O Michael Keller Ditka είναι ο πρώτος αθλητής που αγωνίστηκε στην θέση του Τight Εnd και εισήχθει στο Hall of Fame. Μετέπειτα ακολούθησε το δρόμο της προπονητικής, και κατάφερε να γίνει ένας από τους δύο ανθρώπους που έχουν καταφέρει να πάρουν το Super Bowl ως αθλητές, ως assistant coach και ως head coach. Έίναι γνωστός με τα προσωνύμια “Iron” Mike,  “Da Coach” και “The Hammer”. Στο σημερινό μας αφιέρωμα θα αναλύσουμε πώς αρχικά αποτέλεσε έναν από τους σπουδαιότερους αθλητές της γενιάς του και μετέπειτα έναν κορυφαίο προπονητή, στο πρωτάθλημα του NFL.

ΜΕΡΟΣ Α’

O Michael Ditka γεννήθηκε την 18η Οκτωβρίου του 1939 στην Pennsylvania, με την οικογένεια του να έχει Πολωνικές και Ουκρανικές ρίζες. Οι γονείς του ήταν εργάτες στα ορυχεία της περιοχής. Το πολωνικό “Dyczko” δύσκολο στην προφορά, μετατράπηκε από τους ίδιους σε “Ditka”. Μεγαλώνοντας σε μια βιομηχανική περιοχή, ο Ditka, έθεσε στόχο να γίνει οδοντίατρος και να διαπρέψει σε κάποιο άθλημα, ώστε να ξεφύγει από τη σκληρή ζωή των ορυχείων. Στο σχολείο (junior και high school) αγωνίστηκε άκρως επιτυχημένα στις θέσεις του fullback και του linebacker. Αρκετά κολλέγια εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους για να δώσουν υποτροφία στον Ditka, όπως του Notre Dame και του Penn State, αλλά ο ίδιος επέλεξε το University of Pittsburgh. Από το 1958 έως το 1960 που φόιτησε στο κολλέγιο, ο Ditka διέπρεψε σε τρία αθλήματα (football,baseball και basketball). To άθλημα του football ήταν αυτό που τον κέρδισε τελικά, ξεκινώντας βασικός και τις τρείς χρονιές, αγωνιζόμενος στις θέσεις του ΤΕ του defensive lineman αλλά και του Υπό τις οδηγίες του προπονητή του η παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο ήταν εντυπωσιακή. Ήταν σπουδαίος blocker αλλά και receiver, έχοντας τις περισσότερες υποδοχές στην κολλεγιακή ομάδα. Επιπρόσθετα το αρκετά καλό run παιχνίδι του να τον έκανε ασταμάτητο. Αποτελούσε τον ηγέτη της ομάδας, ο ανταγωνιστικός του χαρακτήρας και το απίστευτο πάθος που είχε για την νίκη, ωθούσε τους συμπαίκτες του να αγωνίζονται πάντα για αυτή. είχε επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του. Σε ένα παιχνίδι μάλιστα γρονθοκόπησε δύο συμπαίκτες του. Χαρακτηριστικά στο βιβλίο ‘Hail to Pitt’ ο Jim O’Brien αναφέρει: “In Ditka’s senior season, he went after teammate Chuck Reinhold at halftime. Reinhold, a well-mannered, scholarly type, was a safety from Mt. Lebanon. He did something wrong near the end of the first half of the game with Michigan State, permitting Herb Adderly to escape his grasp and go for a touchdown. Not long afterward, as the Pitt squad clattered into the dressing room, Reinhold hollered, `Let’s get `em in the second half.’  Ditka cried out, `If you hadn’t given up that touchdown in the first half we wouldn’t be in the fix we’re in!’ With that, he went for Reinhold. It took about six teammates to restrain Ditka.” Ο Lou Cecconi, ο οποίος ήταν ο βοηθός προπονητή της κολλεγιακής ομάδας τότε, αναφέρει χαρακτηριστικά για το πάθος του Ditka: “His last game against Penn State will always stand out in my mind, he went in to block a punt and then played the whole game with a dislocated shoulder.’ Την τελευταία του χρονιά ως φοιτητής ανακυρήχθηκε ως All-American Tight End, για την All-American ομάδα των κολλεγίων. Θεωρείται ο κορυφαίος ΤΕ που έχει αγωνιστεί σε κολλεγιακό επίπεδο και το 1968 εισήχθει στο College Football Hall of Fame.

