Νικητές

Ανεξαρτήτως αποτελέσματος τα ξημερώματα της ερχόμενης Δευτέρας, το 2015 ήταν η σεζόν των Panthers. Ενδεχόμενη ήττα τους θα είναι έκπληξη μεγατόνων, ενώ ενδεχόμενη νίκη θα αποτελέσει την επισφράγιση μίας από τις πιο εντυπωσιακές σεζόν στην ιστορία του NFL. Λίγες άλλωστε ομάδες έχουν καταφέρει να φτάσουν στον τελικό (πριν και μετά τη Super Bowl εποχή) με μόλις μία ήττα. Οι Panthers ακόμα και αυτή την ήττα την έκαναν την προτελευταία αγωνιστική, όντας αδιάφοροι και με τη διάθεση ρίσκου στο μηδέν. Ο προπονητής της χρονιάς (απλά δεν μπορεί να είναι άλλος φέτος) Ron Rivera, είδε την ομάδα του να κινείται για ρολίστες στη φετινή offseason και όλοι τους αποδείχθηκαν αποκαλύψεις. Οι επιλογές στο draft δεν έβγαλαν μάτια, αλλά αναμφίβολα άφησαν υποσχέσεις. Τα gameplan, το playcalling και η εκτέλεση τους δούλεψαν στην εντέλεια για το προπονητικό επιτελείο που έδειχνε να έχει όλα τα παιχνίδια υπό έλεγχο. Τέλος, ο Cam Newton μεταμορφώθηκε από έναν QB που έψαχνε το αγωνιστικό του στυλ, σε έναν QB που παρουσιάζει με συνέπεια μία διπλή απειλή, που έτρεχε σαν τον Κaepernick και πάσαρε σαν τον Brees, έχοντας πάντα το χαμόγελο στα χείλη. Αποτέλεσμα της σεζόν-θαύμα για τους Panthers ήταν το εντυπωσιακό 15-1 ρεκόρ στη regular season, ο περίπατος στα playoffs της NFC, η Νο 1 επίθεση και η Νο 6 άμυνα σε πόντους σε όλη τη λίγκα! Όχι και άσχημα για μία ομάδα που τελείωσε με αρνητικό ρεκόρ πέρσι…

Κάποιοι θεώρησαν ότι η φετινή είναι η τελευταία του χρονιά στο Cincinnati. Θεώρησαν ότι το περσινό του meltdown (κυρίως κόντρα στους Browns) ήταν πολύ βαρύ για να ξεχαστεί από διοίκηση και φιλάθλους ή να ξεπεραστεί από τον ίδιο. Αμφότερα όμως αποδείχθηκαν εύκολα. Ο κόσμος του Cincinnati έτριβε τα μάτια του με τον φετινό Dalton και η διοίκηση ξεκινάει τη σεζόν 2016 χωρίς να έχει δεύτερες σκέψεις για το ποιός θα είναι ο βασικός της QB. Τα πάντα πήγαν καλά για τον Dalton, η ακρίβεια, η συνέπεια, οι αποφάσεις του, αλλά αυτό που ίσως του εξασφαλίζει μία πιο ήσυχη offseason από την περσινή είναι ο τραυματισμός του. Ένας τραυματισμός που του στέρησε την δυνατότητα συμμετοχής στα playoffs και έτσι φυσικά το μερίδιο ευθύνης που του αναλογούσε από έναν ενδεχόμενο αποκλεισμό.

Πρόκειται για το φαβορί για Rookie of the Year. Έναν παίκτη που ανάγκασε τους Rams να επιλέξουν RB όχι μόνο στον 1ο γύρο του Draft, αλλά στη δέκατη συνολικά θέση. Αρκεί να σημειωθεί ότι την περασμένη χρονιά ο πρώτος RB επιλέχθηκε έναν περίπου γύρο πιο κάτω. Αυτή ήταν λοιπόν η αξία του Gurley και ο τραυματισμός που κουβαλούσε από το κολέγιο δεν την επηρέασαν. Με την επίθεση των Rams να είναι ένα κακό χάλι, ο Gurley ήταν ο φωτεινός φάρος. Αγωνίστηκε σε 13 παιχνίδια από τα οποία στα 12 ήταν βασικός. Πέτυχε 10 TDs και έτρεξε 1106 γιάρδες. Τερμάτισε 3ος στον πίνακα των Rushers έχοντας 100 λιγότερες προσπάθειες για rush από τον 1ο Adrian Peterson, που έπαιξε φυσικά και τα 16 παιχνίδια της σεζόν. Αν κάποιος αφαιρέσει το φαινόμενο Foles των Rams, αφαιρέσει το διάστημα που ήταν επηρεασμένος ή παροπλισμένος από τον τραυματισμό θα συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για έναν παίκτη ορχήστρα, ο οποίος εκτός από το σωσίβιο του Jeff Fischer θα είναι και το πρόσωπο των Rams στη μετακόμιση τους στο LA.

