Μία παράλογη 8ετία

Με αφορμή μία πρόσφατη συζήτηση που είχα με τον Deepstrider τις προάλλες πάνω στις προβλέψεις που θα δίναμε για τον πρώτο γύρο των φετινών playoffs, προέκυψε το θέμα που θα ήθελα να θίξω στο παρόν άρθρο. Η συσχέτιση δηλαδή της επιτυχίας μίας ομάδας με τον βασικό της QB και την ποιότητα του. Η συζήτηση βασίστηκε σε ένα ωραίο άρθρο του Bill Simmons (φίλτατου Patriot fan) στο Grantland, ένα από τα λίγα μη γραφικά site για το NFL. Ο Simmons διαχώριζε σ’ αυτό το άρθρο την ιστορία του NFL σε προ 2006 και μετά 2006 σεζόν. Το κριτίριο του διαχωρισμού ήταν ο παραλογισμός των αποτελεσμάτων ανάμεσα στις ομάδες που συμμετέχουν στα playoffs. Φυσικά ο πάντα εριστικός deepstrider το χρησιμοποίησε ως επιχείρημα για να υπερασπιστεί τον Andy Dalton, ο οποίος δε έπρεπε να αποτελεί λόγο για να φοβηθεί κανείς να ποντάρει στο Cincinnati (μέσα πέσαμε δηλαδή πάλι…).

Παραλογία!

Στο εν λόγω άρθρο λοιπόν, μερικά από τα στατιστικά (για την περίοδο 2006-σήμερα) που χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα από τον μπασκετικό κατα τ’ άλλα δημοσιογράφο, είναι:
  • Η ασυνήθιστη συχνότητα κατακτήσεων Super Bowl από ομάδα wild card
  • Το ρεκόρ στα playoffs των καλύτερων και χειρότερων QBs
  • Η αποτυχία των ομάδων που έχουν εξασφαλίσει το bye στη wild card week.
  • Για τις εντυπωσιακά πολλές αναμετρήσεις όπου υπάρχει διαφορά 4 νικών στο ρεκόρ της regular season μεταξύ των δύο αντιπάλων.
  • Για τις 6/8 φορές όπου τα αουτσάιντερ κάλυψαν το στοιχηματικό spread στο Super Bowl.
Λίγες μόλις μέρες μετά την συζήτηση αυτή, είδα αναρτημένο στο twitter από άλλον έναν Έλληνα φίλο του NFL, τον παρακάτω πίνακα. Ένας πίνακας με τα παιχνίδια όπου ο QB με το καλύτερο Ranking έχασε από έναν χειρότερο σε παιχνίδι playoffs. Θα σας αφήσω μερικά λεπτά να επεξεργαστείτε τις πληροφορίες. Όχι ότι δεν ξέρετε τα αποτελέσματα, όχι ότι δεν παρακολουθούσατε NFL σ’ αυτά τα 8 χρόνια, αλλά όσο να ‘ναι η συγκεντρωμένη πληροφορία αποτυπώνεται στον εγκέφαλο καλύτερα. Έτοιμοι; Γιατί λοιπόν η ποιότητα του QB δε συσχετίζεται με τις επιτυχίες στα playoffs όπως συμβαίνει στη regular season;