Το όνομά του στο draft του 1961 αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία, με όλες τις ομάδες και της AFL αλλά και της NFL κατηγορίας να τον έχουν ψηλά στις λίστες τους. Αναλυτικά επιλέχθηκε στην θέση Νο8 για την AFL κατηγορία, από τους Houston Oilers και στην θέση Νο5 για την ΝFL κατηγορία, από τους Chicago Bears. Ο Ditka αποφάσισε να αγωνιστεί στους Bears και την NFL κατηγορία, καθώς όπως είχε δηλώσει, η ομάδα διέθετε σπουδαίους παίχτες και ο ανταγωνισμός θα τον έκανε καλύτερο αθλητή. Σημαντικός παράγοντας, βέβαια, για την απόφαση του Ditka έπαιξε ο πρπονητής των Bears. Ενώ όλες οι ομάδες τον προόριζαν για τη θέση του  linebacker, ο τότε προπονητής των Bears, ο George Halas, τον ήθελε για την θέση του ΤΕ. Η θέση του TE από τη δεκαετία του 50 άρχισε να προσαρμόζεται στα καινούργια δεδομένα του παιχνιδιού. Ο Ditka δεν ήταν ο πρώτος αθλητής που αγωνίστηκε στην θέση αυτή, αλλά ήταν ο πρώτος ΤΕ receiver, μια θέση υβρίδιο για τα δεδομένα της εποχής.  To ύψος του στο ένα μέτρο και 91 εκατοστά και με τα κιλά του να ανέρχονται στα 105, τον έκαναν έναν πολύ δύσκολο στον μαρκάρισμα ΤΕ. Ενώ η θέση του ΤΕ ήταν καθαρά για αμυντικούς και blocking σκοπούς έως τότε, το τελέντο του Ditka στην υποδοχή της μπάλας έδωσε νέα διάσταση στο επιθετικό κομμάτι του αθλήματος. Οι προπονητές διέθεταν ακόμη ένα όπλο στην επίθεση, καθώς τα αμυντικά καθήκοντα των ΤΕ μειωνόντουσαν. Tο τρομερό ταλέντο του, σε συνδυασμό με τον όγκο που διέθετε οδήγησε τον προπονητή του να του αναθέσει αυτό τον “καινοτόμο” για τότε, ρόλο για την θέση του ΤΕ. Η φιλοσοφία του Ditka, σαν αθλητής αρχικά αλλά και σαν προπονητής μετέπειτα, ήταν να κυριαρχεί σε κάθε φάση. Να ισοπεδώνει τον αντίπαλο με σκοπό την απόλυτη κυριαρχία και την νίκη στο παιχνίδι. Στην πρώτη του χρονιά ο Ditka είχε 1076 γιάρδες σε υποδοχές με 58 receptions συνολικά και 12 touchdowns. Το εκπληκτικό όμως δεν ήταν τα νούμερα που πέτυχε και το βραβείο του Rookie of the Year που κατέκτησε, αλλά ο τρόπος που αγωνίστηκε.Την πρώτη του χρονιά στο πρωτάθλημα του NFL έλαβε μέρος στο Pro Bowl. Η ικανότητά του να μπλοκάρει και να “σπάει” τις άμυνες με την τρομερή δύναμη που διέθετε, τον έκαναν αμέσως το μεγαλύτερο φόβητρο για κάθε αντίπαλο του πρωταθλήματος. Tα 12 touchdown που πέτυχε ως rookie αποτελέσε ρεκόρ για την ομάδα των Bears, η οποία ολοκλήρωσε την χρονιά του 1961 με 8 νίκες και 6 ήττες. Οδηγούσε την ομάδα του στις επιτυχίες, καθώς αν και από την θέση του ΤΕ, είχε τις περσσότερες υποδοχές από όλη την ομάδα. Ο Ditka αγωνίστηκε με τα χρώματα των Bears για πέντε συνολικά χρόνια, κερδίζοντας την συμμετοχή για το Pro Bowl κάθε χρόνο. Το 1962 η ομάδα ολοκλήρωσε την χρονιά με ρεκόρ 9 νίκες και 5 ήττες, με τον Ditka να τελειώνει με απολογισμό 5 touchdown και 904 γιάρδες σε υποδοχές. Το 1963 αποτέλεσε βασικό μέλος στην κατάκτηση του πρωταθλήματος από τους Bears. Υπό τις οδηγίες του George Halas, η ομάδα των Bears ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια με ρεκόρ 11-1-2, κατακτώντας το πρωτάθλημα της NFL Western Conference. Στην μία ισοπαλία που πέτυχαν οι Bears απέναντι στους Steelers, o Ditka πραγματοποίησε μία υποδοχή για 50 γιάρδες η οποία έδωσε την δυνατότητα στην ομάδα του να σκοράρει από θέση για field goal. Το τελικό σκόρ 17-17 έδωσε το πλεονέκτημα στους Bears, καθώς με ήττα θα έμεναν πίσω στη μάχη για τα playoffs και διατηρήθηκαν στην κορυφή της βαθμολογίας. Ο Ditka ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια με 8 touchdowns και 794 γιάρδες σε υποδοχές. Απέναντι στους Los Angeles Rams ο Ditka πέτυχε τέσσερα touchdowns, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Harlon Hill για touchdowns σε ένα παιχνίδι. Στον μεγάλο τελικό του NFL Championship απέναντι στους New York Giants, οι Bears επικράτησαν με σκορ 14-10, πανηγυρίζοντας το όγδοο NFL πρωτάθλημα (πρωταθλήματα πριν την ένωση της NFL με την AFL κατηγορία).

