Quarterback. H θέση που αγαπάμε να μισούμε, αλλα μισούμε να αγαπάμε. Η επιλογή του αθλητή που θα αντιπροσωπεύσει την κάθε ομάδα είναι χρονοβόρα, με την προσαρμογή τους στην ομάδα να χρειάζεται πολλές θυσίες και υπομονή. Οι αθλητές αγωνιζόμενοι στην θέση αυτή μονοπωλούν το ενδιαφέρον όλο το χρόνο, από τις πρώτες επιλογές στο draft αλλά και μέσα στης σεζόν. Ελάχιστοι όμως αθλητές καταφέρνουν να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο για μεγάλο χρονικό διάστημα και να αφήσουν το στίγμα τους στο πρωτάθλημα του NFL. Κάθε χρόνο ξεχωρίζουν οκτώ με δέκα αθλητές από τους οποίους δύο με τρεις είναι αυτοί που θα μείνουν στην ιστορία ως “Ένας από τους καλύτερους QB“. Ο αθλητής του σημερινού μας αφιερώματος βρίσκεται πάντα στην λίστα με τους καλύτερους QB όλων των εποχών. Η φράση όμως  “Δεν έχει όμως δαχτυλίδι – Του λείπει ένα πρωτάθλημα” στοιχειώνει την καταπληκτική του καριέρα και το πλούσιο ταλέντο του. Ο λόγος για τον Dan Marino, γνωστό και ως “Dan The Man“.

Γεννημένος στο Pittsburgh της Pennsylvania το 1961, ο Daniel Constantine Marino Jr. είναι ο κορυφαίος quarterback που δεν έχει κατακτήσει δαχτυλίδι Super Bowl. Είναι το μόνιμο “Αλλά..όμως…” και αιτία διαμάχης ανάμεσα στους φίλους του αθλήματος κατά τη διάρκεια συζήτησης για τους κορυφαίους quarterbacks.

Ο Dan Marino αγωνίστηκε για 17 χρόνια ως ο βασικός quarterback των Miami Dolphins, αλλά δεν κατέκτησε ποτέ το πολυπόθητο πρωτάθλημα το οποίο λείπει από την πλούσια καριέρα του. Αποτέλεσε έναν αθλητή πρότυπο, ο οποίος εξέλιξε την θέση του QB μιας και η δύναμη σε συνδυασμό με την οξυδέρκεια που διέθετε τον έκαναν να ξεχωρίζει. Από τις 17 χρονιές που αγωνίστηκε, η ομάδα του κατάφερε να βρεθεί δέκα φορές στα playoffs και μία φορά σε τελικό Super Bowl. Ο τελικός Super Bowl μάλιστα ήρθε στην δεύτερη χρονιά παρουσίας του Marino στο πρωτάθλημα του NFL.

Στα παιδικά και εφηβικά χρόνια του Marino, η ομάδα του Pittsburgh, οι Steelers, κατέκτησε τα πρωταθλήματα του 1974, 1975, 1978 και 1979. Ο νεαρός Dan δήλωνε οπαδός τους. Ο πατέρας του ήταν ερασιτέχνης προπονητής football σε ομάδα ανεξάρτητου τοπικού πρωταθλήματος και του έμαθε τα μυστικά ώστε να γίνει ένας πετυχημένος QB. Ο Marino πετούσε τις πρώτες του πάσες στο σαλόνι του σπιτιού του. Η γρήγορη πάσα και το σπάσιμο του καρπού (γνωστό και ως “flick of the wrist”) ήταν η καθημερινή του προπόνηση.

Στο University of Pittsburgh, o Marino ξεχώρισε για την δύναμη του χεριού του. Αυτό οδήγησε τους Kansas City Royals, επαγγελματική ομάδα baseball, να τον επιλέξει στο draft του 1978 για την θέση του pitcher. Ο ίδιος αρνήθηκε διότι ήθελε να ασχοληθεί με το αγαπημένο του άθλημα, το football. Μάλιστα απέρριψε το ποσό των $35,000 ως μπόνους υπογραφής. To 1979 πήρε την θέση του βασικού QB στην ομάδα του πανεπιστημίου και τα επόμενα χρόνια έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Οι Pittsburgh Panthers ήταν η ομάδα του από το 1979 έως και το 1982. Ως πρωτοετής το 1979, ο Marino οδηγούσε την ομάδα από νίκη σε νίκη και το 1980 εξελίχθηκαν στην δεύτερη καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα.