Θα ήταν αδικία να θεωρήσουμε τον Larry Fitzgerald απών από το πρωτάθλημα μετά τη σύνταξη του Kurt Warner. Ο Fitzgerald μόχθησε δίπλα στους απαράδεκτους QBs μέχρι τον Carson Palmer για τα λίγα catches που κατάφερε να κάνει. Η έλευση του τελευταία αλλά κυρίως του Bruce Arians, αναγέννησε μαζί με την επίθεση των Cardinals και το κίνητρο του Larry. Αν λοιπόν η περσινή του χρονιά αποτελούσε ζέσταμα η φετινή του αποτελούσε την επιστροφή. Επιστροφή στη νιότη του, καθώς ο Larry είχε από το 2005 να συνδυάσει 100+ υποδοχές, 1200+ γιάρδες 9+ TDs και 16/16 παιχνίδια. Ακόμα όμως κι αν θεωρηθούν οι αριθμοί παραπροϊόν μίας από τις καλύτερες επιθέσεις στη λίγκα, υπάρχουν και οι εμφανίσεις του στα playoffs όπου ο απέδειξε ότι 10 χρόνια μετά δεν είναι απλά ένας φιλόδοξος WR αλλά ο ηγέτης αυτών των Cardinals.

Φέτος ήταν η χρονιά του. Μπορεί να τερμάτισε μόλις 3ος σε receiving γιάρδες, αλλά ήταν εκείνος που έκλεψε την παράσταση. Ο λόγος είναι φυσικά η εξέλιξη του, η οποία συνεχίζει να είναι κατακόρυφα ανοδική. Άλλοι λόγοι θα μπορούσαν να είναι οι εντυπωσιακές του υποδοχές, η μοναξιά του στην επίθεση των Texans και οι προσωπικοί του αντίπαλοι, τους οποίους κέρδισε κατά κράτος. Η χρονιά του τελείωσε με 1521 γιάρδες και 11 TDs, δηλαδή αν είχε δίπλα του έναν καλό QB τι επίδοση θα είχε;

Πέρσι έπαιξε βασικός σε 6 παιχνίδια, αλλά είχε πάντα το άγχος της αντικατάστασης του από τον ακριβοπληρωμένο RGIII. Η σύσσωμη απόφαση των Redskins να τον ονομάσουν βασικό QB, τον ελευθέρωσε, του έδωσε μία γεμάτη σεζόν και οδήγησε την Washington στον 2ο τίτλο της στην NFC East σε 4 χρόνια. Ο ίδιος ο Cousins ήταν εκπληκτικός έχοντας συνολικά 4.166 γιάρδες, 29 passing και 5 rushing TDs! H ομάδα του τελείωσε με 9-7 ρεκόρ και είχε μία αξιοπρεπή παρουσία κόντρα στους ανώτερους Packers στο wild card παιχνίδι στα playoffs. Οι Redskins έχουν πλέον QB. We like that Kirk!

