Brian Urlacher: Ο στρατιώτης του Chicago

“People don’t think I’m big enough to be mean. I don’t look big enough, but I am.”

Και ήταν πράγματι αρκετά μεγάλος. Τόσο σε σωματοδομή όσο και σαν παίχτης. Όπως είχε πει και ο  Devin Hester μετά από έναν αγώνα με τους  Arizona Cardinals «…τα τελευταία λεπτά μεταμορφώθηκε στον Hulk…και απλά σκότωνε τους πάντες και έτρεχε παντού και έκανε τάκλιν σε όποιον είχε την μπάλα…». Αυτό ακριβώς περιγράφει τον Brian Urlacher, τον άνθρωπο που συνέδεσε όλη την επαγγελματική του καριέρα  με τους Chicago Bears.

Brian Urlacher

Γεννήθηκε στο Pasco της Washington στις 25 Μαϊου του 1978. Στα πρώτα του αθλητικά βήματα στο Lovington High School έπαιζε σαν wide receiver. Ο συνδυασμός της ταχύτητάς του, με την πολύ καλή υποδοχή αλλά και τον μεγάλο μυϊκό όγκο που απέκτησε με τη συνεχή προπόνηση τον έκαναν ασυναγώνιστο. Κατέκτησε με την ομάδα του το πρωτάθλημα της πολιτείας και έλαβε αρκετές διακρίσεις για τις επιδόσεις του. Αποφοίτησε το 1996 και επόμενος σταθμός της πρώιμης καριέρας του ήταν οι Lobos του πανεπιστημίου του New Mexico, ομάδα της 1-Α κατηγορίας σχολικών πρωταθλημάτων. Εκεί ο τότε coach Dennis Franchione άρχισε να τον χρησιμοποιεί σαν Linebacker και στα χέρια του μετέπειτα coach  Rocky Long (defensive coordinator ήταν ο Bronco Mendenhal) δημιουργήθηκε ένας παίχτης που τράβηξε την προσοχή όλων και κέρδισε πολλές διακρίσεις, τόσο μέσα από το πανεπιστήμιο όσο και σε εθνικό επίπεδο. Στο Senior Bowl του 2000 αναδείχθηκε MVP και πλέον ετοιμαζόταν για το μεγάλο βήμα στο κόσμο του NFL.

Στο draft εκείνης της χρονιάς είχε καταταχθεί μέσα στους 10 κορυφαίους διαθέσιμους παίχτες με βάση τις αθλητικές ικανότητες. Όλοι οι scouters και οι προπονητές είχαν εντυπωσιαστεί από τη σωματοδομή του, τον μυϊκό όγκο και τη δύναμή του σε συνδυασμό με την καλή του ταχύτητα. Οι ομάδες που αναμενόταν να τον επιλέξουν ήταν ή οι Cardinals ή οι Bears καθώς και οι δύο είχαν ανάγκη από έναν καλό παίχτη στην άμυνα. Τελικά επιλέχτηκε από τους Bears στο νούμερο 9 του πρώτου γύρου και υπέγραψε 5ετές συμβόλαιο με αποδοχές ύψους 8 εκατομμυρίων δολαρίων. Κάπου εκεί ξεκινούσε μια μεγάλη καριέρα για έναν σπουδαίο αμυντικό.

Η πρώτη του χρονιά με το Chicago ήταν εξαιρετική. Παρότι στον πρώτο του αγώνα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, κάτι το οποίο οδήγησε τον coach Dick Jauron να τον βγάλει από την starting lineup των Bears, ο τραυματισμός του Barry Minter την τρίτη αγωνιστική έδωσε την ευκαιρία στον Brian να δείξει την αξία του. Την ευκαιρία αυτή δεν την άφησε να πάει χαμένη και από το σημείο αυτό μέχρι το τέλος της regular season πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις. Οι Bears τελείωσαν με ρεκόρ 5-11 μένοντας φυσικά εκτός playoffs, αλλά ο Urlacher κέρδισε τις εντυπώσεις: ρεκόρ για το σύλλογο σε tackles και sacks για rookie παίχτη, Αμυντικός της χρονιάς από το Associated Press και το The Sporting News και μία κερδισμένη συμμετοχή για το Pro Bowl του 2001.