Η κατάκτηση του Sugar Bowl το 1982 απέναντι στους Georgia Bulldogs επισφράγισε τις εξαιρετικές του εμφανίσεις. Οι 33 νίκες και μόλις οι 3 ήττες στις τρεις πρώτες του χρονιές προμήνυαν ένα λαμπρό μέλλον. Η νοοτροπία νικητή αλλά και η ηγετική του παρουσία από την πρώτη κιόλας ημέρα, ήταν τα στοιχεία που ξεχώριζαν στον Marino. Η δύναμη και η ακρίβεια του χεριού του ολοκλήρωναν τις εκπληκτικές του εμφανίσεις και την κυριαρχία του στο γήπεδο.

Μία από τις πιο εντυπωσιακές του φάσεις ήταν στο Sugar Bowl, όπου 42 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, με την ομάδα του να βρίσκεται πίσω στο σκορ με τρεις πόντους, ο Marino αποφάσισε να πασάρει στο 4th & 5, 33 γιάρδες πριν την endzone. Το field goal ήταν αρκετό να στείλει το παιχνίδι στην παράταση, αλλά ο Marino κατάφερε και πάσαρε για touchdown, οδηγώντας την ομάδα του στην νίκη. Ήθελε πάντα να νικά και το κατάφερνε.

Τα φώτα της δημοσιότητας και η πίεση δεν έκαναν καλό στον ίδιο. Ο Marino αποτέλεσε το πρώτο φαβορί για το Heisman Trophy του 1983, και όλη η ομάδα στηριζόταν στην απόδοση του. Στην τελευταία του χρονιά όμως η απόδοσή του έπεσε και τα στατιστικά του δε θύμιζαν καθόλου τις προηγούμενες χρονιές. Η αλλαγή του προπονητή επηρέασε ολόκληρη την ομάδα, μιας και ο Foge Fazio δεν μπόρεσε να τους συσπειρώσει όπως ο Jackie Sherrill.

Η εξωαγωνιστική του συμπεριφορά αποτέλεσε πρώτο θέμα στις τοπικές εφημερίδες. Επίσης, πολλές αναφορές και άρθρα κατηγορούσαν τον Marino για παράνομες ουσίες και ξενύχτια με τους συμπαίκτες του, αλλά ποτέ δεν αποδείχθηκε κάτι τέτοιο.

Το NFL draft του 1983 αποτέλεσε για πρώτη φορά αντικείμενο συζήτησης και επίκεντρο ενδιαφέροντος, μιας και θεωρείται μία από τις καλύτερες φουρνιές παικτών, όχι μόνο στο NFL αλλά σε όλα τα αθλήματα συνολικά. Οι φήμες για ναρκωτικά έριξαν τον Marino στην 27η θέση του πρώτου γύρου – μια θέση η οποία δεν ήταν αντιπροσωπευτική του ταλέντου που είχε δείξει ως τότε. Ο προπονητής των Miami Dolphins τότε ήταν ο Don Shula, μεγάλος θρύλος των πάγκων στο NFL. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι το 1983 δεν είχαν σκοπό να επιλέξουν αθλητή για τη θέση του quarterback, αλλά όταν ο Marino έφτασε στο Νο.27, η επιλογή του αποτέλεσε μονόδρομο για την ομάδα. Οι κακές γλώσσες τον οδήγησαν στο Miami, με τον ίδιο όμως να έχει πλέον ένα κίνητρο παραπάνω να διαψεύσει όσους δεν τον πίστευαν.

Η κάθε του πάσα ήταν στοιχείο για ανάλυση, καθώς η ταχύτητα και η ακρίβεια της μπάλας ήταν εκπληκτική. Ο μεγαλύτερος φόβος ενός QB; Τα sack. Όταν όμως ο μέσος χρόνος πάσας είναι κοντά στο 1,5 δευτερόλεπτο τότε ο QB έχει προβάδισμα. Ο Marino είχε πάντα προβάδισμα. Οι 35 και 40 γιάρδες σε κάθε πάσα έμοιαζαν πολύ εύκολες για τον Marino. Ωστόσο, η επίθεση των Dolphins εκείνη την περίοδο δυσκολευόταν να πετύχει μεγάλα νούμερα. Από τις πρώτες προπονήσεις ο Marino έδειχνε ότι θα αποτελέσει τον No.1 quarterbackτης ομάδας, αλλά ο Shula γνώριζε καλύτερα πως θα διαχεριστεί το αστείρευτο ταλέντο του Marino.

Στην rookie του χρονιά, ο Marino είδε τα πρώτα έξι παιχνίδια από τον πάγκο, μιας και ο David Woodley ήταν ο βασικός. Την 6η αγωνιστική όμως, απέναντι στους Buffalo Bills, ο Marino πάσαρε για 322 γιάρδες και τρία touchdowns. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα του ηττήθηκε στην παράταση με σκορ 38–35.