Απότομες Αλλαγές

Ένας από τους βασικούς, αν όχι ο βασικότερος λόγος, είναι οι αλλαγές στους κανονισμούς. Όπως υπαγορεύουν τα δολάρια, οι αλλαγές γίνονται πάντα για να γίνει το άθλημα πιο ελκυστικό στο φίλαθλο μάτι, κάτι που φυσικά ευνοεί την επίθεση και βγάζει από τα ρούχα τους τους αμυντικούς. Ο κανόνας που θεσπίστηκε για την προστασία του QB, μετά τον τραυματισμό του Brady το 2008, ανάγκαζε τους αμυντικούς να σημαδεύουν τους QB από τη μέση και πάνω όταν αυτοί πασάρουν. Σκοπός ήταν να προστατευτούν τα γόνατα των πιο «πολύτιμων» παικτών στην ομάδα.
tom-brady-injury-o
O Pollard τραυματίζει τον Brady και αλλάζει το NFL.
Το δεύτερο σετ κανόνων, ήρθε to 2010 να προστατέψει πρώτα τους επιθετικούς παίκτες και στη συνέχεια την ίδια τη λίγκα. Λόγω των αυξανόμενων περιπτώσεων διασείσεων και τις περιπτώσεις αυτοκτονίας παλαιμάχων παικτών από εγκεφαλικές ασθένειες, το NFL είχε να αντιμετωπίσεις μηνύσεις από παλαίμαχους παίκτες καθώς και πολλούς τραυματισμούς επιθετικών αστέρων. Πλέον οι αμυντικοί δε μπορούσαν να χτυπήσουν defenseless receiver, δε θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν το κράνος τους ως όπλο και φυσικά δεν τους επιτρεπόταν πλέον να χτυπούν τους αντιπάλους στο κεφάλι. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να θυμίσουμε ότι το Stiff arm επιτρέπεται ακόμα καθώς επίσης και ότι το Tuck rule (ο κανόνας που απαγόρευε στους QBs να κάνουν fumble) μόλις φέτος καταργήθηκε.
1merriweather helmet to helmet
Ο Merrieather διδάσκει το πως δεν πρέπει να κάνει κανείς tackle.
Ξαφνικά λοιπόν οι αμυντικοί μέσα σε μία διετία δεν μπορούσαν να κάνουν tackle. Παρά το γεγονός ότι ανατράφηκαν ποδοσφαιρικά να κάνουν tackle σε όλο το σώμα. Η επιτρεπόμενη περιοχή μαρκαρίσματος είναι από τη μέση έως το λαιμό, ενώ άλλαξε και η τεχνική πρόσκρουσης ορισμένων που πλέον έπρεπε να χρησιμοποιούν τον ώμο και όχι το κεφάλι τους. Όπως είναι φυσικό οι αλλαγές αυτές οδήγησαν σε μεγαλύτερα σκορ, σε αστείες διαιτητικές αποφάσεις καθώς επίσης και σε αλλαγή των προτύπων για τη σωματοδομή των αμυντικών παικτών. Εάν οι αλλαγές ήταν λιγότερες ή συνέβαιναν σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ίσως να ήμασταν μάρτυρες ομαλότερης προσαρμογής των αμυντικών.

Καλές και Κακές άμυνες

Οι αλλαγές αυτές, όπως ήταν αναμενόμενο, άλλαξαν κατά πολύ τον τρόπο που αξιολογούνταν οι άμυνες. Ενώ σε παλιότερες εποχές βασικό κριτήριο της ποιότητας ήταν οι δοσμένες γιάρδες, πλέον έχουμε περάσει στην εποχή όπου οι άμυνες αξιολογούνται με τους πόντους που έδωσαν και με τα turnovers που προκάλεσαν. Για παράδειγμα η άμυνα της Arizona φέτος ήταν μία από τις καλύτερες στο φετινό πρωτάθλημα, επειδή δε δεχόταν touchdown εύκολα, είχε δηλαδή μία πολύ καλή redzone defense που επέτρεπε στον αντίπαλο κυρίως FGs. Αντίθετα η άμυνα των Texans ήταν μία από τις χειρότερες σε δοσμένους πόντους, αλλά μία από τις καλύτερες σε δοσμένες γιάρδες. Μία «καλή» άμυνα πλέον πρέπει:
  1. Να δημιουργεί Turnovers
  2. Να είναι καλή στη redzone
  3. Να είναι πειθαρχημένη κα να μην παίρνει flags
  4. Να είναι ισορροπημένη τόσο στο run όσο και στην πάσα, ποτέ μόνο σε ένα κομμάτι
  5. Να δέχεται λιγότερο από 24 πόντους.
Το τελευταίο δεν πρέπει να σας κάνει εντύπωση μιας και οι άμυνες που θα αφήσουν στο μηδέν τον αντίπαλο, δεν υπάρχουν πλέον και δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν. Κάθε επίθεση μπορεί να σκοράρει με κάποιο τρόπο πόντους. Αντίθετα μία καλή άμυνα απαιτεί υπερβολικά πολλά συστατικά για να μπορέσει να καλύψει την ανεπάρκεια μία μέτριας επίθεσης. Πρέπει να έχει καλό προπονητή, να διαθέτει βάθος πάγκου, ρολίστες που να εξειδικεύονται σε συγκεκριμένα αμυντικά σχήμα και φυσικά ισορροπία και ποιότητα τόσο στη front 7 όσο και στη secondary. Οι GMs λοιπόν που θέλουν να μείνουν στη λίγκα και για 2ο συμβόλαιο ξεκινούν να χτίζουν τις ομάδες τους από την επίθεση καθώς είναι πολύ πιο εύκολο και πιο συγκεκριμένα, τη θέση του QB.