Το 2001 ήταν μια σεζόν εξαιρετική τόσο για τον Urlacher όσο και για τους Bears. Ρεκόρ 13-3 και είσοδος στα playoffs (ήττα από τους Philadelphia Eagles στο γύρο των NFC Divisional Playoffs) και ο Urlacher πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις. Στο τέλος της χρονιάς κερδίζει υποψηφιότητα για το βραβείο του Αμυντικού της Χρονιάς από το NFL. Μέχρι το 2005 ακολούθησαν 3 κακές χρονιές για το Chicago, ενώ παράλληλα ο Urlacher πέρασε αρκετούς τραυματισμούς (ειδικά το 2004 όπου έχασε τη μισή σεζόν) που τον κράτησαν πίσω. Ακολούθησαν δύο πολύ καλές χρονιές με αρχή τη σεζόν του 2005 όπου ο Urlacher κέρδισε το βραβείο του Αμυντικού της Χρονιάς από το NFL, συμμετοχή στο Pro Bowl του 2006 και το Chicago στα playoffs με ρεκόρ 11-5 (αποκλεισμός από τους Carolina Panthers στο πρώτο γύρο των playoffs). Το 2006 αποτελεί σχεδόν ονειρική χρονιά για τον Urlacher και την ομάδα του: Εκπληκτικές εμφανίσεις, μέλος της ομάδας All-Pro για το 2006, συμμετοχή στο Pro Bowl του 2007 και το Chicago φτάνει μέχρι το Super Bowl (το έχασε από τους Indianapolis Colts) με ρεκόρ 13-3 στη regural season.

Urlacher 54

Οι επόμενες σεζόν (2007,2008 και 2009) ήταν αρκετά μέτριες για τους Bears και ο Urlacher ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Ειδικά το 2009 μετά από τραυματισμό στον καρπό του οδηγήθηκε στο χειρουργείο και έχασε σχεδόν όλη τη χρονιά. Η ανάκαμψη τόσο για τον ίδιο όσο και για την ομάδα του ήρθε το 2010 (στο ενδιάμεσο είχε υπογράψει επέκταση του συμβόλαιό του μέχρι το 2012 με μπόνους υπογραφής στα 6 εκατομμύρια δολάρια και 1 εκατομμύριο δολάρια αύξηση στις ετήσιες αποδοχές του). Το Chicago τελείωσε με ρεκόρ 11-5 και κέρδισε την NFC North, με τον Urlacher να πραγματοποιεί πολύ καλές εμφανίσεις έχοντας πλέον στο πλευρό του τον εξαιρετικό defensive end Julius Peppers. Ενώ το 2011 πραγματοποιούσε μια σχετικά καλή σεζόν από άποψη στατιστικών, στα τέλη της χρονιάς έπαθε ρήξη έσω πλάγιου συνδέσμου κάτι το οποίο τον ταλαιπώρησε και στην προετοιμασία για την επόμενη χρονιά, ενώ τα προβλήματα δεν σταμάτησαν ούτε το 2012 με τραυματισμούς αλλά και τον θάνατο της μητέρας του, κάτι το οποίο τον επηρέασε αρκετά. Σε όλο αυτό το διάστημα βέβαια όλο το team των Bears στάθηκε δίπλα του, κάτι το οποίο αναγνώρισε και ο ίδιος.

Τον Μάρτιο του 2013 το συμβόλαιό του με το Chicago έληξε και στις 22 Μαϊου ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Έκλεισε έτσι μια πορεία 13 συνολικά σεζόν στο NFL, όλες με την ίδια ομάδα. Μια πορεία που περιλαμβάνει πολλά βραβεία και διακρίσεις (8 φορές Pro Bowler, 5 φορές All-Pro, Αμυντικός της Χρονιάς, Αμυντικός Rookie της Χρονιάς), ρεκόρ και επιτυχίες για την ομάδα του (φιναλίστ σε Super Bowl, Πρωτάθλημα NFC, 4 συμμετοχές σε playoffs) αλλά και αξιοζήλευτα στατιστικά (1.779 tackles, 41.5 Quarterback sacks, 22 interceptions, 16 fumble recoveries και 11 forced fumbles).

