O Michael Keller Ditka είναι ο πρώτος αθλητής που αγωνίστηκε στην θέση του Τight Εnd και εισήχθει στο Hall of Fame. Μετέπειτα ακολούθησε το δρόμο της προπονητικής, και κατάφερε να γίνει ένας από τους δύο ανθρώπους που έχουν καταφέρει να πάρουν το Super Bowl ως αθλητές, ως assistant coach και ως head coach. Έίναι γνωστός με τα προσωνύμια “Iron” Mike, “Da Coach” και “The Hammer”. Στο σημερινό μας αφιέρωμα θα αναλύσουμε πώς αρχικά αποτέλεσε έναν από τους σπουδαιότερους αθλητές της γενιάς του και μετέπειτα έναν κορυφαίο προπονητή, στο πρωτάθλημα του NFL.
ΜΕΡΟΣ Β’
Ο Ditka έπειτα από την απόσυρσή του από την ενεργό δράση είχε εγκατασταθεί μόνιμα στο Dallas, όντας και ιδιοκτήτης ενός sports bar. Ο Tom Landry εκτιμώντας τις ηγετικές ικανότητες του Ditka, του προσέφερε συμβόλαιο για να αναλάβει το πόστο του προπονητή των special teams. Το συμβόλαιο που του προσφέρθηκε, ήταν το μισό σε σχέση με αυτό που έπαιρνε όσο ήταν αθλητής, αλλά τον κέρδισε η προοπτική να αναλάβει πόστο βοηθού προπονητή δίπλα στον μέντορά του. Ο Ditka έχει δηλώσει:
“It was a great life and very prestigious. I’m glad my mind worked rationally at that time.”
Ο Ditka από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να μεταδώσει το πάθος και την αστείρευτη δίψα που είχε για την νίκη, στους νέους αθλητές. Οι Dallas Cowboys συμμετείχαν οκτώ φορές στα playoffs, στα εννιά χρόνια παρουσίας του Ditka στην ομάδα. Έξι division τίτλοι, τρία πρωταθλήματα της NFC κατηγορίας και η κατάκτηση του Super Bowl της χρονιάς του 1977, είναι τα επιτεύγματα του με τους Cowboys, από την θέση του assistant coach του Tom Landry,.
Ο Dan Reeves, αρχικά συμπαίκτης και μετέπειτα ένας από τους πιο κοντινούς φίλους του του Ditka, αποθεώνει τις ικανότητες αλλά και την ευφυία του Mike:
“People don’t understand how extremely smart Mike is, just as far as his IQ. But his thought process coaching was [equally impressive]. Mike was the one who brought up the shotgun because we were so bad the year before on third-down conversions. … Coach Landry had some experience with it and said he’d think about it, that we had to work on our pass protection because the first thing people would do is blitz us. But we used the shotgun a long time before anyone else did. … Roger Staubach was awesome in the shotgun and that was something Mike brought up first.”
H επικράτηση των Cowboys επί των Denver Broncos με σκορ 27-10 στο Super Bowl XII, επιστέγασε ιδανικά την πάρα πολύ καλή χρονιά τους, κατακτώντας το δεύτερο Super Bowl στην ιστορία της ομάδας. Ήταν ο δεύτερος τίτλος και για τον ίδιο τον Ditka, από διαφορετικό πόστο όμως αυτή τη φορά, αυτό του assistant coach. Κατα τη διάρκεια της θητείας του στους Cowboys, ο Ditka έστειλε ένα γράμμα στον παλιό του προπονητή και ιδιοκτήτη των Bears τότε, τον George Halas. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο αντρών δεν ήταν οι καλύτερες, αλλά με το γράμμα αυτό, ο Ditka, ήθελε να δείξει ότι ορισμένες παρεκλίνουσες συμπεριφορές του, ανήκουν στο παρελθόν. Στο γράμμα υπήρχε επίσης και η επιθυμία του να επιστρέψει στο Chicago, στο ρόλο του προπονητή αυτή τη φορά. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Tom Landry. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς του 1981 ο Tom Landry κάλεσε τον Ditka στο γραφείο του. O διάλογος ήταν ο εξής:
-“Listen, I think Coach Halas is going to offer you the Bears coaching job” -“Are you sure?” -“Yeah, he called me.” -“Do you think I’m ready?” -“Yes, I think you’re ready.”