Η ήττα δεν αποτέλεσε καλή αρχή για τον Marino, αλλά όλοι στο Miami είδαν ότι βρήκαν τον quarterback που θα τους οδηγήσει ψηλά. Η επιλογή του στο Pro Bowl στην rookie του χρονιά και το 58.45% ποσοστό επιτυχίας στις πάσες ήταν μόνο η αρχή.

Οι Miami Dolphins ολοκλήρωσαν την κανονική διάρκεια με ρεκόρ 12-4 και προκρίθηκαν στα divisional playoffs της AFC. Εκεί ο Marino είχε δύο TDs στο ντεμπούτο του σε αγώνα playoff. Οι Dolphins, όμως, ηττήθηκαν από τους Seattle Seahawks με σκορ 27-20 και δεν κατάφεραν να συνεχίσουν στην διοργάνωση.

Η χρονιά του 1984 για τους Miami Dolphins ξεκίνησε με τον Μarino ως βασικό QB. Αποτελούσε την δεύτερη του χρονιά στα χαρτιά, αλλά αγωνιστικά ο Marino ήταν ένας ώριμος QB, με καθαρό μυαλό, σωστές αποφάσεις αλλά και τρομερή φυσική κατάσταση. Το 1984 ο Marino πραγματοποίησε την καλύτερη χρονιά, όχι μόνο δική του, αλλά γενικότερα στην ιστορία του NFL ως QB. Το 64.2% ποσοστό ολοκλήρωσης στις πάσες, οι 5,084 γιάρδες και τα 48 TD που σημείωσε εκείνη την χρονιά αποτέλεσαν νούμερα ρεκόρ και όλοι θαύμασαν έναν παίκτη που ήξερε να πασάρει καλύτερα από κάθε άλλο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Έγινε ο πρώτος που ξεπερνά το φράγμα των 5,000 γιαρδών και τα 48 TD ήταν η κορυφαία επίδοση σε μια σεζόν, με τον δεύτερο στη σχετική κατάταξη να έχει δώδεκα λιγότερα.

Οι Dolphins του Marino πέτυχαν 14 νίκες και γνώρισαν μόλις δύο ήττες στην κανονική διάρκεια της χρονιάς. H επίθεση διέλυσε τους Seahawks στο Divisional γύρο με σκορ 31-10. Στον τελικό της AF,C οι Dolphins βρίσκονται αντιμέτωποι με τους Pittsburgh Steelers, την ομάδα που υποστήριζε από μικρός ο Marino. Σε εκείνο το παιχνίδι ο Marino πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του, ολοκληρώνοντας τις 21 από τις 32 πάσες για 421 γιάρδες συνολικά, πετυχαίνοντας τέσσερα TD. Τελικό σκορ 45-28 υπέρ των Dolphins.

H ομάδα του Miami βρισκόταν πλέον σε τελικό Super Bowl, με τον δευτεροετή Marino να αποτελεί τον ηγέτη της. Στα 23 του χρόνια, ο Marino θα καταφέρει να φτάσει στον μεγάλο τελικό, αλλά θα αποτελέσει και την μεγαλύτερη απογοήτευση του. Αντίπαλοι οι San Francisco 49ers του Joe Montana και η εκπληκτική άμυνα που είχε στήσει ο Bill Walsh, head coach της ομάδας. Για πρώτη φορά ο Marino έμοιαζε και αγωνιζόταν σαν κοινός θνητός. Για τους Dolphins δεν λειτούργησε τίποτα σωστά εκείνη την ημέρα. Τελικό σκορ 38-16 υπέρ των 49ers.

Παρά την βαριά ήττα εκείνο το βράδυ, όλοι ήταν σίγουροι ότι ο Marino θα έχει ξανά την ευκαιρία να βρεθεί στον μεγάλο τελικό και να κατακτήσει τουλάχιστον ένα τρόπαιο. Ήταν τέτοια η ποιότητα που είχε σαν αθλητής και τέτοια η αποφασιστικότητα για την νίκη, που όλα έδειχναν ότι το Super Bowl ΧΙΧ ήταν απλά ένα άτυχο βράδυ για τον ίδιο και την ομάδα του.