Urlacher-Chicago Bears

Αποτελούσε έναν παίχτη πολύ αγαπητό τόσο στους φιλάθλους των Bears όσο και των υπόλοιπων ομάδων και για τη συμπεριφορά του εντός γηπέδου αλλά και για τη δουλειά του και τις ικανότητές του. Βέβαια δεν επαναπαύτηκε ποτέ στο ότι αποτέλεσε σημαία για μια ομάδα. Δούλευε συνεχώς για να βελτιώνεται τόσο στο physical game όσο και στο «διάβασμα» του παιχνιδιού και όπως έλεγε και ο ίδιος you can’t take a second off. I have to keep proving myself every Sunday” και τελικά ίσως αυτό τον έκανε να φτάσει τόσο ψηλά στην εκτίμηση όλων.

Ήταν βασικός κρίκος στο αμυντικό σύστημα που εφάρμοσε στους Bears ο Lovie Smith γνωστό και σαν Tampa 2, ενώ για πολλούς επαναπροσδιόρισε τον τρόπο εφαρμογής του συγκεκριμένου συστήματος. Σε αυτό τον βοήθησαν οι δυνατότητες που είχε απέναντι τόσο στο run όσο και στο pass game: κολλούσε πάνω στους αντίπαλους tight ends με την ίδια ευκολία που κυνηγούσε τους running backs.

Πολλοί αναρωτιούνται αν είναι μέσα στους κορυφαίους αμυντικούς στην ιστορία του NFL. Σίγουρα το να χαρακτηρίσεις κάποιον κορυφαίο είναι συνάρτηση και των τίτλων που κατέκτησε στη καριέρα του, κάτι το οποίο δε συμβαίνει μόνο στο football αλλά σε όλα τα αθλήματα. Από αυτή την άποψη ο Urlacher δεν έχει να επιδείξει κάποιο πρωτάθλημα, είτε (κυρίως) λόγω της αδυναμίας των Bears να κάνουν το βήμα παραπάνω, είτε λόγω ατυχίας στη μοναδική φορά που κατάφεραν να φτάσουν στο Super Bowl με τον Urlacher στο ρόστερ της ομάδας. Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι μπορεί να μην κατάφερε να αποκτήσει το πολυπόθητο δαχτυλίδι αλλά η συμμετοχή σε Super Bowl αρκεί για να τον κάνει ξεχωριστό. Άλλοι θα πουν ότι αρκούν οι ατομικές διακρίσεις του (Defensive Rookie of the Year και Defensive Player of the Year). Άλλοι θα σταθούν στα στατιστικά του, στο στυλ του, στο πόσο αθλητικός ήταν (σίγουρα ένας από τους πιο αθλητικούς middle linebackers που έχουν περάσει στο NFL), ή ακόμα και στο φόβο που προκαλούσε στους αντίπαλους επιθετικούς. Τελικά ο λόγος που συγκαταλέγεται στους κορυφαίους και ξεχωρίζει είναι όλα αυτά μαζί. Είναι η τελική εικόνα που σου αφήνει και όχι κάποια μεμονωμένη στιγμή επιτυχίας. Είναι η αφοσίωση που έδειξε σε όλη την επαγγελματική καριέρα του, το ότι αγωνίστηκε για μία και μόνο ομάδα. Μια ομάδα από τις πιο ιστορικές στο NFL, που όμως δεν κατάφερε να χτίσει δυναστεία στη σύγχρονη ιστορία της. Που παλεύει για την είσοδο στα playoffs, χωρίς (σχεδόν ποτέ) παίχτες που λάμπουν από χρυσόσκονη, που ακόμα ονειρεύεται πότε θα ζήσει ξανά χρονιά σαν το 1985. Αυτό όμως είναι το Chicago και γι’ αυτό ξεχωρίζει. Και πώς θα μπορούσε να μην είναι ξεχωριστός ο πιστός στρατιώτης του;

 [http://www.youtube.com/watch?v=vG5HyQwbXEU]

About The Author: Αντώνης Συρόπουλος

Είναι οπαδός... γενικά. Η παιδική του λατρεία για τους Bulls τον οδήγησε να υποστηρίζει τους συμπολίτες τους Da Bears στο Σικάγο. Απόφοιτος μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, χαιρετά κάθε πρωί τον θυρωρό με τον καφέ γιατί στο άλλο χέρι έχει το Laptop. Οι στιγμές που είναι αντικειμενικός οφείλουν να καταγράφονται σε βίντεο. Έχει πληθώρα ενδιαφερόντων και διαβάζει ότι άρθρο κινείται, κυρίως αυτά που περιλαμβάνουν όρους όπως touchdown, τρίποντο και γκόλ...