Ιστορία Οι Seahawks είναι μία expansion team που ιδρύθηκε το 1975. Μπορεί να είναι η μόνη ομάδα που έχει συμμετάσχει σε τελικό και των δύο περιφερειών αλλά έχει ελάχιστες επιτυχίες με μόλις μία συμμετοχή σε Superbowl τη σεζόν 2005. Φημίζονται για την καυτή τους έδρα, το CenturyLink Field όπου επικρατεί εκκωφαντικός θόρυβος σε κρίσιμα σημεία κάθε αγώνα. Επιπλέον το Σιάτλ βρίσκεται στην βορειοδυτική γωνία των ΗΠΑ και απέχει αρκετή ώρα από την ανατολική ακτή που βρίσκονται οι έδρες των περισσοτέρων ομάδων, με αποτέλεσμα οι φιλοξενούμενες ομάδες να εμφανίζονται αρκετά κουρασμένες. Στην NFC West, κατηγορία όπου και συμμετέχει, είναι η 3^η πιο ιστορική ομάδα, αφού οι 49ers και οι Rams έχουν εμφανίσει ομάδες σταθμούς στην ιστορία του NFL και έχουν κυριαρχήσει τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες. Προβλήματα Το βασικό πρόβλημα του Seattle ήταν στη θέση του QB. Τα προβλήματα αυτά άρχισαν να εμφανίζονται όταν ο QB Matt Hasselbeck άρχισε να χάνει αρκετά παιχνίδια κάθε σεζόν λόγω τραυματισμού. Οι πρώτες εναλλακτικές λύσεις ήταν ο Charlie Whitehurst και ο Tavaris Jackson οι οποίοι ποτέ δεν προσαρμόστηκαν. Η έλλειψη αξιόπιστου QB, αυτομάτως σήμαινε αδυναμία αξιοποίησης των πανάκριβων WRs των οποίων τα συμβόλαια βάραιναν το salary cup της ομάδας. Εκτός από το passing game όμως προβλήματα υπήρχαν και στο running game με την αποχώρηση του RB Shaun Alexander, θρύλου της ομάδας, από την ενεργό δράση μετά το τέλος της σεζόν του 2007. Η αλλαγή Οι φιλοδοξίες του ιδιοκτήτη Paul Allen και του General Manager John Schneider ήταν μεγαλύτερες από την 2^η θέση στην οποία το Seattle ήταν συνηθισμένο τα τελευταία χρόνια. Χωρίς να ξοδέψουν απίστευτα λεφτά, χωρίς να δώσουν παράλογα λεφτά για ένα μόνο παίκτη, χωρίς να κάνουν trade up στο draft θυσιάζοντας αρκετά picks για έναν «Μεσσία», οι Seahawks έφτιαξαν ένα αξιόμαχο σύνολο με μία μόνο κίνηση, την πρόσληψη του Pete Carroll ως Head Coach το 2010. Ο μέχρι πρότινος προπονητής του κολλεγίου USC, είχε να δουλέψει στο NFL από τη σεζόν 1999 όταν και ήταν Head Coach στους Patriots. Η εμπειρία του ως πρώτος προπονητής κολλεγιακής ομάδας του έδωσε την δυνατότητα να έχει καλύτερη άποψη για τα ταλέντα που υπάρχαν στα τρία draft στα οποία συμμετείχε ως αφεντικό των Seahawks. Μία από τις πρώτες κινήσεις του Carroll στην τεχνική ηγεσία, ήταν το trade που θα έδινε ταυτότητα στην επίθεση της ομάδας. Ο λόγος για τον 26χρονο RB, Marshawn Lynch, ο οποίος δεν είχε καταφέρει να ξεχωρίσει στους κακούς Bills αλλά στους Seahawks είναι τόσο καλός που κάποιοι τον αναφέρουν ανάμεσα στους MVP του πρωταθλήματος. Το trade έγινε τον Οκτώβριο της σεζόν του 2010, με τους Bills να παίρνουν ως αντάλλαγμα ένα 4^th και ένα 