Ο Τom Landry αποτέλεσε την αιτία για την οποία ο Ditka ασχολήθηκε με την προπονητική, και ο George Halas ήταν αυτός που του ανέδειξε την καριέρα. H έγκριση από τον μέντορά του ήταν το μόνο που χρειαζόταν ο Ditka ώστε να αναλάβει το πόστο του προπονητή, στην ομάδα που ξεκίνησε η καριέρα του. Το 1982 το όνειρό του έγινε πραγματικότητα, καθώς ανέλαβε την ομάδα των Chicago Bears ως πρώτος προπονητής. Tην ημέρα που παρουσιάστηκε από τους Chicago Bears ως πρώτος προπονητής είχε δηλώσει:
“Tom Landry is the reason I went into coaching and other than Coach Halas, is the reason I am where I am today, no question. They were two of the most important people in my life. They both hired me twice and they really changed my life.”
Οι Bears απέτυχαν να προκριθούν στα playoffs του 1980 αλλά και του 1981, με τον ιδιοκτήτη των Bears, George Halas, να απολύει διαδοχικά τους Jack Pardee και Neill Armstrong. Αναζητούσε έναν προπονητή που θα έκανε την ομάδα των Bears, κυρίαρχη ξανά στο NFL. Υπό τις οδηγίες του Mike Ditka, μπορούσε να ελπίζει ότι αυτό θα ήταν εφικτό σύντομα. Ο ίδιος ο Ditka στην παρουσίασή του είχε δώσει την υπόσχεση ότι τρία χρόνια αργότερα θα έχει φέρει το Super Bowl στην πόλη του Chicago.
“Give me three years, and if you walk with me, we’ll get to the dance.”
Στην πρώτη του χρονιά ως προπονητής, ο Ditka αντιμετώπισε (όπως και όλο το NFL) την 57 ημερών απεργία των παικτών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η regular season να ολοκληρωθεί με μόλις 9 παιχνίδια με τους Bears να πετυχαίνουν τρείς νίκες και έξι ήττες. Το 1983 οι Bears ολοκλήρωσαν την regular season με ρεκόρ 8-8 και απέτυχαν να προκριθούν στα playoffs. Όμως το draft της επόμενης χρονιάς θεωρείται το τρίτο καλύτερο όλων των εποχών, σύμφωνα με το “NFL Top 10 Greatest Classes”. Η χρονιά του 1984 ξεκινά πολύ ελπιδοφόρα για την ομάδα των Bears. Ο Ditka αποφάσισε να πραγματοποιήσει την προετοιμασία σε νέα τοποθεσία, στο Platteville του Wisconsin. Σκοπός του ήταν να κρατήσει τους αθλητές του προσηλωμένους στις προπονήσεις και να χτίσει μια καλή φυσική κατάσταση, μακριά από εξωγηπεδικές δραστηριότητες. Την τρίτη αγωνιστική οι Bears αντιμετώπισαν τους Green Bay Packers, οι οποίοι με προπονητή τον Forrest Gregg ηττήθηκαν με σκορ 9-7. Αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι ανάμεσα στους δύο προπονητές, με την κόντρα να κρατά για αρκετά χρόνια και να θεωρείται μία από τις πιο σκληρές στην ιστορία του αθλήματος. Το σπουδαίο παιχνίδι όμως έγινε την πέμπτη αγωνιστική, όπου ο μαθητής θα αντιμετώπιζε τον δάσκαλο.
