Ο Chip Kelly διετέλεσε για πέντε χρόνια (2007-12) προπονητής των Oregon Ducks στο κολεγιακό πρωτάθλημα, στα δύο πρώτα offensive coordinator και από το 2009 και μετά head coach. Η “χαϊδεμένη” ομάδα της Nike αναγεννήθηκε επί των ημερών του και πλέον αποτελεί μία από τις υπερδυνάμεις του πρωταθλήματος. Η αναγέννηση ήρθε σε πολλούς τομείς, όπως το recruiting και τα διοικητικά αλλά κυρίως στο αγωνιστικό κομμάτι. Ο καινοτόμος Kelly παρουσίασε μία πυραυλοκίνητη επίθεση, η οποία βασιζόταν στην ταχύτητα και στην ποικιλία των επιθετικών σχημάτων. O ρυθμός των Ducks ήταν τόσο γρήγορος που οι αντίπαλες άμυνες δεν προλάβαιναν να προσαρμοστούν και να αντιδράσουν. Μεγάλο ρόλο σ’ αυτόν τον σύγχρονο ρόλο παιχνιδιού έπαιζαν οι θέσεις του QB και του RB. Οι QBs που φοίτησαν υπό τον Kelly δεν κλήθηκαν μόνο να πασάρουν αλλά και να τρέξουν τη μπάλα σε μία ποικιλία παραλλαγών της read offense. Ενώ οι συμβατικές spread offenses (πολλοί receivers, 1 RB), βασίζονταν στο passing game το οποίο θα τους επέτρεπε να είναι πιο αποτελεσματικοί στο running game, ο Kelly έκανε το αντίθετο. Η επιβολή του run γίνεται όχι με τον παραδοσιακό τρόπο (μπλοκάρισμα στη line οf scrimmage, δύο ΤΕs, FBs κλπ), αλλά με τη χρήση των WRs και κυρίως του QB. Σύμφωνα με το δόγμα του Kelly το run μπορεί να είναι αποτελεσματικό και χωρίς blockers στη γραμμή, απλά με χρήση της διαφοράς ταχύτητας και τον αποπροσανατολισμό της αντίπαλης άμυνας. Μάλιστα ένα από τα πρώτα στοιχεία της επίθεσης του Kelly, το no-huddle run εφαρμόστηκε από τον φίλο του, Bill Belichick στους Pats πριν ακόμα ο ίδιος αναλάβει ομάδα στη λίγκα. Έχοντας στο γήπεδο αρκετούς receivers, η επίθεση ανάγκαζε τις αντίπαλες άμυνες να έχουν “ελαφριά” άμυνα (πολλούς Defensive Backs), απέναντι στην οποία το τρέξιμο ήταν πιο εύκολο και ο no-huddle ρυθμός δεν επέτρεπε στην άμυνα να προλάβει να κάνει αλλαγές παικτών για να ανταπεξέλθει.
Το ξεκίνημα
Μετά από 5 χρόνια και κανένα τελικό BCS, ο Kelly ήταν το μήλο της έριδος για πολλές ομάδες του NFL. Ο ίδιος διάλεξε τους Eagles. Οι φήμες ήθελαν τον QB Michael Vick και τον RB LeSean McCoy να παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να αναλάβει το πόστο. Από τις 16 Ιανουαρίου που ανέλαβε το σύλλογο μέχρι και το πρώτο του παιχνίδι, υπήρχε μεγάλη συζήτησε για το πως ο πολυμήχανος Kelly θα μετέφερε το επαναστατικό playbook του Oregon στη Φιλαδέλφεια. Ο ίδιος έδειχνε να απολαμβάνει το ενδιαφέρον των MME και συχνά πυροδοτούσε το ενδιαφέρον με υποσχέσεις. Η πιο διάσημη ατάκα του ήταν: “Δεν είμαστε εμείς γρήγοροι, το NFL είναι αργό”, όταν είχε ερωτηθεί για το ρυθμό στον οποίο παίζουν οι ομάδες του NFL.