5^th round pick, τα οποία τώρα, την 3^η του χρονιά στο Σιάτλ, θα φάνταζαν ελάχιστα. Offseason FreeAgency: Η σεζόν ξεκίνησε με την απόκτηση του πιο “hot” ονόματος στη θέση του QB. Ο λόγος για τον Matt Flynn, τον 4ετή QB, pick 7^ου γύρου από τους Packers στο draft του 2008. Ο Flynn έκανε όνομα στους Packers τη σεζόν 2010 όταν και  αναδείχθηκαν πρωταθλητές. Κλήθηκε να αντικαταστήσει τον βασικό QB, Aaron Rodgers όταν εκείνος είχε αναγκαστεί να χάσει κάποια παιχνίδια εξαιτίας τραυματισμού. Την περσινή χρονιά (2011) όμως ο Rodgers δεν ήταν τραυματίας. Οι Packers τελείωσαν με ρεκόρ 15-1 τη χρονιά και ο Flynn έπαιξε μόνο στον τελευταίο αγώνα όταν ο προπονητής επέλεξε να ξεκουράσει τον Rodgers. Σε έναν αγώνα πρόλαβε να πασάρει για 480 γιάρδες και για 6 TDs (ρεκόρ συλλόγου και στις δύο κατηγορίες). Ευτυχώς για τον Flynn εκείνο το καλοκαίρι έμενε ελεύθερος και είχε τη δυνατότητα να επιλέξει μόνος του τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Το συμβόλαιο που του προσέφεραν οι Seahawks ήταν 19,5 εκατομμύρια δολλάρια για 3 χρόνια, με 10 εκατ. να είναι εγγυημένα. Εκτός από τον Flynn οι Seahawks έδωσαν μία ευκαιρία στους βετεράνους WRs Terrell Owens (κατά κόσμο T.O.) και Braylon Edwards.   Draft: Από τις 32 ομάδες που πήραν μέρος στο draft, οι «ειδικοί» βαθμολόγησαν τις επιλογές των Seahawks με το χαμηλότερο βαθμό. Ένα χρόνο αργότερα και κρίνοντας από αυτά που έδειξαν οι πρωτοετείς παίκτες των Seahawks, η βαθμολογία αυτή πρέπει να είναι η υψηλότερη από τις φετινές draft classes όλων των υπολοίπων ομάδων. Ο Pete Carroll και η ομάδα scouting του, έκαναν ένα από τα καλύτερα drafts στην ιστορία του συλλόγου. Αγνοώντας άλλους DE, που είχαν χαρακτηριστεί πιο ολοκληρωμένα ταλέντα, ο Carroll επέλεξε τον Bruce Irwin στο Νο16 του πρώτου γύρου κάνοντας αρκετούς να ξύσουν το κεφάλι τους μ΄αυτήν την απόφαση αφού αρκετοί άλλοι DE που είχαν χαρακτηριστεί πληρέστεροι δεν είχαν ακόμη επιλεγεί. Στο δεύτερο γύρο επέλεξε τον LB Bobby Wagner για τον οποίο θα αναφέρω μόνο ότι είναι υποψήφιος για defensive rookie of the year, ενώ στον τρίτο γύρο επέλεξε ένα QB, παρόλο που ήδη είχε δώσει ένα μεγάλο συμβόλαιο στον Flynn μερικούς μήνες νωρίτερα. Ο QB αυτός λεγόταν Russel Wilson και θα ξεκινούσε τη σεζόν πίσω από τους Tavaris Jackson και Matt Flynn. Στον τέταρτο γύρο επέλεξαν τον RB Robert Turbin, ο οποίος λειτουργεί συμπληρωματικά με τον Lynch και χρησιμοποιείται τόσο ως runner όσο και ως receiver στα κρίσιμα 3^rd downs. Τέλος,τα υπόλοιπα φετινά draft picks του 5^ου, 6^ου και 7^ου γύρου, βρίσκονται όλα στο ρόστερ της ομάδας δίνοντας το απαιτούμενο βάθος με την ελπίδα να αποκτήσουν θέση βασικού τα επόμενα χρόνια. Αξιοκρατία Το φετινό “θαύμα” του Pete