Ο προπονητής/τεχνικός διευθυντής του Kansas City δεν είναι νέος στο NFL. Πρόκειται για έναν από τους πιο έμπειρους και πιο σεβαστούς Head Coaches στο πρωτάθλημα. Ανάμεσα στα παράσημα του όμως, αναμένεται να προστεθεί και η φετινή πορεία των Chiefs που έχουν τη δική του σφραγίδα. Παρά το κακό ξεκίνημα που οφείλεται κυρίως στο δύσκολο πρόγραμμα, η ομάδα των Chiefs έκανε ένα εντυπωσιακό σερί 11-0 (10-0 στη regular season), για να αποκλειστεί τελικά στο Foxborough. Η πορεία αυτή βασίστηκε στην πολύ καλή άμυνα και στο τρίπτυχο Smith – Maclin – Kelce. Ο Reid μπορεί να περηφανεύεται για τη σταθερότητα της ομάδας του ακόμα και μετά την απουσία του Jamaal Charles, την ωριμότητα του Alex Smith, την τεράστια συμβολή του “δικού του” Jeremy Maclin, την ανάδειξη του Kelce σε πρωταγωνιστή και φυσικά την rookie σεζόν του Marcus Peters. Οι Chiefs έχασαν αρκετά κλειστά παιχνίδια στην αρχή της σεζόν. Ένα από εκείνα να είχαν κερδίσει τώρα ίσως μιλούσαμε για το ταξίδι τους στο Super Bowl αφού στο τσακ έχασαν την πρωτιά από τους Broncos. Από τους οποίους μάλιστα είχαν καλύτερο ρεκόρ στην division (5-1 έναντι 4-2) παρά τη δεύτερη θέση όπου τελείωσαν.

Πληρέστατη χρονιά για τους Vikings του Zimmer. Η ανοδική πορεία της ομάδας συνεχίζεται ενώ οι νέοι αστέρες της ομάδας παίζουν είτε στο ίδιο είτε σε υψηλότερο επίπεδο. Το περσινό 7-9 βελτιώθηκε κατά 4 νίκες. Η ομάδα κατέκτησε την NFC North με εκτός έδρας νίκη στο Lambeau παρακαλώ την τελευταία αγωνιστική. Ο Peterson επέστρεψε και παρά το low profile της υπόλοιπης επίθεσης υπήρξαν λύσεις. Η άμυνα κουβάλησε ουσιαστικά την ομάδα, επιβεβαιώνοντας το ταλέντο του Zimmer στο να βρίσκει να αναδεικνύει παίκτες στη secondary και όχι μόνο. Αυτό το χαμένο FG του Walsh να μην υπήρχε…

Τεράστια βελτίωση από τους Raiders. Μία ιστορική ομάδα που είχε καταντήσει να είναι περίγελος της λίγκας εξαιτίας των συνεχόμενων αποτυχημένων επιλογών της. Μετά την περσινή επιλογή του Derek Carr ακολούθησε η φετινή του Amari Cooper και ξάφνου όλη η επίθεση των Raiders φαινόταν εντυπωσιακή. Η παρουσία ενός καθαρού Νο1 WR που θα μαγνητίζει πάνω του, τα ντουμπλαρίσματα, ελευθέρωσε παίκτες όπως ο Holmes, o Rivers και φυσικά ο Crabtree. Βελτίωση υπήρξε και στην άμυνα, με τον νέο πρώτο προπονητή, Jack Del Rio, να δείχνει άμεσα δείγματα γραφής και τον Μέγα Charles Woodson να δείχνει ότι πρέπει να του φτιάξουν σουίτα στο Hall of Fame. Η επιτυχία των φετινών Raiders είναι ότι το κατά τ’ άλλα ικανοποιητικό ρεκόρ 7-9, δείχνει μικρό σε σχέση με την αγωνιστική εικόνα της ομάδας που έπαιξε ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα.

Η θητεία τους στους Texans τελείωσε άδοξα, κυρίως χάρις στις αποφάσεις του Matt Schaub. Οι Kubiak και Phillips όμως είχαν δημιουργήσει ένα πολύ καλό σύνολο. Ο πρώτος μεταπήδησε στους Ravens ως offensive coordinator, ενώ ο δεύτερος πήρε ρεπό τη σεζόν 2014 για να ξανασμίξει με τον Kubiak στο Denver. Το γεγονός ότι ο Phillips έχει υπάρξει πρώτος προπονητής τόσο στο Buffalo, όσο και στο Dallas (οκ και interim στην Atlanta) έχει δημιουργήσει μία ξεκάθαρη σχέση μεταξύ τους. Ο Kubiak που είναι χαμηλών τόνων έχει αναλάβει Head Coach και την επίθεση, το δόγμα του με το running game είναι ξεκάθαρο και αγαπημένο του παιδί είναι ο ήρωας του τελικού της AFC Owen Daniels. Ο μεν Phillips, έχει αναλάβει την άμυνα όπου διαχειρίζεται αστέρια όπως o παλιός του γνώριμος Demarkus Ware. Μόνο οι δυο τους κουβαλούν πολυετή εμπειρία κάτι που κράτησε όρθιο και προσανατολισμένο το Denver στα δύσκολα φεγγάρια που είχαν μες στη regular season για να φτάσουν στο πολύτιμο Νο 1 seed. Χάσουν κερδίσουν στο Super Bowl, η σεζόν είναι πετυχημένη για ένα πρώην απαξιωμένο δίδυμο.

