Jim Brown: Ο αθλητής φόβητρο

«Ο καλύτερος όλων των εποχών»

Το να αποφασίσει κανείς το ποιος είναι ο καλύτερος αθλητής όλων των εποχών του football είναι μια αρκετά δύσκολη διαδικασία, κι αυτό γιατί ο καθένας έχει ολοκληρωμένη εικόνα των επιδόσεων των αθλητών μιας και μόνο συγκεκριμένης εποχής, αυτής της οποίας ζουν. Εν συνεχεία, μέσα στο διάστημα αυτό, το κοινό θα επικεντρωθεί σε έναν αθλητή. Σε αυτόν θα στρέψει το βλέμμα του και σε αυτόν θα αφιερώσει όλες τις ελπίδες του. Οπότε εμείς οι νεότεροι έχουμε στην λίστα μας αθλητές της τελευταίας δεκαπενταετίας. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν, μέσα από το άρθρο να ταξιδέψουμε στο χρόνο, στην δεκατία του 60 και θα αναλύσουμε τον Jim Brown, τον κορυφαίο running back. Όλων των εποχών; Ίσως ναι, αλλα το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί την ζωντανή ιστορία των Cleveland Browns, καθώς μόλις σε εννέα σεζόν στο ΝFL κατάφερε να σπάσει όλα τα ρεκόρ, τα οποία διατηρήθηκαν για πολλά χρόνια. Είναι, ενδεχομένως, ο σπουδαιότερος running back που έχει αγωνιστεί στο NFL.

Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη, το St. Simons της Georgia, αλλά μεγάλωσε στο Manhasset, της Νέας Υόρκης. O James Nathaniel Brown είναι γιός του Swinton Brown, ο οποίος υπήρξε επαγγελματίας μποξέρ. Ο Jim Brown ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό στο Manhasset High School. Εκεί διέπρεψε σε τέσσερα αθλήματα: στο μπάσκετ, στον στίβο, στο lacrosse, και φυσικά στο football. Ένας εκρηκτικός αθλητής, δυνατός και ταυτόχρονα τόσο γρήγορος, που κατάφερε να εντυπωσιάσει προπονητές και συναθλητές του. Έκανε τα πάντα να μοιάζουν τόσο εύκολα και σε όλα κατόρθωνε να ξεχωρίζει. Στο Syracuse University όπου και φοίτησε το 1954, ο Brown υπήρξε δεύτερος σε μέσο όρο πόντων στο πρωτάθλημα του μπάσκετ. Την ίδια χρονιά επιλέχθηκε και στην δεύτερη ομάδα All-American για το άθλημα του lacrosse. Στην τελευταία του χρονιά στο κολλέγιο ανακυρήχθηκε μέλος της first-team All-American του πρωταθλήματος lacrosse. Τα 43 τέρματα σε δέκα παιχνίδια τον έφεραν δεύτερο στο εθνικό πρωτάθλημα. Αλλά το football ήταν αυτό που τον κέρδισε και του προσέφερε φήμη κι αναγνώριση. Για το άθλημα του football, ως δευτεροετής φοιτητής υπήρξε ο δεύτερος leading rusher για την ομάδα του. Με μέσο όρο 5,2 γιάρδες ανά προσπάθεια την πρώτη χρονιά και 6,2 την δεύτερη, ο Brown κατέληξε πέμπτος στην ψηφοφορία για το Heisman Trophy. Σε οκτώ παιχνίδια είχε 986 γιάρδες rushing και 14 touchdown. Στο παιχνίδι regular season απέναντι στο Colgate, σημείωσε έξι touchdown, 197 rushing γιάρδες, σκοράροντας 43 από τους 61 συνολικά πόντους που συγκέντρωσε η ομάδα του. Το παιχνίδι τελείωσε με σκορ 61-7 υπέρ του Syracuse. Στο γήπεδο του Cotton Bowl το 1957, ο Brown σημείωσε 137 γιάρδες και σκόραρε τρία touchdown. Παρά τους 21 πόντους του Brown η ομάδα του ηττήθηκε με σκορ 28-27 απέναντι στην ομάδα του ΤCU. H εντυπωσιακή του σωματοδομή και η ευστροφία που διέθετε, αποτέλεσαν τα στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίζει από τους υπολοίπους συναθλητές του. Οι διακρίσεις δεν σταματούν εδώ για τον Brown, καθώς το 1956 προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης για το δέκαθλο, αλλά ο ίδιος προτίμησε να μην λάβει μέρος. Ο λόγος; Μα φυσικά το football.

