Τι κι αν δεν πιστεύω σε κάποιον θεό, τι κι αν δεν πιστεύω στις κατάρες; Το Cleveland είναι καταραμένο και ο θεός το μισεί. Το μισεί με πάθος και το μισεί ασταμάτητα εδώ και 50 χρόνια, από το 1964 όταν οι Cleveland Browns κέρδισαν το NFL Championship Game, το οποίο αποτελεί και το τελευταίο πρωτάθλημα της πολής στην ανώτερη κατηγορία οποιουδήποτε ομαδικού αθλήματος.
Από τότε έχουν συμβεί πολλά. Στο football, στο baseball, στο basketball και αν το Cleveland είχε ομάδα στο ice hockey σίγουρα θα είχαμε να πούμε πολλά και για εκείνη. Οι συνεχόμενες αποτυχίες των Browns, Indians και Cavaliers αποδίδονται από πολλούς στην κατάρα του Chief Wahoo, το λόγκο των Indians που απεικονίζει έναν Ινδιάνο και θεωρείται από πολλούς προκλητικό και ρατσιστικό. Ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή για να δούμε τι έχουν αντιμετωπίσει οι Clevelanders όλα αυτά τα χρόνια.
Παρότι οι Browns αναδείχθηκαν πρωταθλητές το 1964, η κατάρα φαίνεται πως χτύπησε για πρώτη φορά το Cleveland δέκα χρόνια νωρίτερα, στους τελικούς του baseball (MLB World Series) του 1954. Στο πρώτο παιχνίδι των τελικών, στους οποίους οι Indians αντιμετώπιζαν τους New York Giants (πλέον San Francisco Giants) στη Νέα Υόρκη, ο Willie Mays των δεύτερων κατάφερε να ολοκληρώσει ένα από τα πιo χαρακτηριστικά plays στην ιστορία του αθλήματος. Η αμυντική του προσπάθεια έχει μείνει γνωστή στην ιστορία ως “The Catch” και είναι μόνο η αρχή μιας σειράς φάσεων που έχουν χαρακτηρίσει την αθλητική ιστορία του Cleveland.
Δέκα χρόνια αργότερα ήρθε η επιτυχία των Browns και από τότε ο θεός έχει στραβώσει για τα καλά (μάλλον επειδή είχε πέσει για ύπνο όταν εκείνη συνέβη). Έπειτα από μια περίοδο χωρίς κάποιες διεκδικήσεις για τις ομάδες της πόλης, η επόμενη ιστορική στιγμή ήρθε το 1981. Οι Browns κέρδισαν ξανά, ύστερα από οκτώ σεζόν αρνητικών ρεκόρ, την είσοδό τους στα playoffs, όπου θα αντιμετώπιζαν τους Oakland Raidersσε ένα από τα δύο divisional games της AFC. Με λιγότερο από ένα λεπτό να απομένει και τους Browns να βρίσκονται πίσω στο σκορ με 14-12 αλλά να πλησιάζουν σε field goal range, ο head coach των Browns, Sam Rutigliano, επιλέγει ένα passing play. Ο quarterback Brian Sipe είχε σαφή εντολή να ξεφορτωθεί τη μπάλα (“throw it to lake Erie”) αν δεν είχε ελεύθερο στόχο να την πετάξει. Ο Sipe δεν ακολούθησε τις οδηγίες του προπονητή του και η πάσα του στην endzone μετατράπηκε σε interception δίνοντας τέλος στη σεζόν των Browns. Από τότε, το χαρακτηριστικό φινάλε του παιχνιδιού έχει μείνει γνωστό ως “Red Right 88”, που είναι η ονομασία του play που ζήτησε ο Rutigliano.
Η επόμενη μεγάλη αποτυχία για το Cleveland ήρθε ξανά από τους Browns έξι χρόνια αργότερα, στο AFC Championship Game του 1987, όπου οι φίλαθλοι της πόλης θα ζούσαν μία ακόμη πικρή απογοήτευση. Οι αντίπαλοι των Browns, Denver Broncos, με τον θρυλικό John Elway στη θέση του quarterback, εκτέλεσαν σε λίγο παραπάνω από 5 λεπτά ένα από τα πιο χαρακτηριστικά clutch drives στην ιστορία τους αθλήματος, ισοφαρίζοντας το παιχνίδι με 37 δευτερόλεπτα να απομένουν και στέλνοντάς το στην παράταση, όπου και πήραν τη νίκη με 23-20. Οι Broncos σκόραραν ξεκινώντας από τη γραμμή των 2 γιαρδών με τον offensive guard του Denver, Keith Bishop να λέει χαρακτηριστικά “we got them right where we want them”. Και κάπως έτσι, μετά το “The Catch”, είχαμε και το “The Drive”.