Ο Ditka αγωνίστηκε στο Chicago έως το  9 touchdowns και 1729 Ηολοκλήρωσε τις χρονιές του 1964 και 1966 με αρνητικό ρεκόρ, με το 1965 να τερματίζει 3η στην NFL Western Conference με ρεκόρ 9-5. Ο Ditka υπέφερε από τραυματισμούς στα πόδια, και αυτό επηρέαζε όχι μόνο την απόδοσή του αλλά και ολόκληρης της ομάδας. Το 1966, ο Ditka έκανε δημόσια γνωστό ότι ο μισθός των $25,000 ήταν εξαιρετικά χαμηλός για αυτά που προσέφερε, κάνοντας την παρακάτω δήλωση: “Halas throws nickels around like manhole covers.”

O Ditka έπειτα από την τέταρτη του χρονιά δεν πέτυχε περισσότερες από 36 υποδοχές, με τον ίδιο να δηλώνει ότι οφείλεται σε λάθος επιλογές του προπονητή του. Οι σχέσεις του Ditka με τον προπονητή του βρισκόντουσαν σε κρίση. Ο Halas δεν μπορούσε να ελέγξει τον εκρηκτικό χαρακτήρα του “Σε μία συνέντευξη που έδωσε μαζί με τον συμπαίκτη του Johnny Morris (WR) ότι προτιμούν να αγωνίζονται με βασικό τον QB Rudy Bukich αντί του Halas τους δύο αθλητές να απολογηθούν ενώπιον της ομάδας. Ο Morris ζήτησε συγνώμη, αλλά ο Ditka αγνόησε τις εντολές του προπονητή του.

