Πολλές φορές, στο NFL χωρίζουμε τις εποχές σύμφωνα με την πιο επιτυχημένη ομάδα κάθε δεκαετίας· το 1980 είχαμε τους San Francisco 49ers, ενώ το 2000 μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί η δεκαετία των New England Patriots, me 3 Super Bowls σε 4 συμμετοχές. Η δεκαετία του 1960, λοιπόν, θεωρείται η δεκαετία των Green Bay Packers, και δεν είναι διόλου περίεργο. Από το 1959 ως το 1967, η ομάδα της πολιτείας του Ουισκόνσιν μετρούσε 89 νίκες, μόλις 29 ήττες, 4 ισοπαλίες και πέντε NFL τίτλους (2 Super Bowl και 3 NFL τίτλους, το ισότιμο τρόπαιο του Super Bowl, πριν θεσμοποιηθεί το 1966), από 6 συμμετοχές. Όλα αυτά μέσα σε εννέα χρόνια. Με παίκτες όπως ο Paul Hornung, o Jim Taylor, o Herb Adderley κι ο θρυλικός quarterback Bart Starr, η ομάδα γνώριζε την πιο επιτυχημένη πορεία της από τις εποχές του Curly Lambeau. Ο μεγαλύτερος λόγος της επιτυχίας τους, όμως, ήταν ο προπονητής τους. Λίγοι κατάφεραν να αλλάξουν το άθλημα, αλλά και να διατηρήσουν μία τόσο επιτυχημένη καριέρα ως προπονητές και πρόεδροι, όπως ο Vince Lombardi, που με την αυστηρή και προσηλωμένη προπονητική του διδαχή, αλλά και την ένταξη του θανατηφόρου, για τις άμυνες, σχηματισμού ονόματι Packers sweep, γνώρισε το θαυμασμό από όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, που αχεί ακόμα και στις μέρες μας.

O δρόμος προς τα playoffs του 1967

Το 1967, ο Lombardi, που είχε εμμονή στο να ελέγχει τα πάντα αλλά καμία ανοχή σε λάθη, θέλησε να κάνει αυτό που δεν είχε κάνει κανείς πριν· να κατακτήσει το πρωτάθλημα για τρίτη συνεχομένη φορά. Παρόλο που οι Packers έφτασαν στο 9 – 4 – 1 εκείνη τη σεζόν, κατακτώντας την Central Division και κερδίζοντας ένα εισιτήριο για τα playoffs, ήταν φανερό πως δεν ήταν η ίδια ομάδα με εκείνη των προηγούμενων ετών. Οι Jim Taylor & Paul Hornung είχαν αποχωρήσει, και η ηλικία της ομάδας φαινόταν τόσο στον κουρασμένο προπονητή της, όσο και στους πολυάριθμους τραυματισμούς που υπέστησαν εκείνη τη σεζόν. Το ρεκόρ τους επέτρεψε να συμμετάσχουν στα playoffs, αλλά είχε έρθει μετά από ήττες στα τελευταία δύο παιχνίδια στους Pittsburgh Steelers αλλά και τους Los Angeles Rams, που θα ήταν κι οι αντίπαλοί τους στο πρώτο ματς των τελικών. Για πολλούς, το πνεύμα των περασμένων πρωταθλητών είχε φθίνει σε μεγάλο σημείο, αλλά οι Packers, καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του προπονητή τους, δεν θα το έβαζαν κάτω.

Όντας αουτσάιντερ στον αγώνα ενάντια στους Rams του 11 – 1 – 2, ο Lombardi εμψύχωσε τους καταπονημένους παίκτες του με ένα απόσπασμα από την επιστολή του Απόστολου Παύλου στους Κορινθίους (ο Lombardi ήταν ιδιαίτερα θρήσκος, και κάθε Κυριακή ήταν παρόν στη Λειτουργία). Ως μία από τις πιο ενθαρρυντικές ομιλίες που είχε πει στους αθλητές, εκείνοι ανταποκρίθηκαν, και αναχαίτισαν τους Rams στην έδρα τους με σκορ 28 – 7.

Δεν γνωρίζετε τι συμβαίνει με αυτούς που τρέχουν στο στάδιον; Ότι δηλαδή όλοι τρέχουν, ένας όμως παίρνει το βραβείον; Έτσι και σεις, να τρέχετε με ενθουσιασμόν κι επιμονήν τον δρόμον, δια να κερδίσετε όλοι, κι όχι ένας μόνον, το βραβείον.