QB league

Οι προστασία της θέσης του QB από τους κανονισμούς, η κάθετη πτώση των στατιστικών επιδόσεων της άμυνας, οι σύνθετες passing επιθέσεις του κολεγίου που εξομαλύνουν την μετάβαση των rookies από το κολέγιο στο NFL καθώς και το μικρόβιο που λέγεται fantasy football, έχει μετατρέψει το NFL σε λίγκα των QBs. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι όλες οι ομάδες πρέπει να έχουν έναν ικανό QB. Ομάδες σαν τους Patriots, τους Broncos, τους Colts, τους Packers και τους Saints είναι από τις τυχερές που έχουν βρει QBs που αξίζουν τα συμβόλαια τους και τους διακρίνει μία αξιοθαύμαστη σταθερότητα. Τα προβλήματα αρχίζουν για τις υπόλοιπες ομάδες. Τι γίνεται λοιπόν όταν μέτριοι QB κερδίζουν περισσότερα απ’ αυτό που αξίζουν; Οι περιπτώσεις των Flacco, Roethlisberger, Eli Manning είναι μερικές από τις περιπτώσεις που ο κάθε QB πήρε μεγαλύτερο μερίδιο επιτυχίας από αυτό που πραγματικά άξιζε, όταν η ομάδες τους κατέκτησαν το Super Bowl. Οι προηγούμενες περιπτώσεις όπου υπάρχει ένα τουλάχιστον δαχτυλίδι είναι πολύ soft, μπροστά στις επόμενες. Τι έκανε ο Matt Stafford για να δικαιολογήσει το συμβόλαιο του; (η απάντηση fantasy points δεν πιάνεται). Τι έκανε ο Matt Ryan; Ο Mark Sanchez;  Ο Tony Romo; Και τελευταία τι έκανε ο Jay Cutler; mark-sanchez-buttfumble-cartoon Η σημασία της θέση τους QB, έχει επιβάλει στην ποδοσφαιρική αγορά ένα μίνιμουμ μισθό βασικού QB που φτάνει τα 15-20 εκατομμύριο δολάρια το χρόνο. Όταν ένας καλός DE μπορεί να αμείβεται με 5 ή 6 εκατομμύρια το χρόνο, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι πόσο εξαρτημένες είναι οι ομάδες από τον εκάστοτε QB τους. Ασταθείς παίκτες μπορούν από μόνοι τους να καταστρέψουν τη χρονιά μίας ομάδας. Την ίδια στιγμή οι ομάδες που διαθέτουν QBs, οι οποίοι βρίσκονται ακόμα στο πενιχρό rookie συμβόλαιο τους, έχουν αυτόματα τουλάχιστον 15 περισσότερα εκατομμύρια στο Salary cap να ξοδέψουν σε σύγκριση με τις ομάδες με τους QBs που προαναφέρθηκαν.

Συνέπειες

Άμεση συνέπεια των μεγάλων επενδύσεων στη θέση του QB είναι και η αύξηση στα συμβόλαια των υπολοίπων επιθετικών θέσεων. Η αλυσιδωτή αντίδραση έχει ως εξής: Να μην έχει ο QB προστασία; Να μην έχει ο QB καλούς WRs; Αν οι αντίπαλοι έχουν καλούς CBs να μην υπάρχει και ένας καλός TE, ένας καλός RB; Μην κάνετε ότι δεν έχετε σκεφτεί ποτέ κάτι τέτοιο. Εδώ οι Broncos του Peyton Manning που έχασαν πέρυσι εξαιτίας της αστείας secondary, κινήθηκαν να πάρουν άλλο έναν στόχο για τον Manning, τον Wes Welker. Συμπέρασμα: Τα λεφτά χρειάζονται κι άλλα λεφτά. Wes Welker Όχι πως δεν μπορεί κανείς να χτίσει μία άμυνα με το περίσσεμα, αλλά υπάρχει μία διαρκής μετατόπιση των πόρων (λεφτά του salary cap, draft picks, κλπ) προς την επίθεση, κάτι που σημαίνει ότι μία καλή άμυνα δεν μπορεί να μείνει καλή για πολύ αφού αναγκάζεται να αφήσει ελεύθερους τους  παίκτες των οποίων η αξία ανεβαίνει και οι οποίοι δε χωράνε στο salary cap (ενώ οι επιθετικοί χωράνε δια μαγείας).