Τις επόμενες χρονιές, ο Marino συνέχισε να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο,  με τα νούμερα του κάθε χρόνο να ζαλίζουν. Το 1985, οι Dolphins κατάφεραν και έσπασαν το αήττητο των Chicago Bears την 14η αγωνιστική επικρατώντας με 38-24, με την άμυνα του Buddy Ryan να δέχεται το μοναδικό της χτύπημα εκείνη την χρονιά. Το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτέλεσε τo καλύτερο παράδειγμα πως ένας quarterback πρέπει να αντιμετωπίζει το ασταμάτητο blitz της αντίπαλης άμυνας. Αξίζει να παρακολουθήσετε ολόκληρο το παιχνίδι ανάμεσα στις δύο ομάδες και να θαυμάσετε πως μια επίθεση μπορεί να κερδίσει ακόμη και την καλύτερη άμυνα. Οι Dolphins ολοκλήρωσαν εκείνη την χρονιά με ρεκόρ 12-4 αλλά στον τελικό της AFC ηττήθηκαν από τους φιναλίστ New England Patriots, στερώντας τους την συμμετοχή τους στον μεγάλο τελικό.

Σιγά-σιγά, η ομάδα των Dolphins έριχνε όλο το βάρος της στον Marino, χάνοντας την λάμψη της και οι αντίπαλοι μπορούσαν πια να προβλέψουν το επιθετικό πλάνο τους. Για τις επόμενες τέσσερις χρονιές, οι Dolphins δεν καταφέρνουν να προκριθούν στα playoffs.

Συνολικά στις δέκα πρώτες του χρονιές, ο Marino είχε μέσο όρο 30 TD ανά αγωνιστική περίοδο και 4,000 γιάρδες σε ολοκληρωμένες πάσες. Το 1990 ήταν η επόμενη παρουσία του Miami στα playoffs. Ακόμη και τότε όμως δεν παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο σύνολο σε άμυνα και επίθεση όπως έκαναν οι Buffalo Bills, οι οποίοι θα έφταναν στον μεγάλο τελικό και τα επόμενα χρόνια θα συμπλήρωναν τέσσερις διαδοχικές παρουσίες σε Super Bowl.

Κάθε χρόνο όλοι συμφωνούσαν ότι ο Marino πρέπει να πασάρει λιγότερο και οι Dophins έπρεπε να “τρέξουν” την μπάλα περισσότερο. Αυτό όμως δεν γινόταν και οι κατηγορίες στο πρόσωπο του Marino δεν άργησαν να έρθουν. Ο εγωισμός του και ο ασυγκράτητος παρορμητισμός του ότι μπορεί να διαλύσει κάθε αντίπαλη άμυνα, οδήγησε στον επιθετικό μονόλογο του. To 1992, έπειτα από το 11-5 ρεκόρ της κανονικής περιόδου και το shutdown 31-0 απέναντι στους San Diego Chargers στο Divisional playoff παιχνίδι, οι Dolphins έφτασαν στον τελικό της AFC. Αντίπαλοι τους οι Buffalo Bills, οι οποίοι επικράτησαν με σκορ 29-10, αφήνοντας εκτός Super Bowl για ακόμη μια φορά την παρέα του Marino.

Όλα έμοιαζαν να αλλάζουν όμως το 1993, όταν οι Miami Dolphins με τρεις νίκες στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια παρουσίασαν ένα ολοκληρωμένο σύνολο και ο Marino μπορούσε να στηριχτεί πλέον και στην άμυνα της ομάδας. Η άμυνα ήταν εξαιρετική εκείνη την χρονιά και η επίθεση παρέμενε στα έμπιστα χέρια του Marino. Όλα έδειχναν Super Bowl.

Την έκτη αγωνιστική όμως, απέναντι στους Cleveland Browns, όλα άλλαξαν. Ο Marino παθαίνει ρήξη αχίλλειου τένοντα και όλα τελειώνουν για τους Dolphins. Ο Marino ήταν βασικός για 145 συνεχόμενα παιχνίδια πριν τον τραυματισμό του στον αχίλλειο.

Η επιστροφή του το 1994 ήταν ανάλογη του χαρακτήρα του και της αποφασιστικότητας που τον διακρίνει. Εκείνη τη χρονιά απέναντι στους New York Jets πραγματοποίησε ένα από τα πιο διάσημα plays, το Fake spike. Οι Miami Dolphins βρισκόντουσαν πίσω στο σκορ με 24–21, 38 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Η μπάλα στα χέρια του Μarino, οκτώ γιάρδες πριν την endzone των Jets, έχοντας ένα μόνο timeout στην διάθεσή τους. Πλησιάζοντας στην line of scrimmage ο Marino φώναξε “Clock! Clock! Clock!” δείχνοντας ότι θα χτυπήσει τη μπάλα στο έδαφος (spike the ball) ώστε να σταματήσει το ρολόι. Όλοι περίμεναν τον Μarino και κανείς δεν έκανε κίνηση. Μόνο ο συμπαίκτης του Μarino, ο  Mark Ingram (πατέρας του mark Ingram, τωρινού  running back των New Orleans Saints), έκανε κίνηση στην γωνία της endzone και υποδέχτηκε την πάσα για το νικητήριο TD. Τελικό σκόρ 28-24 υπέρ των Dolphins. Ένα από τα καλύτερα trick plays στην ιστορία του αθλήματος είχε ολοκληρωθεί.

