Οι Broncos και οι Seahawks θα είναι στο φετινό Super Bowl. Οι δύο ομάδες αποτελούν τις δύο καλύτερες ομάδες σε κάθε κατηγορία τα τελευταία 2 χρόνια. Μπορεί το χτίσιμο των δύο ομάδων να ξεκίνησε πιο πριν, αλλά η περσινή σεζόν ήταν αυτή που οι ομάδες απέκτησαν τη σημερινή τους μορφή. Οι Seahawks απέκτησαν τον QB Russel Wilson, είδαν τον Richard Sherman να πραγματοποιεί αγωνιστική έκρηξη ενώ απέκτησαν και τους βασικότατους στην άμυνα MLB Bobby Wagner και OLB Bruce Irwin. Οι Broncos έπεισαν τον Peyton Manning να τους προτιμήσει, υπέγραψαν 2 TEs J.Tamme και J.Dreessen, έκαναν draft τον LB D.Trevathan και φυσικά βρήκαν στο πρόσωπο του T.Holliday έναν αξιόπιστο returner. Έχοντας αποτύχει την περσινή σεζόν, οι ομάδες έπρεπε να προσέξουν τις λεπτομέρειες αν ήθελαν να πετύχουν τους στόχους τους. Ποιες όμως ήταν αυτές οι λεπτομέρειες;

Ο Welker αποτελεί το βασικότερο όπλο του Manning. Η αξία του Welker δε θα φανεί σε κάποια στατιστική κατηγορία, θα φανεί όμως στους δύσκολους αγώνες. Η αξιοπιστία του Welker στα κρίσιμα 3rd downs έχει δώσει στον Manning και τους υπολοίπους συντελεστές της επίθεσης την αυτοπεποίθηση να ρισκάρουν στα προηγούμενα 2 downs. Ο Welker σπάνια θα κάνει το μεγάλο και εντυπωσιακό play που μπορούν να κάνουν οι έτεροι WRs της ομάδας, αλλά εξίσου σπάνια θα μπορέσει κάποιος αμυντικός να τον σταματήσει χωρίς βοήθεια. Η παρουσία του Welker βοηθάει και σε άλλους τομείς, όπως το screen game και τα draw plays που παίζουν πολύ οι Broncos, μιας και είναι ένας ανέλπιστα καλός στο μπλοκάρισμα.

Ο Willis McGaheer ήταν ο περσινός βασικός RB των Broncos. Μαζί με αυτόν και τις γιάρδες του όμως, έφυγαν και τα fumble στα οποία υπέπιπτε αρκετές φορές. Οι Broncos βασίστηκαν στον Moreno, Hillman και στον Ball για να αναπληρώσουν το κενό. Όλοι τους είναι 3rd down RBs και έχουν επιλεχθεί τα τελευταία χρόνια από την ομάδα στο draft. Στην preseason και στα πρώτα παιχνίδια των Broncos, κανένας από τους 3 δεν είχε πείσει ότι μπορεί να αποτελέσει μία αξιόπιστη λύση και να πάρει τη θέση του βασικού. Στη διάρκεια όμως της σεζόν, ο Moreno ήταν αυτός που κέρδισε τη θέση κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις. Η διαφορά στην απόδοση του Moreno, τόσο στο run όσο και στην προστασία του Manning με αυτή του προκάτοχου του McGahee ήταν τεράστια. Οι Broncos ήταν πλέον ικανοί να τελειώνουν τα παιχνίδια τρέχοντας τη μπάλα, ξοδεύοντας το χρόνο και διατηρώντας τα προβαδίσματα τους.

Julius Thomas

Μπορεί το 2012 ο Julius Thomas να βρισκόταν στην ομάδα, αλλά μόλις το 2013 κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Στα δύο προηγούμενα χρόνια του στην ομάδα, ο Thomas είχε 9 συμμετοχές και 1 υποδοχή. Οι διαδοχικοί τραυματισμοί του δεν του επέτρεψαν να αναδειχθεί νωρίτερα. Ο Thomas εκμεταλλεύτηκε το μέγεθος του και τα καλά του χέρια για να γίνει ένας από τους αγαπημένους στόχους του Manning. Σε σύγκριση με τους Tamme και Dreessen, είναι χειρότερος στο μπλοκάρισμα αλλά τα αθλητικά του προσόντα τον κάνουν πολύ πιο επικίνδυνο στόχο. Η ταυτόχρονη παρουσία των Welker, Thomas και Decker έδινε τη δυνατότητα στον Thomas να αντιμετωπίζει τις περισσότερες φορές μονό μαρκάρισμα και αυτό τις περισσότερες φορές με κάποιον Safety, αρκετά “κυβικά” δηλαδή μικρότερο από τον ίδιο.