Carroll, δεν προέκυψε τυχαία. Ο Head Coach της ομάδας απέδειξε από το καλοκαίρι με πράξεις, ότι στην ομάδα του θα παίζουν οι καλύτεροι, όσοι είναι περισσότερο αφοσιωμένοι και όσοι δουλεύουν περισσότερο. Κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας, 3 QBs ξεκίνησαν το camp: o βασικός της προηγούμενης χρονιάς Tavaris Jackson, το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα Matt Flynn και ο πρωτοετής άπειρος QB Russel Wilson. Αντί να δηλώσει εξαρχής με ποιόν ξεκινάει βασικό και να αναθεωρήσει με την πάροδο των εβδομάδων, ο Carroll αποφάσισε να μην ανακοινώνει τον βασικό QB και να μοιράζει το χρόνο συμμετοχής στα φιλικά και στις προπονήσεις, ώστε να γιγαντωθεί ο ανταγωνισμός των τριών παικτών για τη θέση αυτή. Το κλίμα ανταγωνισμού όμως που είχε, ενέπνευσε  και άλλους νεαρούς παίκτες να πρωταγωνιστήσουν στο camp και να κερδίσουν μία θέση βασικού. Παρά τα picks που είχαν δαπανηθεί για τον Jackson και το μεγάλο συμβόλαιο που είχε υπογράψει ο Flynn, ο Carroll ρίσκαρε δίνοντας τη θέση του βασικού στον άπειρο Wilson. Εκτός όμως από τη μάχη των QBs, οι καλοκαιρινές αποφάσεις είχαν να κάνουν και με τους βετεράνους στη θέση των WRs. Μπορεί ο T.O. να είναι ένας μελλοντικός Hall of Famer που ξέρει το παιχνίδι ίσως καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο receiver, αλλά αυτά δεν ήταν αρκετά για να τον κρατήσουν στο ρόστερ της ομάδας. Το κόψιμο του TO δεν οφείλεται τόσο στις μέτριες εμφανίσεις του το καλοκαίρι, όσο στον εγωκεντρικό και εκδηλωτικό χαρακτήρα του, ο οποίος πάντα έλκυε τα ΜΜΕ και αποπροσανατόλιζε την ομάδα από τους στόχους της. Για το λόγο αυτό, προτιμήθηκε ο B.Edwards ο οποίος θα έδινε βάθος, εμπειρία και θα βοηθούσε και τους νεαρούς συμπαίκτες του, αντί του TO ο οποίος θα απαιτούσε θέση βασικού και δε θα επέτρεπε στους νεαρούς παίκτες να έχουν τον χρόνο συμμετοχής που είχαν τελικά φέτος. Το ξεκίνημα στη σεζόν Η χρονιά ξεκίνησε με την ήττα στην έδρα των Cardinals (16-20), οι οποίοι ακόμα ήταν σοβαρή ομάδα (ξεκίνησαν με 4 σερί νίκες). Το παιχνίδι αυτό θα μπορούσε να είχε κερδηθεί αφού στα τελευταία λεπτά του αγώνα οι Seahawks ήταν στην αντίπαλη redzone αλλά δεν μπόρεσαν να σκοράρουν. Ακολούθησε μία εντυπωσιακή νίκη στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι απέναντι στους Cowboys, όπου η running offense και ο Lynch έκαναν ό,τι ήθελαν. Το τρίτο και επεισοδιακό παιχνίδι των Seahawks ήταν κόντρα στους Packers. Στο πρώτο ημίχρονο η άμυνα του Seattle έκανε 9 sacks στον Rodgers, αναγκάζοντας τον να καταφύγει στο running game και τον Cedric Benson, αλλά η επίθεση των Seahawks δεν μπορούσε να σκοράρει δημιουργώντας διαφορά. Οι Packers όμως πήραν το προβάδισμα έχοντας σκοράρει 4 FGs και