brownresize

Το καλοκαίρι του 1957 πραγματοποιήθηκε το draft στο οποίο οι Cleveland Brown επέλεξαν στην έκτη θέση του πρώτου γύρου τον Jim Brown. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πριν την επιλογή του Brown είχαν προτιμηθεί άλλοι δύο αθλητές για την θέση του running back. Συγκεκριένα, ο Paul Hornung του Notre Dame επιλέχθηκε από την ομάδα των Green Bay Packers και ο Jon Arnett του USC επιλέχθηκε από τους Los Angeles Rams. Στην αυτοβιογραφία του ο Brown έχει δηλώσει ότι τον είχε εκνευρίσει το γεγονός ότι ο Arnett είχε επιλεχθεί πριν από εκείνον στο draft. Το γεγονός αυτό όμως δεν πτόησε καθόλου τον Brown, καθώς έγινε κατευθείαν βασικός fullback στους Cleveland Browns. Βέβαια ο προπονητής των Browns δεν συνήθιζε να χρησιμοποιεί τους rookie ως βασικούς, καθώς πίστευε ότι δεν μπορούν κατευθείαν να ανταπεξέλθουν στο υψηλό επίεπεδο του πρωταθλητισμού, αλλά ο Brown αποτέλεσε την εξαίρεση. Εκείνη την εποχή τα συστήματα και οι τακτικές είχαν δύο running back στην διάταξη τους, οι οποίοι και οι δύο έτρεχαν με την μπάλα αλλά μπλόκαραν και τους αντιπάλους. Στην rookie του χρονιά, ο Brown σημείωσε 942 rushing γιάρδες και εννέα touchdown. Ο “πολιορκιτικός” κριός με ύψος 1,88cm και 103 κιλά δεν άφηνε ελπίδα σε καμμία αμυντική διάταξη να τον σταματήσει. Ο προπονητής των Browns, Paul Brown μαζί με τον προπονητή της offensive line Frederick Heisler εκμεταλλεύτηκαν το φυσικό ταλέντο του Jim Brown, χτίζοντας μια ασταμάτητη επίθεση. Το 1957 οι Cleveland Browns τελείωσαν την χρονιά με εννέα νίκες, δύο ήττες και μία ισοπαλία. Στο παχνίδι για το NFL Championship ηττήθηκαν όμως από τους Detroit Lions με σκορ 59-14, χάνοντας το πρωτάθλημα. Το βραβείο για τον Rookie της χρονιάς του 1957 άνηκε ολοκληρωτικά στον Brown. Επιπρόσθετα, του απονεμήθηκε και το βραβείο του MVP για το 1957, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο από τα τέσσερα συνολικά βραβεία που κατέκτησε στην καριέρα του (1957, 1958, 1963 και 1965). Από την δεύτερη του χρονιά, ο Jim Brown άρχισε να εκτοξέυει τα νούμερα που σημείωνε. Από το 1958 έως και το 1961 ο Brown σημείωνε πάνω από 1000 rushing γιάρδες στην regular season.