Επιστολή Α’ Παύλου προς Κορινθίους, 9:24

Πριν προχωρήσω, πρέπει να σημειώσω ότι η post season εκείνον τον καιρό δεν είχε τη μορφή που έχει σήμερα. Wild Cards δεν υπήρχαν, το πρωτάθλημα απαρτιζόταν από 16 ομάδες, που έσπαγαν σε τέσσερα divisions. Μόνο οι πρωτοπόροι των divisions προκρίνονταν, κι οι περιφέρειες χωρίζονταν σε ανατολική και δυτική. Επίσης, υπήρχαν δύο λίγκες: της NFL, που ήταν η παλαιότερη, και της AFL, που δημιουργήθηκε το 1960. Κάθε λίγκα είχε το δικό της πρωτάθλημα, κι οι ομάδες από τις 2 λίγκες δεν συναντιόταν παρά μόνο στον τελικό, που τότε λεγόταν NFL – AFL World Championship, πριν ονομαστεί σε Super Bowl. Οπότε, στην ουσία, πριν τον μεγάλο τελικό, κάθε λίγκα είχε το δικό της «πρωτάθλημα», το οποίο είχε τεράστια σημασία για τις ομάδες που συμμετείχαν. Οι γύροι ήταν τέσσερις: δύο divisional, ο τελικός της κάθε λίγκας, και μετά το Super Bowl.

Στον τελικό της NFL, λοιπόν, θα συναντούσαν τους Dallas Cowboys· μία ομάδα που έχει βρεθεί ξανά στο διάβα τους, στον ίδιο ακριβώς αγώνα, μόλις έναν χρόνο πριν. Οι Cowboys του Tom Landry ήταν σε αντιδιαμετρική αντίθεση σε κάθε άποψη από τους Packers του Lombardi. Ήταν μία νεαρή, ανερχόμενη ομάδα, με μόλις 7 έτη ύπαρξης, και διψασμένους για επιτυχίες παίκτες, που δεν τους έλειπε το ταλέντο. Για τον Willie Wood του Green Bay υπήρχε απέναντι ο μελλοντικός Hall of Famer, Mel Renfro, και για τον Henry Jordan ο ξεχωριστός Bob Lilly. O Don Meredith, που είχε μπει στο πέμπτο του έτος ως βασικός quarterback, έδωσε τα διαπιστευτήριά του στον αγώνα των Cowboys με τους Browns, όπου τους συνέτριψαν με σκορ 52 – 14, ματς στο οποίο σημείωσε perfect passer rating, με 2 touchdowns, 212 γιάρδες και 84,62% ποσοστό completion. Ακόμα και σαν προπονητές, οι Lombardi και Landry ήταν το άκρο άωτο. Η εύγλωττη, απαιτητική φωνή με ταλάντωση στα συναισθήματα συναντούσε τη στωικότητα και την ψυχρή στάση. Η ειρωνεία είναι ότι οι δυο τους είχαν εργαστεί παλαιότερα μαζί, πάλι στην αντίθετη πλευρά μεταξύ τους· ο Lombardi ως offensive coordinator κι ο Landry ως defensive.

Oι Cowboys ήθελαν μία ευκαιρία στο πρώτο τους πρωτάθλημα. Οι Packers να γράψουν μία καινούργια σελίδα στην ιστορία του αθλήματος. Ήταν φυγείν αδύνατον, λοιπόν, ένα ματς με τόσο υψηλές προϋποθέσεις, να μην έμενε στα κατάστιχα του NFL.

Η βουτιά του υδραργύρου

Ο τότε κομισάριος του αμερικάνικου ποδοσφαίρου, Pete Rozelle, γνωρίζοντας τις καιρικές συνθήκες του Ουισκόνσιν τους χειμώνες, επικοινώνησε με τους executives του, για να ελέγξει σε τι θερμοκρασίες θα διεξαγόταν ο αγώνας. Πιστός υποστηρικτής των θερμότερων κλιμάτων για ευνόητους λόγους, όταν έμαθε ότι η θερμοκρασία θα έφτανε γύρω στους -15^οC, ρώτησε αν υπήρχε περίπτωση να αναβάλλουν τον αγώνα για τη Δευτέρα. Τα στελέχη του απάντησαν πως το θερμόμετρο θα έπεφτε σε χαμηλότερα επίπεδα τη Δευτέρα, και θα ήταν καλύτερο να παίξουν ως είχαν. O Rozelle εν τέλει συμφώνησε, και πέταξε στο Oakland της ηλιόλουστης Καλιφόρνια, για να παρακολουθήσει τον τελικό της AFL.

