raiders με 2 ολυμπιακά μετάλλια το 1984.
Samuel Graddy o wide receiver των Broncos και Raiders με 2 ολυμπιακά μετάλλια το 1984.

Ο λόγος που δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση είναι φυσικά τα αναβολικά. Είναι κοινό μυστικό ότι στα δημοφιλέστερα Αμερικάνικα πρωταθλήματα δεν υπάρχει στοιχειώδης έλεγχος. Άλλο ένα παράδειγμα από τους δικούς μας Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν η συμφωνία των διοργανωτών για ασυλία στην ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ, με αντάλλαγμα την συμμετοχή των αστέρων του NBA και φυσικά την αυξημένη προσέλευση. Από όλα τα επαγγελματικά αθλήματα στις ΗΠΑ, μόνο στο baseball έχουν γίνει προσπάθειες anti-doping control. Ο μαζικός έλεγχος είχε ως αποτέλεσμα να πέσει το επίπεδο, αλλά να πέσει το ίδιο για όλους τους παίκτες. Δηλαδή να διατηρηθούν οι ισορροπίες και ο ανταγωνισμός.

Το Doping control στο NFL, σε αντίθεση με άλλα αθλήματα, δεν είναι προτεραιότητα για την ασφάλεια των αθλητών. Οι άμεσες απειλές για τους παίκτες είναι οι διασείσεις και όλα τα τραύματα που προέρχονται από επαφές. Σε ένα άθλημα που οι αθλητές κινδυνεύουν στα 30-40 τους από διασείσεις, δύσκολα μπορεί κανείς να πειστεί ότι προτεραιότητα του είναι η αποχή από αναβολικά που θα τον σκοτώσουν όταν πάει 50-60.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο έλεγχος για τα αναβολικά (Performance Enhancing Drugs ή PEDs) μπαίνει σε ένα τσουβάλι με την χρήση ναρκωτικών ουσιών (Substance Abuse) όσον αφορά τον τρόπο που ανακοινώνονται και τιμωρούνται αυτά τα παραπτώματα. Στην πρώτη περίπτωση η λίγκα κάνει τα στραβά μάτια ώστε οι αθλητές της, και κατά να συνέπεια το ίδιο το άθλημα, να είναι πιο γρήγοροι και πιο δυνατοί. Στη δεύτερη περίπτωση η λίγκα και οι ιδιοκτήτες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν τη χρήση ελαφρών ναρκωτικών ως ένα είδος εκβιασμού προς τους παίκτες. Οι αυστηρές ποινές και η αμαύρωση της δημόσιας εικόνας (λιγότερα έσοδα από χορηγούς), λειτουργούσε ως απειλή στην ένωση παικτών (NFLPA) στις διαπραγματεύσεις για τη συλλογική σύμβαση (CBA). Τα αυξημένα κρούσματα όμως και η νομιμοποίηση των ελαφρών ναρκωτικών σε δύο πολιτείες (στις άλλες επιτρέπεται η χρήση με συνταγογράφηση), οδήγησαν σε μία πιο soft πολιτική από το NFL τα τελευταία 2 χρόνια.

Το πρόβλημα όμως πλέον είναι ότι τα αναβολικά επηρεάζουν αρνητικά την τσέπη του NFL. Όλου του NFL. Από τους παίκτες μέχρι τον commisioner. Είναι τα διαφυγόντα κέρδη που έχουν οι παίκτες και οι ομάδες από τους τραυματισμούς, διότι φυσικά και υπάρχει σχέση μεταξύ της χρήσης αναβολικών και των σοβαρών τραυματισμών. Οι σοβαροί τραυματισμοί στο NFL δεν είναι μυικοί. Οι μύες των αθλητών είναι καλοταϊσμένοι και σπάνια βγάζουν προβλήματα. Ακόμα όμως και αν βγάλουν τα προβλήματα αυτά δεν είναι σοβαρά. Προκαλώ όποιον αναγνώστη έχει περισσότερη όρεξη από εμένα να ψάξει να βρει την πιο πρόσφατη σοβαρή περίπτωση, εγώ προσπάθησα αλλά δε θυμάμαι. Οι σοβαροί τραυματισμοί στο NFL έχουν να κάνουν με τους τένοντες. Τα αναβολικά έχουν αυξήσει σε τέτοιο βαθμό το βάρος των μυών, που φυσιολογικοί τένοντες δυσκολεύονται πολύ να  τους χειριστούν.  Σε ένα σώμα αθλητή οι μύες γυμνάζονται μαζί με τους τένοντες, τα αναβολικά όμως ενδυναμώνουν κυρίως τους πρώτους, με αποτέλεσμα μία επικίνδυνη ανισορροπία. Αρκεί μόνο ένα στραβοπάτημα για να κοπούν οι τένοντες του γονάτου ή ο αχίλλειος. Περιπτώσεις τραυματισμών δηλαδή που στέλνουν τους αθλητές κατευθείαν στην μόνιμη PUP. Αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει τότε μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους τραυματισμούς προηγούμενων δεκαετιών και της τωρινής κατάστασης.

Τελευταίο θύμα ήταν ο Teddy Bridgewater. Ο νεαρός QB των Vikings έκοψε με ένα απλό στραβοπάτημα όλους του τους τένοντες του γονάτου και φυσικά θα χάσει όλη τη χρονιά. Κι αν αυτό συμβαίνει σε έναν QB, ο οποίος φοράει την κόκκινη εμφάνιση στην προπόνηση για να αποφεύγει τις επαφές, ο οποίος έχει τη μικρότερη ανάγκη να χτίσει το σώμα του, φανταστείτε πόσο κινδυνεύει ένας LB ένας DT ή ένας RB.

Το δίλημμα για το NFL είναι μεγάλο. Αν το NFL θέλει να μειώσει τους τραυματισμούς και τους μακροχρόνιους κινδύνους για την υγεία των αθλητών οφείλει να επιβάλει μία αυστηρότερη πολιτική η οποία θα φτάνει μέχρι και το κολέγιο και θα αναγκάζει τους αθλητές σε πιο φυσιολογικούς τρόπους εκγύμνασης.  Το κόστος μίας τέτοιας απόφασης είναι να επιστρέψει το άθλημα στα αθλητικά στάνταρ των 80s (αν όχι πιο πριν). Σε αντίθετη περίπτωση θα φτάσουμε σε καταστάσεις όπου η τελευταία όρθια ομάδα και όχι η καλύτερη αναδεικνύεται πρωταθλήτρια, ενώ ίσως απαιτηθεί επέκταση του ρόστερ και συνεπώς τους κόστους συντήρησης των ομάδων.

Σε ένα άθλημα όμως, που παίκτες, ιδιοκτήτες και κυρίως οι φίλαθλοι έχουν αποδεχθεί ότι το ίδιο το παιχνίδι είναι επιβλαβές, μπορεί να είναι αποδεκτή μία λύση που θα προωθεί την υγεία των αθλητών; Ή όλες οι ελπίδες θα αφεθούν στην ανάπτυξη εξελιγμένων προστατευτικών ή μεθόδων αποκατάστασης συνδέσμων;

About The Author: Hyperbolic Comparison

Ιδρυτικό μέλος του site και πηγή γκρίνιας σε κάθε στιγμή της ύπαρξης του. Εργάζεται πρωινές ώρες όταν του επιτρέπει το NFL. Ερασιτέχνης-αποτυχημένος ποδοσφαιριστής πιο αργός από το replay. Έμπλεξε με το football για οικογενειακούς λόγους και δεν είχε δικαίωμα να μη διαλέξει τους Patriots.