Ερμηνεία και Συμπεράσματα:

Με βάση λοιπόν τα στατιστικά, τα συμβόλαια αλλά και με βάση την εικόνα των  ομάδων στον αγωνιστικό χώρο μπορούμε να καταλήξουμε στα εξής συμπεράσματα για την τρελή περίοδο από το 2006 έως και σήμερα:
  1. Η Regular Season δεν είναι playoffs. Όπως και σε άλλα αθλήματα στα playoffs παίζουν οι πετυχημένες ομάδες που έχουν κερδίσει τη συμμετοχή τους. Σε ένα πρωτάθλημα όπου δεν παίζουν όλοι με όλους, από τις 32 ομάδες 12 προκρίνονται στα playoffs και 20 κάνουν πρόωρες διακοπές. Μαθηματικά μία ομάδα που προκρίνεται η ίδια στα playoffs μπορεί να παίξει με μάξιμουμ άλλες 8 διεκδικήτριες ομάδες. Συνήθως ότι από τους 16 αγώνες της regular season οι ομάδες μπορούν παίζουν με 4-5 ομάδες που τελικά θα περάσουν στα playoffs. Αν αναλογιστούμε τώρα ότι υπήρχε μόνο μία ομάδα με 16-0 στην περίοδο που εξετάζουμε, ότι περιπτώσεις ομάδων με ρεκόρ 15-1 και 14-2 είναι πολύ σπάνιες και ότι το συνηθέστερο ρεκόρ μίας πρωταθλήτριας ομάδας περιφέρειας είναι 13-3, τότε μπορεί κάποιος εύκολα να διαπιστώσει ότι αυτές οι 3 ήττες έχουν γίνει επί το πλείστον από άλλες ομάδες που συμμετέχουν στα Playoffs. Άρα οι πιθανότητες επιτυχίας κάποιων καλών QBs απέναντι στους υποψήφιους διεκδικητές, δεν αλλάζουν από τη regular season στην postseason. Το καλό ρεκόρ στη regular season μπορεί να σημαίνει σταθερότητα απέναντι στις κατώτερες ομάδες αλλά σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ανωτερότητα σε σχέση με τις ισοδύναμες ομάδες.
  2. Δεν έχει νικήσει ποτέ ισορροπημένη ομάδα. ΠΟΤΕ. Οι Colts, οι Saints, οι Packers είχαν καλή επίθεση, οι Giants, οι Ravens, οι Steelers είχαν καλές άμυνες.  Όποιος έχει ένσταση και υποστηρίξει το αντίθετο ας κοιτάξει παρακάτω στο Νο 6.  Όλες οι ομάδες που πέρασαν στα playoffs είχαν κάποιο ατού αρά χωρίζονται σε επιθετικογενείς και αμυντικογενείς ομάδες. Οι λίγες ομάδες που πλησιάζουν την ισορροπία δεν είχαν ποτέ επιτυχία και αποκλείονταν πάντα πρόωρα.
  3. Δεν νικάει ποτέ, μόνος του ένας QB! Γι’ αυτό και ο Brady δεν έχει νικήσει χωρίς άμυνα, γι’ αυτό ο Peyton έχει μόνο ένα τίτλο, γι’ αυτό και ο Eli Manning έχει αποτύχει 3 φορές να προκριθεί στα playoffs. Σε μία επιθετικογενή ομάδα, το αν είναι μέτρια ή κακή η άμυνα παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία.
  4. Οι πυρηνοκίνητες επιθέσεις συνοδεύονται συχνά από πολύ κακές άμυνες, άρα είναι συνολικά ΜΕΤΡΙΕΣ ομάδες! Οι Saints, οι Packers, οι Patriots, οι Colts από το 2006 και μετά όλες είχαν άμυνες που ήταν κάτω από την 25η θέση στην κατάταξη του NFL. Μήπως οι ειδικοί θα έπρεπε να τους έδιναν λιγότερο credit;
  5. Οι μέτριοι και κακοί QBs έχουν πολλές νίκες στα playoffs επειδή παίζουν απέναντι σε επίσης κακούς QBs. Ο Tebow νίκησε τον κακό και τραυματία τότε Roethlisberger, το ίδιο και ο Sanchez τον Phillip Rivers. Η πρώτη νίκη του Matt Ryan ήρθε απέναντι στον τραυματία RG3. Ο Matt Schaub και ο Yates των Texans έχουν δύο νίκες απέναντι στον Andy Dalton και θα μπορούσα να συνεχίσω…
  6. Οι μέτριοι QBs όταν παίζουν απέναντι σε καλούς QBs συνήθως αντιμετωπίζουν πολύ ΚΑΚΕΣ άμυνες. Συνεπώς παρά το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στην ποιότητα μεταξύ των QBs, ο κακός QB έχει πολύ πιο εύκολο matchup και πολλές φορές πραγματοποιεί καλύτερη εμφάνιση. (βλ Flacco vs Brady ή Kaepernick vs Rodgers). Φυσικά ισχύει και το αντίθετο. Στις επιθετικογενείς ομάδες, η άμυνα διακρίνεται όταν παίζει εναντίον μίας αμυντικογενής ομάδας και συνεπώς μία κακής επίθεσης.
  7. Οι αμυντικές ομάδες που παίζουν στα playoffs, έχουν ΠΑΝΤΑ τρόπους για να σκοράρουν και άρα είναι επικίνδυνες. Καμία ομάδα δε μπορεί μετά από 16 παιχνίδια να περάσει μόνο με την άμυνα. Κάθε ζωντανή τον Ιανουάριο ομάδα έχει τρόπους να επιτεθεί.
  8. Η μοναδική περίπτωση που η διαφορά στη θέση του QB παίζει ρόλο σε αγώνα playoffs είναι όταν οι δύο ομάδες είναι αμφότερες αμυντικογενείς ή επιθετικογενείς.  Για παράδειγμα στον φετινό αγώνα SF@GB, η σύγκριση μεταξύ των δύο QBs ήταν άτοπη. Αυτό που μπορούσε να συγκριθεί είναι η αποτελεσματικότητα του QΒ απέναντι στην δεδομένη αντίπαλη άμυνα, όχι απέναντι σε άλλο QB. Για το λόγο αυτό το στατιστικό με τις νίκες των μέτριων QB (βλ. #5) δεν έχει καμία αξία.
 