Χαμένοι

Οι Ravens κατάφεραν σε χρόνο ρεκόρ από την ίδρυση τους να γίνουν πρωταθλητές. Κάθε χρόνο παρουσιάζουν έναν επίμονο και ανταγωνιστικό σύνολο. Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύουν αποτελεί πρότυπο για πολλές ομάδες, γι΄αυτό άλλωστε το λόγο η φετινή τους σεζόν αποτελεί μία λαμπρή εξαίρεση στην ιστορία τους. Πολλά πράγματα πήγαν φέτος στραβά για τους Ravens. Ξεκινώντας από την offseason και το draft, όπου ο GM Ozzey Newsome έκανε κακές επιλογές τις οποίες δε μας συνηθίζει. Στη συνέχεια ακολούθησαν αγωνιστικά προβλήματα (πχ QB Joe Flacco) και το κερασάκι στην τούρτα μπήκε με σημαντικότατους τραυματισμούς (Flacco, Smith, Suggs, Forsett). Το τέλος της 2015 σεζόν ήρθε ως ανακούφιση συνολικά για την ομάδα. Τουλάχιστον το υψηλό pick δίνει ελπίδες ανανέωσης.

Άλλη μία χρονιά χαμένη στο Detroit. Οι Lions πραγματοποίησαν πέρσι μία πολύ καλή σεζόν και όλα έδειχναν ότι με τη φετινή τους ενίσχυση στην O-line θα παρουσιάζονταν καλύτεροι. Αυτό δε συνέβη, κυρίως εξαιτίας του αρχικού 0-7 ρεκόρ. Για το κακό ξεκίνημα υπάρχουν αρκετοί λόγοι όπως η αποχώρηση του Suh στην άμυνα και οι τραυματισμοί, αλλά ο μεγαλύτερος ήταν η απόδοση του Matthew Stafford, ο οποίος για άλλη μία φορά εμφανίζεται κατώτερος των απαιτήσεων. Όπως ήταν φυσικό η μπάλα παρέσυρε τόσο τον Calvin “Megatron” Johnson, όσο και τον εντυπωσιακό πέρσι Golden Tate. Μέσα στη γενική απογοήτευση ήρθαν και οι διοικητικές αλλαγές που κρατούν μέχρι σήμερα στον αέρα την παραμονή του  Jim Caldwell στο τιμόνι της ομάδας, κάτι που δημιουργεί αρκετά άσχημα deja vu για τους φίλους των Lions που έχουν βαρεθεί τα resets. Ένας από αυτούς πρέπει να είναι και ο Johnson, ο οποίος είχε αφήσει κατά τη διάρκεια της χρονιάς φήμες να διαρρεύσουν για την απόσυρση του από την ενεργό δράση, οι οποίες πλέον έχουν φουντώσει και θεωρούν το “αντίο” σίγουρο. Μετά το “θάψιμο” ενός από τους καλύτερους RBs όλων των εποχών, οι Lions ετοιμάζονται να θάψουν και έναν WR. Ο Johnson είτε θα χρησιμοποιήσει την απόσυρση για να ξεφύγει από το συμβόλαιο του και να πάει σε άλλη ομάδα ή θα γίνει άλλος Barry Sanders και να εξαφανιστεί από το NFL νωρίς.

Να τον διώξουν ή να μην τον διώξουν; Αυτή ήταν η ερώτηση για τη διοίκηση των Dolphins τον περασμένο χειμώνα για τον Joe Philbin. Ο πρώην OC των Packers, δεν κατάφερε να κερδίσει το σεβασμό στα αποδυτήρια της ομάδας, ούτε να χειριστεί αξιοπρεπώς δύσκολες καταστάσεις εντός και εκτός γηπέδου. Η αναβλητικότητα της διοίκησης να πάρει μία απόφαση που φαινόταν δεδομένη, οδήγησε στην απόλυση του Philbin στο χειρότερο σημείο, στα μέσα της σεζόν. Βέβαια είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους τα διαφαινόμενα προβλήματα της ομάδας στην άμυνα, η οποία είχε ερημώσει για να αποκτηθεί ο Suh και η ομάδα ήταν από νωρίς εκτός στόχων. Η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον πρώην ΤΕ Dan Campell σε ρόλο πρώτου προπονητή και το 2016 μπήκε με την καλή είδηση ότι την ομάδα ανέλαβε ο Adam Gase.