Το 1967 ο Ditka έγινε trade στους Philadelphia Eagles με τον QB Jack Concannon να μετακομίζει στο Chicago, με σκοπό η κάθε ομάδα να ενισχυθεί σε θέσεις που είχε κενά. Οι Bears επίσης έλαβαν και μία επιλογή από το draft για την χρονιά του 1968. Ο Ditka παράλληλα με το trade με τους Eagles, διαπραγματεύοταν με τους Houston Oilers της AFL κατηγορίας. Βρέθηκε πολύ κοντα στο να φορέσει την φανέλα των Oilers, αλλά νομικά θέματα με την National Football λίγκα εμπόδισαν τις υπογραφές. Για τη θέση του ΤΕ ο Terry Stoepel αντικατέστησε τον Ditka, φορώντας και το αγαπημένο του Mike, Νο89. Ο Stoepel όμως δεν αγωνίστηκε πάνω από ένα χρόνο στους Bears, καθώς δεν μπόρεσε να αντικαταστήσει επάξια τον Ditka. Στην άλλη πλευρά και την Philadelphia ούτε ο Ditka απέδωσε τα αναμενόμενα. Η ομάδα των Eagles με ρεκόρ 6-7-1 το 1967 και 2-12 το 1968 απογοήτευε με τις εμφανίσεις της. Στην αυτοβιογραφία του, “Ditka: An Autobiography” γραμμένη από τον συγγραφέα Don Pierson, αναφέρεται στις δύο χρονιές του στην Philadelphia ως “Low point of my life. I really drank a lot. Almost killed myself drinking“. Οι σκέψεις της απόσυρσης από το άθλημα περνούσαν διαρκώς από το μυαλό του, καθώς έπειτα από δύο χρονιές γεμάτες από τραυματισμούς είχε πετύχει μόλις 4 touchdowns και 385 γιάρδες σε υποδοχές.  Εκείνη την περίοδο όμως βρέθηκε ο Tom Landry, ο οποίος “ανέστησε” την καριέρα του Ditka. Ο προπονητής των Dallas Cowboys το 1969 κατάφερε να τον αποκτήσει, αποτελώντας το πρότυπο για την εξέλιξη της καριέρας του. Αν δεν υπήρχε ο Tom Landry, o Ditka πιθανότατα, να μην ολοκλήρωνε την καριέρα του με τόσες διακρίσεις, βάζοντας πρόωρα το τέλος στο άθλημα που τόσο αγαπούσε. Ο ίδιος ο Ditka έχει δηλώσει:

“When I left the Bears and went to Philadelphia, it was bad, I was done, finished and I had made the decision to retire. I was hurt all the time, I didn’t enjoy the game. I was in bad shape physically, mentally and socially.” “I only came back because of a call from Tom [in 1969], who told me he was willing to take a chance on me, if I was willing to take a chance on myself.”

Ο ίδιος ο Ditka ομολόγησε ότι  ενώ δεν είχε κάποιες ιδιαίτερες σχέσεις μαζί με τον Landry, δεν κατάλαβε ποτέ επακριβώς τον λόγο που του έκανε το τηλεφώνημα, δηλώνοντας: “I really think it might be because I had good games against the Cowboys”. Όπως θα δούμε και στην συνέχεια ο Landry είναι αυτός που πείθει τον Ditka να ασχοληθεί με την προπονητική καριέρα.

“My whole life and focus changed when I met Tom. One thing he made me understand was that every individual was a part of a puzzle. It actually made me a better person. Of all the people besides George Halas, it would have to be Tom that I’d have to be grateful for”.

Ο Ditka ήταν ένας αθλητής που συνεχώς αναζητούσε τις αψιμαχίες, που διαρκώς αντιμιλούσε με όλους. Ο ερχομός του στους Cowboys το μετέτρεψε σε έναν αθλητή που μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματά του και την αστείρευτη ενέργειά του. O Ditka πιο αποφασισμένος από ποτέ ξανασυστήθηκε στο κοινό του NFL, βρισκόμενος στην καλύτερη φυσική κατάσταση της καριέρας του. Την πρώτη του χρονιά την ολοκλήρωσε με τρία touchdowns και 268 γιάρδες σε υποδοχές και οι Cowboys τελείωσαν την κανονική διάρκεια με ρεκόρ 11-2-1. Στα Playoffs όμως ηττήθηκαν από τους Cleveland Browns με σκορ 38–14. Τις επόμενες δύο χρονιές οι Cowboys κατάφεραν, με βασικό τον Ditka, να συμμετέχουν σε back-to-back τελικούς Super Bowl. Αρχικά το 1970 ολοκλήρωσαν την χρονιά με ρεκόρ 10 νίκες και 4 ήττες, με τον Ditka να μην πετυχαίνει touchdown στην κανονική διάρκεια αλλά να βοηθά τα μέγιστα στις επικρατήσεις αρχικά επί των Detroit Lions στο παιχνίδι για την NFC Divisional Playoff, και μετέπειτα επί των San Francisco 49ers για την NFC Championship. Στο Super Bowl V οι Cowboys ηττήθηκαν από τους Baltimore Colts με σκορ 16-13.