κανένα TD. Με το σκορ στο 12-7, συνέβη ένα θαύμα το οποίο σήμανε την αναγέννηση της επίθεσης των Seahawks. Στην τελευταία φάση του αγώνα, ο Wilson πέταξε μία πάσα της απελπισίας (Hail Mary) και ο WR Golden Tate κέρδισε την κατοχή σε δεύτερο χρόνο από τον CB των Packers. Οι αναπληρωτές διαιτητές, ενώ είδαν τη φάση σε πολλαπλά replays και υπό πολλαπλές λήψεις πήραν λανθασμένη απόφαση και αντί για interception έδωσαν το νικητήριο TD στους Seahawks. Μάλιστα αυτή η απόφαση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και το NFL αναγκάστηκε να κάνει υποχωρήσεις και να επαναφέρει τους κανονικούς διαιτητές. Σημείο Καμπής Την 4^η αγωνιστική οι Seahawks εμφάνισαν τα γνωστά επιθετικά τους προβλήματα. Ο Wilson δε δημιουργούσε κινδύνους με τις πάσες του,η επίθεση γινόταν μονόπλευρη και οι καλές άμυνες της φετινής NFC West  μπορούσαν εύκολα να σταματήσουν το run. Οι Rams νίκησαν 19-13 και οι Seahawks έχασαν και δεύτερο εκτός έδρας παιχνίδι εντός της κατηγορίας. Η εκτός έδρας νίκη στην Καρολίνα κόντρα στους Panthers τους έφερε στο 3-2 και την έκτη αγωνιστική φιλοξένησαν τους Patriots. Μπορεί η άμυνα να αντιμετώπιζε τον Tom Brady και την επίθεσή του, αλλά ο Russel Wilson και οι νεαροί WRs του είχαν την ευκαιρία να πιστέψουν στους εαυτούς τους σμπαραλιάζοντας την secondary defense των Patriots. Το παιχνίδι αυτό ήταν το πρώτο που η επίθεση έσωζε την άμυνα και κέρδιζε το παιχνίδι. Στην αρχή της 4^ης περιόδου οι Patriots ήταν μπροστά με 23-10 για να ακολουθήσουν 2 passing TDs από τον Wilson, το δεύτερο εξ’ αυτών στον Sidney Rice για 46 γιάρδες! Εκτός από το βαθμολογικό κέρδος, οι νεαροί Seahawks απέκτησαν εμπιστοσύνη στον Wilson και στο passing game (κυρίως στις μακρινές πάσες), με αποτέλεσμα να αρχίσουν να χρησιμοποιούν περισσότερο τις play-action passes (πάσα  ύστερα από προσποίηση για run). Άλλη ομάδα εκτός έδρας Σίγουρα δεν είναι η πρώτη ομάδα που εμφανίζεται καλύτερη εντός έδρας απ’ ότι εκτός, αλλά στους Seahawks η διαφορά είναι πιο εμφανής απ’ ότι στις άλλες ομάδες. Την 7^η και την 8^η εβδομάδα ακολούθησαν δύο συνεχόμενα παιχνίδια σε San Francisco και Detroit αντίστοιχα. Κλειστά παιχνίδια μεν αλλά τα έχασαν και τα δύο δε. Κόντρα στους Niners (6-13) αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα που αντιμετώπησαν με τις άλλες δύο αντιπάλους της division. Δεν μπορούσαν να έχουν αποτελεσματικό running game, αφού η NFC West φέτος ήταν γεμάτη με ομάδες που βασίζονταν στο run και με άμυνες που είχαν φτιαχτεί να το σταματήσουν. Κόντρα στους Lions (24-28) έκαναν το πρώτο εκτός έδρας παραγωγικό παιχνίδι αλλά δέχθηκαν δύο ανατροπές στο τελευταίο δεκαπεντάλεπτο και έφτασαν στο 4-4. Ακολούθησαν δύο εύκολες νίκες κόντρα στους Vikings (30-20) και τους Jets (28-7) για να χάσουν στην παράταση στο Miami με 24-21 σε ένα κλειστό και αμφίρροπο ματς. Πρόκριση Παρά τις διακυμάνσεις στην απόδοση τους οι Seahawks ήταν πάντα κοντά στις θέσεις που διασφάλιζαν πρόκριση στα playoffs. Η πρόκριση αυτή ήρθε ουσιαστικά στο πιο ολοκληρωμένο φετινό τους παιχνίδι. Απέναντι στο Chicago το οποίο είχε τους ίδιους στόχους, εκτός έδρας και κόντρα σε μία από τις άμυνες που είχαν προκαλέσει αρκετά turnovers σε άπειρες ομάδες. Έφυγαν νικητές με 23-17 και έφτασαν το ρεκόρ τους στο 7-5. Με την αυτοπεποίθηση τόσο της άμυνας όσο και της επίθεσης στα ύψη, έκαναν 3 συνεχόμενα εκπληκτικά παιχνίδια κόντρα στους Cardinals, στους Bills και στους 49ers τους οποίους και διέσυραν με 58-0, 50-17 και 42-13. Το NFL έτριβε τα μάτια του με την παραγωγικότητα μίας ομάδας που «είχε πρόβλημα στην επίθεση». Ο Pete Carroll μάλιστα εκεί που τον κατηγορούσαν ότι η ομάδα του δε σκοράρει, έφτασε σε σημείο να απολογείται επειδή επέτρεπε στους παίκτες του να αυξήσουν το σκορ. Το γεγονός ότι τον μήνα Δεκέμβρη ήταν η πιο φορμαρισμένη ομάδα, έκανε κάποιους να τους χρίσουν φαβορί ακόμη και για τη συμμετοχή στο Super Bowl. Με ρεκόρ 10-5 έχουν διασφαλίσει τουλάχιστον την 5^η θέση και το πρώτο wild card εισιτήριο της NFC. Με νίκη στο τελευταίο τους παιχνίδια απέναντι στους Rams κάνουν το 8-0 εντός έδρας και με τρελό συνδυασμό αποτελεσμάτων, ελπίζουν ακόμα και στην 2^η θέση της NFC. Στατιστικά Άμυνα: Η άμυνα των Seahawks είναι η μικρότερη ηλικιακά στο NFL. Τα νιάτα όμως έχουν καταφέρει να έχουν +12 Turnovers (δηλαδή να έχουν κάνει 12 λιγότερα λάθη από αυτά στα οποία ανάγκασαν τους αντιπάλους τους να υποπέσουν), στατιστικό που θα ζήλευαν και τα πιο έμπειρα σύνολα. Τα λάθη όμως δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Η άμυνα κατά της πάσας είναι 11^η ενώ κατά του run είναι 5^η ανάμεσα στις 32 άμυνες του NFL. Η κατάταξη αυτή γίνεται με βάση τις γιάρδες. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και ότι βρίσκονται ελάχιστα πάνω από το MO του πρωταθλήματος σε interception και sacks, εξάγεται το συμπέρασμα ότι η άμυνα των Seahawks δεν βασίζεται στα turnovers του αντιπάλου, απλά τον σταματάνε. Οι front 7 επιτρέπουν ελάχιστες γιάρδες σε κάθε αντίπαλο run ενώ η secondary defense είναι μία από τις πληρέστερες στο πρωτάθλημα μαρκάροντας ασφυκτικά τους receivers. Η άμυνα των Seahawks αν καταφέρει να διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο, είναι λίγα picks ή trades μακριά από το να γίνει η καλύτερη στο πρωτάθλημα για πολλά χρόνια ακόμα. Επίθεση: Κάθε καλή επίθεση βασίζεται σε μία καλή offensive line. Καμία ομάδα με μέτρια OL δεν κατάφερε να διακριθεί και κανένας QB όσο καλός και να είναι δεν