Πριν από τα παιχνίδια ο Brown καθόταν μόνος του στα αποδυτήρια και χανόταν στις σκέψεις του. Ήταν ο δικός του τρόπος να συγκεντρωθεί και να προετοιμαστεί για τον αγώνα. Υπήρξε ο αθλητής που μπορούσε να νικήσει σε φυσική δυναμη κάθε αθλητή στο γήπεδο. Αυτό που εντυπωσίαζε επίσης στον Brown ήταν ότι αντιμετώπιζε αθλητές αρκετά βαρύτερους και σωματώδεις, αλλά η τεχνική, οι επιτήδειες και γρήγορες εναλλαγές στην κατεύθυνσή του του επέτρεπε να ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Δεν περιοριζόταν όμως εκεί, καθώς τα φυσικά του προσόντα τα συνδύαζε με καινοτόμες ιδέες για την θέση. Συνεχώς ήθελε να βελτιώνεται και να εξελίσει την θέση του running back. Το 1961, οι Browns απέκτησαν τον Frank Ryan από τους Los Angeles Rams, για τη θέση του βασικού quarterback. Ο Frank Ryan, με διδακτόρικό στα μαθηματικά, αγωνίστηκε για εφτά χρόνια στο Cleveland. Οι σχέσεις του Brown με τον Ryan δεν υπήρξαν οι καλύτερες. Προκειμένου μια ομάδα football να αποβεί αποτελεσματική αναγκαία είναι η καλή επικοινωνία του quarterback με τον running back. Βέβαια να θυμίσουμε ότι οι εποχές ήταν διαφορετικές. Υπήρχαν ακόμη οι διακρίσεις και οι μεροληπτικές συμπεριφορές στους μαύρους πολίτες των Ηνωμένων πολιτειών. Βέβαια και η συμπεριφορά του Brown δεν ήταν υποδειγματική. Οι απαιτήσεις που είχε από τους συμπαίκτες του, η τελειομανία του, και οι έντονες αντιδράσεις του αρκετές φορές προκαλούσε προβλήματα. Ο λόγος βέβαια ήταν επειδή πάντα ήθελε να νικά και να είναι ο καλύτερος. Το 1963 ο Brown σημείωσε 1,863 rushing γιάρδες, και αποτέλεσε ρεκόρ έως το 1972 όπου ο O.J. Simpson το έσπασε πετυχαίνοντας 2,003 rushing γιάρδες. Το ρεκόρ θα ήταν σίγουρα μεγαλύτερο αν ο προπονητής του τον διατηρούσε στον αγωνιστικό χώρο ακόμη και όταν τα παιχνίδια είχαν ήδη κριθεί. Χαρακτηριστικά, ορισμένοι αναφέρουν ότι οι 2,500 γιάρδες εκείνη την χρονιά θα μπορούσαν εύκολα να επιτευχθούν από τον Brown. Τον Νοέμβριο του 1964 οι Browns αντιμετώπιζαν τους Detroit Lions στο Municipal Stadium στο Cleveland. Όσο υπήρχε ο Jim Brown στον αγωνιστικό χώρο, όλα τα Plays και συστήματα της ομάδας ήταν σχεδιασμένα πάνω στο running παιχνίδι. Όλα έπρεπε να περνούν από το χέρι του. Σε μία φάση ο Ryan συνεργάστηκε με τον έταιρο running back της ομάδας, αλλά η φάση δεν είχε καλό αποτέλεσμα. Ο Jim Brown διαπληκτίστηκε έντονα με τον Ryan για αρκετή ώρα κι αυτό γιατί ήθελε τα πάντα να είναι τέλεια. Ακόμη και στην προπόνηση ο Brown απαιτούσε από όλους να δίνουν το 100% των δυνατοτήτων τους. Εφόσον το επίπεδο δεν ήταν το αναμενόμενο ο Brown εκδήλωνε την διαμαρτυρία του επιβραδύνοντας τον ρυθμό του και διακόπτοντας τις φάσεις.