Οι Broncos δεν είχαν σκοπό να χρησιμοποιήσουν τους δύο αυτούς DTs μαζί. O Terrance Knighton, πρόκειται για φετινό απόκτημα της ομάδας από τους Jaguars, ενώ ο δεύτερος για το φετινό 1st round pick της ομάδας. Βασικός και αναντικατάστατος DT της ομάδας ήταν μέχρι και τον τραυματισμό του ο Kevin Vickerson. Παρά το γεγονός ότι έχει ανώτερα αθλητικά προσόντα και είναι πιο έμπειρος από τους άλλους δύο, ο Vickerson είχε πληγώσει την ομάδα του με κάποια αδικαιολόγητα flags που δεχόταν επειδή δε μπορούσε να συγκρατήσει τα νεύρα του. Ο τραυματισμός του έδωσε την ευκαιρία στους άλλους δύο, οι οποίοι μέχρι τότε έκαναν rotation στη θέση του δεύτερου DT δίπλα του, να παίξουν βασικοί. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο και εκπληκτικό. Οι δύο παίκτες έπαιξαν με κίνητρο και διάθεση, καλύπτοντας με το παραπάνω το κενό του Vickerson. Στα τελευταία παιχνίδια της σεζόν και στα playoffs, η D-line των Broncos κυριαρχούσε. Αυτή τη φορά όμως δεν κυριαρχούσε λόγο των DEs και του Von Miller, αλλά χάρη σε δύο ασταμάτητους DTs οι οποίοι έπαιζαν το run στην εντέλεια και όταν χρειαζόταν πίεζαν από την εσωτερική τον αντίπαλο QB.

Δεν μπορεί κάποιος να πει ότι οι περσινοί Seahawks δεν είχαν καλή D-line. Ο Pete Carroll όμως από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ομάδα είχε στο μυαλό του κάτι τέλειο και όχι κάτι αρκετά καλό. Η περσινή free agency χαρακτηρίστηκε από τη συγκέντρωση στο Seattle όλων των διαθέσιμων DEs της αγοράς. Οι δύο ακριβότερες και όπως αποδείχθηκε πολυτιμότερες περιπτώσεις ήταν αυτές των Cliff Avril από το Detroit και Michael Bennett από την Tampa Bay. Οι δύο παίκτες άφησαν τον μέχρι πέρσι βασικό, Chris Clemons, σε ρόλο σπεσιαλίστα και μετατόπισαν τον Bruce Irwin στη θέση του OLB από αυτήν του DE. Οι δυο τους συνδυάζονται για 16,5 sacks φέτος με τον Bennett να προηγείται με 0,5 sack διαφορά. Η παρουσία των δύο αυτών παικτών οδήγησε τη αλλαγή της D-line της ομάδας, από μία γραμμή που εξειδικευόταν στην άμυνα κατά του run, σε μία που εξειδικεύεται στην άμυνα απέναντι στην πάσα.

Οι Seahawks δεν είχαν εμφανή κενά και στο draft δεν υπήρχαν WRs που να έκαναν τη διαφορά στη θέση που επέλεγε η ομάδα. Έτσι αποφάσισαν να επενδύσουν το 1st round pick τους στον συνήθη τραυματία Percy Harvin. O Harvin δεν κατάφερε να ξεπεράσει τους τραυματισμούς του εντός της regular season. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει στην ομάδα φέτος είναι μία καλή παρουσία στο Super Bowl. Το επιθετικό κενό του Harvn κλήθηκε να καλύψει ο δευτεροετής Jermaine Kearse. O Kearse έκανε εκπληκτική preseason και γρήγορα έγινε ο Slot receiver και ο Punt returner της ομάδας. Πλέον με τις εμφανίσεις του απειλεί το μέλλον του Harvin στην ομάδα, αφού η αγωνιστική διαφορά τους είναι μικρή σε αντίθεση με τη διαφορά στα συμβόλαια τους που είναι μεγάλη. Με δεδομένο ότι την περασμένη σεζόν δεν υπήρχε ο Harvin και ο Kearse ήταν άπειρος για να αποδώσει, η φετινή τους σεζόν είναι μία σαφέστατη αναβάθμιση στις επιθετικές επιδόσεις της ομάδας. Το ίδιο ισχύει και για τον Doug Balwin. Ο κοντός WR της ομάδας είχε ελάχιστα snaps την περασμένη χρονιά, αλλά φέτος εκμεταλλευόμενος την απουσία του τραυματία Sidney Rice έχει πάρει περισσότερες ευκαιρίες και έχει διπλασιάσει την παραγωγικότητα του. Οι πρόσφατες εμφανίσεις του και τα μεγάλα plays που έκανε στην postseason, τον έχουν αναγάγει στην κρυφή επιθετική ελπίδα των Seahawks για το Super Bowl. Όσο για τον ηλικιωμένο και ακριβό Sidney Rice, μάλλον θα αποτελέσει παρελθόν μετά τη φετινή σεζόν.

Ποια άλλη θετική διαφορά προσέξατε εσείς από την περασμένη σεζόν; Περιμένω τις παρατηρήσεις σας στα comments!