Το δίλημμα
Η εικόνα των Eagles στην αρχή της σεζόν θύμιζε αρκετά τον τρόπο παιχνιδιού του Oregon. O Kelly είχε επιλέξει τον Michael Vick στη θέση του βασικού QB, παρά το γεγονός ότι ήταν τραυματίας στο μεγαλύτερο μέρος των 2 προηγούμενων σεζόν και παρά του ότι ο Nick Foles είχε αφήσει υποσχέσεις στο τέλος της σεζόν 2012. Στην πραγματικότητα ο Vick ήταν ο μοναδικός QB που ταίριαζε σ’αυτό που είχε σκοπό να εφαρμόσει ο Kelly. Η ικανότητα του παίκτη τόσο στην πάσα όσο και στο run, έβαζε το θεμέλιο λίθο στην κατασκευή της νέας επίθεσης. Ο Vick όμως δεν είχε ξαναγεννηθεί. Παρέμενε ο ίδιος παίκτης, με τα ίδια λάθη που έκανε και στο προ-Kelly κομμάτι της καριέρας του. Επιρρεπής στους τραυματισμούς και στα turnover, αργός στο να διαβάσει την κακή άμυνα, όχι και τόσο ψύχραιμος όταν έπρεπε να αντιμετωπίσει pass rush, δεν άργησε να παραχωρήσει τη θέση του στον Nick Foles. Ο Foles σε αντίθεση με τον Vick, είναι άριστος γνώστης των συστημάτων και έχει μία σπάνια ικανότητα να διαβάζει τις αντίπαλες άμυνες. Η πάσα του είναι λίγο καλύτερη από αυτή του Vick αλλά παίρνει κάτω από τη βάση στο τρέξιμο.
Η απόφαση
Μέχρι την Πέμπτη αγωνιστική όταν και τραυματίστηκε ο Vick, οι Eagles ήταν στο 2-3. O Foles ανέλαβε να τον αντικαταστήσει στα επόμενα 2 παιχνίδια απέναντι σε Bucs και Cowboys όπου είχε μία νίκη και μία ήττα. Στο παιχνίδια μάλιστα απέναντι στο Dallas όπου εξακολουθούσε να απουσιάζει ο Vick, τραυματίστηκε και ο Foles με αποτέλεσμα ο τρίτος QB Matt Barkley να τους αντικαταστήσει. Μάλιστα ο Barkley έπαιξε σχεδόν όλο το καταστροφικό παιχνίδι της 8ης αγωνιστική απέναντι στους Giants, όταν ο Vick επιδείνωσε τον τραυματισμό του στα πρώτα λεπτά. Οι συνεχόμενες ήττες εντός της division και οι διαδοχικοί τραυματισμοί έδειχναν ότι η σεζόν των Eagles πλησίαζε στο τέλος της. Μετά το παιχνίδι με τους Giants, η θέση του QB ανήκε στον Foles όχι τόσο από ικανότητα όσο από έλλειψη εναλλακτικών λύσεων. Οι εμφανίσεις του όμως, δεν επέτρεψαν στον Kelly να ξαναψάξει για μπάλωμα στη θέση. Τα στατιστικά γράφουν: 12 συμμετοχές, 9 εξ αυτών βασικός, 2.628 γιάρδες πάσας, 25 ΤDs με πάσα και 3 με τρέξιμο, 3 μόλις turnobers με μόλις 2 INTs. Επίσης για όσους δεν πιστεύουν στα παραπάνω νούμερα, ο Foles έχει 7-2 ρεκόρ στα παιχνίδια που ξεκίνησε βασικός.
Η προσαρμογή
Η ικανότητα του Chip Kelly επιβεβαιώθηκε στις αλλεπάλληλες αλλαγές του βασικού QB. Ο Kelly κατάφερε να σχεδιάσει δύο επιθέσεις. Μία για τον Vick και μία για τον Foles. Αυτή με τον Vick είχε τους receivers σε δεύτερο ρόλο και τους Vick και McCoy σε πρωταγωνιστικό. Τα TDs, τα 3rd downs και τα screen εκτελούνταν από αυτούς τους δύο παίκτες. Επιπλέον η επίθεση βασιζόταν στον υπερβολικά και ασυνήθιστα γρήγορο ρυθμό εκτέλεσης των plays. Αντίθετα με τον Nick Foles η επίθεση των Eagles πήρε ένα πιο συμβατικό χαρακτήρα. Ο Foles αξιοποιούσε περισσότερο τους WRs και τους TEs, ο McCoy ήταν το δόλωμα για να ανοίξουν οι αντίπαλες secondary κάτι που οδηγούσε σε αποδοτικά deep plays. Ο Foles μπορεί να μην είναι πιο γρήγορος από τον Vick στα πόδια, αλλά είναι σίγουρα πιο γρήγορος στις αποφάσεις του. Η βασική αυτή διαφορά περιόρισε τα χαμένα drive και την ασυνεννοησία που συχνά έδειχναν οι παίκτες, κάτι πολύ φυσιολογικό μιας και μάθαιναν από την αρχή ένα αρκετά σύνθετο επιθετικό playbook. Το αν ο Foles καταφέρει να γίνει κάποτε ο QB που ονειρεύεται ο Chip Kelly δεν το ξέρουμε, αλλά σίγουρα στον πρώτο χρόνο του τελευταίου στην ομάδα, θα ήταν αρκετά υπερβολική μία τέτοια απαίτηση. Η προσαρμογή του Kelly επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του στην πρώτη συνέντευξη του με τους Eagles, στην οποία είχε δηλώσει ότι δε θα άλλαζε το όνομα του playbook από Oregon σε Philadelphia, αλλά θα προσπαθούσε να το προσαρμόσει στο υλικό και στις δυνατότητες της ομάδας. Σίγουρα η τωρινή επίθεση των Eagles δεν είναι τόσο καινοτομική όσο την περίμεναν οι φίλαθλοι του NFL, αλλά τουλάχιστον έχει αρκετά δημιουργικά plays (reverses, screens, QB runs), ενθουσιασμό και διαφορετική φιλοσοφία.