μπορεί να μείνει ανεπηρρέαστος από μία κακή OL. Στο φετινό πρωτάθλημα η OL των Seahawks είναι από τις καλύτερες στο πρωτάθλημα, αφού μπορεί να επιβάλλει το run σε κάθε αντίπαλο. Μπορεί ο Lynch να παίρνει τη δόξα, αλλά πίσω από αυτόν υπάρχουν 5 σπουδαίοι και ακριβοπληρωμένοι παίκτες που δεν έχουν τύχει της κατάλληλης αναγνώρισης. Μόνο το γεγονός ότι η σπεσιαλιτέ του Wilson είναι η μακρινή πάσα, η οποία απαιτεί αρκετό χρόνο μέχρι ο QB να κάνει την πάσα, δηλώνει ότι η OL δουλεύει άψογα. Στην κατάταξη κερδισμένων γιαρδών, οι Seahawks είναι 27^οι στο πρωτάθλημα σε passing γιάρδες και 2^οι (!) στο πρωτάθλημα σε running γιάρδες. Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι άμυνες εντός τις κατηγορίας (6 από τα 16 παιχνίδια) είναι φτιαγμένες για να σταματήσουν το run τότε το επίτευγμα της 2^ης θέσης είναι εντυπωσιακό. Όσο για την κατάταξη σε passing γιάρδες θα ήταν χειρότερη αν δεν υπήρχαν τα 3 τελευταία εντυπωσιακά αποτελέσματα, αναδεικνύοντας το πρόβλημα στο πασάρισμα. Οι κύριοι λόγοι του προβλήματος είναι τρεις. Ο πρώτος είναι ότι η κοντινή πάσα είναι πιο εύκολο να εκτελεστεί παρά να «διαβαστεί» από τον QB, γιατί στο σημείο όπου γίνεται η πάσα υπάρχουν πολλές κινήσεις παικτών. Αυτός είναι και ο λόγος που οι νεαροί QB στη λίγκα δεν έχουν την ίδια αποτελεσματικότητα στην κοντινή πάσα με τους βετεράνους. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι 3 βασικοί WRs των Seahawks ειδικεύονται κυρίως στο να τρέχουν μακρινά routes βασιζόμενοι και οι τρεις στην ταχύτητά τους. Λείπει δηλαδή ο WR που θα κάνει τα κοντινά routes και θα δεχθεί τα σκληρά μαρκαρίσματα. Ο τρίτος και τελευταίος λόγος είναι η έλλειψη ικανού ΤΕ, αφού ο Zach Miller δεν είναι αξιόπιστος receiver. Συντελεστές Marshawn Lynch (RB): Στα 26 του χρόνια κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Επιβλητικός, δυνατός και με σωστές αποφάσεις, ο Lynch κάποιες φορές είναι μία επίθεση μόνος του. Τη φετινή χρονιά έχει κερδίσει 1.490 γιάρδες τρέχοντας (Νο2 στο NFL) και 182 με πάσα. Έχει σκοράρει 11 TDs τρέχοντας και 1TD ως receiver, ενώ έχει υποπέσει μόνο σε 4 fumbles από τα οποία μόνο τα 2 ανέκτησαν οι αντίπαλοι του. Η διαφορά του με τις προηγούμενες χρονιές είναι ότι φέτος, με την OL να δουλεύει καλύτερα και την άμυνα να υπολογίζει πολύ και στα τρεξίματα του Wilson, έχει κάνει πολύ περισσότερα big plays (20+ γιάρδες). Τις δύο πρώτες του χρονιές στο Σιάτλ είχε 5 και 4 big plays αντίστοιχα, ενώ τη φετινή σεζόν έχει ήδη 8, το μεγαλύτερο μάλιστα ήταν όταν έτρεξε  για TD 77 γιαρδών, κόντρα στους Lions την 8^η  αγωνιστική. Richard Sherman (CB): Στο περσινό draft επιλέχθηκε στον 5^ο γύρο και στο Νο 154 συνολικά, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να