Οι Dolphins με αυτή την νίκη απέναντι στους Jets ανέβηκαν στις οκτώ νίκες, ενώ είχαν και τέσσερις ήττες. Συνολικά ολοκλήρωσαν την κανονική διάρκεια της σεζόν με δέκα νίκες και έξι ήττες και προκρίθηκαν στα playoffs.

Στο παιχνίδι για τον Wild Card γύρο των playoffs, οι Dolphins κέρδισαν τους Kansas City Chiefs με σκορ 27-17. Eπόμενος αντίπαλος ήταν οι San Diego Chargers. Η ήττα με 22–21 στέρησε τη συνέχεια από τα όνειρα του Μarino αλλά και των Dolphins. H μόνη παρηγοριά για τον ίδιο εκείνη τη χρονιά ήταν το 62.6% ποσοστό ολοκλήρωσης στις πάσες, οι 4,453 γιάρδες και τα 30 TD τα οποία του έδωσαν τον τίτλο του NFL Comeback Player of the Year για το 1994.

To 1995, o Don Shula ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τους πάγκους. Τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα, καθώς ο μέντορας και ο προπονητής που ανέδειξε τον Marino αποχωρεί από τον πάγκο των Dolphins έπειτα από 25 χρόνια. Ο διάδοχός του ήταν ο Jimmy Johnson, ο οποίος ήταν γνωστός για τα έξυπνα επιθετικά του πλάνα, με την άμυνα όμως να περνά σε δεύτερη μοίρα. Οι Dolphins κάτω υπό τις οδηγίες του νέου προπονητή δεν άλλαξαν πολλά πράγματα και o Marino παρέμενε αυτός που “κουβαλούσε” την ομάδα. Ο Dan Marino όμως είχε μόνο έναν στόχο. Την παρουσία του σε ένα ακόμη Super Bowl. H πίεση δεν έκανε καλό σε κανέναν στο Miami. Η σχέση του Μarino με τον Johnson άρχισε να φθίνει, καθώς υπήρχε το μόνιμο άγχος για την κατάκτηση του τροπαίου. Την 12η αγωνιστική του 1999 οι Dolphins χάνουν στο τέλος του παιχνιδιού από ένα field goal απέναντι στους Indianapolis Colts και όλη η πίεση γίνεται ξέσπασμα στην συνέντευξη τύπου.

Οι Dolphins με το 9-7 ρεκόρ στην κανονική διάρκεια της σεζόν κατάφεραν να μπουν στα playoffs, και με τη νίκη τους επί των Seattle Seahawks στο παιχνίδι του Wild Card γύρου πίστεψαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Οι Jacksonville Jaguars όμως διέλυσαν κάθε τέτοια σκέψη. Τελικό σκορ 62-7 και ο Dan Marino αποφασίζει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Οι Miami Dolphins δεν κατάφεραν να κατακτήσουν ένα τρόπαιο Super Bowl με τον Dan Marino στο ρόστερ τους, τον καλύτερο quarterback που έχουμε δεί. Αποτέλεσε ίνδαλμα, μέλος του Hall of Fame και έναν αθλητή-πρότυπο. Για 17 χρονιές ήταν ο ηγέτης των Dolphins.

Πρωταγωνίστησε σε blockbuster ταινίες και σε σε διάφορα διαφημιστικά σποτ. Το νούμερο 13 βρισκόταν παντού στο Miami και ο Marino αποτελούσε το κεντρικό πρόσωπο. Η πόλη ζούσε και ανέπνεε για τον Dan Marino. Αυτό όμως που τον διέκρινε ήταν ότι πετούσε την μπάλα όπως κανένας άλλος. Ο Marino ολοκλήρωσε την καριέρα του με 61,361 γιάρδες σε σύνολο 4,967 ολοκληρωμένων πασών και 420 TD. Προκρίθηκε στα playoffs δέκα φορές, έχοντας μια συμμετοχή σε Super Bowl. To μόνο που του έλειπε ήταν το δαχτυλίδι.

“Θα αντάλασσα κάθε ρεκόρ μου για ένα πρωτάθλημα Super Bowl” έχει δηλώσει ο ίδιος. Είναι ο καλύτερος quarterback χωρίς δαχτυλίδι.