Καθ’ όπως κύλησε το Σάββατο, οι ενδείξεις έδειχναν ότι, πράγματι, δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Packers και Cowboys προπονήθηκαν κάτω από το ηλιόφως στο Lambeau Field, στους -3^oC βαθμούς, έστω και με την αρχική δυσαρέσκεια του Lombardi. Το γήπεδο αποτελούσε το δεύτερό του μεγαλύτερο επίτευγμα μετά την επιτυχία της ομάδας, αφού είχε επενδύσει $80.000 (περίπου 550.000 σε σημερινά ευρώ, ένα υπέρογκο ποσό για την εποχή), ώστε να τοποθετηθούν ηλεκτρικά πηνία κάτω από το χορτάρι, και να σχηματίσουν επί της ουσίας μία ηλεκτρική… κουβέρτα. Θέλοντας να διατηρήσει το γήπεδο σε εξαιρετική κατάσταση, με ένα δείγμα ελαφράς ματαιοδοξίας, αρχικά απαγόρευσε στους Cowboys να προπονηθούν, μέχρι που επενέβη τηλεφωνικώς ο Rozelle.

Ήταν μία δραστική αλλαγή. Νομίζω πως ήταν ο [Don] Meredith που το άκουσε στο τηλεφώνημα αφύπνισης του ξενοδοχείου που διέμενε [στο Appleton], κι είπε κάτι σαν ‘’Καλημερούδια στους Packers μας, είναι εφτά το πρωί κι η θερμοκρασία είναι στους -26,5.’’ Αποκρίθηκε «μείον 26,5 τι;¨ Εκείνη του είπε, «βγείτε έξω και θα καταλάβετε». Το έκανε κι είπε ότι ήταν λες και τον χτύπησε στο κεφάλι ολόκληρη σανίδα.

Bud Lea, δημοσιογράφος στην εφημερίδα Milwaukee Sentinel

Κι όμως, δεν είχε ακούσει λάθος. Όπως ξέρετε, τα μετεωρολογικά δελτία δεν ήταν τόσο αξιόπιστα τότε, και δεν είχαν προβλέψει αυτό που αντίκρυσαν οι κάτοικοι και φιλοξενούμενοι του Ουισκόνσιν το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου. Αρκτικό ψύχος είχε κατέβει τις πρωινές ώρες από τον Καναδά προς τα νότια, πολύ νωρίτερα από όσο περίμεναν τα δελτία, και χτύπησε κατευθείαν τις περιοχές γύρω από τις Μεγάλες Λίμνες. Λόγω της ξαστεριάς, είχαν παγώσει τα πάντα. Το αυτοκίνητο του linebacker των Packers, Dave Robinson, δε ξεκινούσε γιατί η μπαταρία δεν έπαιρνε μπρος από το ψύχος, κι αναγκάστηκε να δωρίσει εισιτήρια σε ένα ζευγάρι που περνούσε, ώστε να τον βοηθήσουν να πάει στο γήπεδο. Ο αντιπρόεδρος των Cowboys Gil Brandt αναγκάστηκε να πληρώσει σε τριπλάσια αξία ένα ζευγάρι γαλότσες από οδηγούς λεωφορείων, ώστε να έχει κάτι να προστατευτεί. Παίκτες κι από τις δύο ομάδες, ιδιαίτερα των Cowboys που δεν είχαν συνηθίσει σε τέτοιο κλίμα, πίστευαν πως ο Rozelle θα ακύρωνε τον αγώνα· αλλά ο ίδιος απολάμβανε τις γλυκές θερμοκρασίες της Καλιφόρνια, κι αρνήθηκε να ακυρώσει ένα τόσο σπουδαίο ματς την τελευταία στιγμή, προς τη γενική οργή όλων.