Οι δεύτεροι ρόλοι
Το έργο του Kelly δεν περιορίζεται μόνο στα επιθετικά σχήματα. Ίσως η μεγαλύτερη συμβολή του Kelly στο NFL, να είναι οι νέες μέθοδοι προπόνησης των παικτών. Η επιστημονική του ομάδα, από γιατρούς και διατροφολόγους, έχει οδηγήσει αρκετούς παίκτες να δηλώνουν πιο άνετοι από ποτέ στο γήπεδο. Αλλά ακόμα και αν οι μέθοδοι αυτοί, αποτελούν ένα placibo effect για τους παίκτες, το γεγονός ότι οι Eagles διαθέτουν τους λιγότερους τραυματισμούς από κάθε άλλη ομάδα αποδεικνύει ότι κάτι έχει αλλάξει. Επιπλέον αρκετοί είναι οι παίκτες που έχουν βελτιωθεί ατομικά και έχουν επαναφέρει την απόδοση του σε υψηλά στάνταρ. Κορυφαίος όλων ο RB LeSean McCoy που αποτελεί τον φετινό MVP της ομάδας και τον κορυφαίο, μέχρι σήμερα σε γιάρδες, RB του NFL. Τους McCoy και Foles ακολουθεί η μέχρι πέρυσι προβληματική O-line της ομάδας. Αποτελούμενη από μέτριους παίκτες και έχοντας δώσει 23 sack μόνο για τον Foles, οι O-linemen των Eagles έχουν αποδώσει στην προστασία του QB, στο run, αλλά και στα σύνθετα trick plays τα οποία βασίζονται στη διαφορά ταχύτητας και για τα οποία καλούνται να μπλοκάρουν στην περιφέρεια.
Σοφά θα παρατηρήσατε ότι η άμυνα των Eagles δεν έχει αναφερθεί σε κανένα σημείο ως τώρα στο παρόν κείμενο. Ο λόγος είναι ότι οι επαναστατικές πινελιές του Kelly έχουν μέχρι τώρα αγγίξει μόνο την επίθεση. Η άμυνα κινείται στα περσινά χαμηλά στάνταρ. 
Η διατήρηση της επίθεσης σε ένα επίπεδο που θα μπορεί να καλύψει την ανεπάρκεια της άμυνας, είναι από την αρχή της σεζόν η πρώτη προτεραιότητα της ομάδας. Πλέον μετά την επιβλητική νίκη επί των Bears, οι Eagles του άδειου ρόστερ και των χιλίων προβλημάτων κυρίως στη θέση του QB, έχουν την δυνατότητα να κερδίσουν την NFC East και την πρόκριση στα playoffs. Η παράδοση πάντως είναι με το μέρος τους, μιας και παίζουν με τους Cowboys. Η ομάδα του Dallas παίζει για 3ο συνεχόμενο χρόνο έναν “τελικό” για την κατάκτηση της division την τελευταία αγωνιστική. Το 2011 ήταν οι Giants, το 2012 ήταν οι Redskins και το 2013 φιλοδοξούν να είναι οι Eagles που θα αφήσουν εκτός την ομάδα του Romo. Παρά τη διαφορά του ενός παιχνιδιού, οι Eagles μπορούν να αποκλειστούν σε περίπτωση ήττας εξαιτίας των ηττών που υπέστησαν όταν οι δύο QBs τους ήταν τραυματίες. Ανεξάρτητα όμως από το εάν η ομάδα πετύχει την πρόκριση η όχι, ο Kelly έχει επιβεβαιώσει αρκετά από τα καλά λόγια που τον συνόδεψαν στο NFL. Ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο παράσημο του, η εμπιστοσύνη της διοίκησης και των οπαδών στη δουλειά του.
