Πέρασε ο πρώτος μήνας της φετινής σεζόν, κι ήταν ένας από τους πιο ευχάριστους των τελευταίων ετών. Όσον αφορά το θέαμα και τις απρόσμενες εκπλήξεις, ο Σεπτέμβριος τα είχε όλα. Μπορούμε να αναφερθούμε στους Kansas City Chiefs, με τον rookie Patrick Mahomes να έχει συγκλονίσει κοινό και κριτές με την τρομερή απόδοσή του, που ίσως καταγραφεί στα ρεκόρ του ΝFL με το πέρας του χρόνου. Ή τους Los Angeles Rams, που βλέπουν την καλύτερη εκκίνηση που είχαν ως ομάδα από τις εποχές που ο Kurt Warner μεσουρανούσε στο πρώτο του έτος στο St. Louis.

Σαφώς, κάθε άθλημα έχει και τις αναπάντεχες κατηφόρες συγκεκριμένων ομάδων. Οι Houston Texans δεν είδαν το ξεκίνημα που επιθυμούσαν με την επιστροφή του Deshaun Watson, ο οποίος ήταν επιρρεπής σε πολλά σφάλματα, με την ομάδα να παίρνει την πρώτη της νίκη την περασμένη Κυριακή. Τι να πουν κι οι San Francisco 49ers, που η ελπιδοφόρα εκκίνηση “κάηκε” στο βωμό των… θεών του αμερικάνικου ποδοσφαίρου, που για άλλη μία φορά δε στέρησαν quarterback από σοβαρό τραυματισμό.

Μην τα πούμε όλα εδώ, όμως. Η συνολική εικόνα των ομάδων θα έρθει σε άρθρο την επόμενη εβδομάδα. Ας συγκεντρωθούμε στην προηγούμενη αγωνιστική και στις ομάδες που έκλεψαν την παράσταση. Καλό μήνα σε όλους κι όλες!

↑ Mitchell Trubisky: Θυμάστε την τελευταία φορά που ένας quarterback των Chicago Bears πέταξε 6 touchdowns σε ένα ματς; Λίγο δύσκολο, εκτός κι αν είστε πάνω από… 69 ετών! Την τελευταία φορά που έγινε κάτι τέτοιο ήταν το 1949, από τον Johnny Lujack ενάντια στους τότε Chicago Cardinals. Το μεγάλο επίτευγμα επανέλαβε ο νεαρός Mitchell Trubisky ενάντια στους Tampa Bay Buccaneers, τους οποίους αποτελείωσε ολοκληρωτικά από το πρώτο κιόλας ημίχρονο. Στο σύνολο, είχε 19/26 ολοκληρωμένες πάσες, για 354 γιάρδες, με τα touchdowns να δίνονται σε 5 διαφορετικούς receivers. Oι Αρκούδες μεσουρανούν στην κορυφή της NFC North, κι ο quarterback τους φαίνεται να πλαισιώνει, επιτέλους, το υψηλό επίπεδο της άμυνας.

Khalil Mack and Mitchell Trubisky are giving Bears fans reason for optimism on both sides of the ball this season. pic.twitter.com/XqI5Q1EtK3
— Pro Football Focus (@PFF) October 2, 2018

↑ Sean McVay κι Andy Reid: Οι μοναδικές ομάδες που βρίσκονται στο 4 – 0 είναι οι Los Angeles Rams κι οι Kansas City Chiefs, με τις δύο να αποτελούν τις τοπ επιθέσεις της αντίστοιχης περιφέρειάς τους. Το κατόρθωμα δεν είναι τόσο άγνωστο στον Andy Reid, που έχει ζήσει παρόμοια τέλεια εκκίνηση με την ομάδα και το 2013, αλλά και πέρσι, πριν κάνει μία επικίνδυνη… κοιλιά. Ωστόσο, δεν το είχε καταφέρει πριν με rookie quarterback, και σίγουρα η απόδοση του νεαρού Mahomes είναι αποκύημα της δικής του επιτυχημένης, προπονητικής επιμέλειας.