Ο Ψυχρός Τελικός

Όλοι οι παίκτες κατάφεραν να βρεθούν στο στάδιο και, αποφασισμένοι ότι θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πάρουν τη νίκη, βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο για… ζέσταμα. Η συνήθης προθέρμανση κρατούσε γύρω στα είκοσι λεπτά, αλλά εκείνη τη μέρα, κανένας παίκτης δεν άντεξε πάνω από εφτά. Θυμηθείτε ότι, τότε, οι παίκτες δεν φορούσαν γάντια όπως σήμερα, και τα ισοθερμικά δεν είχαν ανακαλυφθεί. Οι διαιτητές, από την άλλη, είχαν προμηθευτεί ό,τι εξοπλισμό μπορούσαν να βρουν. Μιας κι ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς, κανένα μαγαζί δεν ήταν ανοιχτό, αλλά οι διαιτητές στάθηκαν τυχεροί και βρήκαν ένα κατάστημα που έκανε απογραφή εκείνη τη μέρα. Αγόρασαν κάθε λογής αντικείμενο που θα τους κρατούσε ζεστούς, από γάντια μέχρι και σακούλες σκουπιδιών που τύλιξαν στη μέση τους και γύρω από το λαιμό τους. Κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης, δεν υπήρχε κανένας φίλαθλος στο στάδιο, κι αρκετοί παίκτες των γηπεδούχων πίστευαν ότι θα ερχόταν ο μισός κόσμος από όσους είχαν αγοράσει εισιτήρια. Για καλή τους τύχη, έκαναν λάθος. Λίγο πριν την εκκίνηση, το γήπεδο ήταν κατάμεστο.

Θα πείτε, μα ο Lombardi είχε προβλέψει για τους παγωμένους αγώνες, σίγουρα δε θα ήταν τόσο κρύα κατά τον αγώνα. Έλα όμως που το βράδυ είχαν καλύψει το χλοοτάπητα με κάλυμμα, με αποτέλεσμα η υγρασία που έβγαζε λόγω της θερμότητας να παγιδευτεί κάτω από το ύφασμα. Μπορείτε να φανταστείτε τι συνέβη· με την αφαίρεση του καλύμματος, η υγρασία έπεσε στο χορτάρι και με τις αρκτικές θερμοκρασίες, πάγωσε ακαριαία. Από κάθε άποψη, το γήπεδο είχε μετατραπεί σε ρινγκ για πατινάζ.

Η εκκίνηση του αγώνα θα έδειχνε ακριβώς πόσο κρύο έκανε εκείνη την ώρα. Οι διαιτητές σφύριξαν την έναρξη κι η σφυρίχτρα κόλλησε στα χείλη τους. Προσπαθώντας να την αφαιρέσουν, έκοψαν το χείλος τους, και το αίμα που έσταξε πάγωσε στη στιγμή. Από εκείνη την ώρα, οι διαιτητές πέταξαν τις σφυρίχτρες κι αρκέστηκαν σε ηχητικές οδηγίες. Πάνω, στο booth των δημοσιογράφων, ο εκφωνητής του CBS, Frank Gifford, είπε στον αέρα «ας πάρω μία δαγκωνιά από τον καφέ μου.» Και ναι, δεν αστειευόταν. Η θερμοκρασία ήταν στους μείον είκοσι πέντε ενώ ο δείκτης θερμοκρασίας του παγωμένου αέρα έδειχνε μείον τριάντα οχτώ.

Η δράση

Σαφώς, η επίδραση του ψύχους δεν σταμάτησε και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Όλοι οι παίκτες γλιστρούσαν πάνω στο παγωμένο έδαφος, με αποτέλεσμα να αρκεστούν περισσότερο σε passing plays παρά rushing, κάτι που δεν συνηθιζόταν τόσο εκείνες τις εποχές. Η πρώτη περίοδος ανήκε ολοκληρωτικά στους Packers, αφού με δύο πέναλτι από παίκτες των Cowboys, πήραν τη μπάλα στα χέρια τους και σκόραραν μετά από ένα drive με δεκαέξι plays, που έφαγε σχεδόν 9 λεπτά από την περίοδο, έπειτα από ένα εξαιρετικό audible από τον quarterback Bart Starr.