Στο παιχνίδι της regular seasοn για την 11η αγωνιστική οι Browns δυσκολευόντουσαν να κάμψουν την αντίσταση των Redskins. Ο προπονητής της ομάδας θέλησε να κάνει αλλαγή τον βασικό quarterback Ryan με τον Jim Ninowski. Ο Ryan όμως αρνήθηκε να αποχωρήσει. Οι Browns σκόραραν δύο touchdown στην τέταρτη περίοδο, με τον Ryan να πασάρει για ένα, και ο Brown να πετυχαίνει το άλλο. Το τελικό σκορ ήταν 24-16 υπέρ των Browns. Όλοι οι παίχτες συνήθως διασκέδαζαν μαζί έπειτα από κάθε νίκη της ομάδας εκτός του Jim Brown. Εκείνο το βράδυ όμως ο Ryan προσκάλεσε τον Brown στο πάρτυ. Ο Brown αποδέχτηκε την πρόσκληση κι αυτό λόγω του πάθους που επέδειξε ο Ryan στο κρίσιμο σημείο του αγώνα. Οι σχέσεις μεταξύ των δυο αθλητών δεν ήταν ποτέ οι καλύτερες, αλλά ο κοινός στόχος της τελειότητας δημιουργούσε τον αμοιβαίο σεβασμό. Για την τρίτη αγωνιστική του 1965, οι Browns αντιμετώπισαν τους Dallas Cowboys στο γήπεδο του Cotton Bowl. Με το παιχίδι ισόπαλο 3-3, στο δεύτερο quarter οι Browns βρισκόντουσαν τρεις γιάρδες πριν την endzone των Cowboys. Το σύστημα φυσικά ήταν χτισμένο πάνω στον Βrown με τον guard της ομάδας να παραμένει στην θέση του. Η μπάλα στον Brown αλλά όλη η άμυνα των Cowboys τον περίμενε. Συνολικά οκτώ άτομα μπλόκαραν τον Brown σε εκείνη τη φάση και αναγκαστικά υποχώρησε στις δέκα γιάρδες. Όμως ο ίδιος εκτοξεύθηκε και βρέθηκε στην endzone. Καταπληκτικό play από τον Brown, το οποίο αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Το καλοκαίρι του 1966 ο Jim Brown είχε τα ακόλουθα στατιστικά:

O 29χρονος τότε Brown αποφάσισε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Ο ίδιος βρισκόταν στο αποκορύφωμα της καριέρας του. Οι Browns είχαν στόχο μια ακόμη παρουσία σε τελικό NFL, με το ρόστερ της ομάδας να αποτελεί ένα από τα καλύτερα της λίγκας. Αυτό δεν ήταν εφικτό χωρίς τον Jim Brown. Κάθε καλοκαίρι από το 1954 η προετοιμασία της ομάδας διεξαγόταν λίγο έξω από την πόλη του Cleveland στο Hiram College. Το 1966 όμως, ο Brown απουσίαζε, καθώς βρισκόταν στα γυρίσματα της ταινίας “The Dirty Dozen”, μια από τις μεγαλύτερες παραγωγές της εποχής. Η συγκεκριμένη ταινία αποτελούσε την δεύτερη συμμετοχή του Brown σε κινηματογραφική παραγωγή, έπειτα από την ταινία με τίτλο “Rio Conchos” το 1964. Η απουσία του όμως από τις προπονήσεις της ομάδας δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί, με αποτέλεσμα να χάσει το συμβόλαιό του. Εκείνη την περίοδο ο Jim Brown αμοιβόταν με $60,000 το χρόνο, ποσό πολύ μικρό αν αναλογιστεί κανείς ότι αποτελούσε το Νο1 όνομα της λίγκας. Ο ίδιος βρισκόταν σε δίλλημα με το αν θα έπρεπε να συνεχίσει να αγωνίζεται η ν’ αφοσιωθεί στην υποκριτική. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας Art Modell δεν άφησε περιθώρια στον παίκτη, με την ανακοίνωση να προκαλεί δυσαρέσκεια στον χώρο του αθλητισμού.

Ο καλύτερος αθλητής του NFL αποτελούσε παρελθόν από τον χώρο του αθλητιμού. Ο κινηματογράφος ήταν το νέο του επάγγελμα. Συνολικά ο Brown συμμετείχε σε 44 ταινίες, αποσπώντας πολύ καλές κριτικές. Όλοι όμως οι φίλοι του NFL ακόμη αναρωτιούνται τι θα γινόταν αν ο Brown συνέχιζε την καριέρα του ως αθλητής. Το γεγονός ότι σε εννέα χρονιές δεν είχε χάσει κανέναν επίσημο αγώνα, σε συνδυασμό με την εκπληκτική φυσική του κατάσταση, τα ρεκόρ που ίσως είχε πετύχει να ήταν απλησίαστα έως και σήμερα. Το 1965 ήταν ο MVP της λίγκας και είχε πετύχει 1,544 rushing γιάρδες, 677 περισσότερες γιάρδες από τον δεύτερο Gale Sayers των Chicago Bears. Σε εννέα χρόνια ο Brown βρέθηκε στην κορυφή με τις περισσότερες rushing γιάρδες στην λίγκα συνολικά οκτώ φορές.