Από την άλλη πλευρά, ο McVay δε φαίνεται να πτοήθηκε από την περσινή αναποδιά με τους Falcons, κι έχει ξεκινήσει το… αμάξι του με γκαζωμένη έκτη ταχύτητα. Η εκρηκτική επίθεση των Rams είναι δεύτερη σε ενεργητικούς πόντους (35 μέσο όρο ανά παιχνίδι!) ενώ η άμυνα που τόσο αναβαθμίστηκε στην off season διατηρεί κι εκείνη ένα αξιοπρεπές επίπεδο. Αν και το επίπεδο δυσκολίας του προγράμματος σίγουρα δυσκολεύει όσο οδεύουμε στον χειμώνα, εν τέλει μένει να δούμε μέχρι πού μπορούν να φτάσουν φέτος κι οι 2 ομάδες… και φυσικά τι θα κάνουν στο μεταξύ τους αγώνα, στο Μεξικό την 19η του Νοέμβρη.

↑ Cincinnati Bengals: Σκόπευα να βάλω τους Baltimore Ravens αυτή την εβδομάδα, αλλά η αλήθεια είναι πως οι Bengals το αξίζουν περισσότερο. Μετά από μία σεζόν που έθρυβε από μετριότητα, οι Τίγρεις έχουν επιστρέψει δριμύτεροι, προετοιμασμένοι, βελτιωμένοι. Με το πέρας τεσσάρων αγωνιστικών, βρίσκονται στην κορυφή της AFC North (!), σε ισόπαλο ρεκόρ με τους Ravens που νίκησαν πριν τρεις εβδομάδες. Mε οδηγούς τον εκπληκτικό A.J. Green, τον σταθερό Tyler Boyd αλλά κι ένα καρουζέλ running backs που δεν απογοητεύουν, οι Bengals φαίνεται να έχουν ξαναβρεί μία συνοχή που θυμίζει 2015. Ο Andy Dalton μπορεί να μην είναι το ίδιο φαντασμαγορικός, αλλά η αναβάθμιση της offensive line του έχει μειώσει αισθητά τα λάθη του, και παράλληλα τονώσει το ηθικό του. Ο Marvin Lewis τα παίζει όλα για όλα στην τελευταία του διετία, αψηφά τα προγνωστικά (νίκησε την Ατλάντα εκτός έδρας σε ματς που τα προηγούμενα χρόνια θα είχαν χάσει πανηγυρικά), και μένει να δούμε αν μπορεί να σπάσει η κατάρα των playoffs εφόσον, φυσικά, προκριθούν στο τέλος του χρόνου.

Φυσικά, τα περαστικά μας στον Tyler Eifert, ο οποίος δεν πρέπει να έχει αποφύγει κάταγμα για κάταγμα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Is there a better pass rushing tandem in the league than Carl Lawson and Carlos Dunlap of the Cincinnati Bengals? The Bengals are the only team in the league to possess two pass rushers with 10 sacks or more. @Genesis_MSR pic.twitter.com/G9UGFEXqH2
— Genesis_PFF (@GenesisPff) October 4, 2018

↓ Νew York Giants: Ένα γνωστό ρητό λέει ότι “η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής πέθανε”. Κάπως έτσι είναι η τωρινή εικόνα των Giants, που ενώ φαινόταν ότι όδευε στην σωστή κατεύθυνση, εν τέλει αυτό δεν έχει μεταφραστεί στην επιτυχία που θα ήλπιζαν. Αυτό είναι σίγουρα παράγωγο των πολυάριθμων τραυματισμών που έχουν, καθώς δύο από τους βασικούς running backs είναι εκτός για αρκετές εβδομάδες, καθώς κι ο βασικός τους tight end, Evan Engram, αναμένεται να χάσει μισό με ολόκληρο μήνα αγωνιστικής δράσης. Η άμυνα δείχνει να είναι σε πολύ καλύτερη φόρμα από την επίθεση (29η της λίγκας), οπότε το πρόβλημα εστιάζεται σε δύο παράγοντες: τους Eli Manning και Saquon Barkley.