Οι Chicago Bears υποδέχθηκαν τους Dallas Cowboys του Tom Landry, και ο Ditka θα αντιμετώπισε τον άνθρωπο που του δίδαξε όλα τα μυστικά του αθλήματος. Ο δάσκαλος νίκησε τον μαθητή, καθώς οι Dallas Cowboys επκράτησαν των Chicago Bears με σκορ 23-14. Η regular season ολοκληρώθηκε με ρεκόρ 10-6 και οι Chicago Bears έπειτα από το 1979, εξασφάλισαν την παρουσία τους στα playoffs. Πριν τον τελικό της NFC οι Chicago Bears αντιμετώπισαν τους Washington Redskins. Οι Washington Redskins αν και ήταν το απόλυτο φαβορί για την νίκη, ηττήθηκαν από τους Chicago Bears με σκορ 23-19. Η ομάδα από το Chicago προκρίθηκε στον τελικό της NFC για πρώτη φορά έπειτα από το 1963. Εκεί όμως υποκλίθηκαν στην ανωτερότητα των San Francisco 49ers και ηττήθηκαν με σκορ 23-0. Η ομάδα όμως είχε αποκτήσει νοοτροπία νικητή, και επόμενος στόχος ήταν φυσικά η κατάκτηση του τροπαίου. Το 1985 αποτελεί την καλύτερη χρονιά στην ιστορία των Chicago Bears, και συγκρίνεται με εκείνη των αήττητων Miami Dolphins της χρονιάς του 1972. Η αμυντική λειτουργία της ομάδας θεωρείται μία από τις καλύτερες στην ιστορία του NFL. Ο Mike Ditka μαζί με τον defensive coordinator της ομάδας Buddy Ryan, έκαναν τους Chicago Bears …σχεδόν ανίκητους. Ο Buddy Ryan ήταν στο προπονητικό επιτελείο της ομάδας πριν την πρόσληψη του Ditka, και η προσδοκία του ήταν να αναλάβει αυτός ως πρώτος προπονητής. Οι σχέσεις λοιπόν των δύο αντρών δε ήταν ποτέ οι καλύτερες. Στην μοναδική ήττα της regular season απέναντι στους Miami Dolphins, ο Ditka εξαγριωμένος από τα απανωτά λάθη της άμυνας ξέσπασε στον Ryan, με τον ίδιο να αντιδρά άσχημα. Κατέληξαν να ανταλλάζουν γροθιές, όπου τελικά χρειάστηκαν οι ψυχραιμότεροι να τους χωρίσουν. Με την regular season να ολοκληρώνεται με το εμφατικό 15-1, οι Chicago Bears επικράτησαν επί των New York Giants με 21-0 και προκρίθηκαν στον τελικό της NFC. Οι Los Angeles Rams δεν αποτέλεσαν ικανοί αντίπαλοι ώστε να σταματήσουν την ομάδα του Ditka, και ηττήθηκαν με σκορ 24-0. O Ditka ήταν ένα βήμα πριν κάνει την υπόσχεσή του πραγματικότητα. Να φέρει το τρόπαιο στο Chicago, προς τιμήν επίσης του George Halas, που είχε φύγει από την ζωή στις 31 Οκτωβρίου του 1983. Στο Superbowl XX οι Chicago Bears επικράτησαν των New England Patriots με σκορ 46-10.
Για το 1985 ο Ditka παρέλαβε τον τίτλο του καλύτερου προπονητή (NFL Coach of the Year). Την επόμενη χρονιά ο Buddy Ryan εγκατέλειψε τους Bears για να αναλάβει ως πρώτος προπονητής τους Philadelphia Eagles. Σε ερώτηση που έγινε στον Ditka για την αποχώρηση του Ryan,ο ίδιος απάντησε ότι ήταν πανευτυχής και ενθουσιασμένος. Το 1986, 1987, και το 1988 οι Bears κέρδισαν τον τίτλο της Central Division και πέτυχαν τρείς συνολικά playoff νίκες. To 1988 προκρίθηκαν στον τελικό της NFC αφού πρώτα απέκλεισαν τους Eagles του Buddy Ryan στο παιχνίδι που έμεινε γνωστό ως “The Fog Bowl”. To 1988 o Ditka αποφάσισε να ανταλλάξει τον βασικό quarterback της ομάδας, Jim McMahon, στους San Diego Chargers. Θεώρησε ότι μετά και από την απόσυρση του Walter Payton (βασικός running back και ηγέτης της επίθεσης των Bears) η ομάδα χρειαζόταν μια ανανέωση στο επιθετικό τομέα. Σε ερώτηση που του έγινε για το trade του McMahon απάντησε:
“This is my sixth year with the Bears. Jim McMahon has been with the Bears six years, too, and people say we don`t communicate. That`s not true. We`ve talked four times. Everybody asks me: What kind of a relationship do you have with Jim McMahon? I say it`s strange and wonderful. He`s strange and I`m wonderful.”