To 1971 o Ditka ολοκλήρωνε ένα σπουδαίο σύνολο, με την ομάδα των Dallas Cowboys να τελειώνει την κανονική διάρκεια με ρεκόρ 11 νίκες και 3 ήττες. Ο ίδιος τελείωσε την χρονιά με απολογισμό ένα touchdown και 360 γιάρδες σε υποδοχές. Στα playoffs της NFC Divisional, οι Cowboys επικράτησαν των Minnesota Vikings με σκορ 20-12 με τον Ditka να έχει 2 receptions. Σε επανάληψη του παιχνιδιού της προηγούμενης χρονιάς, οι Cowboys επικράτησαν των San Francisco 49ers στον τελικό της NFC με σκορ 14-3 και προκρίθηκαν ξανά στον μεγάλο τελικό. Εκεί για το Super Bowl VI, οι Cowboys ήταν καταιγιστικοί και κατέκτησαν το τρόπαιο επικρατώντας των Miami Dolphins με το βαρύ 24-3. O Ditka πέτυχε το τρίτο touchdown των Cowboys στο παιχνίδι, ολοκληρώνοντας τον μεγάλο τελικό με 2 receptions και 28 γιάρδες σε υποδοχές. Αγωνίστηκε άλλη μία χρονιά με τη φανέλα των Cowboys, όπου και έκλεισε την πλούσια καριέρα του ως αθλητής. Το 1972 η ομάδα των Cowboys προκρίθηκε στα playoffs για έβδομη συνεχόμενη χρονιά, αλλά στο παιχνίδι για την Conference Championship ηττήθηκαν από τους Washington Redskins με σκορ 26-3, και δεν κατάφεραν να προκριθούν στον τρίτο συνεχομενο τελικό Super Bowl. Στην τελευταία του χρονιά ο Ditka είχε ένα touchdown και 198 γιάρδες σε υποδοχές. Στην καριέρα του ως αθλητής ο Ditka πέτυχε συνολικά 427 υποδοχές για 5,812 γιάρδες σκοράροντας 43 touchdowns. Τα νούμερα για έναν ΤΕ εκείνη την εποχή ήταν εκπληκτικά. H καριέρα του “Iron” Mike Ditka, ως αθλητής, ολοκληρώνεται με τον τίτλο του UPI NFL Rookie of Year (1961), έναν τίτλο της NFL Championship (1963), έναν τίτλο Super Bowl (VI) και 5 Pro Bowl συμμετοχές (1961, 1962, 1963, 1964, 1965). Όμως μια εβδομάδα έπειτα από την παραίτησή του από την ενεργό δράση, δέχθηκε το δεύτερο τηλεφώνημα που θα άλλαζε και πάλι τη ζωή του. Πάλι από τον ίδιο άνθρωπο. O Τom Landry πρότεινε στον Ditka να αναλάβει το πόστο του προπονητή των special teams καθώς και το κοουτσάρισμα των TE. Με αυτόν τον τρόπο έδειχνε στον Ditka ότι εκτίμησε την προσφορά που είχε στα τέσσερα χρόνια που αγωνίστηκε στο Dallas, αλλά κυρίως την αλλαγή που είχε ως χαρακτήρας. Μία νέα πτυχή στην καριέρα του Ditka ξεκινά…

Περισσότερα στο Mέρος Β.

Δυνατα και στην offseason στο NFLGreece.gr