Ο Manning μπορεί να έχει ένα ικανοποιητικό rating του 99.4, αλλά αυτό ξεγελά την ολική απόδοσή του. Σε σχέση με άλλους quarterback της λίγκας, σε ισάριθμα παιχνίδια, κατατάσσεται ως εικοστός τέταρτος σε touchdowns, έστω κι αν είναι δεύτερος σε completion, μόλις μια θέση κάτω από τον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερό του Drew Brees. Και πριν πείτε ότι ο Brees έχει τον Alvin Kamara, θα έρθω στο θέμα του Saquon Barkley. O Barkley επιλέχθηκε σε ανώτερη θέση του Alvin Kamara, του Royce Freeman και του Nyheim Hines, αλλά τα στατιστικά του με τους τελευταίους δύο rookies είναι παρόμοια. Κοιτάξτε τον παρακάτω πίνακα:

Όπως βλέπετε, ο Barkley, o Hines κι ο Freeman έχουν σκοράρει ακριβώς το ίδιο ποσοστό touchdowns, παρόλο που οι προσπάθειες του Barkley ξεπερνούν τον αμέσως επόμενο κατά δώδεκα. Περιέργως, το οι γιάρδες/rush είναι οι κατώτερες εκ των τεσσάρων, ενώ οι γιάρδες/reception είναι οι ανώτερες όλων, χωρίς κανένα touchdown. Τι σημαίνει αυτό; Πέρα του ότι η απόδοση του δεύτερου pick είναι σχεδόν ίδια με παίκτες που επιλέχθηκαν σε δεύτερο και τρίτο γύρο, η έκρηξη που περιμέναμε μετά από τις διθυραμβικές κριτικές του νεαρού δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στον αγωνιστικό χώρο. Φταίει το σύνολο των Giants; Σίγουρα, καθώς η offensive line των Giants είναι πολύ επιρρεπής σε λάθη φέτος, αλλά δεν οι Barkley και Manning αποτελούν φωτεινά παραδείγματα μιας επίθεσης που πρέπει να προλάβει πάση θυσία την απόδοση της άμυνας, αν θέλει να έχει ένα θετικό ρεκόρ φέτος.

↓ Vance Joseph: Επειδή η ανάλυση των Giants πήρε ένα μεγάλο μέρος της ενότητας, αυτή τη φορά θα δώσω μόνο δύο Χαμένους. Αφού στους Νικητές μίλησα για δύο επιτυχημένους προπονητές, θεωρώ σωστό να παρουσιάσω και το αντιδιαμετρικό παράδειγμα της θέσης.

Η ομάδα του Vance Joseph δεν έχει κακό ρεκόρ. Το θέμα είναι ότι θα μπορούσε να έχει πολύ καλύτερο, χωρίς να ιδρώσει ιδιαίτερα. Το μόνο ματς που πήραν με το σπαθί τους φέτος οι Broncos ήταν το πρώτο ενάντια στους Seahawks, που κράτησαν κοντά στο σκορ ως το τέλος. Σε Raiders, Ravens αλλά και Chiefs ήταν πίσω στο σκορ ως και το τελευταίο πεντάλεπτο (Raiders), έχασαν κατά κράτος από ανόητα λάθη (Ravens) ή άφησαν ένα σημαντικό προβάδισμα να φύγει μέσα από τα χέρια τους (Chiefs). Συγκεκριμένα στο παιχνίδι με τους Broncos, o Joseph, παρόλο που το rushing τον είχε φέρει σε απόσταση δέκα πόντων μακριά από τους πρωτοπόρους της AFC West, επέλεξε να το εγκαταλείψει, χάνοντας τον αγώνα για τρεις πόντους που θα μπορούσε να έχει άνετα εξασφαλίσει.

Το να έχεις τους Royce Freeman και Phillip Lindsay είναι δώρο από τα λίγα, αλλά ο προπονητής των Αλόγων δεν έχει αξιοποιήσει σωστά τις τελευταίες εβδομάδες. Ήταν άραγε σωστή η απόφαση του John Elway να κρατήσει στα ηνία έναν προπονητή που δεν κατάφερε να βγάλει τίποτα από την ομάδα για δύο έτη; Είναι καιρός να το αποδείξει.