παίζει σαν επιλογή 1^ου γύρου. Μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκαν οι συμμετοχές για το Pro Bowl και ο Sherman θεωρείται η πιο τρανταχτή απουσία. Τι έκανε όμως ένας δευτεροετής QB για να τύχει τόσο μαζικής αναγνώρισης; Όργια είναι η απάντηση. Αν δει κανείς τους φετινούς προσωπικούς αντιπάλους του Sherman θα τρομάξει. Ο Sherman όμως όχι μόνο δεν τρόμαξε, τους έπαιξε όλους man-to-man χωρίς να αναγκάζει τον προπονητή του να του στέλνει κάποιον safety για βοήθεια, έκανε 61 tackles, 7 INTs, προκάλεσε 3 fumbles και σκόραρε και ένα TD. Ο Sherman ξεχωρίζει γιατί είναι τόσο γρήγορος όσο και ογκώδης. Χρησιμοποιείται δηλαδή τόσο στο μαρκάρισμα ψηλότερων αντιπάλων απ’ τους οποίους είναι πιο γρήγορος όσο και στο μαρκάρισμα γρηγορότερων αντιπάλων απ’ τους οποίους είναι πιο δυνατός. Bobby Wagner (MLB): Είναι 22 χρονών, φετινό pick 2^ου γύρου και υποψήφιος για defensive rookie of the season. Η θέση του MLB θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο «QB της άμυνας», μιας και εκείνος διαβάζει την επίθεση και δίνει τα audibles στην άμυνα. Ο Pete Carroll εκτίμησε ότι απ’ όλους τους βετεράνους ο Wagner θα ήταν αυτός που θα έδινε οδηγίες στην άμυνα τους. Αν και αρχικά φαινόταν φιλόδοξο, η επιλογή του δε θα μπορούσε να δικαιωθεί περισσότερο. Ο «μικρός» έχει φέτος 130 tackles συμβάλλοντας τα μέγιστα στην άμυνα κατά του run, ενώ με τις 3 INTs του αποδεικνύει ότι έχει ταλέντο και κατά της πάσας. Russell Wilson (QB): Ο νεαρός QB, τον οποίο στήριξε με μεγάλο ρίσκο ο προπονητής του, άργησε να πάρει μπρος, αλλά τελικώς τα κατάφερε εντυπωσιάζοντας το NFL. Τα αθλητικά προσόντα και η ικανότητα του Wilson στο run ήταν ήδη γνωστά, αυτό που έκανε αίσθηση ήταν το δυνατό χέρι του και η ωριμότητα στις επιλογές του. Μπορεί οι 2,868 passing γιάρδες να μην είναι εντυπωσιακό νούμερο αλλά τα 25 passing και 3 running TDs δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Στόχος του Wilson αν θέλει να καθιερωθεί πρέπει να είναι να βελτιώσει το παιχνίδι του και να προσθέσει και νέες πτυχές σ’αυτό αφού αν δεν βελτιωθεί, ο Carroll δε θα διστάσει να βρει τον αντικαταστάτη του. Russell Okung (LT): Για τον Okung, Νο6 επιλογή στον 1^ο γύρο του draft του 2010, δεν έχω κάποια στατιστικά για να πείσω τους πλέον δύσπιστους για τη χρησιμότητα του. Το μέγεθος του (ύψος 1,96m και βάρος 141kg) και μόνο είναι μία απόδειξη του πόσο επιβλητικός είναι. Επίσης, παρακολουθώντας ένα παιχνίδι των Seahawks είναι πασιφανές ότι επιλέγουν να τρέχουν από την πλευρά του. Αν ο QB είναι η σημαντικότερη θέση στο football, ο Left Tackle είναι η δεύτερη πιο σημαντική. Στην περίπτωση των Seahawks, ίσως να έχουν βρει QB αλλά σίγουρα έχουν βρει LT, για πολλά χρόνια.