Για την ιστορία, που λίγοι γνωρίζουν, ήμασταν σε tight formation (διάταξη που δεν χρησιμοποιεί καθόλου wide receivers, αλλά μόνο tight ends και running backs, για μεγαλύτερη προστασία στην offensive line) στην αδύναμη πλευρά (συνήθως η πλευρά αντιδιαμετρικά των tight ends, όπου το formation έχει τα λιγότερα άτομα) του quarterback. Ο Boyd ήταν στη θέση του tight end, και κανείς δεν τον μάρκαρε. Οπότε ο Starr φώναξε για το audible κι ο Boyd έφυγε μόνος του από τη γραμμή. Δε ξέρω αν ο Mel [Renfro] ξέχασε να τον μαρκάρει, αλλά έτσι κατάφερε να σκοράρει.

Donny Anderson, running back των Packers

Oι Cowboys δεν κατάφεραν να απαντήσουν, με την άμυνα των γηπεδούχων να πιέζει, κι έτσι η επίθεση των Packers κατέβηκε ξανά στον αγωνιστικό χώρο. Το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο: έπειτα από δύο πολύτιμα runs από τους Ben Wilson και Travis Williams, οι Packers στέκονταν στην περιοχή του Ντάλας, σε ένα third & 1. Με ένα εξαιρετικό fake, o Starr πάσαρε βαθιά, κι η μπάλα κατέβηκε στα χέρια του Boyd Dowler, ξανά, μες στην endzone, 43 γιάρδες μακριά. Το σκορ ήταν 14 – 0, κι οι Cowboys γρήγορα έβλεπαν την σεζόν τους να χάνεται.

Στη δεύτερη περίοδο, η επίθεση των Cowboys δεν κατάφερε να πάρει ούτε ένα first down, και μάλιστα κινδύνεψε ξανά, από ένα επικίνδυνο interception του Don Meredith, που έφερε τους Packers στις 32 γιάρδες. Η Doomsday Defence, όμως, μίλησε και κατάφερε να κάνει sack στον Starr, βγάζοντας την ομάδα εκτός από την περιοχή του field goal. Kι η άμυνα θα ήταν αυτή που θα έβαζε τους Cowboys πίσω στο παιχνίδι, όταν κατάφεραν να κάνουν strip sack στον Starr, και να τρέξουν τη μπάλα μες στην endzone για να μειωθεί το σκορ στο 14 – 7. Λίγο πριν την εκπνοή του ημιχρόνου, οι Packers θα έκαναν κι άλλο σημαντικό λάθος, όταν στο τελευταίο punt, o συνήθως αλάθητος safety Willie Wood έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του, κι οι Cowboys την ανέκτησαν στις 17 γιάρδες εντός της περιοχής του Green Bay. Ευτυχώς για τους Packers, δεν κατάφεραν να μπουν στην end zone, αλλά το λάθος κόστισε, όταν ο kicker Danny Villanueva κλώτσησε το field goal που έφερε το ματς στο 14 – 10, και μία νέα ελπίδα για τους φιλοξενούμενους.

Στο ημίχρονο, παίκτες και προπονητές έτρεξαν μέσα για να ζεσταθούν, ενώ η φιλαρμονική του πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν θα έβγαινε για να ψυχαγωγήσει το κοινό. Ή, τουλάχιστον, έτσι ήλπιζαν. Μέχρι τότε, η θερμοκρασία είχε πέσει στους -29 βαθμούς, τα όργανα είχαν παγώσει σε σημείο που δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν, κι έντεκα από τα μέλη μεταφέρθηκαν άμεσα στο νοσοκομείο για υποθερμία. Σε τέτοιες συνθήκες έπρεπε να συνεχιστεί ο αγώνας.

Η τρίτη περίοδος θα σημαδευόταν από δύο μεγάλες ευκαιρίες των Cowboys να μπουν μπροστά στο ματς, αλλά χάρη στην επιμονή των Packers, δεν θα κατάφερναν να πάρουν κανένα πόντο. Στην πρώτη ευκαιρία, μετά από ένα επιτυχημένο drive, οι φιλοξενούμενοι ήταν μόλις 18 γιάρδες μακριά από την endzone των Packers, αλλά ο αμυντικός Lee Roy Caffrey κατάφερε να προκαλέσει fumble του Meredith και να δώσει τη μπάλα πίσω στους Packers. Ο Meredith προσπάθησε ξανά, στην επόμενη κατοχή, και κατάφερε να έρθει στις 30 της περιοχής των Packers, αλλά απέτυχε να σκοράρει, έφαγε ένα ζημιογόνο sack σε third down, κι ο Villanueva έχασε το field goal. Ο αγώνας πέρναγε στην τελευταία περίοδο, ο ήλιος έπεφτε κι η θερμοκρασία μαζί του.