Που οδεύουμε;

Λόγω των συνεχόμενων απαιτήσεων και αλλαγών, οι ομάδες του NFL πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, κάτι που θέλει χρόνο. Η προσαρμογή δεν εξαρτάται μόνο από το προσωπικό των ομάδων, όσο και από την ποδοσφαιρική παιδεία των παικτών. Με το πέρασμα του χρόνου όλο και περισσότεροι αμυντικοί θα μπορούν να είναι αποδοτικοί και πειθαρχημένοι στο νέο στυλ παιχνιδιού, ενώ κάποια ποδοσφαιρικά δόγματα θα έχουν κριθεί μέχρι τότε απαρχαιωμένα και αναχρονιστικά. Όσο αφορά πάντως τους QBs, οι ακραίες περιπτώσεις των παικτών που δεν έχουν καταφέρει τίποτα αλλά κερδίζουν πολύ μεγάλα συμβόλαια, αναμένεται να λιγοστέψουν και η κατάσταση θα εξομαλυνθεί. Το μόνο που χρειάζεται είναι μερικές αποτυχίες που θα κάνουν μία ομάδα να χτυπάει το κεφάλι της αλλά θα διδάξει τις υπόλοιπες. Οι Raiders δίδαξαν ήδη πως να μην χαραμίζει το No1 pick σε ανέτοιμο QB με ερωτηματικά μόνο και μόνο επειδή έχει προοπτική. Οι Redskins δίδαξαν ότι τα 1st round pick έχουν αξία και δεν πρέπει να τα ανταλλάζει κανείς με το κιλό. Οι Ravens δίδαξαν πως να αγνοήσεις τον παίκτη που σε έκανε επιτυχημένο (Rice) δίνοντας μεγάλο συμβόλαιο σε κάποιον άλλο (Flacco). Όσο ζει μαθαίνει κανείς στο NFL με το επόμενο «μάθημα» να είναι οικονομικό και πάνω στην υπεραξία των QBs.  

About The Author: Hyperbolic Comparison

Ιδρυτικό μέλος του site και πηγή γκρίνιας σε κάθε στιγμή της ύπαρξης του. Εργάζεται πρωινές ώρες όταν του επιτρέπει το NFL. Ερασιτέχνης-αποτυχημένος ποδοσφαιριστής πιο αργός από το replay. Έμπλεξε με το football για οικογενειακούς λόγους και δεν είχε δικαίωμα να μη διαλέξει τους Patriots.