Σε αυτό το σημείο ίσως κάποιοι πίστεψαν πως το Cleveland είχε ζήσει αρκετές κακοτυχίες και ήταν καιρός η τύχη του να γυρίσει. Ο θεός γέλασε και μόλις ένα χρόνο αργότερα δώρισε στους φιλάθλους του Cleveland το “The Fumble”, έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε. Οι Browns βρίσκονταν για δεύτερη συνεχή χρονιά στο AFC Championship Game όπου είχαν ξανά απέναντί τους τους Broncos. Το ρολόι έδειχνε 1:12 υπολοιπόμενου χρόνου και οι Browns βρίσκονταν στην endzone έχοντας την ευκαιρία να ισοφαρίσουν και να στείλουν το παιχνίδι στην παράταση. Ο running back του Cleveland Earnest Byner υποδέχθηκε τη μπάλα και φαινόταν πως θα κατάφερνε να φέρει το παιχνίδι στα ίσια όταν ο defensive backτων Broncos, Jeremiah Castille, κατάφερε να του την αφαιρέσει στη γραμμή των δύο γιαρδών χαρίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη νίκη στην ομάδα του και απελπισία στο Cleveland.
Το 1996 οι Browns φάνηκε πως θα σταματήσουν να προκαλούν εγκεφαλικά στους οπαδούς τους, όχι όμως επειδή θα διεκδικούσαν κάποιον τίτλο αλλά επειδή ο τότε ιδιοκτήτης της ομάδας, Art Modell, αποφάσισε να μεταφέρει την ομάδα από το Cleveland στη Baltimore. Έπειτα από νομικές διαδικασίες, ο Modell πέτυχε να διατηρήσει όλους τους παίκτες και το προσωπικό των Browns ενώ το Cleveland κατάφερε να κρατήσει στην πόλη το όνομα και την ιστορία της ομάδας. Ευτυχώς για την πόλη, μόλις τρία χρόνια αργότερα, ύστερα από την επέκταση του πρωταθλήματος, οι Browns ήταν ξανά ζωντανοί. Εντελώς πρωτότυπα οι Clevelanders έδωσαν σε αυτή τη μετακίνηση το όνομα “The Move” ενώ, όπως ήταν φυσικό, οι Baltimore Ravens κέρδισαν το Super Bowl μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα για να τρελάνουν ακόμη περισσότερο το κοινό της πρώην πόλης τους.
Ανάμεσα στις παραπάνω αποτυχίες των Browns, το φίλαθλο κοινό του Cleveland έχει επιπλέον την ατυχία να παρακολουθήσει των Michael Jordan να πετυχαίνει ένα από τα πιο θρυλικά του καλάθια στο καθοριστικό τελευταίο παιχνίδι πρώτου γύρου ανάμεσα στους Chicago Bulls και τους Cavaliers (“The Shot”), τους Indians να ηττούνται στην παράταση (extra innings) από τους Florida Marlins στο Game 7 των τελικών του 1997 έπειτα από τραγικό λάθος και έχοντας νωρίτερα χάσει το προβάδισμα στην τελευταία περίοδο της κανονικής διάρκειας και, το 2010, τον LeBron James να «παίρνει τα ταλέντα του» στη Φλόριντα και να αφήνει τους Cavaliers στα κρύα του λουτρού (“The Decision”).
Πέρα όμως και από αυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα, οι ομάδες του Cleveland είναι συνολικά και με τραγικά εκνευριστική συνέπεια, οι πιο κακοδιαχειριζόμενες ομάδες οποιασδήποτε πόλης της Αμερικής. Παρότι δεν είμαι φίλαθλος καμίας εκ των ομάδων της πόλης και μάλιστα μπορώ να ομολογήσω πως πολλές φορές διασκεδάζω με το πόσο τραγικά άσχημα πάνε τα πάντα γι’ αυτές (μην κρίνετε, όλοι το κάνουμε!), ελπίζω πως ο θεός θα βρει επιτέλους κάποιον άλλον να μισεί, οι κατάρες θα λυθούν και το φετινό draft των Browns θα αποδειχθεί επιτυχημένο αλλάζοντας την τύχη της ομάδας.
Άντε να δούμε.