Μία του κλέφτη, δύο του κλέφτη, στην τρίτη καίγεσαι. Με την εκκίνηση της τελευταίας περιόδου, οι Cowboys πήραν τη μπάλα, κι ο Meredith την παρέδωσε στον running back Dan Reeves, τον οποίο οι Packers περίμεναν να στηθεί προς τα δεξιά της formation των Cowboys, αλλά ο Reeves σταμάτησε ξαφνικά, και πάσαρε στον αμαρκάριστο Lance Rentzel, που κατάφερε να βγει πίσω από τον safety Tom Brown, σκοράροντας ένα touchdown 50 γιαρδών. Το σκορ ήταν 17 – 14… κι οι Packers έβλεπαν το όνειρο του Lombardi να ξεφεύγει ακόμα πιο μακριά.

Ο προπονητής Landry μας είπε ότι δε θα περίμεναν να το τρέξουμε από τα αριστερά. Βλέπετε, είμαι δεξιόχειρας, οπότε αυτό το play το τρέχαμε πάντα από τα δεξιά. Προσπαθήσαμε να το εκτελέσουμε πολλές φορές, κι ο defensive back τους ερχόταν γοργά κατά πάνω μας. Ο Meredith μου είπε ότι θα το εκτελούσε ξανά, κι από το huddle μέχρι και την τελευταία στιγμή που άρπαξα τη μπάλα δεν έβγαλα τα χέρια από τις τσέπες μου. Την πήρα την τελευταία στιγμή κι είδα τον Lance να είναι ολομόναχος. Άκουσα τον safety [Brown] να καταριέται, γιατί υποτίθεται θα τον μάρκαρε. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν «Θεέ μου, μην την πετάξω πολύ μακριά.»

Dan Reeves, running back των Cowboys

To Drive

Σε όλη τη διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου, οι Packers δεν είχαν καταφέρει τίποτα από την πλευρά της επίθεσης. Εξουθενωμένοι, καταπονημένοι από τον καιρό και την επαφή με το σκληρό από τον πάγο έδαφος, με ολοένα κι επεκτεινόμενο κρυοπάγημα στα άκρα, είχαν καταφέρει να ολοκληρώσουν μόλις τρία first downs, κι ο Starr είχε υποστεί sack οχτώ φορές. Είχαν μπει στην περιοχή του Ντάλας, αλλά το field goal χάθηκε από τις 40 γιάρδες. Έπειτα από punt των Cowboys, οι Packers θα ξεκινούσαν από τις δικές τους 32 γιάρδες. Είχαν απομείνει 4:50 λεπτά χρόνου, και ο δείκτης θερμοκρασίας του ανέμου είχε πέσει στους μείον σαράντα έξι. Ο σπουδαίος Ray Nitschke, γυρίζοντας από τα special teams του punt με λάσπη κι αίμα στα ρούχα του, φώναξε στην επίθεση «Μην με απογοητεύσετε! Μην με απογοητεύσετε!» Όλοι οι Packers ήξεραν ότι αυτή θα ήταν η τελευταία τους ευκαιρία.

Ο Starr εμπιστεύτηκε τους running back του, αφού οι Cowboys κάλυπταν πολύ καλά τους receivers του, με τους Donny Anderson και Chuck Mercein (έναν fullback που απέκτησαν την τελευταία στιγμή στην offseason, πριν υπογράψει με τους Redskins) πήραν 13 πολύτιμες γιάρδες. Έπειτα, το χέρι του Starr μπήκε ξανά σε λειτουργία, πασάροντας για 13 γιάρδες στον Boyd Dowler, κίνηση που δεν ήρθε χωρίς θυσία. Ο Cornell Green των Cowboys, στο τέλος της φάσης, άρπαξε τον Dowler και τον έριξε με το κεφάλι στο παγωμένο έδαφος, κι ο Dowler υπέστη διάσειση, που οδήγησε την αποχώρησή του. Το play αναζοπύρωσε τους Cowboys, που στην επόμενη φάση, κατάφεραν να κάνουν τάκλιν στον Anderson, κοστίζοντάς του 9 σημαντικές γιάρδες.