Μετά τους Raiders, Browns και Cowboys η θητεία του Rob Ryan τελείωσε και στους Saints. Οι επιλογές του οδήγησαν σε μία από τις χειρότερες ιστορικά άμυνες στη λίγκα. Μετά από πολλούς έντονους διαλόγους με τον Sean Payton τα 3 αυτά χρόνια όπου συνυπήρξαν στη Νέα Ορλεάνη, το διαζύγιο ήρθε φυσιολογικά. Πλέον ο Rob θα βρίσκεται στο Βuffalo ως defensive assistant του ίδιου του του αδερφού Rex, τελειώνοντας οριστικά τη συζήτηση για το ποιός είναι ο πιο ικανός από τα δύο αδέρφια.

Η πρώτη του χρονιά στους Titans θεωρήθηκε από πολλούς απόπειρα για ένα καλό πλασάρισμα στο περασμένο draft. Η έκβαση της σεζόν και η επιλογή του Marcus Mariota έδειχναν να το επιβεβαιώνουν. Με την έλευση του Dick LeBeau, με μία καλή φουρνιά από rookies και φυσικά έναν ικανό QB, οι απαιτήσεις για το 2015 ήταν μεγαλύτερες. Αντ’ αυτού η ομάδα πάτωσε εκ νέου σε όλους σχεδόν τους τομείς και ο υποψήφιος αναμορφωτής των Titans έφυγε νύχτα για να επιστρέψει σε χρέη offensive coordinator στο επίσης αποτυχημένο San Diego.

Το 2015 ήταν για τους Eagles ένα διοικητικό στραπάτσο κυρίως. To Φεβρουάριο του 2015 αποφάσισαν ότι θα δώσουν αρμοδιότητες GM στον Chip Kelly. Ο τελευταίος είχε ήδη δείξει τόσο ότι δεν ανέχεται κάποιον που διαμαρτύρεται και δεν “πιστεύει” στο σύστημα του καθώς και ότι δεν είχε και το καλύτερο ταλέντο στο scouting. Παραταύτα, οι Eagles τον εμπιστεύτηκαν για να χάσουν αυτή τους την εμπιστοσύνη το Δεκέμβριο του 2015. Ούτε χρόνος δηλαδή. Αρκετές από τις αποφάσεις του Kelly ήταν αμφιλεγόμενες και επίπονες, αλλά εξίσου δραστικά μέτρα με εκείνα που είχε πάρει ο Kelly για να διώξει τους “μη δικούς του” παίκτες, πρέπει να πάρει και ο επόμενος προπονητής (Doug Pederson) για να διώξει τους παίκτες του Kelly που έχουν απομείνει. Το ρόστερ των Eagles είναι σουρωτήρι, λεφτά δεν υπάρχουν για τεράστιες αλλαγές και τα θαύματα στο draft είναι δύσκολα. Αν κάτι πρέπει να μάθουν οι Eagles από το 2015 είναι η υπομονή.

Χειρότερα δε γίνεται για τον Foles. Οι Rams είχαν ένα ταλαντούχο ρόστερ και έδειξαν αρκετή υπομονή στον Foles. Ο ίδιος όμως πρόδωσε τις προσδοκίες των Rams και πέταξε, με τη μορφή INT, τις τελευταίες τους ελπίδες για κάτι καλύτερο από το 7-9 ρεκόρ και παράλληλα τις δικές του ελπίδες για μία βασική θέση QB. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Foles έκανε τον Case Keenum να δείχνει σωτήρας. O Foles είχε 7 μόλις TD και 11 επίπονα ΙΝΤs, ενώ έχει πιάσει πάτο και στις υπόλοιπες στατιστικές του κατηγορίες. Το 2015 αφαιρεί από τον Foles κάθε ελπίδα διεκδίκησης ενός συμβολαίου βασικού είτε στους Rams είτε στην επόμενη του ομάδα.