Το 1988 ήταν μια μεγάλη χρονιά για τον Ditka, καθώς εκτός από τον δεύτερο τίτλο του καλύτερου προπονητή που κατέκτησε, εισήχθει στο Pro Football Hall of Fame και έγινε ο πρώτος tight end που το καταφέρνει αυτό. Επίσης υπέστει ένα ελαφρύ καρδιακό επεισόδιο, και ενώ αρχικά οι εκτιμήσεις έδειχναν ότι θα απουσιάσει στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς απο τον πάγκο της ομάδας, επέστρεψε μόλις δύο εβδομάδες αργότερα.
Το 1989 ξεκίνησε πάρα πολύ δυνατά για τους Chicago Bears, με τέσσερις νίκες στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια, αλλα τελείωσε απογοητευτικά με ρεκόρ 6-10 και αποκλεισμό από τα playoffs. O Ditka παρέμεινε στο τιμόνι των Bears έως το 1992 πετυχαίνοντας ακόμη δύο προκρίσεις σε παιχνίδια wild card για την NFC κατηγορία, όπου γνώρισε ισάριθμες ήττες. Ολοκλήρωσε την θητεία του στους Bears με απολογισμό 106 νικες, μόνος δεύτερος στη λίστα, πίσω από τον κορυφαίο George Halas. Το 1994 συμπεριλήφθηκε στην ομάδα “NFL’s 75th Anniversary All-Time Team”, για την θέση του tight end. Το 1997 προσλήφθηκε ως πρώτος προπονητής στους New Orleans Saints. Παρέμεινε στην ομάδα έως το 1999 ολοκληρώνοντας τη θητεία του με απολογισμό 15 νίκες και 33 ήττες. Τα χρόνια που εργάστηκε στους Saints τα χαρακτήρισε ως τα χειρότερα χρόνια της καριέρας του. Σε αυτό το σημείο ένιωσε ότι δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικός πλέον, αποχαιρετώντας την προπονητική καριέρα. Συνολικά σε 14 σεζόν ως πρώτος προπονητής, ο Ditka πέτυχε 121 νίκες σε 216 παιχνίδια για την regular season και 6 νίκες σε 12 postseason παιχνίδια.
Μετά το τέλος της προπονητικής του καριέρας εργάστηκε ως αναλυτής για την εκπομπή “The NFL Today” στο κανάλι του CBS Sports. Το 2013, η φανέλα με τον αριθμο 89 των Bears, αποσύρθηκε προς τιμήν του, σε μια εκδήλωση που έγινε στο ημίχρονο του παιχνιδιού (Monday Night Football) ανάμεσα στους Chicago Bears και τους Dallas Cowboys. Εμφανώς συγκινημένος δήλωσε:
“The jersey retirement means a lot. Believe me, it’s a great honor, but if it didn’t happen, I’d still feel very good about my life as a football player and coach. It’s been a hell of a run. The train is slowing down, but I’m glad to still be on it. Thank you, thank you, thank you, and go Bears!“
Σήμερα μπορούμε να τον παρακολουθήσουμε στην εκπομπή “Sunday NFL Countdown” του ESPN. Παραθέτουμε ορισμένες από τις διάσημες φράσεις του Mike Ditka, που έχει αναφέρει στη διάρκεια της λαμπρής του καριέρας.
- “Success isn’t permanent and failure isn’t fatal.”
- “What’s the difference between a 3-week old puppy and a sportswriter? In six weeks the puppy will stop whining.”
- “I’m not a mean player. You’ll notice that I never pick on anyone with a number higher than 30.”
- “I always tell people I want to live to be 150 and they say why would you want to do that. I say, well there’s a few people I haven’t made mad yet, I want to get them.”
- “If God had wanted man to play soccer, he wouldn’t have given us arms.”
- “Before you can win, you have to believe that you are worthy.”