Ο Anderson όμως δεν πτοήθηκε. Γνωρίζοντας ότι ο Starr ήλεγχε όλο το ματς, του είπε ότι ο αμυντικός Chuck Howley δεν τον πρόσεχε κι ιδιαίτερα, και προτιμούσε να καλύψει τους receivers στο backfield. Ο Starr τον άκουσε, καλώντας δύο πολύ σημαντικά plays, που πήραν 21 γιάρδες, κι ένα first down, με τον Anderson να πηδάει πάνω από τον Howley, που γλίστρησε στο έδαφος. Με ένα εξαιρετικό run από τον Mercein, οι Packers κατάφεραν να φτάσουν στις 11 γιάρδες μακριά από την endzone. Το Lambeau μύρισε αίμα.

Για να πλησιάσουν, οι Packers έπρεπε να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, και προπάντων να ξεφορτωθούν τον φημισμένο αμυντικό Bob Lilly. Χρησιμοποιώντας μία τακτική που λεγόταν ‘’sucker’’, ο αριστερός guard Gale Gillingham πήγε προς τα δεξιά, τραβώντας την προσοχή του Lilly, ενώ ο left tackle Bob Skoronski έπρεπε να καταφέρει να κρατήσει τον defensive end George Andrie αρκετά μακριά, ώστε να δημιουργηθεί μία τρύπα για να τρέξει ο Mercein. Οι Cowboys έπεσαν παντελώς στην παγίδα, κι ο Mercein έτρεξε, φτάνοντας στις 3 γιάρδες.

O Bart έρχεται στο huddle και λέει ‘’(Skoron)ski, μπορείς να μπλοκάρεις τον Andrie;’’ Περιμέναμε τον Skoronski να πει ‘’ωχ, θα προσπαθήσω, θα βάλω τα δυνατά μου.’’ Κι ο Skoronski είπε ‘’Ας το κάνουμε. Εκτέλεσέ το.’’ Ήξερε ότι θα έπρεπε να ανοίξει την τρύπα, ή ο Chuck θα σκοτωνόταν από τον Andrie.

Jerry Kramer, right guard των Packers

Στην επόμενη φάση, οι καρδιές πάγωσαν… στιγμιαία. Ο Anderson έτρεξε με τη μπάλα, και πολλοί νόμιζαν ότι κατάφερε να σκοράρει. Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες, αλλά τελικά οι διαιτητές που είχαν δει καλύτερα, φώναξαν ότι ήταν short, κι έβαλαν τη μπάλα στη μισή γιάρδα από την endzone, αλλά είχε καταφέρει τουλάχιστον να πάρει το first down. Δεν ωφέλησε τόσο, καθώς οι συνθήκες του γηπέδου έκαναν τον Anderson να γλιστρήσει σε δύο συνεχόμενες φάσεις, χωρίς να περάσει τη line of scrimmage.

Στα δύσκολα… QB sneak

Οι Packers κάλεσαν το τελευταίο τους timeout, με μόλις 16 δευτερόλεπτα να έχουν απομείνει. Third & goal, με τη θερμοκρασία να έχει πέσει στους μείον τριάντα. Ο Landry περίμενε τους Packers να πασάρουν, και πρότεινε στους παίκτες του να αναμένουν μέσα στην endzone για παν ενδεχόμενο.

Ο Starr όμως, σπουδαίος παίκτης που ήταν, είχε άλλες ιδέες. Γνωρίζοντας τις συνθήκες του γηπέδου, κι ότι οι Cowboys λογικά περίμεναν ένα passing play, πρότεινε στον Lombardi να κρατήσει ο ίδιος τη μπάλα και να βουτήξει. Ένα quarterback sneak, δηλαδή, σενάριο που οι Packers δεν είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ στη θητεία του Lombardi. O τελευταίος το σκέφτηκε, και του απάντησε:

‘’Τότε τρέξ’ το, και πάμε να φύγουμε από αυτό το διαβολεμένο μέρος.’’

Για να μην αποκαλύψει τις προθέσεις του, ο Starr δεν είπε ποτέ στην ομάδα του ότι θα κρατούσε τη μπάλα. Αυτό παραλίγο να του κόστιζε, όταν ο Kramer άρχισε να σκάβει στο έδαφος για να έχει καλύτερη τριβή, πιστεύοντας ότι θα την έδινε στον fullback Mercein, σχεδόν προδίδοντας τις προθέσεις της επίθεσης. Ο Jethro Pugh, που μάρκαρε συνήθως πιο πίσω, κατέβηκε στη μπροστινή γραμμή, δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο το play.