Από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς με τους Chargers. Τελείωσαν με 3-13 ρεκόρ. Βλέπουν μερικούς από τους καλύτερους παίκτες τους να μένουν free agents. Τα έχουν σπάσει με όλο το San Diego, το οποίο αποχαιρέτησαν στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα τους, αλλά αναγκάζονται να επιστρέψουν για ένα ακόμα χρόνο γιατί η πιθανή μετακόμιση τους στο LA στο ίδιο γήπεδο με τους “γνώριμους” Rams θα τους έκανε ξένους στην ίδια τους την πόλη. Προσθέστε σ’ αυτά ότι ο Phillip Rivers δε θέλει να ακούει για LA, ότι δεν υπάρχουν αναγνωρίσιμοι παίκτες στο ρόστερ να μαγνητίσουν λίγο από το ενδιαφέρον στην επόμενη μέρα του συλλόγου και ότι οι υπόλοιπες ομάδες της AFC West δείχνουν να βελτιώνονται. Το 2015 δεν είναι απλά μία κακή σεζόν για το σύλλογο αλλά η αρχή μίας επίπονης περιόδου.

Στο μακρινό 2012 αποκαλούσαν αποκαλύψεις της σεζόν μαζί με τον Russel Wilson. Τρία χρόνια αργότερα η κατηφόρα δε θα μπορούσε να είναι πιο απότομη για τους QB των Redskins και 49ers. Αμφότεροι έχασαν τις θέσεις τους ο μεν RGIIΙ από τον Cousins και οι δε Kaepernick από τον… Blaine Gabbert. Πίσω από την προσωπική τους αποτυχία να δουλέψουν στις αδυναμίες τους και να γίνουν καλύτεροι πασέρ, κρύβεται η ματαιοδοξία τους και τα ΜΜΕ που τους ανήγαγαν σε υπερανθρώπους, στους οποίους ήταν αρκετά μόνο τα αθλητικά τους προσόντα για να κάνουν καριέρα στη θέση του QB. Το σημείο στο οποίο έκλεισαν τη χρονιά φέτος ήταν αρκετά χαμηλό με το μέλλον τους στο NFL αβέβαιο, αλλά η ελπίδα παραμένει. Ο Kaepernick ελπίζει ότι θα αναστηθεί από την ” απλή” επίθεση του Chip Kelly και ο RGIIΙ ελπίζει ότι θα του δοθεί σε κάποια άλλη ομάδα η ευκαιρία να κερδίσει τη θέση του βασικού. Ποιος να το έλεγε το 2012…

Τελικά τι είναι catch; O Blendino ξέρει; Οι νέοι κανόνες του NFL τίναξαν (και) φέτος παιχνίδια στον αέρα. Το ίδιο play σε διαφορετικούς αγώνες είχε διαφορετική ερμηνεία και φυσικά το ίντερνετ έκανε πάρτι. Προσθέστε σ’ αυτό την νέα ταινία του Will Smith που θύμισε σε όλους το ρόλο του NFL στο σκάνδαλο με τις διασείσεις. Θέλετε περισσότερα; Το NFL είχε 31 ομάδες στο πλευρό του κόντρα στους Patriots για την υπόθεση του Deflategate αλλά ο βιαστικός και ύποπτος χειρισμός της υπόθεσης οδήγησε στην αθώωση του Brady, στην αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας και  του σωματείου των αθλητών (NFLPA), το οποίο συνέχισε να καταγγέλλει τον κομισάριο για ολοκληρωτική συμπεριφορά.

BONUS

Chuck Pagano

Ο head coach των Colts είχε μία προσωπικά γλυκόπικρη σεζόν. Από τη μία η ομάδα του απλά κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο. Από το χτίσιμο στην offseason, στη φόρμα των παικτών μέχρι τις αποφάσεις του προπονητικού επιτελείου (βλέπε 4th&2 vs NE), η σεζόν για τους Colts ήταν καταστροφή. Εξωαγωνιστικά όμως η συμπάθεια των παικτών προς το πρόσωπο του ανάγκασε τη διοίκηση να του ανανεώσει το συμβόλαιο για 4 χρόνια αντί να τον απολύσει. Όσο να ‘ ναι είναι μία παρηγοριά.