Ο Jim Brown εκτός από εξαιρετικός αθλητής, αποτέλεσε και πρότυπο για τις πολιτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις που αντιπροσώπευε. Υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές κοινωνικές φιγούρες διαδραματίζοντας κρίσιμο ρόλο στον αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα και στην δυνατότητα που δόθηκε στους αθλητές να εκφράσουν τις απόψεις τους ως πολίτες. Επίσης δεν μπορεί να αγνοηθεί η συμμετοχή του στη σύνοδο κορυφής του 1967, στην Black Economic Union. Στο Cleveland μαζί με τους Muhammad Ali, Bill Russell και Kareem Abdul-Jabbar τοποθετήθηκαν ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες και εξέφρασαν την αντίθετη γνώμη τους για τον πόλεμο του Βιετνάμ και τα δικαιώματα όλων των πολιτών. Ο Jim Brown όμως έχει και την αρνητική δημοσιότητα των κατηγοριών για ξυλοδαρμό στο ενεργητικό του. Πολυάριθμες κατηγορίες από τις συζύγους του ότι τις έχει κακοποιήσει, επανειλημμένως. Οι περισσότερες κατηγορίες δεν αποδείχτηκαν και στις δικαστικές αίθουσες, αλλά οι σκιές πίσω από όλες αυτές τις ιστορίες αμαυρώνουν το παρελθόν του σπουδαίου αυτού αθλητή. Ο Jim Brown παραμένει ο σημαντικότερος αθλητής στην ιστορία των Cleveland Browns. Είναι, ενδεχομένως, ο σπουδαιότερος αθλητής που έχει αγωνιστεί στο άθλημα του football. Τα επιτέυγματά του είναι εντυπωσιακά και έπρεπε να περάσει πολύς καιρός ώστε κάποιος να τα ξεπεράσει. Είναι ο καλύτερος running back όλων των εποχών.

“Yardage isn’t the big thing. Having your team win the championship is…That’s what I work for, winning the championship, and this requires a certain standard of performance.”

Η εισαγωγή του στο Hall of Fame πραγματοποιήθηκε το 1971, μόλις πέντε χρόνια μετά την αποχώρησή του. Οι Cleveland Browns επίσης απέσυραν ως ένδειξη τιμής το  No. 32 που φορούσε όσο αγωνιζόταν στην ομάδα. Οι ιδιοκτήτες της ομάδας, Jimmy και Dee Haslam θέλησαν να τιμήσουν την ιστορία των Cleveland Browns και στις 18 Σεπτεμβρίου του 2016 παρέδωσαν στο φως της δημοσιότητας ένα άγαλμα προς τιμήν του Jim Brown, έξω από το FirstEnergy Stadium.

About The Author: Serdiegito

Οπαδός των Raiders, κάτι που κληρονόμησε από την οικογένεια. Όπως ο Πατσίνο στον Νονό, έτσι κι αυτός δεν μπόρεσε να γλιτώσει από την μοίρα που του επέβαλε το σόι του και πιο συγκεκριμένα τα ξαδέρφια του που τον βασάνιζαν όταν ήταν μικρός (και μεγάλος). Γεννημένος στην Αμερική είναι Απόφοιτος μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, γύριζε στο "ψηλέ" και πριν τον στρατό, έχει επενδύσει στο cross fit και χρησιμοποιεί χιούμορ και στον ύπνο του. Υπεύθυνος για τη μη παραγωγικότητα αρκετών υπαλλήλων χάρη στις αμέτρητες αστείες φωτό που στέλνει. Η θέση του Commisioner είναι το πάθος του, αν και δεν εχει ακόμη τίτλο....