Η φάση, όμως, εξελίχθηκε στην εντέλεια. Οι Kramer και Bowman, παρακολουθώντας τον Pugh όλη την ώρα, πετάχτηκαν κατευθείαν πάνω του, μπλοκάροντάς τον και βοηθώντας τον Starr να βρει χώρο και να βουτήξει μέσα στην endzone, παίρνοντας το ματς με σκορ 21 – 17 στην εκπνοή του χρόνου. Παρόλο που έμεινε κάποιος χρόνος, οι Cowboys έριξαν δύο incompletions, κι οι Packers στέφονταν πρωταθλητές για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.

Πάντα πίστευα ότι η τελευταία φάση ήταν η πεμπτουσία του Lombardi, πως έφερε τη νίκη με τη δύναμη του χαρακτήρα του και τις αρχές του – ακρίβεια, σκληρή δουλειά, η απλοποίηση των πραγμάτων. Οι Cowboys ήταν ομάδα υψηλών προδιαγραφών κι οι Packers ήταν ομάδα με τρομερή πειθαρχία. Αποτέλεσε την επιβεβαίωση των αξιών του Lombardi και την επιρροή του.

Chuck Lane, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων των Packers

Σημάδια που μένουν

Φίλαθλοι των Packers έτρεξαν με ενθουσιασμό στον αγωνιστικό χώρο, γκρεμίζοντας τα goal posts, κι αγκαλιάζοντας τους παίκτες και τους προπονητές με θέρμη. Ακόμα, κατά την ομολογία των παικτών, εξιστορούν το ματς στις οικογένειές τους.

Κι οι δύο ομάδες, συναισθηματικά, είχαν φτάσει στο τέλμα τους. Παίκτες κι από τις δύο ομάδες έκλαψαν στα αποδυτήρια, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Οι Townes, Dick Daniels και Andrie των Cowboys υπέστησαν κρυοπάγημα, κι ο Andrie είπε ότι ακόμα και σήμερα, τα χέρια του μουδιάζουν στο έντονο κρύο. Ο Starr κι άλλοι Packers είχαν κρυοπάγημα και συμπτώματα γρίπης, ενώ τα δάχτυλα των ποδιών του Nitschke είχα μπλαβίσει από το ψύχος. Ο Reeves έχει ακόμα το σημάδι στο στόμα από μία σύγκρουση με τον Ron Kostelnik των Packers, που έσπασε το κράνος του. Εκ των 44 βασικών παικτών κι από τις 2 ομάδες, δεκατρείς έχουν εισαχθεί στο Hall of Fame, μαζί με τους προπονητές Lombardi και Landry.

Ο Frank Gifford, εκφωνητής του CBS, ζήτησε άδεια από τους παραγωγούς για να πάει να πάρει συνεντεύξεις από τους Cowboys. Αυτή η ενέργεια ήταν πρωτάκουστη – κανείς μέχρι τότε δεν έπαιρνε συνεντεύξεις από τους ηττημένους μετά από τον αγώνα. Αλλά ο Gifford είχε καλές σχέσεις με τον quarterback Meredith, και θεώρησε πρέπον να τον ρωτήσει για τα τεκταινόμενα του αγώνα. Ο Meredith αντικατόπτριζε την πεποίθηση των συμπαικτών του: καταπονημένος, συναισθηματικά φορτισμένος, αλλά πάνω από όλα ένθερμα περήφανος για την ομάδα του, που θεώρησε ότι έπεσαν θαρραλέα σε έναν τόσο δύσκολο αγώνα.

Ο Lilly, δικαίως, το πήρε πιο άσχημα, αγανακτισμένος από την αδυναμία των Cowboys να φτάσουν στο μεγάλο χορό μετά από τόσες επιτυχημένες σεζόν. Ο δρόμος των Cowboys συναντούσε πάλι την απογοήτευση στον τελικό του 1970, αλλά θα κατάφερναν να πάρουν το πολυπόθητο τρόπαιο το 1971.

Μαγνητοσκόπηση του αγώνα δεν έχει διασωθεί, παρά μόνο σκόρπιες φάσεις, αλλά στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε μία φανταστική προσπάθεια αναβίωσης του αγώνα, που ενώνει φάσεις μαζί με την ανασκόπηση από τα ραδιόφωνα της εποχής.